ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [Yongseo] ตอนที่ 2 : การเปลี่ยนแปลง
Unexpected Love
อนที่ 2 : ารเปลี่ยนแปล
'ผมอยาะูแลุาใริๆ'
'ผมอยาะูแลุาใริๆ'
ิ้วบามวเป็นปมวัววามิวิ่อยู่ในหัวนแทบะระเบิออมา อฮยอนปิเปลือาพร้อมนึถึำพูที่ัแทรอยู่ในวามนึิอนเอมาลอห้าวันที่ผ่าน แววาทีู่ริัไม่ปิบัอยฮวาทำเอาหิสาวเริ่มวาัวไม่ถู่อวามรู้สึในหัวใ วามิ้านบวลับอมยิ้มอย่านึีใ หาแ่วามิ้านลบไ้แ่รอาเบะปา เาล้าพูมาไ้ยัไทั้ที่้าายยัมีผู้หินนั้นอยู่
...อย่าไปใส่ใเลยูฮยอน เี๋ยวมัน็ผ่านไป...
อฮยอนนึปลอบใัวเอ่อนะหยิบโทรศัพท์ึ้นมาพลาเปิูนู่นูนี่้วยเป็นประำที่ทำ่อนนอนทุืน นิ้วมือเรียวหยุะัยามที่ลั้นใรวบรวมวามล้าเพื่อเปิูอัลบั้มรูปที่อัแน่นไป้วยวามทรำ อฮยอนเลื่อนรูปแล้วรูปเล่าพร้อมับ่อมน้ำใสที่่อัวอุ่นอยู่ภายใ้วา รอยยิ้มที่เบิบานอัวเอที่ปราอยู่บนหน้าอเีย้าายหนุ่มที่เยพร่ำบอว่ารัเธอ ำรัที่ไม่มีริ ำว่ารัที่ทำร้ายเธอแทบายทั้เป็น
'ผมเสียใ ลืมผมไปะเถอะ'
ำพูที่เปรียบเสมือนน้ำรรารหัวใวน้อยๆออฮยอนนเิแผลผุผอ โลทั้ใบมืลยามที่ไ้ยินนที่รัทั้หมหัวใบอเธอออมาอย่าเย็นา เธอไม่ิเลยว่าวามรัลอสอปีที่ผ่านมามันเป็นเพียแ่าลวที่เาใ้หลอเธอ เาเพีย้อารใ้เธอเป็นทาผ่านเพื่อ้าวเ้าสู่ำแหน่ เธอมัน่าโ่เ่าไว้ใำว่ารัที่เาใ้เป็นใบเบิทาเ้ามาสู่หัวใ่อนที่ะทำลายมันลอย่าไม่มีิ้นี
อฮยอนวาโทรศัพท์ลพร้อมยหลัมือปาน้ำาออาพวแ้ม เธอลุึ้นนั่มอสะท้อนร่าายผอมูบีผ่านระเาที่อยู่มุมห้อ วาสำรวร่าายอัวเออย่าเวทนา หลัาที่ปล่อยัวเอให้มีสภาพทีู่ไม่่าาระูเินไ้ เธอทุ่มเทให้ับวามรัที่ไม่มีรินานี้เลยหรือ เธอเสียอะไรไปบ้าับวามอ่อนแออัวเอ หิสาวิแ่็อไม่ไ้ที่ะลั้นน้ำาเอาไว้อี่อไป น้ำใสไหลรพวแ้ม่อนที่อฮยอนะทิ้ัวลนอนพร้อมับเสียสะอื้นไห้ัเ่นทุืนที่ผ่านมา
-------------------------------------------------------------------
หิสาวเ้าอวามสามารถและื่อเสียที่โ่ั อมยิ้มะมอายหนุ่มที่ำลับรรเลเสียนรีอันหนัหน่วบนเวทีที่้านล่ารายล้อมไป้วยผู้นที่รัและื่นอบเา
โบรา...เ้าอายาเ็ี่สาร์แห่วารผู้ที่ไ้ื่อว่าเป็นู่วออยฮวา อไม่ไ้ที่ะภูมิใับวามสำเร็อัวเอที่สามารถโหม่าวลือเรื่อารเอัวเอและเาไ้สำเร็ ายหนุ่มที่เปรียบเสมือนรัแรพบอเธอ
"วันนี้มาแ่หัว่ำเียวนะรับ" โวอนผู้ัารวเอ่ยถามแมประประันโบราที่นั่ื่มเรื่อื่ม้วยท่าทีสบายใ
"พอีันเสร็านเร็วนะ" เธออบทั้ที่ไม่แม้แ่ะปรายามามอโวอนเลยสันิ หิสาวแอบเบะปา้วยวามไม่พอใ้วยรู้ว่าผู้ัารวนนีู้ท่าไม่ไ้ะอบเธออยู่เหมือนัน
บรรยาาศมาุอผู้ัารวและาราสาวทำเอานทัู้่ที่ั้แ่ใส่ัน้อสบลเมื่อเสียรีร้ออเหล่าแฟนลับัสนั่นหลัาสี่หนุ่มเสร็สิ้นารแสที่แสนเร่าร้อน อยฮวา ลีฮยอน ัมินฮยอ และลีอิน ยิ้มทัทายับบรราแฟนลับ่อนะโ้ศรีษะและลาเวที
"เหนื่อนไหม่ะ" โบราพุ่ัวเ้าหายฮวาโยที่ไม่ลืมะล้อแนเพื่อแสวามเป็นเ้า้าวเ้าอโยที่ไม่สนใสายาอผู้นที่มอมา บา็ื่นอบที่ศิลปินอัวเอบหาูใับาราสาว บา็ไม่อบที่เธอแสอาารมาเินวร
แ่นที่แสอาารมาที่สุะหนีไม่พ้นผู้ัารวอย่าโวอนที่รีบันท่าโบราออ้วยารลายฮวาให้มานั่ลที่โฟา ายหนุ่มัวเล็ไม่สนใเสียระฟัระเฟียอโบรา เาแ่้อารให้ศิลปินในวามูแลอยู่ห่าับผู้หินนี้ให้มาที่สุ
"ุไม่มีานแล้วหรอโบรา"
"ันเสร็าน็รีบมาหาุเลย่ะ"
สาวเ้าพูพร้อมหอมไปที่แ้มยฮวาฟอให่หยั่ผลให้บรราสมาิไ้แ่อมยิ้มับภาพุ้นา แ่าับโวอนที่ไ้แ่ถอนหายใอย่าระอาับพฤิรรมอโบรา
"ระวัหน่อย" ยฮวาเอ่ยเือนเสียเ้มแม้ะรู้ว่าำพูอเาะไร้วามหมายสำหรับเธอ ถึแม้เธอะสนิทสนมับเามาแ่ไหน แ่เาเอ็ไม่อยาะให้ระทบับาน
ยฮวารับแ้วเรื่อื่มาอิน่อนะระมันหมภายในรวเียวล้ายอยาะับวามร้อนในใเมื่อิถึหิสาวอีนที่ปิเสธวามรับผิอบาเาอย่าไม่ใยี ายหนุ่มมอใบหน้าอโบราพร้อมับรุ่นิถึวามแ่าทาิใอหิสาวทั้สอน
...นหนึ่่า่ายาย...
...หาแ่อีน ลับหยิ่ทะน...
แ่ทว่า หิสาวนนั้นลับไม่เยหายไปาวามิไ้เลยั้แ่เิเหุาร์ในวันนั้น ยฮวายัใ้ีวิปิเเ่นเียวับอฮยอน เายัเห็นเธอมาทำานเหมือนทุรั้ มี็แ่เพียร่าบาทีู่ะผอมลนแปลา วามเศร้าหมอในวาอเธอยัหลอหลอนให้เาไ้แ่อยาใร่รู้ว่าเพราะอะไรที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้
'อะไรันนะที่ทำใหุ้เป็นแบบนี้'
ยฮวายอมรับว่าเาแอบื่นมอฮยอนั้แ่รั้แรที่เห็น หิสาวเมื่อสี่ปี่อนที่เาเห็นสร้าวามประทับใั้แ่รั้แรที่เอ เธอเป็นบุรสาวอประธานอ ในะที่เาเป็นแ่ศิลปินหน้าใหม่ วามสวยและใีอเธอทำให้เาแอบสนใเธอไม่ยาเลย
"ิอะไรอยู่่ะ"
"ผมแ่เหนื่อยๆนะ" ยฮวาบอปั่อนะยับัวลุึ้นสร้าวามแปลใให้ับโบราที่นั่อยู่้าเา "ผมอัวนะ" ยฮวาไม่แม้ะูบลาหิสาวู่าเหมือนเ่นทุรั้ เาทำแ่เพียหันไปยมือบอลาสมาิร่วมว่อนะเินออไปโยไม่สนใาราสาวที่มอาม้วยวามหุหิ
-----------------------------------------------------------
อฮยอนที่อยู่ในุเรสสีหวานเ็มไป้วยอไม้ ถึแมุ้ะสใสเพียใหาแ่ใบหน้าผู้ใส่ลับเศร้าหมอยัผลให้ผู้พบเห็นอไม่ไ้ที่ะเป็นห่วเป็นใย นั่นรวมถึยุนอาเพื่อนรัอเธอที่เห็นสีหน้าออฮยอนแล้วอไม่ไ้ที่ะถอนหายใ
"นายนั่นทำับเธอนานี้แล้วทำไมถึไม่ลืมๆไปะ"
"มันไม่ไ้่ายนานั้น เธอ็รู้" อฮยอนเอ่ยะสายาับ้ออยู่ับถนน้าหน้า บทสนทนาที่เ้าัวรู้ว่าไม่มีทาหลีเลี่ย ริอยู่ที่มินโฮทำร้ายเธอถึเพียนี้ หาแ่ใเ้ารรมลับลืมเาไม่ล
"อย่าน้อยเธอ็ยัโีที่ไม่ไ้แ่านับเา" ยุนอานึอบุพระเ้าที่ไม่รัแเพื่อนสาวอเธอมาไปว่านี้ "ลืมมันไปะเรื่อพวนั้น เธอทำไ้อยู่แล้ว"
รอยยิ้มที่แสนริใอยุนอาทำให้อฮยอนำ้อยิ้มอบ เธอเอ็พยายามทำใให้ลืมเา แ่มันไม่่ายเลยับารลบวามทรำลอสอปีที่ผ่านมา ิไ้ันั้นพาลให้น้ำาะไหลออมา หาแ่วาลมโลับพบเห็นายหนุ่มร่าุ้นาเมื่อเลี้ยวรถเ้ามายัลานอรถภายในบริษัท ราวับลมพัผ่านร่าทั้ร่าเย็นยะเยือเมื่อรถเลื่อนัวเ้าไปใล้นเห็นัว่าายหนุ่มผู้นั้นเป็นใร
"สอนนั้นเป็นแฟนันริอย่าที่่าวลือสินะ" ยุนอาเอ่ยออมาเมื่อเห็นยฮวาและโบราาราสาวำลัยืนหยอล้อันอย่าใล้ิ ภาพนั้นสำหรับยุนอาแล้วมัน็แู่่รัำลัพูุยัน หาแ่สำหรับอฮยอนมันลับทำให้เธอรู้สึแปลอย่าบอไม่ถู ทั้ที่เธอับเาไม่ไ้มีผลอะไร่อันนอเสียาเรื่อผิพลาในืนนั้น
อฮยอนเบือนหน้าาภาพที่เห็น่อนะถอยรถอพร้อมับรวบรวมวามล้าเมื่อิว่าะ้อเผิหน้าับเาในสถานาร์แปลประหลาแบบนี้ หิสาวเปิประูลพลาว้าระเป๋าโยแสร้ทำเป็นมอไม่เห็นสอหนุ่มสาวที่ยืนอยู่ไม่ห่า แ่แทนที่ยฮวาะทำเป็นไม่เห็นเธอเหมือนที่เธอำลัแล้ทำ เาลับยืน้อเธอไม่วาา
"ุโอเนะ"
'าบ้า' อฮยอนนึในใเมื่อไ้ยินเสียเาทัทายึ้น
"ัน็ไม่ไ้เป็นอะไรนิ่ะ" เธออบลับทั้ที่ไม่ล้าสบสายาับเาเลยสันิ "อัวนะ่ะ" อฮยอน้ำเท้า้วยวามเร็วเพียแ่ไ้ยินน้ำเสียอเา เธอลับรู้สึประหลา วาัวไม่ถู ไม่รู้วรเินไปทาไหนหรือวาสายาไว้รไหน...นี่เธอำลัเป็นอะไรันแน่
"แปลๆแหะ" ยุนอาพึมพำเมื่อเห็นอาารท่าทาออฮยอน หิสาวโ้ศรีษะทัทายยฮวาและโบรา่อนะเินามเพื่อนสาวเ้าไปในึ วามมั่นใบาอย่า่อัวึ้นในใ...อฮยอนำลัปิบัอะไรเธออยู่ันแน่
"ุอฮยอน!!" พนัาน้อนรับอบริษัทหวีร้อเสียัลั่นเมื่อเห็นุหนูระูลอผู้ำรำแหน่เลานุารท่านประธานล้มล่อหน้า่อา เ้าหล่อนรีบวิ่มาที่ร่าบาึ่นอนออยู่บนพื้น ใบหน้าที่เยมีเลือฝาลับีเียว ริมฝีปาแห้ผา
"เิอะไรึ้น" ยุนอาที่เินามเ้ามารีบถลาไปประอร่าเพื่อนาพนัานผู้นั่น ่อนะสำรวใบหน้าออฮยอน เธอพลิ้อมือพร้อมับับีพรอร่าบา "่วยันประอุอฮยอนไปที่รถทีะ" ยุนอาบอับพนัาน่อนที่สอสาวะ่วยันพยุอฮยอนที่ไร้สิ้วยวามลำบา
ยฮวาที่เห็นยุนอาและพนัานประอร่าไร้สิออฮยอน เารีบถลาเ้าไปหาอฮยอน้วยวามเป็นห่วนลืมิถึหิสาวอีนที่ำลัสนทนาับเาอย่าออรส
"ุอฮยอนเป็นอะไรไปรับ" ายหนุ่มไม่แ่ถามเาว้าร่าบาามือยุนอาึ้นมาอุ้มไว้แนบอ สายาสำรวใบหน้าอ่อนแรออฮยอน้วยวามใ
"อยู่ีีุอฮยอน็เป็นลมหมสิไป่ะ"
"ไปรับ ผมะพาเธอไปเอ"
"ันไป้วย่ะ"
"ุมีานไม่ใ่หรอโบรา แล้วผมะโทรไป" ยฮวาบอปัโยไม่สนในที่เินามมา้าหลัอย่าโบรา เาวาร่าออฮยอนไว้ที่บนเบาะหลัายุนอาเปิประูรถให้ เาอาสาับรถ้วยไม่ถามวามเห็นอบอยุนอาที่ไ้แ่ระโึ้นเบาะหน้า้วยวามแปลใ แ่เวลานี้ไม่ใ่เวลาที่เธอะมาเอ่ยถาม ใิแ่ะรีบพาเพื่อนรัไปโรพยาบาลให้เร็วที่สุ
ผลารรววัีพรและร่าายออฮยอนทุอย่าทำให้ยุนอาลายวามัวล หิสาวส่เอสารารรวืนให้ับพยาบาล่อนะถอเรื่อมือทาารแพทย์ออาัว
"อบุมานะ่ะ แ่ไม่มีอะไร้อเป็นห่วแล้ว ุลับไปทำาน่อไ้่ะ"
"เธอเป็นอะไรันแน่รับ"
ยุนอามวิ้วมอผู้ถาม้วยวามสสัย อะไรทำให้เาำ้อเป็นห่วเพื่อนอเธอเ่นนี้ ยุนอาไ้แ่ิแ่ไม่ล้าถามออไปเพราะไม่อยาละลาบละล้วในวามหวัีอยฮวา
"เธอแ่อ่อนเพลียนะ่ะ พััหน่อยะหาย"
ยฮวาไม่อบอะไรไ้แ่พยัหน้ารับะมอใบหน้าออฮยอน้วยวามสึที่เาเอ็หาำอบมาอธิบายไ้ยาเสียเหลือเิน ายหนุ่มโ้ศรีษะให้ับุหมอนสวย่อนะอัวลับ หาแ่ยุนอาที่มอามหลัอยฮวาลับเป็นไป้วยำถาม่าๆที่ยัาอยู่ในใ
'ทำไมเาถึเป็นห่วเธอนานี้นะ อฮยอน'
-----------------------------------------------
เม้นให้ำลัใัน้วยนะ่ะ ฝาิม้วยน๊า
ินนาารอผู้เียน็เป็นเพียินนาาร อให้สนุับาริามนะ่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น