ไฮสคูลป่วน คุณหนูตัวร้าย กับนายเพอร์เฟค

ลำดับตอนที่ #2 : ยาถ่ายออกฤทธิ์ กับ โรงเรียนไฮโซ โฮะๆ ^O^!!!

ตอนเช้า ชั้นกับพี่ฟานยังคงวุ่นอยู่กับการเทนมที่ผสมยาถ่าย  มันช่างมีความสุขจริงๆ หลังจากนั้นนั้นก็หันมาจัดการกับอาหารบนโต๊ะทันที

“เฮ้ย!!! ปล่อยชั้นนะ  อะไรของพวกแกเนี่ย”  “คุณชายครับไปทำแผลก่อนสิครับ” 

เคร้ง!!! พี่ฟานปล่อยส้อมตัวเองลงบนจานอย่างไม่ใยดี    

“ พี่เฟรมขา......” พี่ฟานเรียกพี่เฟรมที่กำลังเดินย่องๆ ผ่านห้องอาหารด้วยเสียงเย็นสุดขั้วประกอบกับสายตาอาฆาตสุดขีด  ขอให้รอดนะคะพี่เฟรม  คิกๆ

กึก...O..O//  พี่เฟรมถึงกับสะดุดขาตัวเองเลยง่ะ  หน้าพี่แกซีด เหงื่อแตกพลั่กๆ  ชั้นงี้อยากจะขำให้ทั่วโลกได้รับรู้จริงๆ  เบื้องหลังของหัวหน้าเพลย์บอยจอมแสบประจำโรงเรียนที่ไม่เคยเกรงกลัวอะไร  แต่กลับกลัวน้องสาว สาบานค่ะพี่เฟรมว่า แพนเค้กจะไม่เปิดเภยความจริงกับใคร ฮาๆๆ

“พี่เฟรมไปไหนมาคะ  ทำไมเมื่อคืนถึงไม่กลับบ้าน”

“ เอ่อ..” ซีดเลยพี่ชายชั้น -.-*

“ไอ้เค้กแกไปหยิบมีดในครัวมาดิ   เอาแบบคมแล้วก็เร็วๆด้วย”

โอ้ว...  ชะงักพร้อมกันโดนไม่ได้นัดกันก่อนทั้งชั้นแล้วก็พี่เฟรมเลย แล้วชั้นจะรีรอชักช้าอยู่ใยกันเล่า  ชั้นอาศัยความสามารถพิเศษที่มีติดมาตั้งแต่เกิด พาตัวเองไปในครัวอย่างว่องไวแล้วหยิบมีดมาส่งให้คุณพี่สาวจอมโหดในทันที

“ฟานสุดสวยจ๋า ชั้นว่า  แกอย่าใช้มีดเลยนะ  มันอันตราย”  พี่เฟรมพูดอย่างสั่น หน้าที่เมื่อกี้ซีดอยู่แล้วกลับซีดขึ้นอีก ชั้นล่ะสงสารพี่เฟรมจัง จะทำบุญไปให้นะคะพี่เฟรม 

ฉึก+^+    พี่ฟานเอามีดทิ่มลงกับแอบเปิ้ลบนโต๊ะ  “ทำไมฟานจะใช้มีดไม่ได้...............................  ถ้า...........อย่างนั้นจะใช้อะไรกินแอบเปิ้ลล่ะคะ”  o_o //o_o//   OoO….?

เฮ้อ.... ชั้นกับพี่เฟรมถอนหายใจออกมาพร้อมกันอย่างโล่งอก โถ่..กรรม ตอนแรกนึกว่า..ช่างเถอะๆ

“แล้วทำไมสภาพพี่เฟรมถึงเป็นอย่างนี้ ไปตีกับโรงเรียนไหนมาอีกล่ะคะ”   น้ำเสียงพี่ฟานกึ่งประชด เอ๊ะไม่นี่หว่า มันประชดชัดๆเลยแหละ

“ไปตีกับไอ้นานาชาติเซนฟรังค์มา”

“หืม...  พี่ฟานถลึงตาใส่ทันที OoO…? ไอ้พวกที่คราวก่อนเคยมาทำตูนใช่มั๊ยพี่เฟรม”

“เออ ใช่ๆ นั่นแหละ” (-_-)(_ _ )

เอ่อ...  แหมคุยกันอย่างออกรสเชียว  ช่วยอธิบายหน่อยสิคะ ว่าคราวก่อนมีเรื่องอะไร แล้วตูนเป็นใคร  พวกพี่สองคนอย่าปล่อยให้หนูงงคนเดียวสิคะ ไม่ใช่คนเดียวสิ แต่คนที่อ่านก็คงงงเหมือนกันใช่มั๊ยล่ะคะ  งั้นรอก่อนนะคะ  ขืนถามไปตอนนี้  มีหวังพี่ฟานแกเคืองแน่ๆ โทษฐานที่ขัดจังหวะพี่แก..  เอิ๊กๆ

“แล้วพี่เฟรมทำไมไม่ชวนฟานไปด้วยล่ะ”  เหอะๆ  ไอ้พวกนั้นจงรู้ไว้ซะว่าแกมีบุญขนาดไหน  ที่ไม่ได้เจอกับเจ๊แกน่ะ  ไม่งั้นนะ... ได้ตายหมู่แน่ๆ

“ก็ชั้นไม่อยากเอาแกเข้ามาเกี่ยวข้องนี่หว่า  หัวหน้าพวกเซนฟรังค์ดูท่าทางมันจะชอบแกด้วยอ่ะ  เห็นเมื่อคราวก่อนจ้องตาไม่กระพริบเลย”

เชอะ.. -3-////   “พี่คิดว่าชั้นจะสนใจมันรึไง  ถึงมันจะหล่อก็เหอะ ชั้นล่ะอยากเห็นจริงๆ เพราะมันที่ว่านั้นอ่ะ คงหล่อน่าดู  เจ๊ฟานเคยชมใครซะที่ไหนกันล่ะ”

“เอาเถอะ  พี่เฟรมไปอาบน้ำแต่งตัวเถอะ เดี๋ยวจะสายกุญแจรถพี่อยู่บนโต๊ะคอมห้องชั้นนะ

แล้วก็อย่าลืมให้ไอ้พวกแมลงสาบทำแผลให้ด้วยนะ”

พี่เฟรมขยับปากพึมพัมพอจับใจความได้ว่า  ใครกันวะไอ้พวกแมลงสาบ  ก๊ากๆ.. ปล่อนให้งงซะบ้างสิ  เมื่อกี้ยังทำชั้นงงเลย  จงไม่รู้ต่อไปซะ

หลักจากที่พี่เฟรมขึ้นห้องไปแล้ว  พี่ฟานก็จัดการให้ป้าแม่บ้านยกนมไปให้แมลงสาบ  อิอิ  โชคดีนะคะพี่  ฮิ้ว...

หลังจากที่ป้าแม่บ้านออกไปแล้ว  ชั้นเริ่มสะกิดพี่ฟานยิกๆ  “พี่ฟาน พี่คิดว่ายาจะได้ผลแน่หรอ  กว่าจะออกฤทธิ์มันต้องใช้เวลานะ”

“แกไม่ต้องห่วงหรอก  ยาเนี่ยขั้นรุนแรงเชียงล่ะ  รับรองรวดเร็วทันใจ เราไปดูผลงานกันดีกว่า”

โหย... พอออกมาข้างนอก ชั้นเห็นพวกแมลงสาบ ยืนยิ้มทักทายอย่างเบิกบานเชียว ^-^///

 ไหนว่าได้ผลไง (-.-“)

ชั้นหันไปกระตุกแขนเสื้อพี่ฟานเบา  แล้วทำหน้าที่บ่งบอกความผิดหวัง T_T

พี่ฟานหันมาสบตาแวบหนึ่งก่อนจะกระซิบเบาๆว่า  “เดี๋ยวแกก็รู้เค้ก  คอยดูแล้วกัน”

ชั้นกำลังจะก้าวขึ้นรถแต่ถูกพี่ฟานห้ามไว้ก่อน

“เอ่อ.. พี่คะเป็นอะไรทำไมถึงทำหน้าแบบนั้นล่ะคะ”  พี่ฟานหันไปทักแมลงสาบที่กำลังเปิดประตูแล้วทำหน้าบูดๆ

“คุณหนูครับ  คือผมปวดท้องไม่ไหวแล้วจริงๆครับ”  แล้วแมลงสาบตัวที่หนึ่งก็วิ่งร้อยเมตรไปที่ประตูชัย ( ประตูห้องน้ำ) ตามมาด้วยตัวที่สอง ที่ยืนอยู่ที่ประตูรถอีกด้านหนึ่ง  แล้วตัวที่สามมันคงจะรอช้าอยู่หรอก ว่าแล้วมันก็ก็ลุกจากที่คนขับ  วิ่งตามออกไป  ย่ะฮู้  ^o^///!!!   มันไปกันหมดแล้ว

ชั้นกับพี่ฟานหันมายิ้มให้กัน(  ^o^)/ (^o^  ) ด้วยความภูมิใจแบบสุดๆ อยากจะบอกว่าชั้นกับพี่ฟานน่ะคล้ายกันมากทั้งเรื่องหน้าตา  รวมไปถึงนิสัย อันที่จริงชั้นว่าพี่ฟานออกแนวโหดกว่าชั้นอ่ะ

“พี่ฟาน  ถามอะไรหน่อยดิ  ตูนคนที่พี่พูดถึงเมื่อเช้าน่ะ คือใครหรอ”....?

“ตูนเป็นเพื่อนพี่เองแหละ  มันโดนเพื่อนของไอ้หน้าหล่อนั่นหักอกมา  พี่ล่ะเกลียดไอ้หล่อจริงๆ”

“แล้วไอ้หล่อที่พี่ว่าน่ะ  หล่อขนาดไหนล่ะ”

“ที่จริงมันก็ไม่ได้หล่ออะไรมากมายหรอก  แค่ขาวๆ สูงประมาณร้อยแปดสิบได้มั้ง จมูกเป็นสันอ่ะนะ ส่วนปากก็ชมพู ๆ ได้รูปน่ะ”

โอ้ว.....จอร์จ นั่นคือ ไม่หล่อของเจ๊แกหรอนั่นOoO//

แล้วรถสปอร์ตสีดำของพี่ฟานก็มาจอดในที่จอดรถโรงเรียน ช่างหรูจริงๆ โรงเรียนใครกันวะ^o^