ย้อนเวลามาเป็นคุณหนูหยำฉ่า(มี E book)

ผู้ที่ดื่มชาต้องเดินทางไกลสุดขอบฟ้าอีกครา

หมอกฝน ณ ที่ซ่างเหรา ปกคลุมหลังคา

เงากระบี่พยัคฆ์จันทรา ณ ใต้แสงตะเกียง

เสียงพิณ บทเพลงนี้ก็เพื่อเจ้า

แล้วผู้ใดดื่มชาเป็นเพื่อนเจ้ากัน

หวังเพียงร่วมวสันต์เคียงคู่ จิบชาไปจนแก่เฒ่า

"หยำฉ่า สำหรับข้าหาใช่คำอัปมงคล 

แต่คือคำสัญญาที่จะร่วมจิบชากับเจ้าไปจนวันตาย"

สวัสดีค่ะแม่ ๆจีนโบ ลูกสาวกลับมาแล้ว หลังจากไปฝึกวิชาที่บรรพตหลังมา ได้วิชา NC ขั้นต้นพอกรุ้มกริ่ม อิอิ นิยายเรื่องนี้เปิดมาเหมือนจะตึง แต่ไม่ม่าไม่ตึงขนาดนั้น อ่านง่าย หวานเจี๊ยบ พระนางขยันเจอกัน โรแมนติกม  ดรามาบางเบาพอให้มีปม อีบุ๊คน่าจะออกกลางเดือนตุลา แต่งจบแน่นอนเจ้าค่ะ

 ฝากแม่ ๆ เอ็นดู กดใจ กดเข้าชั้น กดติดตามด้วยนะเจ้าคะ

คำเตือน 

มีฉากเพศสัมพันธ์เป็นส่วนเล็กน้อยของเนื้อหา ไม่อยากตัดออกให้เสียอรรถรส หากไม่ชอบเลื่อนผ่านห้ามด่า​ ถ้าด่าจะตัดฉาก Nc ออกทั้งหมด ไรท์ใจบางยิ่งกว่ากระดาษ

 แนะนำตัวละคร

เยว่หลินซี แห่งกวางโจว

วัย 18 ปีหญิงสาวในยุคปัจจุบัน ที่พลาดท่าตกเขาจนวิญญาณหลุดย้อนกลับไปเข้าร่างสตรีนางหนึ่งในยุคจีนโบราณ

เยว่หลิน คุณหนูรอง

วัย 18 ปี สตรีที่ก่อเรื่องโง่งมเพียงเพราะต้องการเป็นอิสระจากจวนเยว่ จนต้องสิ้นใจลงใต้ร่างบุรุษ แต่ด้วยเพราะจุดบรรจบของเวลา วิญญาณเจ้าของดวงชะตาที่แท้จริงของร่างนี้จึงย้อนเวลามาถักทอโชคชะตาอีกขึ้นครั้ง

ฝู่กั๋วกง นามหยางหมิง

วัย 23 ปี พระราชนัดดาในเซียนตี้ กุมอำนาจเสนาบดีกลาโหม บุรุษผู้ติดอยู่ในห้วงฝันถึงสตรีนางหนึ่งที่มีกลิ่นหอมประหลาด จนมิเคยคิดตบแต่งสตรีใดเข้าจวน

รูปปก นางเอก นักวาด  Chanhom(จันทร์หอม)

รูปปกพระเอก นักวาด นามปากกา ManasChj

ฉากหลัง นักวาด นามปากกา Kakmaphraw

เรื่องย่อ

 เยว่หลิน คุณหนูรองจวนเจ้ากรมพิธีการ บุตรสาวใต้ท้าวเยว่ติง นางเลยวัยปักปิ่นมาร่วมสองปีแต่บิดาหาใส่ใจ มอบปิ่นไม้แล้วลูบหัวบุตรสาวพอเป็นพิธี เพียงเพราะนางเกิดจากมารดาที่เป็นอนุก้นครัว คุณหนูรองที่งดงามดุจหยกขาวแต่กลับมอมแมมเพราะถูกกดหัวอยู่เรือนครัวกับอนุฟางผู้เป็นมารดา

ยามเมื่อคุณหนูใหญ่เยว่เฟย ฉายาแม่ดอกบัวขาวแห่งเมืองหลวง เรียกใช้สอยให้น้องสาวติดตามคุณหนูใหญ่ไม่ต่างจากสาวใช้ ครานั้นเยว่หลินถึงได้ออกมาเปิดหูเปิดตานอกจวน จนเกิดความทะเยอทะยานและโง่เขลา นึกเกิดอยากเป็นแม่ดอกบัวขาวเสียเอง

หลายครั้งที่เยว่หลินทำเรื่องโง่เขลา หากแต่คาดไม่ถึงว่านางจะสิ้นคิดถึงขั้นวางยาปลุกกำหนัดฝู่กั๋วกง นามหยาง หมิง จนแม้แต่วิญญาณของนางเองก็มิอาจรักษาเอาไว้ได้ เพราะฤทธิ์ยาปลุกกำหนัดที่นางใส่ในกำยานมากเกินไป ร่างบอบบางของเยว่หลินเกินจะรับไหวจนหัวใจวายตายคาอกบุรุษ

 เยว่หลินซี สาวน้อยอินฟลูเอนเซอร์ชื่อดังในยุคปัจจุบัน ก้าวขาพลาดตกเขาในขณะถ่าย VLOG โชคดีแขนแข็งแรงของชายหนุ่มแปลกหน้าฉวยข้อมือเธอเอาไว้ได้ทัน แต่ทว่าร่างบางที่ห้อยโตงเตงอยู่ขอบหน้าผาไม่อาจต้านทานแรงโน้มถ่วงของโลกได้ มือบางจึงค่อย ๆ ปล่อยมือหนาที่ฉุดดึงแขนสตรีขึ้นจากหน้าผา จนสุดที่มือหนาจะเอื้อมถึง ร่างบางค่อย ๆ ร่วงหล่นลงไป ท่ามกลางสายตาคมที่มองมาอย่างตื่นตระหนกไม่อาจช่วยหญิงสาวไว้ได้ทัน ใบหน้าหล่อเหลาและสายตาคมคู่นั้นยังตราตรึงอยู่ในห้วงคำนึง จวบจนวาระสุดท้ายที่ร่างของเยว่หลินซีตกกระแทกพื้นแล้วดับวูบไป

วิญญาณที่หลุดลอยของเยว่หลินซีฟื้นขึ้นมาอีกทีในร่างของคุณหนูรองจวนเจ้ากรมพิธีการ ที่หัวใจวายตายจากการใช้ยาปลุกกำหนัดเกินพอดี หากแต่เมื่อนางค่อย ๆ ลืมตาขึ้นสบตากับบุรุษบนร่าง ที่ใบหน้าและสายตาคมของเขายังตราตรึงอยู่ในห้วงคำนึงสุดท้ายก่อนที่จะตกหน้าผาตาย หญิงสาวจึงค่อย ๆ เปรยยิ้มยินดี แต่ทว่าสายตาคมนั้นกลับดำดิ่งมองมาที่นางราวเหยื่อราคะ ยิ่งชายผู้นั้นโหมพายุอารมณ์กระแทกกระทั้น จนวิญญาณสาวในร่างคุณหนูรองเยว่หลิน เกือบจะหลุดลอยจากร่างอีกครั้ง

เมื่อพายุสวาทผ่านพ้นไป นางกลับโดนคนทั้งจวนกล่าวตำหนิว่าเป็นคุณหนูหยำฉ่าดุจจอกน้ำชาที่บุรุษจิบแล้วคว่ำไว้ มิมีผู้ใดต้องการ จนบิดาต้องไล่ตะเพิดนางและมารดาออกจากจวนไปอยู่บ้านเดิม

 ด้วยบุพเพหรือวาสนาหารู้ชัดไม่ ว่าสิ่งใดนำพาให้ประสพพบเจอเรื่องแปลกประหลาดนี้ รู้เพียงแต่ดวงจิตของเจ้าของร่างเดิมมีเจตจำนงจะไม่ตกเป็นอนุของผู้ใด ตัวนางเองก็เช่นกัน หากแม้นการเดินทางผ่านห้วงเวลาย้อนกลับมาใช้ร่างของผู้อื่น ตัวนางจะแบกรับเจตจำนงนี้ไว้เอง

“ขอคุณหนูรอง ท่านจงวางใจได้ ข้าจะไม่เป็นอนุผู้ใด และจะพาท่านแม่ออกจากจวนเยว่ให้จงได้”

***************

        นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง ไม่เกี่ยวข้องกับบุคคลและสถานที่จริงแต่อย่างใด            

 มีการกระทำที่ไม่เหมาะสม

        สงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 และฉบับเพิ่มเติม ไม่อนุญาตให้ทำซ้ำ   ดัดแปลง คัดลอก แก้ไข

****สุดท้ายแล้วไรท์ใจบาง ด่าพระเอกได้ แต่อย่าด่าไรท์ ใจบางยิ่งกว่ากระดาษ ****

หวังว่านักอ่านจะสนุกไปด้วยกัน