ลำดับตอนที่ #16
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : [Yongseo] ตอนที่ 15 : หญิงสาวผู้น่าสงสาร
Unexpected Love
อนที่ 15 : หิสาวผู้น่าสสาร
อฮยอนที่เฝ้ารอสายายฮวาไ้แ่ถอนหายใออมาเมื่อโทรศัพท์ไร้วี่แววที่ะัึ้น หิสาวราวับนน้อยในรทอยามที่ััวเอให้อยู่แ่ในห้อ เวลาผ่านไปร่วมสัปาห์ที่เธอไม่ไ้รับาริ่อาเา น้ำาที่่อยรินไหลแทบะลายเป็นสายเลือ
หัวใวน้อยร้าวระบมยามิว่าเาอาะถอใาวามรัที่ไม่มีวันเป็นริ พลันให้ร่าายเริ่มทรุโทรมลเรื่อยๆ อฮยอนเสมือนนเลือนลอย สายาที่เยเป็นประายเ็มไป้วยวามหมอหม่น เรี่ยวแรำลัใอ่อนแรล วามหวัทุอย่าูะเลือนรา
"ทาน้าวเสียหน่อยนะะ" ำพู้ำๆหาแ่นฟัไม่แม้แ่ะทำาม อฮยอนมออาหารรหน้าราวับมันือยาเบื่อ วามอยาอาหารหหาย็ั้แ่วันที่เธอัสินใบอบิา
ินอาถอนหายใเป็นรอบที่เท่าไรแล้ว็แทบนับไม่ไ้ หลัาเิเรื่อราวทุอย่าุหนูอเธอ็เอาแ่นั่มอแหวนที่สวมอยู่บนนิ้วเรียว หิสาวแสนสใสอนนี้ถูแทนที่้วยสิ่มีีวิที่ไร้ึ่วามรู้สึใๆ
ประธานอที่มอบุรสาว้วยวามอาูร เาเินเ้ามา่อนะยมือบอไล่แม่บ้านสูวัย หัวใผู้เป็นพ่อ็เ็บร้าวไม่แพ้ัน ายสูวัยลัเลใ่อารระทำอัวเออยู่ในอ แ่เพื่อบุรสาวในวัน้าหน้าทำให้เา้อัฟัน่มวามลัเลนั่นเอาไว้ในใ
"ะปล่อยให้ัวเอเป็นแบบนี้ พ่อไม่เยว่าเพราะมันือสิ่ที่ลูเลือเอ" เมื่อเห็นร่าายอบุรสาวทีู่บผอมลมี็แ่เพียหน้าท้อที่ให่ึ้นเรื่อยๆ "แ่ถ้าะปล่อยให้หลานอพ่อ้ออๆอยาๆ พ่อไม่เห็น้วย" เสียุันแ่แฝไป้วยวามอ่อนโยนึเอาอฮยอน้อนสายาึ้นมามอ
หิสาวทำแ่เพียมอใบหน้าอบิา่อนะเบือนหน้าหนี ประธานอถอนหายใออมาับท่าทีหมาเมินออฮยอนที่แสออมา ายสูวัยลูบเรือนผมสวยอบุรสาว้วยวามรั เาไ้แ่ภาวนาให้อฮยอนอทนรอเพื่อให้ยฮวาพิสูน์ัวเอ หาใ่ารระทำอย่าที่แล้วมา
ถ้าะหาว่าเาใร้าย เา็ยอมรับ แ่เพราะวามรัที่มี่อบุรสาวเพียนเียว เาำยอมที่ะ้อทำมัน ในเมื่อายหนุ่มหยามเียริและศัิ์ศรีอเาและอฮยอน นี้็เป็นหนทาเียวที่ะทำให้เามั่นใว่ายฮวามั่นในรัแท้่ออฮยอน หาใ่หน้าที่ที่้อรับผิอบ
"ุพ่อบอหนูไ้ไหมะ" เสียแหบโหยเอ่ยออมา "ว่าทำไมเาถึไม่ิ่อหนูมาเลย เพราะอะไระ" พูแล้วน้ำา็พาละไหล
"อทนหน่อยนะลู" ประธานอบอบุรสาว้วยน้ำเสียปลอบประโลม
"หนูไม่เ้าใ" อฮยอนพูไ้เพียเท่านี้็เยิบัวออห่าฝ่ามืออบิา เธอทิ้ัวลนอน้วยหัวใที่อ่อนล้า หิสาวหันหลัให้ับประธานอที่ไ้แ่มอแผ่นหลัอบุรสาว เสียสะอื้นัออมาอย่าที่ทำเอาผู้เป็นพ่อไ้แ่่มใเินหันหลัออไป้วยลัวว่าวามใอ่อนะทำให้เาล้มเลิทุอย่า
----------------------------------------------------------
โบราที่รู้่าวารเินทาไปยั่าประเทศอยฮวาทำเอาเธอหัวเสียอยู่ไม่น้อย ้วยยัไม่มีโอาสทำามแผนที่หมายมาไว้ในใ หิสาวพ่นลมหายใอย่าุนเียว
"ที่แท้ท่านประธานนั่น็แ่ยเลิาราานในประเทศเพื่อส่พวเาไปทำานที่่าประเทศ่าหา" าราสาวแวะมินโฮที่าราาร์อเาูรัน้ามับวามริ
มินโฮนึเ็บใเพราะหาสี่หนุ่มไปทำานยั่าประเทศนั่น็แสว่าพวเาำลัมีโปรเใหม่ และรายารอเาอาะถูมอ้ามไป ายหนุ่มำมือแน่นเพราะอนนี้ไม่ว่าเาะพยายามิ่ออฮยอนแ่ไหน็ไม่สามารถิ่อเธอไ้เลย
"โธ่เว้ย" นเ้าอารม์วาโทรศัพท์ล้วยวามรุนแร วามหวัที่ะใ้วามสัมพันธ์อทัู้่เป็น้อบีบบัับ แทบะเป็นศูนย์เมื่อทา้นสััปิเียบยัผลให้สิ่ที่มินโฮำลัทำเปรียบเสมือนลื่นระทบายฝั่แล้ว็าหายไป
อฮยอนเอ็เียบหายไปเสียื้อๆนมินโฮอไม่ไ้ที่ะหวาระแว เาส่นอัวเอเฝ้าิามวามเลื่อนไหวอหิสาวเผื่อว่าเธอและยฮวาอาะมีบาอย่าที่ทำให้เาาไม่ถึ
"แผนอุพัลไม่เป็นท่า"
"พูมาน่า"
"ฮึ ถ้าุะให้ันบินามไปหาเา ันไม่เอา้วยหรอนะ" โบราบอปิเสธทันที เธอะไม่ยอมทิ้านอโผลอบแทนเยี่ยมเพื่อไปหายฮวาที่รั้นแ่ะสร้าวามรำาใให้แ่เา
"เอาน่า ผมว่าพวเา้อลับมาบ้าแหละ ุ็เรียมัวไว้ให้ี ทันทีที่พวเาลับมาเริ่มโปรโม่อผมะิ่อุทันที" มินโฮพูะวาสายามอาราสาวรหน้าที่อยู่ในุระโปรผ่า้าเสียนอวโมเรียวาสีแทนนั่น
"่ะ" โบราเิปลายาอย่านอวีเมื่อรับรู้ไ้ว่าโปริวเอร์หนุ่มำลัิอะไรับเธอ "แ่อย่าาหวัมานะ่ะ เพราะันว่ารั้นี้พวเาไปนานน่าู" หิสาวบอพร้อมรอยยิ้มเหยียๆ่อนะหมุนัวเินออไป้วยท่วท่าที่ใปั้นแ่ให้นที่ไ้เห็นอหลใหลไม่ไ้
--------------------------------------------------
ถึแม้ารทำานะยุ่มาเพียใ แ่ยฮวาเอ็ไม่สามารถหยุิถึอฮยอนไ้เลย ายหนุ่มเสร็าารุยานเหม่อมอไปยัท้อฟ้ายามรารีาลที่แสนะมืมิ
ยฮวาถอนลมหายใอย่านหมหวั ายหนุ่มหยิบโทรศัพท์ออมา อยาะ่อสายถึเธอใะา แ่อนนี้มีเพียรูปอเธอเท่านั้นที่ะสามารถบรรเทาอาาริถึในใ
"พี่ไม่เป็นไรใ่ไหม"
ฮยอนเอ่ยถามเป็นประำทุวันหลัาพวเา้ออาศัยอยู่ห้อเียวัน เพียแ่มอแววาอยฮวา เา็รับรู้ไ้ว่าพี่ายอัว้อฝืนทนมาเพียใ
"เธอะิว่าันทิ้เธอไป" เสียพึมพำท้อแท้ทำเอาฮยอนเินมาหายฮวาที่นั่อยู่้าหน้า่า
"ถ้าถึวันนั้นเธอ้อเ้าใว่าทุสิ่ทุอย่าที่พี่ทำไป็เพื่อเธอ" ยฮวาหลับา เวลา่าเิน้าเสียนเาอยาะล้มเลิทุอย่าอย่านเห็นแ่ัว อีหนึ่ปีที่เา้อล้ำทน่มใมันไม่่ายเลย
ยฮวาส่ยิ้มเล็น้อยไปให้ฮยอนนึหวัว่าะให้เธอิเ่นนี้เหมือนัน ายหนุ่มละสายาาผู้เป็นน้อาย มอไปยัวามมืมิเบื้อหน้า พร่ำบอับวาวภาวนาให้เธออทนรอเา รอวันที่เาะลับไปหาเธออีรั้
------------------------------------------------
แสอรุแะอบฟ้าบ่บอถึเ้าวันใหม่ที่มาเยือน หาแ่สำหรับอฮยอนแล้วมัน่าว่าเปล่าราบใที่วันแล้ววันเล่าเธอ็ยัไม่ไ้รับาริ่อายฮวา
หิสาวมอท้อที่ให่โอัวเอแล้วน้ำามัน็พาลไหลลมาอย่าห้ามไม่ไ้ ภาพ่าๆย้อนลับมาราวับว่ามันพึเิึ้นเมื่อวาน อฮยอนมอินอาัเ็บเสื้อผ้าอเธออย่านึสมเพที่ัวเอ้อระเห็ระเหินไปให้ไลาสายาผู้น
ประธานอมอบุรสาวที่เอาแ่นั่นิ่ราวับอนไม้ไร้ีวิิใ เาเอ็ำ้อฝืนใส่เธอไปอยู่ับาิผู้พี่้วยรับรู้มาว่าอนนี้บุรสาวำลัเป็นที่ถูับามอ และมันะไม่ีเท่าไรหาเรื่อราวะแ่านึ้นมาในอนนี้
"ไปพัผ่อนอยู่ที่นู้นให้สบายในะลู" ผู้เป็นบิาบอบุรสาวเพื่อหวัลายวามเศร้าใ "อีไม่นานเ้าัวเล็็ะออมาแล้ว เาะทำให้ลู่อยๆลืมเรื่อทุอย่า" ประธานอบอ
"ลืม ลืมแบบนั้นเหรอะ" นานแล้วที่บุรสาวแทบะไม่ไ้เปล่วาาออมา "ุพ่อิว่าลูวระลืมใ่ไหมะ" ำถามที่ไม่้อารำอบมันบ่บอถึวามัพ้อ่อสิ่ที่เิึ้น "ลูไม่เยรู้เลยว่ามันเิอะไรึ้น" อฮยอนพยายามเ้นเสียพูออมา้วยลัวว่าะถูลบ้วยแรสะอื้น
"ถ้าลูับเามั่นในวามรัมาพอ พ่อเื่อว่าเวลาะ่วยทำให้ทุอย่าีึ้น" ประธานอบอมอใบหน้าอบุรสาว้วยวามรัสุหัวใ เ็บปวไม่่าันยามเห็นนรหน้า้อเผิับเรื่อราวเหล่านี้
อฮยอนถอนสะอื้นอย่ายอมแพ้ หิสาวมอแหวนเพรที่อยู่บนมือ้วยวามอาลัย หัวใเ็บเสียนไม่มีแระหายใ แ่สิ่มีีวิในท้อยัอยย้ำเือนให้เธอฮึสู้่อไป
"เสร็แล้ว่ะท่าน" ินอาเอ่ยหลัาปิระเป๋าออฮยอนเป็นที่เรียบร้อย แม่บ้านสูวัยผู้ที่รับหน้าที่ิามไปูแลุหนูอบ้านยระเป๋าออาห้อหลัาหมหน้าที่
"มียอนะบินไปทำลอให้ลูเมื่อถึวันนั" ประธานอัารทุอย่าเป็นที่เรียบร้อย นึโีว่าแพทย์หินนั้นเ็มใ่วยหลัาที่เาเอ่ยปา อฮยอนพยัหน้ารับอย่าไม่มี้อแม้ หลัานี้ีวิอเธอ้อยอมทำามทุอย่าที่บิา้อาร ในเมื่อหนทาที่เธอเลือลับหันหลัให้ับเธอ
------------------------------------------------
หลัาที่เินทามาลอวัน อฮยอนที่เอาแ่นั่เียบไม่แสวามรู้สึใๆ อไม่ไ้ที่เพื่อนรัอย่ายุนอาะท้อใับสภาพออฮยอน ุหมอนสวยอาสาพาอฮยอนมาส่โยที่ไม่ลืมะนำยาามแพทย์หิสั่่ายมาให้เธอ
"ทานยาบ้าหรือป่าว"
"อืม"
อฮยอนอบรับสั้นๆนยุนอาไ้แ่ถอนใ เธอนึสสารเพื่อนรัับใพลันิไปถึเหุผล่าๆนานาที่ยฮวาำลัเลือทำ เพราะหาปล่อยให้อฮยอนอยู่ในสภาพนี้ไม่ใ่ผลีสำหรับเ็ในท้ออย่าแน่นอน
ทันทีที่ถึบ้านสีาว ทิวทัศน์รอบบ้านเ็มไป้วยพื้นห้าสีเียวี บรรยาาศร่มรื่นไป้วย้นไม้น้อยให่ หาแ่อฮยอนที่หยุมอ็ไ้แ่เียบึมอย่านไม่รู้สึยินียินร้าย
"เ้าบ้านเถอะ่ะุหนู" ินอาที่ออบอเ้าอบ้านรีบพาอฮยอนเินเ้าไปทันทีที่มีแม่บ้านสาวเินมาเปิประู้อนรับ
ฮวัมิยอ าิสาวผู้พี่ออฮยอนยืน้อนรับอยู่ที่ระเบียบ้าน้วยใบหน้าแย้มยิ้มอย่ายินี เีย้าเธอือบุรุษหนุ่มร่าสูใบหน้าเลี้ยเล้าอย่านูแลสุภาพ
"ูฮยอนอาา" มิยอวิ่เ้ามาสวมอน้อสาว้วยวามิถึ เธอโอบออฮยอนแน่นอย่ารับรู้ว่าหิสาวรหน้าผ่านเรื่อราวอะไรมามามายเหลือเิน
"สวัสี่ะพี่ฟานี่" อฮยอนเอ่ยทัทายอบ หัวใรู้สึอบอุ่นึ้นมา นานแล้วนะที่หัวใวน้อยนี้เปล่าเปลี่ยวเียวาย
"เ้าบ้านัน่อนีว่าฟานี่ ลมทะเละทำใหู้ฮยอนไม่สบาย" นิุสามีาว่าาิอมิยอที่ลหลัปัานอยู่ที่เอ่ยบอพร้อมทั้เื้อเิแผู้มาเยือนทั้สอ้วยท่าทีสุภาพ
มิยอเินประออฮยอนเ้าไปในบ้าน ลอบมอวาแ่ำอาิผู้น้อ้วยวามเห็นใ เรื่อราวที่ประธานอเอ่ยอวามร่วมมือทำให้เธอไม่อาปิเสธไ้ หิสาวยินีอย่ายิ่ที่ะูแลอฮยอนลอหนึ่ปีหลัานี้
"อยู่ับพี่ทำัวามสบายนะูฮยอนอา"
"อโทษที่้อรบวนนะะพี่" อฮยอนบอนึละอายอยู่ไม่น้อยที่ปัหาอเธอส่ผลระทบ่อทุนเป็นวว้า หิสาวนั่ล้วยาร่วยประออมิยอ อฮยอนนึอัอั้นัวเอยามท้อเริ่มให่เธอ็ทำอะไรไ้ไม่มานั ลัวะเป็นปัหาสำหรับทุนมาึ้นไปอี
"รบวน้วยนะะพี่" ยุนอาเอ่ย้วยท่าทีสุภาพ้วยนเอั้ใะพัอยู่เป็นเพื่อนเพื่อนรัเสียสอสามวันเพื่อรอูสภาพิใออฮยอน มิยอยมือบอปัอย่าเป็นันเอ แม่บ้านสาวเินเ้ามาพร้อมับอหวานที่มิยอั้ใทำไว้ให้ับอฮยอนและแผู้มาเยือน
"พี่ีใมาที่เธอะมาอยู่้วย" มิยอรวบมืออฮยอนึ้นมาุมเอ่ย้วยน้ำเสียสใส "ุนิุ็มีานรััวลอ พี่อยู่นเียวเหาะาย" ำบ่นอย่าไม่ริัอมิยอ่วยเรียรอยยิ้มน้อยๆออฮยอนไ้อยู่บ้าับภาพน่ารัๆอพี่สาวและพี่เย
"ันะไม่ทำให้พี่ลำบานะะ" นมาอพัพิเอ่ยถามพี่เย
"เธอมาอยู่็ีแล้ว ฟานี่ะไ้เลิเหาแล้วพาลมาลที่พี่" มิยอเอื้อมมือไปแะหลัมือสามีที่ล้าหยอล้อเธอ สร้าเสียหัวเราะให้ับทุนในห้อรับแ มี็แ่เพียอฮยอนที่ทำแ่เพียอมยิ้มเล็น้อยพลันในในึอิาวามรัที่ทัู้่มอบให้แ่ัน
ฮวัมิยอัสินใทิ้ีวิสุสบายอัวเอในเมือหลวเพื่อแ่านับนัธุริหนุ่มาว่าาิ พวเาเลือที่ะใ้ีวิเรียบ่าย สร้าราานบนเาะเศรษิอประเทศ แ่าาเธอ...อฮยอนิไปถึวามเป็นริที่ว่ายฮวาะลำบาใไม่น้อยหาเาเลือทิ้วามฝันเพื่อมาใ้ีวิับเธอ มันไม่่ายเลยสำหรับวามรัอเธอและเา
ยุนอาที่นั่อยู่ในวสนทนาบออัว หลัาที่ใหมายมาว่าะัารไ้อ้อใถึารระทำอยฮวา ที่เหุผลอะไรเาถึเลือทำเ่นนี้ หิสาวเินออมาาัวบ้านเลี่ยมาทาสวนหย่อมที่อยู่้าน้า ยุนอาไล่หาเบอร์โทร.อายหนุ่มที่เธอ้อใ้วามสามารถอย่ามาเพื่อะไ้มันมา
ยุนอารอสายอยู่นาน็ไม่มีทีท่าว่าปลายสายะรับ หิสาวลัเลใว่านี่อาะไม่ใ่เบอร์อยฮวา เธอัสินใลโทรศัพท์ล แ่ไม่ทันที่ะไ้ัสาย ปลายสาย็รับึ้นมาพร้อมเสียุ้นหูที่ัลอออมา
'ใรรับ'
"ุยฮวา"
'ุยุนอา' ยฮวารู้ทันทีว่านที่โทร.หาเาือใร 'เอ่อ เิเรื่อ่วนอะไรหรือป่าวรับ อฮยอนเป็นอะไรหรือป่าว' เสียร้อนรนอเาแสอออย่าไม่ปิบั
"ุยัรู้สึเป็นห่วเธออยู่หรอะ" ยุนอาเอ่ยถามเหยียๆับน้ำเสียที่เ็มไป้วยวามห่วใย "ันไม่เ้าใุเลยริๆุยฮวา" แม้ะรู้สึว่าเา้อมีเหุผลมาพอ แ่้วยอารม์อนนี้ยุนอาอไม่ไ้ที่ะ่อนอายหนุ่มที่หายัวไปราวับไม่เยมีัวน
'ผมเสียใ'
"แ่นที่เสียในะเป็นบ้าาย ืออฮยอน่ะ อูฮยอน" เพียแ่ไ้ยินวามเ็บปวที่มียิ่บีบั้นหัวใให้ร้าวราน "ุมีเหุผลพอหรือป่าวที่ทำแบบนี้" ยุนอาเอ่ยถามในสิ่ที่้อารรู้ เพราะถ้าเามีเหุผลมาพอเธอะยอมรับฟัและ่วยเหลือเาทุวิถีทา แ่ถ้าไม่...เธอะเป็นนทำให้อฮยอนลืมเาให้ไ้ เธอสาบาน
ยฮวาเียบนิ่ไปนานนยุนอาิว่าเาัสายทิ้ไปเสียแล้ว ายหนุ่มนึทบทวนในใว่าเาวระัสินใบอเรื่อราวทุอย่าให้ยุนอาฟัีหรือไม่ แ่้วยวามลัเลใที่มีมาว่าทำให้ยฮวาัสินใบอถึบทพิสูน์ที่ประธานอผู้เป็นบิาอหินรัยื่น้อเสนอมาให้ ยุนอาที่ฟัไ้แ่ยมือทาบอ้วยวามใ ไม่ิไม่ฝันว่าบิาออฮยอนะเ็เี่ยวถึนาที่ว่ายอมให้บุรสาวทนทุ์ไ้ถึเพียนี้
'ผม็ไ้แ่หวัว่าเธอะรอผมไ้' เสียแหบโหยอยฮวาทำเอายุนอารู้สึเ็บปวับวามรัอนทัู้่
"แ่อนามันไม่แน่นอน" ยุนอาพูามวามริ ในเมื่อยฮวาเลือที่ะรับบทพิสูน์นั้น เา็้อยอมรับหาอนาเิารเปลี่ยนแปล "แล้วุไม่ิะิ่อเธอหน่อยหรือะ" อย่าน้อย็เพื่อให้อฮยอนทำใยอมรับ
'ผมเป็นลูผู้ายพอที่ะไม่ผิำสัาับท่านประธาน' แม้มันะทำให้เาทรมานแทบาใ ยฮวา็้อรัษาำมั่นนั่นเอาไว้
"โธ่ ูฮยอนอา" ยุนอาไ้แ่พึมพำถึเพื่อนรั้วยวามสสารับใ "แล้วมันำเป็น้อนานเป็นปีเลยหรอะ อีแ่ไม่ี่เือนเธอ็ะลอแล้ว"
'นว่าทุอย่าะเรียบร้อย' ยฮวาอบเพียสั้นๆทำเอายุนอาไม่ล้าะถาม่อ 'ผม้อรบวนุ ฝาเธอ้วยนะรับ' ายหนุ่มฝาฝัวใอเาอย่าเ็บ้ำ หาเลือไ้เาเออยาะอยู่ับเธอทุ่วเวลา
ยฮวาอัววาสายโยที่ยุนอาไ้แ่ถอนหายใออมา 'ทุอย่าเรียบร้อย' หิสาวไ้แ่ทวนำพูอยฮวา้ำไป้ำมา ไ้แ่หวัว่าหาเาทำเพลที่่าประเทศเสร็ ถึเวลานั้นท่านประธานออาะยุิบททสอบที่รั้แ่ะสร้าวามเ็บปวให้ับอฮยอนเสียที
ยฮวาที่พยายาม่มานอนยัไ็นอนไม่หลับ ายหนุ่มลุึ้นนั่บนเีย เอนหลัพิหัวเียและมอไปยัฮยอนที่ผล็อบหลับไปั้แ่หัว่ำ สายามอออไปนอหน้า่าอย่าหอยเหา วันทร์ที่หมุนเวียนสลับับวอาทิย์เป็นสิ่ที่บ่บอว่าาลเวลาำลัหมุนไป
าลเวลาที่ไม่สามารถย้อนลับืนมา ยฮวาหลับาไล่หน่วยนับาที่ำลัลอรอบวา ายหนุ่มลืนน้ำลาย้วยลัวว่าเสียสะอื้นะปลุนร่วมห้อให้ื่นึ้นมาพบเอับวามอ่อนแออัวเอ
อีหนึ่ปีเท่านั้น...เาไ้แ่ภาวนาให้เธอยัรออยวามรัาเา และราบั่วีวินี้เาะมอบให้แ่เธอเพียผู้เียว อูฮยอน
---------------------------------------------------------------
สิ้นเือนพอี ผู้เียนเลยเอามาม่ามาฝา 55
1 เม้นเท่าับ 1 ำลัในะะ
หาใรสสัยว่าทำไมผู้เียนอัพบ่อย อัพเร็ว
ไม่้อสสัย่ะ ผู้เียนเป็นแม่บ้านที่ว่าั 555
เลยลอเียนาินนาารสำหรับนรัย รัอ :))
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น