【 FIC NARUTO 】 TRUST ME แล้วคุณจะไม่เสียใจ SHIKATEMA

ลำดับตอนที่ #4 : 【 trust me 】 : our night . คืนมหาไฟของเทมาริ!

cinna mon

Our night

..........….  ยามดึกบ้านนารา

Shikamaru talk.

“ ชิกามารุ ....... ”

“ ชิกามารุ ........... ”

“ อีตาโรคจิตชิกามารุ!! ” ผมสะดุ้งตื่นจากภวังค์ทันที เมื่อยัยเทมาริตะโกนเรียกชื่อผมที่มีคำนำหน้าแปลกๆ พร้อมกับทุบโต๊ะทำงานของผมเสียงดัง

“ เธอจะทุบเรียกผีแถวนี้มาอยู่ด้วยหรือไง ? ... ” ผมขมวดคิ้วตอบไปอย่างเบื่อ ๆ ยัยนี้ มาขัดจังหวะเวลานอนพักของผมซะได้ แล้วนี้อะไรอีก มาทำหน้าบูดบึ้งอีกนะ ..

“ นี่นาย ปล่อยให้ชั้นบ่นปาวๆเรื่องงานอยู่ตั้งนานแล้วมาหนีหลับแบบนี้ จะไม่ให้ชั้นโมโหได้ยังไงล่ะยะ !! ”

“ ชั้นก็ฟังเธออยู่ตลอดน่า คิดมาก ” ผมตอบปัด ๆ แล้วเริ่มรวม ๆ แผ่นกระดาษที่มีตัวหนังสือ (ลายมือห่วย)ของเทมาริขึ้นมาอ่าน

“ ขอให้มันจริงเถอะ เช๊อะ ! ” เทมาริสะบัดหน้าหนี

            ตั้งแต่ตอนเย็นที่เรามาปักหลักอยู่ในห้องนั่งเล่นเพื่อจะมานั่งเคลียร์งานเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ยังสะสางของเทมาริ ซึ่งมันไม่เกี่ยวกับผมเลย แต่แม่นั่นดันมาขู่ผมเรื่องที่ว่าจะแฉผมเรื่องร้องไห้ครั้งนั้น จริง ๆ ผมก็ไม่ได้ใส่ใจว่าจะโดนใครล้ออยู่แล้วหรอกนะ แต่ก็นะ รีบๆทำงานของยัยนี่ให้เสร็จจะได้ไปอาบน้ำ ...

“ นี่นายเขียนให้มันเร็ว ๆ หน่อยได้มั้ย ตอนเด็ก ๆ อยู่กับเต่ามากหรือไงกัน ! ”

“ นี่ ! นาย เลิกหาวเสียงดังได้แล้ว ชั้นไม่มีสมาธิเฟ้ย !! ”

“ นี่นาย !!  ... !#@%^&#@@#@! ”

            และอีกมากมายสารพัดที่ยัยนี่ บ่นผมตลอดทั้งชั่วโมงนี้ ผู้หญิงอะไรกันเนี่ย ด่าคนอื่นได้ไม่หยุดปากเลยจริง ๆ แบบนี้ต้องเจอดีสักหน่อยแล้วล่ะ

“ นี่ !! นาย! เลิกนั่...... / ถ้าเธอไม่หยุด ชั้นจูบจริงแน่ .. ”  ได้ผลเต็มประสิทธิภาพ เทมาริอุดปากของเธอในมันที แถมยังทำหน้าไม่พอใจปนแก้มที่แดงแป๊ดแป๋ของยัยนั้น ขำชะมัด แค่ขู่นิดเดียวยัยนั้นกลับไม่กล้าพูดออกมาสักแอะ

“ ไง .. จะไม่ด่าชั้นอีกหรือไงล่ะ ? ” ผมนั่งเท้าคางควงปากกาเล่นหันไปมองยัยเทมาริที่นั่งตัวลีบ จากเก้าอี้ที่เมื่อกี้อยู่ไม่ห่างกันมาก ตอนนี้มันกลับห่างไปเป็นเมตร ท่าจะกลัวเอาการแฮะ ...

“ ช่ะ .. ชั้นไม่มีอารมณ์จะทะเลาะกับนายแล้ว ตาบ้า ! ” เธอตะโกนกลบเกลื่อน แต่น้ำเสียงฟังแล้วก็รู้เลยว่ายัยไม่กล้าเถียงกับผมแน่นอนตอนนี้  

‘ วันนี้ผมได้ 1 แต้ม ♥ ’

            ไม่นานนักกองงานของยัยนั้นก็เริ่มลดปริมาณจากภูเขาเหล่ากา กลายเป็นกองอึควาย(?)กองเล็ก ๆ แล้ว

“ ฮึ่ยยย ... อา ~ ” ยัยนั้นลุกขึ้นบิดขี้เกียจ โยกซ้ายโยกขวา เต้นอาราบิคอยู่คนเดียว “ นายไม่เมื่อยหรือไงกัน ลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจหน่อยเซ๊ ตาขี้เกียจ ”เทมาริที่ยังบิด ๆ อยู่อย่างงั้น หันมาแว้ด ๆ ใส่ผมซะงั้น อะไรของยัยนั้น ยังไม่ทันทำอะไรให้เดือดร้อนก็พลานมาถึงผมได้ซะงั้น ?

“ ครับ ครับ ”

            เวลาหยุดพักงานของผม แทนที่จะได้นอนงีบสบาย ๆ แต่ดันต้องมาเต้นเด่ว ๆ อยู่กับยัยนี่ซะงั้น 

“ นี่ ! เดี๋ยวชั้นทำอะไรให้กินเอาม๊า ! ” เทมาริหันมาแล้วชูนิ้วโป้งพร้อมยิงฟัน 32 ซี่ให้ผมดู

“ อืม .. ก็ไม่เลว แน่ใจนะว่ากินได้จริง ๆนะ ”

ป้าบ!!

            เสียงมือเล็ก ๆ ของยัยนั้น ปะทะป๊าบเข้ามายังหลังผมอย่างจัง ... โว้วว ... มือคนหรอฟะ หนักชะมัด ก่อนที่ยัยนั้นจะชักมือออก ผมเลยรีบขวาหมับเข้าที่มือยัยนั้นแล้วดึงเบา ๆ แต่ตัวยัยนั้นดันเซมาชนอกผมซะงั้น ยัยเซ่อเอ๊ย ... แต่แบบนี้ก็น่าแกล้งดีแฮะ ~

“ นี่ ... นี่ตาบ้า ... จะทำอะไรน่ะ .. ปล่อยนะยะ! ” เทมาริที่โดนผมยึดมือข้างนึงมาแล้วก็ยังไม่ยอมหยุดดิ้น ฤทธิ์เยอะชะมัด แบบนี้ก็ยิ่งน่าแกล้งเลยสิ .. ♥ “ ฮึ่ยยยย เจอนี้หน่อยเป็นไง! ไอ้สับปะรด ! ” เทมาริทำท่าทีจะชกเข้ามาอีกรอบ หึหึ มีหรือจะโดนผมได้

หมับ

ผมคว้าหมับมืออีกข้างของยัยนั้นมา  ตอนนี้ผมถือไผ่เหนือกว่าเห็น ๆ เทมาริดิ้นเป็นปลาไม่ยอมหยุด หน้าแดงแปร๋ดเปลิดเปิดเปลิงไปหมด  สงสัยคงคิดไปนู่นไปนี่แล้วล่ะมั้ง ผมค่อย ๆ ยกมือทั้งสองข้างเทมาริขึ้น ยัยนั้นทำหน้าตื่นแล้วดิ้นไปมา

“ ชิ .. ชิกามารุ เป็นอะไรของนาย .. ชั้น .. ชั้นขอโทษ! ชั้นจะไม่ด่า ไม่บังคับนายอีกแล้ว อย่าทำอะไรชั้น ปล่อยชั้นน๊า ! ” .... จริง ๆ ผมก็ไม่โกรธอะไรยัยนี้สักหน่อย .. แต่ทำไมผมถึงทำแบบนี้นะ ...

ผมหยุดการกระทำของผมชั่วขณะ ... ผมทำทำไมฟ่ะ ?   ในที่สุด ผมก็ปล่อยเทมาริให้ออกจากเกาะกุมของผม ยัยนั้นวิ่งแจ้ไปหลบอยู่หลังโต๊ะทันที

“ อีตาบ้า อีตาโรคจิต ! ” เทมาริปาตะโกนด่าผมปาว ๆ พร้อมกับหน้าแดงก่ำ แถมยังปาม้วนกระดาษทิชชู่ใส่ผมไม่ยอมหยุด

“ เฮ้ย ยัยบ้า แกล้งนิดเดียวเอง ของแบบนั้น จะปามาทำไม ! ”

“ ไอ้ .. ไอ้ทุเรศ ชั้นไม่คุยกับนายแล้ว!! ” แล้วเทมาริก็เดินทำหน้าบูดบึ้งเข้าหายไปทางห้องครัว อะไรของยัยนั้นฟะ เดี๋ยวด่าเดี๋ยวดี .. เอ๊ะ หรือผมเป็นคนทำให้ยัยนั้นเป็นแบบนั้นเอง .. คิดแล้วเครียด ขอผมไปอาบน้ำดีกว่าแฮะ .. ~

Temari talk .

            คนบ้า คนอะไรฟะ ทำร้ายแม้กระทั่งผู้หญิงตัวน้อยๆอย่างชั้นได้ เจ้าบ้านี้ ! เรื่องเถียงหรือเรื่องอะไรน่ะ ชั้นไม่เคยแพ้หมอนี้หรอกนะ เว้นซะแต่เรื่องกำลังนี้สิ ! เจ้าสับปะรดนั้นมันไปเอาแรงมาจากไหนเยอะแยะ ชั้นล่ะไม่เชื่อจริง ๆ เบื่อผู้ชายชะมัด ทำไมต้องเกิดมาแรงเยอะกว่าผู้หญิงด้วยนะ !

            หลังจากที่ชั้นเดินกระฟัดกระเฟียดเข้ามาในห้องครัวขนาดสี่เสื่อพอดีครอบครัว เครื่องครัวและสารพัดเครื่องปรุงครบท้วน ... ให้ตายสิ ครัวสะอาดซะขนาดนี้ ชั้นจะกล้าค้นบ้านเขาได้ยังไงกันล่ะ T T เทมาริเอ่ย อย่าระเบิดครัวเขาล่ะ !

            ชั้นเดินไปหยิบกระทะแบนมาตั้งไว้ที่เตา แล้วเทไข่ที่ขนไว้เรียบร้อยแล้วเข้าไป .. ตายแล้ว ! น้ำมัน ลืมใส่น้ำมันซะสนิท ชั้นยิ่งทำไม่เป็นอยู่นี่นา ไอ้ไข่จงไข่เจียวเนี่ย !  .. เอ .. แล้วมันทำยังไงล่ะเนี่ย ? อยู่ที่ซึนะแค่กดมันไฟก็มาแล้วนี่นา .. ไฟหนอไฟ .. ออกมาเส๊ !!  ชั้นเลยสุ่มมั่วบิดตรงที่มันบิดได้ซะเต็มแรง หารู้มั้ยว่า หายนะกำลังจะเกิดต่อเทมาริคนนี้แล้วค่ะ !?

พรึ่บบบ !!

            เปลวเพลิงสีแดงฉานพุ่งขึ้นมาจากเตานั้นทันที เมื่อร่างกายชั้นเร็วกว่าความคิด ชั้นเอียงตัวหลบมาข้างหลังได้ทัน ทำให้ไฟไม่พอกหน้าชั้นดำหมด TT เทมาริเธอทำอะไรเนี่ยย ! ชั้นขยี้ผมสีทรายของชั้นอย่างช่วยไม่ได้ ... ตอนนี้ทำแค่อย่างเดียวล่ะวะ ‘สาดน้ำ’ใส่ !!

“ อ๊ากกกกก  ดับ .. ดับสิเฟ้ย ! ” ชั้นเดินถอยหลังออกมาแล้วรีบเปิดก๊อกน้ำข้างหลังใส่กาละมังใบเล็กแล้วสาดเข้าไปเต็ม ๆ ที่กระทะน้ำมันเดือด ๆ เมื่อความร้อนปะทะกับน้ำเย็น ๆ เข้า ควันจำนวนมากมายต่างพุ่งฝุ้นออกมาจากวัตถุใต้กระทะแบนผู้โชคร้ายนั้น และไข่ไก่ที่ได้เกิดมาอย่างน่าเสียดาย ด้วยฝีมือเทมาริคนนี้ล่ะค่ะ ชั้นรีบวิ่งไปเปิดหน้าต่างครัวออกทันที เพราะเริ่มรู้สึกสำลักกลิ่นไหม้เข้าไปทุกที

ตึง ตึง ตึง ! ตึง !

 เสียงฝีเท้าหนักกำลังพุ่งลงมาจากบันไดที่กำลังวิ่งเข้ามาอย่างเร็ว พุ่งเข้ามาทางนี้ ... ชั้นรู้เลยทันทีว่าเสียงเท้านี้ จะเป็นของใครไปไม่ได้ .. นารา ชิกามารุ ! ทำบ้านเขาเกือบจะไฟไหม้ เจ้าของบ้านดันวิ่งลงดูมาอีก!  

‘ เอาสิวะ บรรลัยมันเข้าไป ! ’

            ชิกามารุวิ่งหน้าตื่นลงมาจากชั้นบนหอบเบา ๆ  สงสัยคงเห็นควันนั้นล่ะมั้ง แล้วชั้นจะแก้ตัวยังไงล่ะ เทมาริ !

“ ยัยโง่ ! เกิดอะไรขึ้น โจรบุกบ้านชั้นหรอ !? ”

“ ...... ” ชั้นไม่พูดอะไร ได้แต่นั่งกอดเข่าเงียบอยู่หน้าเคาเตอร์อย่างงั้น ชิกามารุมองหน้าชั้นอย่างงงงวยก่อนจะเดินเข้าไปปิดเตาแก๊สแล้วทุกอย่างก็กลับเข้าสู่ความสงบอีกครั้ง ควันจำนวนมากในห้องนี้เริ่มหายไปแล้ว ชิกามารุเดินมานั่งลงข้าง ๆ ชั้นก่อนจะถอนหายใจเบา ๆ หมอนั้นหันมาหาชั้นช้า ๆ แล้วอยู่ ๆ มือหนาของชิกามารุก็วางลงมาบนหัวชั้น

“ กลัวหรือไง ? กลัวชั้นหรือกลัวไฟกันล่ะ หึหึ ! ” ชิกามารุหัวเราะในคอเบา ๆ

“ ใครจะไปกลัวนายย่ะ ของแค่นี้ ชั้นไม่ต้องให้นายช่วยก็ได้ย่ะ !  ” เชิดไว้ค่ะ เทมาริ เชิดไว้ เดี๋ยวหมอนั้นจะจับได้ว่าชั้นน่ะนะ กลัวหมอนั้นดุนี่นา TT

“ แหน่ะ .. ทำเป็นอวดดี ยัยบ๊องเอ๊ย ” ชิกามารุยันตัวลุกขึ้นมาแล้วใช้มือยีหัวชั้นจากข้างหลัง หนอยแหน่ะ รู้งี้ชั้นปล่อยให้ไฟไหม้บ้านหมอนี่แล้วชั้นหนีไปเลยดีกว่า ! (เทมาริแผนโหดร้ายมาก ?)

“ อ่ะ ... อวดอะไรกัน ของแค่นั้นน่ะ ... แค่ไฟ .. ชั้นไม่กลัวนะเฟ้ย  ” ชั้นหันกลับมาก่อนจะประจันหน้ากับหมอนั้นชัด ๆ ... ผมสีดำถูกปล่อยลงมาประบ่า ผมที่ยังไม่แห้งดีฟูกระเซอะกระเซิงไม่เป็นทรง ใบหน้าเรียวคม รับกลับตาเรียวเล็กสีนิลที่ตอนนี้กำลังส่งสายตาสงสัยมาให้ชั้น ... ปากที่เรียวบางเซ็กซี่กำลังห่อลงแสดงถึงความเบื่อหน่ายของตานี่  ชั้นเลื่อนสายตาจากใบหน้าของหมอนั้นลงมาที่แผงอกเปลือยเปล่ามีกล้ามนิดหน่อย สไตล์ผู้ชายเซ่อร์ ๆ มีหยดน้ำเกาะอยู่นิดหน่อย ผ้าขนหนูสีดำปกปิดตั้งแต่ส่วนเอวลงไป ...

.. เห๊ะ ... ผ้าขนหนูงั้นหรอ ..

.. แสดงว่า ...

 

หมอนี้ก็โป๊น่ะสิ !!!!

“ กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !! อีตาวิรถาร ! ”

ผลั่ก !

.

.

.

.

.

“ ชิกามารุชั้นขอโทษจริง ๆ นะ .. ชั้นขอโทษ TT ” ตอนนี้เราสองคนมานั่งอยู่ที่โซฟาห้องรับแขก พร้อมกับเสียงทีวีที่หมอนั้นยังคงจดจ่ออยู่กับมัน ชิกามารุนั่งอยู่ฝั่งซ้ายของโซฟาเบาะผ้าส่วนชั้นนั่งอยู่ฝั่งขวาสุด .. รอบแดงบวมที่แก้มยังคงเห็นเด่นชัด เพราะอะไรน่ะหรอ เลื่อนขึ้นไปอ่านข้างบนเส๊ ก็คนมันตกใจนี่นา .. เห็นคนมาโป๊อยู่ข้างหน้าแล้วใคร ๆ เขาก็ชกกันทั้งนั้นแหล่ะ ใช่มั้ย .. ใช่มั้ย !!!!

“ ..... ” ชิกามารุยังคงจดจ่ออยู่กับจอทีวี  ไม่คิดจะออกมามองหน้าชั้นบ้างเลยหรือไงนะ TT ชั้นขอโทษแล้วนี่นา .. อีกอย่าง ชั้นมั่นใจว่าชั้นสวยกว่ายัยนักข่าวนั้นนะ (??)

            จริง ๆ แล้ว ชั้นก็แอบคิดเหมือนกันว่าหมอนั้นคงสมควรโกรธชั้นอยู่หรอก หลังจากที่ชั้นชกหมอนั้นจนหงายหลังแล้ว ก่อนที่หมอนั้นจะหนีชั้นด้วยการเปิดทีวีน่ะ ชั้นเล่าเรื่องไข่เจียวนรกของชั้น แล้วก็เรื่องควันไหม้นั้น ว่ามันเกิดได้ยังไง .. หลังจากที่เล่า สภาพมันก็เป็นอย่างงั้นแหล่ะ ! ซวยอย่างเดียวไม่พอนะเทมาริ

‘ คดี 2 กระทงเลยน่ะสิ ตรู !!! ’

“ โหหห .. ชิกามารุ ~ ชั้นขอโทษเรื่องครัวนายนะ ขอโทษที่ชกนายด้วย นายอย่าโกรษชั้นสิ่ ~  ” ชั้นยังคงพูดง้อตานั้นต่อไป .. แต่ชิกามารุกลับไม่สนใจชั้นเลยน่ะสิ

“ ไปอาบน้ำ ... ” ในที่สุด หมอนี้ก็ยอมปริปากพูดสักที บร๊ะเจ้าขา ลูกเทมาริคนนี้จะไม่มีวันลืมวันนี้เลยค่ะ TT

“ ห๊ะ .. ? อะไรนะ นายพูดดังๆหน่อยสิ ? ” ชั้นเขยิบก้นเข้าไปหาหมอนั้นนิดหน่อย

“ ไปอาบน้ำซะยัยโง่!  จะได้ไปกินข้าวข้างนอก ” ชิกามารุเพิ่มเสียงนิดหน่อย ชั้นพยักหน้าเข้าใจก่อนจะรีบตะบึ่งขึ้นไปชั้น 2 เข้าไปในห้องตานั้นที่มีกระเป๋าชั้นอยู่ทันที ให้ตายสิ จะกล้าขัดหมอนี้ได้ไง ตอนนี้ได้แต่ตามใจให้หมอนี้หายโกรษไปก่อนนะเทมาริ !!

 

“ ช้ายั่งกะเต่าคลานนะยัยเต่า ! ”

            ชั้นเดินลงมาจากบันไดแตะพื้นบ้านได้แค่ครึ่งก้าว เสียงเบื่อ ๆ ของตาชิกามารุก็ลอยเข้ามาในโสทประสาทหูชั้นทันที ... หนอย ได้ทีล่ะเอาใหญ่เลยนะ ชั้นไม่น่าบอกว่าคืนนี้จะทำตัวเป็นเด็กดี(?)ให้คืนนึงเล๊ย ดูสิ๊ ทำหน้าระรื่นไม่ทุกข์ร้อนเอาซะเลย ชิกามารุในชุดเสื้อยืดแขนยาวสีดำ กางเกงขายาวสีดำเดินเข้ามาหาชั้น ก่อนจะใช้มือดันหลังชั้นให้ไปข้างหน้าเบา ๆ

“ ชั้นเดินเองได้ย่ะ ! ” ชั้นทำหน้าบึ้งแล้วก้าวเท้ายาว ๆ ออกมาจากบ้านนาราทันที

            ชิกามารุเดินออกมาแล้วปิดประตูไม้ลงเบา ๆ ก่อนจะเดินนำออกไป หมอนี้มันปลิวลมได้หรือไงฟะ !! เดินเร็วอย่างกับลอยไป ชั้นเดินตามหลังหมอนั้นให้เร็วขึ้น ก่อนจะเปลี่ยนเป็นวิ่งเหยาะ        ๆ ตามหลังหมอนั้นแทน จะพาไปไหนกันฟะหมอนี้!

“ ถึงแล้วยัยเซ่อ จะวิ่งไปไหน ทางนี้! ” หมอนั้นกวักมือเรียกชั้นที่วิ่งเลยร้านราเม็งร้านเล็ก ๆ ไปนิดหน่อย ราเม็งงั้นหรอ ? .. ก็พอได้ล่ะมั้ง ..

“ อ่าว พ่อหนุ่มหมดไฟนี่นา นารูโตะน่ะ เพิ่งกินเสร็จไปไม่นานนี้เองนะ คลาดกันซะได้นะพ่อหนุ่ม ” เฒ่าแก่เจ้าของร้านยิ้มให้กันชิกามารุก่อนที่จะหันมาทางชั้นที่นั่งลงข้าง ๆ ชิกามารุเมื่อกี้

ก่อนจะยิ้มแล้วส่ายหน้าเบา ๆ อะไรของลุงเขาน่ะ ? ..

(( พ่อลูกตระกูลนี้ นี่ร้ายเหมือนกันขนาดนี้เชียว / เฒ่าแก่เจ้าของร้านคิดในใจ ))

“ มิโซะ ราเม็ง 2 ครับ ... / ชามนึงขอเป็นพิเศษนะคะ ! ” ยังไม่ทันที่หมอนั้นจะสั่งจบ ชั้นก็เสริมเข้าไปด้วยการสั่งให้บิ๊กขึ้นมาอีก ของฟรีมันต้องกินให้คุ้มสิ่

“ ใครบอกให้เธอสั่งแบบพิเศษกัน ... ” ชิกามารุหันมาขมวดคิ้วยุ่งใส่ชั้น ชั้นยิ้มร่าก่อนจะตอบไปข้างไม่คิดอะไร

“ ของฟรีก็ต้องให้คุ้มสิ่ !  ” หมอนั้นส่ายหน้าหน่าย ๆ ก่อนที่ราเม็งจะมาวางอยู่ตรงหน้าชั้น ชั้นเบือนความสนใจมาทางราเม็งชามใหญ่ทันที .. โห .. น่ากินชะมัด ! “ ทานแล้วนะคะ ~ ”

“ อร่อยมากๆเลย ว่างๆจะแวะมาอีกนะคะ ! ” ชั้นโค้งให้เฒ่าแก่เล็กน้อย ก่อนจะยิ้มบาง ๆ

“ งั้นคราวหน้าจะแถมเส้นให้เลยนะ แม่หนู ! ” ชั้นยิ้มแป้นเมื่อได้ยินประโยคจากปากลุงคนนั้น

“ ยิ้มจนเหงือกบานเชียวนะ ยัยเบ๊อะ ” ชิกามารุหันมายิ้มบาง ๆ ให้ชั้น ขณะนั้นเอง อยู่ ๆ เท้าของชั้นก็หยุดกึก .. ร้อน .. ทำไมร้อนหน้าแบบนี้นะเทมาริ ! “ เธอเป็นอะไรน่ะยัยโง่ ? ” ชิกามารุเดินเข้ามาใกล้ชั้นก่อนจะก้มลงมา ...

ใกล้ .... เกินไปแล้ว !

            ชั้นสะบัดหน้าไปมาก่อนจะวิ่งนำหน้าออกไป อะไรกัน เทมาริ แค่หมอนั้นยิ้มเองนะ ชั้นก็เห็นบ่อยแล้วนี่นา .. ทำไมต้องตื่นเต้นเล่า !

“ เฮ้ !! ”  ชิกามารุวิ่งตามหลังชั้นมา “ จะหนีชั้นทำไม ยัยบ้า ชั้นไม่กินยัยโหดอย่างเธอหรอกน่า! ”

“ ชั้นไม่ได้หนีนะยะ นายนั้นแหล่ะ .. ช้าเอง !!! ” ชั้นทำหน้ามู่ทู่ หมอนั้นเดินมาข้าง ๆ ก่อนจะส่งเสื้อคลุมมาให้ชั้น  ชั้นสงสายตาไปประมาณว่า  ‘จะให้เอาไปทิ้งหรอ ? ’

หมอนั้นส่ายหน้าเบา ๆ “ ใส่ซะ เดี๋ยวก็หวัดกินหรอกยัยเบ๊อะ ถ้าเกิดท่านทูตคนสวยคนนี้เป็นอะไรขึ้นมา เดี๋ยวชั้นก็ได้ไปนอนในทรายหรอก ”

‘ ที่แท้ก็กลัวกาก้า(เรียกกันแบบส่วนตัวโคตร)นี่หว่า  ป๊อดชะมัดเจ้านี้ ’

“ ขอบใจนะ .. ” ชั้นยิ้มก่อนจะคลุมเสื้อนั้นไว้ .. กลิ่นอ่อน ๆ ของแชมพูในห้องน้ำที่หมอนั้นใช้ ลอยอ่อน ๆ ออกมาจากเสื้อคลุม .. จู่ ๆ ริมฝีปากชั้นก็กระตุกยิ้มขึ้นมาบาง ๆ  ก่อนที่ชั้นจะขว้าข้อมือใหญ่หมอนั้นแล้วปล่อยพร้อมวิ่งไปข้างหน้า

 “ ใครถึงคนทีหลัง นอนบนโซฟานะ ตาเฉื่อย  ! ”

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

Doris! & ::