คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : %% Second Love รักจี๊ดจ๊าดของยัยสุดเซ่อ%% chapter 2อกหัก-โดนหักอก
บทที่2 อกหัก -โดนหักอก
"เฮ้อ" ฉันถอนหายใจพร้อมกับเดินออกมาจากห้องด้วยสีหน้าที่บ่งบอก
ให้รู้ว่าชีวิตมืดมนสุดๆ
"ตกป่าวแก"
ฉันได้ยินเสียงยัยเพื่อนตัวแสบที่หนีฉันไปเดินเข้ามาทักทายฉัน
"ไม่ต้องทำมาพูดเลยเมื่อกี้แกหายไปไหนมา"
"เออ คือไอวุ้นมันปวดท้องน่ะ ฉันเลยต้องพาไปห้องพยาบาล"
เมื่อยัยโบว์พูดจบยัยวุ้นก็ยิ้มฝืดๆมาให้ฉัน
"ไม่ต้องมาแก้ตัวน้ำขุ่นๆเลยนะ"
ฉันชักสีหน้าที่บ่งบอกว่าโกรธสุดๆใส่ยัยโบว์และยัยวุ้นจนยัย2คนนั้น
หน้าซีดเลยทีเดียวเพราะว่าตกใจกับความโกรธของฉันเพราะฉันไม่เคย
โกรธใครมาก่อนและก็ไม่เคยแสดงความไม่พอใจให้เห้นโดยออกมา
ทางสีหน้าเพราะปกติฉันมีหน้าอยู่แบบเดียวคือแบบน่ารัก(ฮิฮิ)เมื่อฉัน
เห็นยัย2คนนั้นหน้าซีดก็อดขำไม่ได้เลยระเบิดความฮาออกมา
"ฮ่าๆๆๆ"
"แกแกล้งฉันหรอเนี่ย"
"ก็เออซิเห็นหน้าพวกแกเมื่อกี้แล้วขำอ่ะ หน้ายังกะตูดลิง ฮ่าๆ"
ยัยโบว์กับยัยวุ้นจึงวิ่งไล่เตะฉันทั่วโรงเรียนจนกระทั่งมีเสียงออด ว่าให้
เข้าเรียนดังขึ้นนับว่าเป็นออดช่วยชีวิตฉันเลยล่ะ คาบนี้เป็นวิชาของ
อาจารย์สุวานีย์ ซึ่งเรียนทั้งหมด50นาทีแต่ไม่ได้เรียนหรอกเพราะเจ๊แก
เล่นเข้ามาสั่งงานแล้วก็เดินออกไปเลย ฉันก็เสียดายค่าเทอมจริงๆ
(แอบดีใจนิดๆที่ไม่ได้เรียน) และคาบต่อไปก็เป็นของ อาจารย์ละหม้าย
ซึ่งพวกเรารวมหัวกันเรียกแกว่านางมารร้าย เพราะยกย่องเชิดชูความ
สามารถพิเศษของแกที่ทำให้เด็กทั้งโรงเรียน(รวมฉันด้วย)ไม่ชอบแก
ภายในระยะเวลาไม่กี่วัน ถือว่าจดบันทึกลงกีเนสบุ๊กค์ได้เลยล่ะ และ
แล้วเวลาที่ฉันรอคอยก็มาถึงเพราะมันเป็นคาบกิจกรรม+ชุมนุมซึ่งแน่
นอนว่าสวยๆอย่างพวกเราทั้ง3นั้นไม่มีสังกัดหรอกจึงอยู่เร่ร่อนไปทั่ว
~ ติ๊งต่อง ติ๊งต่อง~เสียงออดแสนรักดังขึ้นฉันจึงเตรียมตัวGo
home ทันที "เปียโน แฟนมาหาอ่ะ" ยัยแพนด้าเพื่อนของฉันตะโกน
มาจากหน้าห้อง เออ ลืมบอกไปที่ห้องฉันนั้นใช้ระบบตะโกนคงเป็น
เพราะกลัวเพื่อนๆจะหูตึงไม่ได้ยิน ฉํนเดินยิ้ม(เหมือนคนบ้า)ไปหาพี่
เก่ง(แฟนฉันเอง คบกันมาได้9เดือนแล้วล่ะ)
"เปียโนออกมากลับพี่หน่อยได้ไหมพี่มีอะไรจะพูดด้วย"แล้วฉันก็เดิน
ตามพี่เก่งมาถึงหน้าอาคาร พี่เก่งหันมาจ้องหน้าฉันแล้วก็พูดประโยคที่
ฉันเกียดแสนจะเกียด
"เปียโน เราเลิกกันเถอะนะ"
คำๆนี้มันทำให้ฉันเจ็บลึกลงไปถึงหัวใจเหมือนมีอะไรมากรีดลงที่ใจ
ของฉันน้ำตาฉันเอ่อล้นขอบตาพลานจะไหลออกมาให้ได้แต่ฉันก็
พยายามกลั้นเอาไว้
"ตลอดเวลาที่ผ่านมาพี่ไม่เคยรักเปียโนเลยพี่ขอโทษนะ"
พี่เก่งพูดจบก็หันหลังเดินออกไปน้ำตาฉันก็ไหลลงอาบแก้มพร้อมกับ
ตัวฉันที่ทรุดลงกับพื้น ยัยโบว์กับยัยวุ้นที่เดินตามมาที่หลังเห็นฉันก็
ตกใจแล้วรีบวิ่งเข้ามาหา
"เปียโนแกเป็นอะไร ใครทำอะไรแก"
ยัยโบว์เขย่าตัวฉันเบาๆเพื่อคลาดคั้นความจริง
"ฮือๆๆพี่เก่งเค้าทิ้งฉันแล้ว"
ฉันพูดพลางสะอื้นพลางพร้อมกับน้ำตาก็ไหลออกมาเป็นทางไม่ขาด
สาย "แกอย่าคิดมากนะ ถ้ามันไม่รักก้ไม่ต้องสนหรอก เดี๋ยวฉันกับวุ้น
จะไปเกะ แกจะไปด้วยกันป่ะ เผื่อจะได้ระบายออกมา"
"อืมก็ดีนะ"
ฉันตอบตกลงไปอย่างไม่ต้องคิดอะไรมากเมื่อมาถึงที่ยัยโบว์กับยัยวุ้นก็
แหกปากร้องเพลงอย่างไม่สนใจใครส่วนฉันได้แต่นั่งฟังยัยโบว์กับยัย
วุ้นร้องเพลงมาเรื่อยๆฉันก็นั่งฟังเสียงที่เหมือนเป็ดถูกเชือดของมัน
เรื่อยจนสะดุดเข้ากับเพลงๆหนึ่ง
~~แค่เธอคบคนใหม่ แค่ไปรักคนอื่น เธอบอกฉันรื่องพื้นๆถามว่าร้องไห้ทำไมบอกเราไม่เคยเข้ากันอยู่กันก็ไม่เข้าใจ รับได้ใช่ไหมถ้าเราจะจบกัน อยากทำเหมือนไม่แคร แค่เนี่ยไม่เป็นไรอยากจะยิ้มเหมือนรับไหวโดนที่ใจไม่ต้องสั่น เธอมองว่ามันง่ายได้ใช่ซิก็จะทิ้งกัน คนทรมานน่ะคนนี้ เปลี่ยนกันไหมให้เธอเป็นคนถูกทิ้ง มาเป็นผู้หญิงที่ต้องไม่มีไม่เหลือใคร มาเจ็บช้ำนั่งฟังถ้อยคำที่บาดหัวใจ ที่เกินจะทนไหว ทำร้ายกันเหลือเกิน~~ ฉันทนฟังได้ถึงท่อนนี้น้ำตามันก็เอ่อล้นอยู่ที่เบ้าตา
" เปียโนแกเป็นอะไรหรือป่าว" ยัยโบว์หยุดชะงักการร้องเพลงไปชั่วคราว
"ป่าว ฉันไม่เป็นอะไรงั้นฉันกลับก่อนนะ เดี๋ยวเจ๊พนมมาอาละวาดอีก"
เมื่อพูดถึงแม่ฉันยัยเพื่อนทั้ง2ก็ทำหน้าเหมือนเห็นผีก็ตอนที่ฉันเรียนอยู่
ม.ต้นมีพวกรุ่นพี่มารุมทำร้ายฉันแม่ฉันก็เลยไปจัดการถึงโรงเรียนถึง
ขนาดขึ้นศาลเลยนะเนี่ยตั้งแต่นั้นมาก็ไม่มีใครในโรงเรียนจะไม่รู้จักแม่
ฉันและก็ไม่มีใครมากล้าทำอะไรฉันเลย
"งั้นแกรีบกลับเถอะ"
แล้วยัย2คนนั้นก็ผลักไสไล่ส่งฉันทันที ระหว่างเดินทางกลับบ้านฉัน
ได้ครุ่นคิดเรื่องต่างๆมากมายและเหมือนมีอะไรมาดลใจให้ฉันมองเข้า
ไปในร้านไอศกรีมแห่งหนึ่ง ภาพที่ฉันเห็นตรงหน้าคือผู้ชายที่ฉันรัก
และไว้ใจอยู่กับยัยโม เพื่อนในห้องของฉันเอง ตอนนี้ฉันตาสว่างสักที
ฉันรู้แล้วว่าเป็นเพราะอะไรผู้ชายที่ฉันรักจึงทำกับฉันแบบนี้น้ำตาที่ฉัน
อุตส่าห์เก็บไม่ให้มันไหลออกตอนนี้มันกลับไหลอย่างกับท่อปะปา
แตกฉํนรีบวิ่งกลับบ้านขึ้นไปร้องไห้บนห้องอย่างเอาเป็นเอาตาย ขอ
แค่ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะเสียน้ำตาให้กับตนที่หลอกลวงฉัน
เสมอมา
_______________________________
มาอัพแล้วนะค่ะ ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงบ้างหายหน้าหายตาไปนานก็เปิดเทอมแล้วไม่มี
เวลามาอัพเลยอะค่ะยังไงก็จะพยายามต่อไปค่ะ(แม้มันจะไม่ดีก็ตามTToTT)
ก็ช่วยมาอ่านมาเม้นเยอะนะค่ะ รักคนเม้นทุกคนค่ะ
ความคิดเห็น