มาเฟียสาว จ้าวหัวใจ

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

มาเฟียสาว จ้าวหัวใจ

บทนำ

เสียงครวญครางที่ดังมาจากสองร่างที่กำลังพัวพันกันอยู่บนเตียงขนาดใหญ่หยุดลงทันทีเมื่อประตูเปิดผัวะเข้ามาอย่างแรงโดยไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยด้วยมือของร่างระหงบอบบางนางหนึ่ง ทำให้ร่างขาวโพลนอวบอิ่มซึ่งด้านบนเปลือยเปล่าผละออกจากร่างหนาทันที ใบหน้าหญิงสาวซีดเผือดด้วยความตกใจ สองมือปิดบังเต้าทั้งสองที่เกือบไม่มิด ในขณะที่ชายหนุ่มก็อยู่ในชุดเดียวกันคือท่อนบนเปลือยเปล่า ยังคงนั่งเอนๆบนเตียงนอนทำหน้าเฉย เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

        “ยัยริต้านมโต ต่อไปนี้อย่าได้มายุ่งกับผู้ชายคนนี้อีก...จำไว้”

        “ทำไมจะยุ่งไม่ได้ ยายมาเฟียขาโหด” ถึงแม้จะตระหนกตกใจ และขวัญเสียแค่ไหนที่เห็นว่าใครที่บุกรุกเข้ามาในยามที่กำลังโรมรันกันอยู่ แต่ก็อดถียงไม่ได้ตามนิสัยคนปากไว

        “เพราะผู้ชายคนนี้...เป็น.....ของ....ฉัน”

        “เชอะ ไม่เห็นคุณเตเคยพูดว่าเขาเป็นของเธอสักครั้ง ยายบ้า!”

        “ยังจะมาเถียงอีก ใส่เสื้อผ้าแล้วรีบไปซะ” คนพูดกร้าวขึ้นทั้งน้ำเสียงและสีหน้า ใช้สายตามองจิกที่สาวกึ่งเปลือยด้วยสายตากล้า จนคนถูกมองรู้สึกเสียวสะท้านต้านแรงกล้าของสายตาไม่ไหว ร่างอวบอิ่มเย้ายวนน่าหลงใหลสำหรับชายทุกคนที่ได้ยลรีบลนลานเก็บเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้นห้อง และหอบเข้าไปสวมในห้องน้ำมือไม้สั่น แต่ไม่วายหันมาส่งสายตาพิฆาตให้หญิงสาวผู้เข้ามาใหม่ ถึงแม้ว่าจะยังหวาดๆอยู่ก็ตาม เมื่อเสร็จแล้วก็รีบลนลานออกจากห้องไปโดยไม่กล้าเหลียวหลัง เพราะชายชุดดำร่างใหญ่อีกสองคนที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าประตู

        “ทำไมฉันต้องกลัวยายตะวันฉายนี่ด้วยนะ” สาวสวยครุ่นคิดแล้วหาเหตุผลให้กับความกลัวของตัวเอง       

ตะวันฉายเป็นลูกสาวคนเดียวของเจ้าพ่อแห่งย่านตะวันตกที่มีชื่อเสียงโด่งดัง ที่ใครๆในวงการรู้จักกันดีว่าเหี้ยมโหด เด็ดขาด และทรงอิทธิพลแค่ไหน เมื่อเป็นถึงลูกสาวเจ้าพ่อมีเหรอจะเหมือนคนธรรมดาๆทั่วไป เธอคือมาเฟียสาวหน้าหวานที่ใครๆก็ต้องตะลึงในความงามอันไร้ที่ติ และต้องยอมรับในความเด็ดขาด และความสามารถในฝีมือพอๆกับความสวย ผู้ชายอกสามศอกยังต้องหวั่นเกรง แล้วเธอล่ะเป็นใคร ก็แค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่ง ไม่คุ้มแน่ถ้ายังไม่รีบถอยชีวิตสาวของเธอยังมีค่านี้ไปจากที่นี่ซะ เธอไม่ยอมเอาชีวิตเข้าแลกกับผู้ชายอย่างคุณชายใหญ่คนนี้หรอก ถึงแม้ว่าเธอจะติดใจในรสสวาทและยังหลงใหลในตัวของเขามากอยู่ก็ตาม

“ยุ่ง จุ้นจ้านจริงๆ” เสียงทุ้มๆ บนเตียงดังมาโดยที่ไม่ได้แสดงอารมณ์ใดๆ ออกมาให้เห็น

        ตะวันฉายไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผู้ชายคนนี้จะไม่มียางอายเอาเสียเลย เพิ่งทำเรื่องบัดสีบัดเถลิงอยู่แท้ๆ ยังทำตัวไม่รู้ร้อนรู้หนาวอีก ยังดีนะที่แม่นั่นยังขู่ง่าย แต่สำหรับผู้ชายคนนี้ซิไม่เคยแสดงท่าว่าจะหวาดกลัวหรือหวั่นวิตกอะไรสักนิด

        เธอเองเสียอีกยังอดหน้าแดงไม่ได้ที่เห็นฉากบัดสีนั่น อยากจะถอยหนีไปให้ไกลแต่ก็ต้องเก๊กหน้าเข้าไว้ เรื่องนี้เธอถนัดอยู่แล้ว เกิดเป็นลูกจ้าวพ่อจะแสดงสีหน้าหวาดหวั่นไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตามไม่ได้ ไม่อย่างนั้นคนอื่นจะจับความรู้สึกที่แท้จริงได้ ถือเป็นจุดอ่อนเลยแหละ นี่เป็นบทเรียนที่เธอฝึกปรือมานานจนชิน

        “จะมีซักกี่ที่ไหมที่เธอจะตามฉันไม่เจอ” แปลก! ที่น้ำเสียงที่พูดไม่ได้แสดงอารมณ์หงุดหงิดหรือเกรี้ยวกราดเหมือนเช่นที่ผ่านๆ มา คงจะเริ่มชินละมั้ง

        “คิดว่า ไม่มี”

        “เมื่อไรจะเลิกตามราวีฉันเสียที”

        “เมื่อคุณเลิกทำตัวเป็นเพล์บอยแล้วกลับไปรับกิจการของเจ้าสัว”

        “ป๊าผมจ้างคุณเท่าไร บอกมาเลย ผมจะให้คุณมากกว่าเป็นสองเท่า”

        “เสียใจย่ะ ฉันไม่ใช่นักเลงหัวไม้หรือโจรกระจอกที่เห็นแก่เงินขนาดนั้น”

        “แล้วที่ทำอยู่นี่น่ะอย่าบอกนะว่าไม่ใช่เพราะเงิน อ๊ะๆ หรือว่าเพราะคุณเองก็หลงเสน่ห์ผมเหมือนกัน ....คุณแอบหลงรักผมใช่ไหม? มิน่า...ตามรังควาญไม่หยุด คงจะหึงผมละซี”

ตะวันฉายโกรธจนหน้าแดง บังอาจมาหาว่าเธอหลงเสน่ห์เหรอ รอชาติหน้าเถอะ ถึงแม้ว่าเธอจะยอมรับกับตัวเองเหมือนกันว่าเขาเป็นผู้ชายที่ไม่ธรรมดา ผิวขาวละเอียดยิ่งกว่าผู้หญิง หน้าตาคมแต่ด้วยเชื้อสายจีนทำให้ออกไปในโซนเกาหลี ซึ่งกำลังเป็นที่นิยม และด้วยเรือนร่างที่ทรมานใจสาวๆ ซึ่งมองดูสูงโปร่ง แต่พอไม่สวมเสื้อผ้าจึงทำให้เห็นว่า ตัวจริงแล้วไม่ได้โปร่งบางตามที่เคยเห็นสักนิด กล้ามเนื้อเป็นลอนกล้ามที่ไม่มากจนเกินไป ทำให้มาเฟียสาวหน้าแดงโดยไม่รู้ตัว ด้วยเสน่ห์ชวนหลงใหลของเขา สาวๆค่อนประเทศเข้าแถวพร้อมที่จะกระโดดขึ้นเตียงกับเขาตลอดเวลา นี่ขนาดไม่นับความร่ำรวยมหาศาลของบรรพบุรุษที่สะสมไว้ให้ลูกหลานหลายร้อยล้านล้าน

        “พูดอะไรบ้าๆ นี่ปากเหรอ? และอย่าเอาฉันไปเปรียบกับพวกผู้หญิงของคุณ”

        “อ้าวก็ปากนะซิ ส่วนมีไว้ทำอะไรบ้าง คุณอยากจะรู้ไหม” เขาพูดพร้อมกับเลียริมฝีปาก พร้อมกับทำสายตากรุ้มกริ่ม เธอไม่ชอบเลยเพราะมันทำให้ไม่เป็นตัวของตัวเอง รู้สึกกระตุกในใจอย่างแปลกๆ

        “นี่ ไม่ต้องมาทำท่าหื่นกับฉันหรอก ไม่เห็นจะน่าพิศวาสตรงไหน”

        “เอ....อย่างนี้ต้องลองเสียละมั้ง จะได้รู้จักของจริง เดี๋ยวผมจัดให้ เอาชุดพิเศษเลยดีไหม แล้วจะติดใจ กลัวแต่จะแกะไม่ออกน่ะซิ”

        “นี่นาย! .....ไม่ทราบว่าเอาสมองส่วนไหนคิด ทำไมมันถึงได้คิดได้เรื่องเดียวตลอดเวลา”

        “ไปดีกว่า เสียเวลาทำมาหากิน....คนอะไร ไม่รู้จักทำงานทำการ ได้แต่ผลาญเงินและผลาญผู้หญิงไปวันๆ... แหวะ”

        ตะวันฉายส่งค้อนขวับใหญ่ให้กับผู้ชายที่ยังคงนั่งเปลือยหน้าอกอยู่ที่เดิมโดยไม่ได้ขยับเขยื้อนไปไหน น่าแปลกที่แทนที่เขาจะรู้สึกหงุดหงิดและโกรธเหมือนที่ผ่านมา แต่เปล่าเลย กลับรู้สึกดีที่ได้ต่อปากต่อคำกับยายมาเฟียสาวหน้าหวานนั่น ถึงจะห้าวๆ ตามสไตล์ลูกจ้าวพ่อ แต่ยังไง ผู้หญิงก็คือผู้หญิงอยู่วันยังค่ำ ปกติแล้วเขาไม่ค่อยได้เห็นเธอในอาการของผู้หญิงเท่าใดนัก แต่เมื่อกี้ได้รับค้อนวงใหญ่เป็นรางวัล หึหึ สงสัยคงจะลืมตัว ลืมลุคของตัวเอง เพราะถูกเขายั่ว

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&