คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : นี่ฉันต้องเดทกับหมอนี่จริงหรอ...
ตอนที่ 3 นี่ฉันต้องเดทกับหมอนี่จริงหรอ...
ฉันจึงลุกขึ้นทันที เตรียมชิ่งค่ะ
.
.
“ตกลงชั้นจะไปกับซาง...” หัวทองรีบชิงพูดก่อนจะชี้นิ้วมาทาง............ฉัน!! แต่ว่า
…………………………………………………………….
“ฉันจะไปกับยัยนั่นเอง” นายหัวดำ เอ่อ..นายแดวูนั่นกลับพูดเรียบๆกับหัวทอง หัวทองได้แต่ทำหน้าเหวอ ก่อนจะจะรีบเปลี่ยนทิศทางของนิ้วชี้ ไปที่......... อินา
“เอ่อ...ฉันหมายถึงคนนี้ แหะๆ” เหอะ นายแดวงแดวูอะไรนั่นมีอำนาจขนาดนั้นเลยหรอเนี่ย ว่าแต่..เค้าจะไปกับใครนะ ลืม-_-?
“งั้นเราแยกเลยล่ะกัน” แล้วทั้ง 4 คนก็เดินออกจากร้านไป เหลือแต่ฉันกับนายแดวู ฮึ? ฉันต้องไปกับเค้าหรอเนี่ย
“ไปเถอะ”
“ทำไมฉันต้องไปด้วยหล่ะ ฉันไม่ได้มานัดบอดซะหน่อย ฉันแค่มานั่งกินไอติมเฉยๆ”
“งั้นหรอ งั้นเลือกเอาล่ะกัน จะไปกับฉันหรือจะอยู่ล้างจานที่ร้านเพราะเธอไม่มีเงินจ่ายค่าอาหารที่สั่ง” หมอนั่นยิ้มเยาะใส่ฉันอีกแล้ว
อ๊ากกกกกก คิดว่าคนอย่างซางฮีจะยอมง่ายๆหรอ!!
..
“แหะๆ รบกวนด้วยนะคะ ” ฉันพูดอย่างนอบน้อม ทำไงได้หล่ะ หมอนี่มันดันรู้ว่าฉันไม่มีกระเป๋าตังติดตัว ชิ!
“ฮึ..ดีมากยัยขอทาน” ว่าไงนะ!! กล้าดียังไงมาเรียกฉันมาขอทาน ให้ตายซิ มีแต่คนหาว่าฉ้นเป็นขอทาน ฉันเหมือนขอทานขนาดนั้นเลยหรอ T^T แล้วเราสองคนก็พากันเดินออกมา
.
.
.
“เราจะไปไหนกันเนี่ย” ฉันเดินตามเค้ามาครึ่งชั่วโมงแล้วนะ แต่ก็ไม่มีท่าทีว่าจะถึงที่หมายสักที
“ไม่รู้ซิ....เดินๆไปเดี๋ยวฉันก็คงนึกออก” ตานั่นพูดอย่างไม่สนใจ ทำเหมือนฉันเป็นหมาของเค้างั้นแหละ ฉันไม่มีเวลามาเดินตามนายทั้งวันหรอกนะ
“เฮอะ! นึกออกเมื่อไหร่แล้วมาตามฉันหล่ะกัน” ว่าแล้วฉันก็เดินเลี้ยวไปอีกทางทันที
.
--หมับ—
.
.
“เน่..ยัยขอทาน ใครอนุญาตให้เธอไป”
“ฉันจะไปไหน ทำไมต้องขออนุญาตใครด้วย ห่ะ” ฟ่อๆ ฉันส่งเสียงขู่ทันที
“ลืมแล้วหรอ ว่าเธอติดหนี้ไอติมฉัน ก็ได้เธอไปก็ได้ แต่จ่ายตังมาก่อน 150 วอน” หมอนั่นแบมือแล้วมืออย่ามองอย่างท้าทาย
“ก็นายเอาแต่เดินไม่มีจุดหมายอย่างนี้ ฉันรู้หรอกน่าว่านายก็ไม่ได้อยากมานัดบ้าบอนี่ตั้งแต่แรกแล้ว ฉันก็เหมือนกัน เพราะงั้นแยกกันตรงนี้เลยล่ะกัน”
“ใครบอกเธอว่าฉันไม่อยาก ไปเถอะฉันรู้แล้วว่าจะไปไหน”ว่าแล้วก็เค้าก็เริ่มลากฉันไปทันที อ๊อย….=_=
“ขอทาน เธอเป็นอะไรกับคิมซางมิ” อยู่ๆแดวูก็ถามขึ้น เมื่อไหร่เค้าจะเลิกเรียกฉันมาว่าขอทานเนี่ย
“นายรู้จักยัยนั่นด้วยหรอ” ฉันก็ถามหมอนั่นไปงั้นแหละ ใครบ้างที่ไม่รู้จักคิมซางมิ เพราะหล่อนเป็นถึงควีนของโรงเรียนเซริวโรงเรียนสหที่อยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนฉันเท่าไหร่ แถมยังดังมากในหมู่พวกท่องอินเตอร์เน็ต ก็ยัยนั่นเที่ยวโพสรูปตัวเองไปทั่วทุกเวปเต็มไปหมด เฮ้อ เพราะงั้นคุณจะบอกว่าคุณไม่รู้จักคิมซางมิอีกหรอ!! คุณใช่คนเกาหลีรึเปล่า!!! <-- อันนี้ก็เวอร์ไป-_-;
“อืม...”
“ยัยนั่นเป็นพี่สาวฉันเอง -.,-”
“o_O เธอคิดว่าจะมาอำฉันเล่นได้รึงัย ห่ะ!!” นายแดวูส่งสายตาอำมหิตให้ฉัน แล้วทำไมนายต้องทำหน้าตาตกใจด้วยเนี่ย ฉันกับยัยนั่นออกจะหน้าตาเหมือนกัน..เอ่อหมายถึงตอนเด็กหน่ะ ใครๆก็บอกว่าโตขึ้นมาเราสองคนสามารถไปประกวดกวาดรางวัลได้สบายๆ เพราะว่าเด็กน่ารักมักโตขึ้นแล้วกลายเป็นสาวสวยใช่มั้ยค่ะ แต่โทดทีเถอะ ทฤษฎีนี้มันใช้ไม่ได้กับฉันค่ะ -_-
“อำบ้าไรล่ะ ไม่เชื่อก็ตามใจ ฉันก็ไม่อยากจะดองกับยัยนั่นอยู่แล้ว” ชิ+
“งั้น...เธอก็ช่วยฉันได้น่ะซิ”
“ฮึ? ช่วยอะไร๊ ฉันช่วยอะไรนายไม่ได้หรอก” ฉันรีบปัดความรับผิดชอบทันที -_-ฉันก็เป็นคนอย่างนี้แหละ ยอมรับซะเถอะท่านผู้อ่าน
“เธอ...เธอต้องช่วยฉันจีบคิมซางมิ” คิมแดวูทำหนังจริงจังขึ้นมาทันที
“ห่ะ O_O นายชอบซางมิหรอ” ฉันมองมองแดวูอย่างตกใจ ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ เค้ากำลังโกหกฉันอยู่รึเปล่าเนี่ย
“-//-” หมอนั่นถึงกับหน้าแดงแปร๊ดเลยอ่ะ
“นายไม่จำเป็นต้องใช้ฉันหรอก เพียงแค่นายเดินไปเฉียดยัยนั่น แป๊ปเดียวซางมิก็มาสยบแทบเท้านายแล้ว -.,-”
“นี่ขอทาน อย่างเธอไม่มีสิทธิ์มาพูดถึงซางมิอย่างนั้นนะ!!” แดวูกลับสู่โหมดโหดอีกครั้ง
“ทำไมๆ ฉันจะพูด ชิ ฉันอยู่กับยัยนั่นตั้งแต่เกิดทำไมถึงจะไม่รู้นิสัยที่แท้จริงของยัยนั่น แล้วก้อเลิกเรียกฉันว่าขอทานซักที ฉันก็มีชื่อนะ” ยัยนั่นน่ะนางมารร้ายชัดๆ ส่วนฉันก้อ...อืมไม่ใช่นางฟ้าหรอกแต่ว่าเป็นevilเลยหล่ะ -_-
“ซางฮีน่ะหรอ ขอทานฟังดูดีกว่าเยอะ-_-;”
“-_-*”
.
.
.
“ถึงแล้ว” และแล้วในที่สุดเราสองคนก็เดินมาหยุดอยู่ที่....ร้านเกม
“เนี่ยน่ะนะที่นายอยากมา -_-”
“อืม” ว่าแล้วเราสองคนก็เดินไปเล่นเครื่องเล่นโน่นเล่นนี้อย่างเมามัน
.
.
.
.
--------เวลาผ่านไป 3 ชั่วโมง-------
.
.
.
.
“นี่!!!มินแดวูเลิกเตะก้นฉันได้แล้ว หันไปเตะไอ้พวกตูดลิงโน่น!!!”
“ฮ่าๆ โทดทีๆ ก้อตัวเธอมันเหมือนไอ้พวกนั้นเลยนี่นา”
“ตัวนายหน้าเหมือนกว่าอีก!!!! นายจงใจจะเตะฉันใช่มั้ย!!!!! นั่น!! ไม่ช่วยแล้วยังเก็บไอเทมของฉันอีก!!”
“ก้อเธอไม่อยากเก็บเองนี่”
“ฉันจะเก็บได้งัย ในเมื่อนายเก็บมันไปแล้วน่ะ! บอกแล้วว่าฉันไม่อยากเล่นเกมนี้”
“เสียใจด้วยขอทาน เพราะเธอไม่มีเงิน เธอเลยต้องเล่นอะไรก็ตามที่ฉันอยากเล่น”
“เชอะ ไม่เล่นมันแล้วโว๊ย!!” เฮ้ย-_-****อารมณ์เสีย คิดว่าฉันต้องง้อนายรึงัย ว่าแล้วก็ควักเหรียญ10 วอนที่เด็กคนนั้นให้ออกมา
“ฮึ ให้รู้ซะมั้งว่าขอทานก็มีเงินเหมือนกัน”
.................................................................
ความคิดเห็น