คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : %% Second Love รักจี๊ดจ๊าดของยัยสุดเซ่อ%% chapter 3ชีวิตสะใจ&ผู้ชายแสนเลว
บทที่3 ชีวิตที่สะใจ&ผู้ชายที่แสนเลว
"เราหลับไปเมื่อไหร่เนี่ย"
ฉันพึมพำกับตัวเองเบาๆพร้อมดันตัวลุกขึ้นมาจากเตียงและเดินไป ส่องกระจกตอนนี้สภาพของฉันคดูไม่ได้เลย ตาบวมอย่างกับแพนด้าแน่ะที่อก้มยังเป็นคราบน้ำตาอีก
"เฮ้อ" ฉันถอนหายใจพร้อมกับเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อชำระล้างเนื้อตัวให้สะอาดเมื่อฉันแต่งตัวเสร็จแล้วก็มายืนสำรวจตัวเองอยู่หน้ากระจก
"พอยังดูได้หน่อย"
ฉันพึมพำเบาๆกับตัวเองพร้อมกับวิ่งจู่โจมไปที่โต๊ะอาหารทันทีแล้วก็จัดการซัดอาหารตรงหน้าลงท้องทั้งหมดภายในเวลาไม่กี่นาที
"นี่ กินช้าๆก้ได้กินเหมือนกับไม่เคยกินมาก่อนเป็นผู้หญิงต้องสำรวมหน่อยซิเดี๋ยวก็ไม่มีหนุ่มๆคนไหนกล้ามาจีบหรอก" แม่ฉันบ่นไปพลางล้างจานไปพลาง
"ใช่ซิก็หนูมันไม่มีอะไรดีสักอย่างเลยหนิ"
ฉันรีบวิ่งขึ้นห้อง(สักวันบรรไดบ้านมันต้องพังแน่ๆ ขอฟันธง)
อารมณ์หงุดหงิดเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณแล้วภาพความทรงจำเก่าๆก็แล่นเข้ามาในหัวฉันพยายามสะบัดออกไป ~แฟนกรูทิ้งกรูเคียด~(ได้คำแนะนำมาจากเพื่อนๆเอิ๊กๆ) เอาล่ะฉันต้องเป็นเปียโนคนใหม่ที่เข้มแข็งกว่าเดิม แสงแดดบอกถึงเวลาเที่ยงตรงฉันเดินบิดไปบิดมาอยู่บนเตียงอย่างเซ็งๆแล้วก็นึกอะไรขึ้นได้
ตรู๊ด ๆๆๆ ฉันกดโทรหายัยโบว์ทันที
"ฮัลโหล" เสียงยัยโบว์ที่เพิ่งตื่นนอนใหม่ๆ นี่มันจะนอนรอจนให้มีโรมิโอมาปลุกถึงเตียงหรือไง
"แกเพิ่งตื่นหรอเนี่ย"
"เสียงฉันอย่างนี้แกจะให้ฉันไปเที่ยวทะเลอยู่หรือไง" ดูมันๆและอีกสรรพคุณหนึ่งของยัยโบว์ก็คือว่ามันกวน teen ได้ไม่มีที่สิ้นสุด
"เออๆแกมีไรก็ว่ามา"
"ฉันจะชวนแกไปเที่ยวอ่ะ นะ ..นะ ไปนะ" ฉํนพูดอ้อนๆเพราะรู้ว่ามันไม่ยอมไปง่ายๆอยู่แล้ว
"ก็ได้บ่ายโมงเจอกันหน้าสยามนะ" และแล้วมันก็ลงอีหรอบเดิมทุกที และเป้าหมายต่อไปคือยัยวุ้น
~~ฉันหยุดแล้ว แล้วเธอหยุดได้ไหม~~ เสียงริงโทนที่ฉันอุตส่าห์ยอมเสียเงินไป40บาทเผื่อโหลดมาสดๆร้อนๆเพราะเนื้อหาโดนใจฉันมากๆ
"ฮัลโหล"ฉันกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์
"เปียโนจ๋า วันนี้เราไปเที่ยวกันนะ"คนที่ตอบกลับมาจะเป็นใครไม่ได้นอกจากยัยวุ้น ฮ่าๆ นึกแล้วเชียวว่ามันต้องชวน
"จ๋า ได้จ้า" และที่ฉันผิดปกติก็คือเวลาฉันที่ฉันคุยโทรศัพท์กับยัยวุ้นฉํนจะคุยกับมันเพราะมากถึงมากที่สุดไม่รู้ว่าฉันเป็นอะไร แต่ทุกคนที่โทรหาฉันฉันก็คุยดีด้วยตลอดเพราะว่าไม่ต้องเสียค่าโทร เอิ๊กๆๆๆ แล้วฉันก็เดินยิ้มเหมือนนางสาวไทยไปหยิบชุดที่คิดว่าแต่งแล้วจะทำให้ฉันดูดีที่สุดซึ่งมันก็เลือกไม่ยากเพราะฉํนมันหน้าตาดี อยู่แล้วอ่ะนะ (อ้วก.... )
เวลาบ่ายโมง30นาทีฉันก็เดินลงจากแท็กซี่อย่างสง่า ซึ่งเป็นที่รู้ๆกันอยู่ประจำว่าฉันมาหลังสุดเพราะยัย2คนนั่นขับรถคนละคัน บ้านก็ใหญ่อย่างกับคฤหาสน์ พ่อเเม่ก็ตามใจ ส่วนฉันนะบ้านก็ไม่ได้ใหญ่ไปซะเท่าไหร่ แล้วอย่างเจ๊พนมนะหรอจะตามใจฉัน ฉันว่ารอให้หมาจะบินได้ปลากัดจะแปลงร่างกลายเป็นปลาดุกทศกัณฐ์ได้ครองรักกับนางสีดา ก่อนเหอะเจ๊พนมถึงจะตามใจฉัน(สรุปก็คือมันเป็นไปไม่ได้นั่นเอง) ถ้าแบ่งแยกตามฐานะนะ ฉันด้อยที่สุดเลย แต่ถ้าเป็นความน่ารัก หึ อย่าหวังว่าจะชนะคนอย่างไอเปียโนได้เลย(โรคหลงตัวเองมันเริ่มกำเริบแล้วค่ะ)
"แกมาช้าตามเคยนะเลทมา30นาทีเป๊ะ" ยัยวุ้นก้มลงมองนาฬิกา
"ฉันเก่งใช่ไหมล่ะ มาช้า30นาทีตรงเผงไม่ขาดไม่เกิน^_^ (ภูมิใจสุดขีด)"
เออ ลืมบอกไปอีกอย่างฉันเป็นคนที่จัดได้ว่าหน้าหนาคนหนึ่งเลยที่เดียวคงจะได้มาจากเจ๊พนม(นี่แกกำลังว่าแม่ตัวเองอยู่นะ)
"ไปกันได้แล้วฉันไม่เถียงแกแล้ว"
แล้วพวกเรา3สาวก็เดินเที่ยวสยามกันไปทั่ว เรา3คนเดินซื้อนู่นซื้อนี่ไปเรื่อย ที่จริงยัยโบว์กับยัยวุ้นต่างหากที่ซื้อ ส่วนฉันในกระเป๋ามีอยู่200กว่าบาท ชีวิตฉันรันทดจริงๆTT_TT แล้วยัย2คนนั้นก็ลากฉันเข้าไปในร้านพิซซ่า แล้วก็จัดการสั่งๆๆแบบไม่ถามฉันสักคำเลยว่าฉันจะกินอะไร แต่ฉันก็ไม่มีสิทธิ์แย้งใดๆเพราะว่ายัยโบว์เป็นคนจ่ายส่วนฉันกินฟรีตามเคย ฮ่าๆๆ
"แกว่าพิซซ่านี่อร่อยเป็นพิเศษไหมอ่ะ" ฉันหันไปถามยัยวุ้นขณะที่กำลังสวาปามพิซซ่าในมืออยู่
"เออ นั่นดิฉํนก็เห็นด้วยกับแกกินอะไรจะมีความสุขเท่ากับกินของที่เพื่อนจ่าย"
แล้วฉันกับยัยวุ้นก็กินกันอย่างสนุกสนานส่วนยัยโบว์ก็ยิ้มอย่างมีเลศนัยมันต้องมีอะไนสักอย่างแน่หวังว่าคงไม่เป็นอย่างที่ฉันคิดนะ
"กินไปเลยสั่งไม่อั้นแต่หาร3"
นั่นไงว่าแล้วใช่จริงๆด้วย ฉันกับยัยวุ้นจึงรีบยัดๆพิซซ่าใส่ปากแล้วก็เดินออกจากร้านปล่อยให้ยัยโบว์นั่งอ้าปากค้างตะลึงกับการกินของฉันกับยัยวุ้นและในที่สุดมันก็ต้องจ่ายเงินทั้งหมด
"เดี๋ยวแก2 คนไปงานเลี้ยงวันเกิดที่บ้านฉันนะ"
"เออ ฉัน"
"ฉันรู้ว่าแกจะพูดอะไรถ้าแกไม่ไปแกไม่ใช่เพื่อนฉันอีกต่อไป"
ยัยวุ้นดันรู้ทันความคิดฉันอีกเออไปก็ไปว่ะจะได้ไม่ต้องเปลืองข้าวค่ำที่บ้าน(ที่แท้ก็งกนี่เอง) และตอนนี้ฉันก็ยืนอยู่ในบ้านมันใหญ่โตมโหฬารของยัยวุ้นในชุดราตรีแสนสวยที่มันยัดเยียดให้ฉันใส่
"หวัดดีจ้า happy birthday นะ นี่ของขวัญเราซื้อมาให้นะไม่รู้ว่าจะถูกใจป่าว"
ยัยโมที่เดินควงมากับพี่เก่งยื่นของขวัญให้ยัยวุ้น ยัยวุ้นฝืนยิ้มเต็มที่ทั้งที่ในใจคิดว่าอยากจะตบสักฉาก
"เอ้า เปียโนก็มาด้วยหรอจ้าเป็นไงบ้างสบายดีป่าวรู้สึกว่าตาบวมขึ้นนะร้องไห้จนดึกหรอ"
ยัยโมปรายตามองมาที่ฉันแล้วยิ้มแสยะมาให้พร้อมกับควงแขนพี่เก่งแน่น คือว่าฉันกับยัยโมเป็นศัตรูกันมาตั้งแต่ม.2ไม่ถูกกันมากๆ ยัยโบว์ตั้งท่าที่จะด่าแทนฉันแต่ฉันฉุดมือมันไว้แน่นแล้วหันกลับไปหายัยโม
"จ้า เราสบายดีแล้วโมล่ะเป็นไงบ้างจะกินอะไรหน่อยไหมเดี๋ยวเราไปถอนหญ้าในสนามมาให้นะกำลังขึ้นดกเลยอะเรารู้ว่าโมชอบ เออ แล้วนอโมหายไปไหนอะหักแล้วหรอ"
ฉันพูดแดกดันแล้วหันไปขยิบตาให้ยัยโบว์กับยัยวุ้นซึ่งยืนยิ้มสะใจอยู่เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับเปียโนสะใจโว้ย
"กรี๊ดดดดดดดด" ยัยโมกรี๊ดดดดดลั่น
"นังบ้า แกหาว่าฉันเป็นแรดหรอแกนั่นแหละแรด"
"ใช้คำไม่สุภาพเลยนะจ้าโมแล้วอีกอย่างถ้าฉันแรดเธอไม่โค-ตะ-ระแรดเลยหรอ อ้อ ฉันลืมไปเธอมันไม่ได้แรดแต่ร่านต่างหาก"
"แก ..แก" ยัยโมชี้หน้าฉันแล้วก็เดินกระแทกเท้าออกไป
"ทำไมเธอทำอย่างนี้โมเขาไปทำอะไรให้เธอเธอถึงได้มายืนด่าเขาหรือว่าอิจฉาที่ฉันรักเขาไม่ใช่เธอ" พี่เก่งตะคอกใส่ฉัน
"ก็ลองไปถามแฟนคุณดูซิค่ะมาถามอะไรฉันล่ะหรือว่าโง่พอๆกันเลยไม่รู้ แล้วฉันก็ไม่ได้อิจฉาโมเลยสักนิดกับสงสารต่างหากที่ต้องคบกับผู้ชายสารเลว เอ้ย ผู้ชายเสเพล เอ้ยไม่ใช่ซิต้องเรียกว่าผู้ชายที่เลวยิ่งกว่าหมาถึงจะถูก แต่ว่าไปเหมาะสมกันดีนะค่ะคุณ2คนน่ะหญิงก็ร้ายชายก็เลว"
ฉันเน้นคำสุดท้ายเต็มๆมันง้าฝ่ามือขึ้นแต่อย่าคิดว่าฉันจะกลัวฉันยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆอีกจนสุดท้ายมันก็ต้องลดมือลงแล้วเดินหงุดหงิดตามยัยโมไป วันนี้ฉันได้เห็นทาสแท้ของผู้ชายที่ชื่อเก่งแล้ว ฉันยังแปลกใจเลยว่าเมื่อก่อนฉันรักลงเข้าไปได้ยังไงกัน แต่วันนี้ฉันดีใจที่ไม่ต้องตกนรกทั้งเป็นอีกไม่ต้องไปยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายแสนเลวและเห็นแก่ตัวคนนั้นอีก (นี่ซินางเอกยุคใหม่)
"เยี่ยมจริงๆเลยเพื่อนเด็ดมากน่าจะถ่ายรูปแล้วเอาไปลงบอร์ดโรงเรียน" ยัยวุ้นเดินเข้ามาหาฉัน
"สะใจโว้ยไปไปดิ้นกันดีกว่า" แล้วฉันยัยโบว์ยัยวุ้นก็เต้นกันอย่างเมามัน
อิอิ มาอัพอีกแล้วค่ะช่วงนี้ว่างเลยมาอัพให้ก่อนแต่ต่อไปคงไม่ค่อยจะมีโอกาสได้
อัพเพราะว่าไม่ค่อยว่างเลยอะอีกอย่างโรงเรียนก็เปิดแล้วด้วยง่ะTT_TT
ก็เรื่องนี้อย่างที่บอกนะค่ะว่าเป็นเรื่องแรกงั้นดีไม่ดียังไงก็ช่วยติกันด้วยนะค่ะ
แล้วก็เม้นกันเยอะๆนะจะได้มีกำลังใจแต่งต่อไปค่ะ
PS รักคนอ่านทุกคนนะค่ะ จุ๊บๆ
ความคิดเห็น