ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : มองรัยอ่ะ เดี๋ยวยิงให้ไส้แตก โฮะๆ -o-!!!
“เฮ้ย!!! เค้ก แกว่าชั้นดูดียังอ่ะ” พี่ฟานพูดแล้วหมุนไปหมุนมา สำรวจตัวเอง
โถ่เอ๊ย คิดว่าผิวขาวๆอมชมพู ตาโตหน่อย น่ารักอีกด้วย จะมาข่มชั้นรึไง วันนี้เปิดเทอมชั้นขึ้นม.ปลายแล้วก็ต้องเปลี่ยนเครื่องแบบเป็นธรรมดา วันนี้ชั้นใส่เสื้อเชิ๊ตแขนสั้นพอดีได้รูป กับกระโปรงสั้นลายสก๊อตพ่วงด้วยเนคไทกับถุงเท้าดึงสูงสีดำ บวกกับความน่ารักของชั้นที่มากมายแล้วล่ะก็ โฮะๆๆ ช่างน่ารักไม่แพ้
พี่ฟานหรอก
“พี่ฟานนัดเพื่อนไว้ที่ไหน”
“โรงอาหารแล้วแกล่ะ เค้ก”
“โรงอาหารเหมือนกัน”
“งั้นไปด้วยกัน”
พี่ฟานพูดก่อนจะเอามือมาพาดคอชั้นแล้วพาไปโรงอาหาร ไม่สิ พี่แกออกทำนองจะลากชั้นมากกว่า
พอเข้ามาที่โรงอาหาร คนในโรงอาหารพอกันมองชั้นกับพี่ฟาน ทำไมกันล่ะ หรือว่าชั้นลืมรูดซิป ไม่นี่นา ชั้นรูดแล้วนี่ แล้วมองอะไรกันอ่ะ
“พี่ฟาน นั่นพี่บลูนี่” ชั้นพูดก่อนจะชี้ไปที่โต๊ะที่มีผู้หญิงสวยๆกับเพื่อนพี่ฟานนั่งโบกมืออยู่
“ไหนๆ เออเค้กชั้นไปก่อนนะ บลูจ๋า........” พี่ฟานรีบวิ่งไปที่โต๊ะนั้นทันที ปล่อยให้ชั้นต้องตกเป็นเป้าสายตาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ แค่คนเดียว
“เค้กๆ” โมเพื่อนสนิทของชั้นกวักมือเรียก จะอยู่ให้เป็นเป้าสายอีกทำไมล่ะ ชั้นรีบวิ่งไปทางกลุ่มเพื่อนอย่างรวดเร็ว
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด วินอยู่ด้วยอ่ะ สุดหล่อของชั้นนนนน
ผิวขาว ตัวสูง ปากชมพูเลือดฝาด จมูกเป็นสันเลย หล่อโว้ยยยย...เสปกชั้นเลย กรี๊ดดดดดดดด
หวัดดีจ๊ะทุกคน
“หวัดดีไอ้เค้ก” เสียงแชนพูดก่อน ตามด้วยเกล กระเทยหล่อ แล้วก็โม แต่วินนั่งฟังเอ็มพี โดยไม่ได้มองชั้นแม้แต่น้อย ไอ้แชนหันไปสะกิดวินที่นั่งอยู่ข้างๆ เพราะคงเห็นว่าชั้นหน้าเสียแล้ว
“ไอ้วิน”
เงียบ
“ไอ้วินเว้ยยยยย” ที่นี้ไม่ใช่ที่วินจะได้ยินคนเดียวหรอก ทุกคนร่วมเป็นพยานทั้งโรงอาหารเลยอ่ะ
“ไอ้แชน แกจะแหกปาก ทำไมวะ” วินบ่นอย่างหงุดหงิด
“ก็เรียกแล้วแกไม่ได้ยินนี่หว่า เลิกฟังเอ็มพีก่อนดิ ทักไอ้เค้กหน่อย ดูดิยืนหน้ามุ่ยแล้ว”
วินเงยหน้ามามองชั้นนิดนึง ก่อจะบอกว่า “ หวัดดีเค้ก” ด้วยน้ำเสียบราบเรียบสุดๆ
ทำไมชั้นถึงอยากจะไปร้องไห้จังนะ วันนี้เค้าโกรธชั้นหรอ แล้วเรื่องอะไรกันล่ะ
ปกติแล้ววินกับชั้นสนิทกันมาก เล่นด้วยกันบ่อยๆ แล้วเมื่อคืนวินยังโทรหาชั้นอยู่เลย
“ชั้นไปก่อนนะ” วินพูดก่อนจะลุกพรวดพราดออกไป ชั้นถึงกับเข่าอ่อนเซไปนั่งข้างๆ โมตามแรงที่โมดึงแค่เพียงเล็กน้อยเท่านั้น
“ไอ้เค้ก ไม่เป็นไรหรอก วันนี้ไอ้บ้านั่นมันเป็นอย่างนั้นตั้งแต่ตอนเช้าที่มีรุ่นพี่ผู้ชายกลุ่มใหญ่เอากระดาษอะไรก็ไม่รู้มาให้แล้วแหละ ไม่ต้องคิดอะไรมาก” ไอ้แชนพูดก่อนจะหันไปกินก๋วยเตี๋ยวในชามต่อ
“สงสัยปจด. มาไม่ปกติ” เกลพูดติดตลกทำเอาแชนที่กินอยู่สำลักเล็กน้อย รวมไปถึงโมที่นั่งหัวเราะอย่างไม่อายผู้คน ที่เริ่มจะมองแล้ว ส่วนชั้นก็ได้แต่ยิ้มเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ถ้าเป็นเวลาอื่นชั้นคงบ้าไปกันพวกมัน แต่เวลานี้ชั้น... คิดถึงแต่เรื่องวินคนเดียวเท่านั้น
"เค้กๆ เมื่อเช้าแกกับพี่ฟานน่ารักมากเลยอ่ะ เปิดตัวประธานกับรองประธานคนใหม่ซะเจ๋งเลย"
"อ๋อ อืม" ทีนี้ชั้นก็นรู้สักทีว่าพวกนั้นมองอะไร แหม ปล่อยให้ชั้นเข้าใจผิดว่าลืมรูดซิบอยู่ตั้งนาน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น