คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : สายตาคมคู่นั้น 1
แนแร่อายหนุ่มร่อมลับโ๊ะลม ััเรือนร่าเย้ายวนอเยว่หลินเอาไว้ หยาหมิโน้มัวลไปประบุมพิร้อนแรลบนปาอิ่มที่บเม้มแน่นอนา ลิ้นสาไล้เลียรอบริมฝีปาอวบอิ่มอย่าไม่ปรานีปราศรัย มือหนาบีบปลายาให้นายอมเปิปาออ ลิ้นสาสอลึเ้าไปวาิมวามหวานในโพรปานุ่ม
สรีใ้ร่าลับิ้นรนราวับปลาาน้ำ ลมหายใหอบระุ ร่าายสั่นพร่า นบุรุษ้อถอนริมฝีปาออาเรียวปาอวบอิ่ม เปลี่ยนเป็นไลู่บพรมุไ้ออระห สูมวามหอมละมุนราวลิ่นอไม้ป่าบนเา่าเหรา นสร้ารอยแระเรื่อไปทั่วลำอเล็ ในะที่มือหนาึทึุ้ฮั่นฝู่อสรีออนเหลือเพียเอี๊ยมั้นในัวบา
วามามอปทุมถันที่าวผ่อราวหิมะบนเรือนร่าสรีที่นอนแผ่หราอยู่บนโ๊ะลม แมุ้เอี๊ยมัวบายัไม่อาบปิวามามอบัวสวรร์ลมโู่นั้นไ้ เอี๊ยมัวในถูระาออ้วยมือหนา เผยวามามอย่าุหนูในห้อหอาหัวรเท้า นบุรุษที่แม้เยผ่านสรีมามามายเิวามะลึในวามามุหยาวน่าทะนุถนอม นนึอยารอบรอวามามนั้นแ่เพียผู้เียว
ลิ่นมวลหมู่บุปผาที่หอมอ่อน ๆ ลอยมาาเนื้อนา ยิ่ปลุำหนัให้บุรุษลั่ไล้นหน้ามืามัว ปาหยัลโลมเลียยอปทุมถัน ลิ้นสาูลืนสลับมือหนาลึเล้นบีบยำสอปทุม้ายวานเิเสียัลามทั่วห้อ หน้าอที่ระเพื่อมึ้นามแรหอบเหนื่อยอสรีใ้ร่า ยิ่เพิ่มแรระุ้นให้บุรุษลทั์ุหนูในห้อหอ ที่ริอ่านวายาผู้มาบารมีเ่นฝู่ั๋ว
ยิ่สรีใ้ร่าีิ้นยั่วยวน เายิ่อยาสอนำราใ้หมอนให้แ่นา นิ้วเรียวให่ล้วแหวลีบบุปผาที่เริ่มมีน้ำหวานไหลเยิ้ม ปลายนิ้วอยหยอล้อิ่เสรที่ื้นแะ สรีใ้ร่าหายใหอบแร เนินอยระเพื่อมามแรอารม์และยาปลุำหนัที่บีบรัหัวในทรมานแทบาใาย
“ุาย..้า..้าไม่ไหวแล้ว”
“หึ...นี่แ่เพิ่เริ่มเอ..ุหนู”
“ฮึ...้าแน่นหน้าอ หายใไม่ออ เหมือนหัวใำลัะปะทุออมาภายนออ้าเป็นเสี่ย ๆ”
“เ่นนั้น...้าะทำให้เ้าผ่อนลายเอ”
สรีใ้ร่าำลัะาใายริ ๆ าารสูมพิษำยานอาาวสัน์มาเินไป หาแ่บุรุษลับเ้าใว่านาร้ออบทรัาเา นิ้วยาวที่ลึเล้นลีบบุปผาึ่อย ๆ สอปลายนิ้วให่เ้าลาโพรรั แล้วยับเ้าออนายสาวผลิหยาน้ำหวานาอไม้ามหลั่ออมาไม่าสาย
เาใ้ันีมารู่มัิมาสวรร์รัวสอนิ้วเ้าออาออโพรถ้ำสวาท นโนสัมผัสาสอนิ้วร้ายแหนหน้าึ้นมอ้วยแววาปรือ่ำน่ารัแ นิ้วยาวยับเร่ระรัวนร่าบาที่เยีิ้นเร็ระุรีร้อระม แล้วปลปล่อยวามื้น่ำวาวเลือบนิ้วให่ที่อยปรนเปรอ
ร่าเปลือยอสรีที่เยีิ้นเพราะสอนิ้วร้าย ลับอ่อนระทวยลนถึนิ่สบ ลมหายใแผ่วเบาีพรอ่อนลราวสิ้นลม เยว่หลินหัวใหยุเ้นลเพราะสูมพิษำยานอาาวสัน์เินว่าที่ร่าบอบบาะรับไหว นาสิ้นใลใ้ร่าบุรุษ
เพียเพราะวามโ่เลารั้สุท้ายในีวิ ผู้ใใ้ให้นาวายาปลุำหนัม้าับมนุษย์ นแม้แ่วิาัวเอ็ไม่อารัษาไว้ไ้ ้วยำยานอาาวสัน์หาใ่ยาสามัที่ะใ้ับมนุษย์เพราะมีฤทธิ์รุนแร ไหนเลยสรีบอบบาะรับไหว แม้แ่บุรุษหาไม่แ็แร่ั่ม้าศึ็ไม่อา้านพิษไ้
*******************************
ปานะาใาย สสารยัยน้อ
ความคิดเห็น