สาวลูกครึ่งสุดเฮี้ยว กับ นายสุดเซี้ยว & เพลล์บอย

ลำดับตอนที่ #7 : ++ หล่อ3 ( หล่อ ยกกำลัง 3 ) ++ 100% แล้วจ้า ^O^

7



หล่อ3  ( หล่อ…ยกกำลัง 3 )

 "งึๆ  นายจะไปกับน้องของนายก็ได้นะ   แต่ว่า…วันหลังต้องไปเที่ยวกับฉันด้วยนะ   >~<"


 "แบร่ๆ…>_<  ยัยป้าหน้าเป็ด"  น้องสาวสุดทุเรศของคิมซองเยาะเย้ยฉัน


เหอะๆ เอาเถอะ  ซักวันเธอก็ต้องพ่ายแพ้ให้แก่ความน่ารักของฉัน  ^^*


 "คิมซองฉันขอตัวล่ะ  ^^"


 แต่ยังไงซะ   วันนี้ฉันก็ต้องถอยทัพก่อน   นั่นก็เพื่อเพื่อรักษาภาพพจน์อันน่ารักของฉันไว้นั่นเอง   หุ หุ   แล้ว อืม…แล้วฉันจะไปไหนดีล่ะ   แต่แน่นอนว่าต้องไม่ใช่บ้าน   ว่าแล้วฉันก็เลยเดินหันไปทางตรงกันข้ามกับบ้านทันที


 "เฮ้!!~ เธอ   ยัยงั่ง!!  ระวังหลงทางล่ะ"  คิมซองตะโกนเสียงดังมาจากไกลๆ


 "อืมมมมม   ถ้าฉันหายไป นายแหละต้องรับผิดชอบ  >0<"


 "ได้!!  แน่นอน!!"


 เฮ้อ….--_--^  ฉันรู้สึกเบื่อกับไอ้ประเทศบ้าบอเกาเหลานี่เหลือเกิน


แต่ที่แน่ๆ  วันนี้ฉันไม่มีวันหลงทางเด็ดขาด   ก็เพราะฉันเติมเงินโทรศัพท์แล้วน่ะสิ
หลงทางก้อโทร.หาน้องได้ทันที    โฮะๆ ^O^  คงไม่มีใครฉลาดเกินกว่าฉันเป็นแน่
 แล้วฉันจะไปที่ไหนดีล่ะ ?/?   อืม…อันนี้แหละที่คิดหนัก    อะฮ้า!!!~ นั่น



!!!ร้านเสต็ก!!!     โหๆตอนนี้ฉันเริ่มหิวแล้วสิ   ^TT^    จากินซาเต็กกกกก………


 ฉันรีบวิ่งจู้ด… ไปที่ร้านเสต็กทันที


 "เอาเสต็กไก่ 1 ชิ้นค่า ^^"


 พนักงานสาวที่ขายเสต็กมองฉันด้วยสายตางงๆ   ฉันก็เลยมองกลับไปอย่างงงๆเหมือนกัน   อืม….หน้าตาฉันมันแปลกมากนักเหรอ ?/?   



 "นี่เธอ   ยัยคนนั้นมันพูดว่าอะไรอ้ะ"  พนักงานคนที่ 1 ทำหน้างงๆแล้วหันไปถามพนักงานคนที่ 2



 "ไม่รู้สิ   คุณเธอบอกว่า  เสาหัวเด็กจึงปิ้นออกมา  อะไรก็ไม่รู้เหมือนกัน
ฉันก็งง  --_--^"



 หา!! ฉันเนี่ยนะพูด ?/?  เสาหัวเด็กจึงปิ้นออกมา…คิดไปได้.. =_=^…


อืม….แต่ฉันก็ยอมรับนะว่าฉันพูดไม่ชัด    แต่จากคำว่า  เอาเสต็กไก่ 1 ชิ้นค่า





ทำไมมันถึงกลายเป็นอย่างงั้นได้!!! T^T   แต่ถึงยังไงคนที่ฟังฉันออกก็ยังมีพ่อ แม่ น้อง  และ  ฮานคิมซอง  …….


 "เอ่อ….ขอเสต็กไก่ 2 ที่ครับ"


 มีชายหนุ่มอีกคนเข้ามาสั่งเสต็กไก่เหมือนฉัน    พนักงานสาวสองคนหันไปมองหน้าเขาแล้วทำหน้าตาตกใจปนเคลิ้ม


 "เอ่อ…สั่งเสต็กไก่สองที่ครับ"



 "อะ..ค่ะๆๆ"  พนักงานสาวสองคนนั้นมองหน้าเขาอีกครั้ง   ก่อนจะช่วยกันเอาอาหารออกมาส่งให้ชายหนุ่ม



 ในขณะที่เสต็กกำลังลอยผ่านหน้าฉันไป   กลิ่นหอมหวลยวลใจ  มันก็ทำลายโสตประสาทฉันอย่างแรง   และมันก็ทำให้ตาของฉันลอยไปตามเสต็ก~~~


        และแล้วหน้าของเขาคนนั้นก็มาอยู่แทนที่เสต็กจัง!!!~   โอ้ม่ายน้า!! >0<* 
แล้วตาของเขาก็จ้องมาที่ฉันอย่างอ่อนโยน   แต่ว่า….ตาของฉันมันกลับจ้องไปที่
เสต็กอย่างดุเดือด   โอ……ชีวิตนี้…T—T




 "อยากกินเหรอ ^^"


 "ใช่..  อะ..เอ่อ…เปล่าค่ะ    ขอโทษนะคะที่ทำอะไรไม่สุภาพไป  >0<"


ฉันรีบก้มหัวขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่


 "คิกๆ  อ้ะ!!ให้    เธอนี่น่ารักจัง ^^"


 อ๊าย!!~ ทำไมหนุ่มเกาหลีถึงหัวเราะน่ารักอย่างนี้นะ  >-<*   


 แต่ว่าฉันไม่สนใจหรอก   แล้วฉันรีบรับเสต็กมาอย่างรวดเร็ว


 เขามองหน้าฉันอยู่ซักพัก   ก็พูดว่า


"อือ   เธอไม่ใช่คนเกาหลีหรอกเหรอ ?/?" 



"คะ..ค่ะ"


"ใช่คนญี่ปุ่นป้ะ  ^^"


"เอ่อ..คือ….เป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นเกาหลีค่ะ"


"น่ารักจัง  ^^"


">///<  ขะ..ขอบกุณก้ะ"


"เราไปนั่งทานตรงนู้นกันเถอะ"  หนุ่มหน้าใสชี้ไปยังโต๊ะที่ว่างอยู่ด้านในสุดของร้าน



"อะ..อือ..ค่ะ"


"^-^"

หนุ่มหน้าใสเดินตรงไปยังโต๊ะด้วยท่าทางถ่อมตัว   ที่จริงฉันก็เพิ่งสังเกตว่าเขาหล่อก็ตอนนี้แหละ   ตาสีน้ำตาลอ่อน  ซึ่งตัดกับผมที่ดำขลิบของเขา  เสื้อแจ็กเก็ตสีดำที่เพิ่มเสน่ห์ให้กับสีผิวขาวอมเหลืองแบบคนเกาหลี    ร่างกายที่สูงประมาณ
185  เซนติเมตร และ รูปร่างที่พอดี ไม่ดูเก้งก้างของเขามันทำให้สะดุดตาเหลือเกิน…




แต่เอ ?/?   ทำไมเขาต้องใส่หมวกด้วยล่ะ 


"เอ่อ…เชิญนั่งตรงนี้ครับ"  หนุ่มหน้าใสเดินไปเลื่อนเก้าอี้ด้วยความเป็น
สุภาพบุรุษ


 "ขอบคุณค่า ^^"  ฉันก็ตอบกลับตามมารยาทของเลดี้ที่น่ารัก


 "คุณคงเพิ่งมาเกาหลีไม่นานมานี้ใช่ไหมครับ ^^"


 "อะ..ค่ะ    รู้ได้ยังไงคะ"


 "ก็….เปล่าครับ   ไม่มีอะไร   ^-^ แหะๆ"


 "เอ่อ…คือว่าคุณชื่ออะไรคะ   คุยกันมายังไม่รู้ชื่อเลย"


 "ชื่อเหรอครับ    เย้!!~คุณคงเพิ่งมาเกาหลีไม่นานมานี้แน่ๆเลย"


 "ชะ…ใช่ค่ะ"  แล้วชื่อมันเกี่ยวกับเพิ่งมาเกาหลีด้วยหรือเนี่ย ?/? --__--


 "อยากเรียกอะไรก็เรียกได้ครับ ^^"


 "งั้นชื่อ  นายหน้าใส ละกันนะ"


 "ได้   แล้วชื่อคุณล่ะ"


 "อะ.เอ่อ..คิม วากะ   คิมวากะค่ะ"


 "ฮะ   คิมวากะ ^^"


 ฉันกับนายหน้าใสคุยกันอยู่ซักพัก  ก็รู้สึกว่าถูกคอกันมาก  ยิ่งคุยยิ่งสนุก
จนเหมือนรู้จักกันมาตั้งแต่ชาติก่อนงั้นแหละ…..อ้าว…เวอร์ๆๆ




 "อ๊ะ !!  ผมคงต้องไปแล้วล่ะ"


 "เอ๋ ?/?"


 "อ่า…นี่เบอร์ครับ"


นายหน้าใสเขียนเบอร์ลงในกระดาษแผ่นเล็กๆ   แล้วส่งมาให้ฉัน


เบอร์ก็คือ  09-6655566   เหอะ!  ดูเบอร์ของแต่ละคนสิ  พิเรนทร์ๆทั้งงั้น --_--^
แต่ก็เอาเถอะ…สำหรับหนุ่มคนนี้   ฉันไม่ว่าอะไรหรอกนะ… ^0^  โฮะๆๆ  ( อย่าโทร.ไปเบอร์นี้นะคะผู้อ่าน -*-  เบอร์ใครก็ไม่รุแต่ข้าน้อยขอยืมมาเขียนน่ะ )



 "ไปแล้วนะ   โทร.มาหาบ่อยๆด้วยล่ะ"


 "ค่า  ^0^"


 "^-^  ฉันจ่ายค่าอาหารนี่ไปแล้วน้า  เอาเป็นว่าฉันเลี้ยงเธอละกัน"


 หนุ่มหน้าใสยิ้มให้ฉันก่อนจะเดินจากไป   เหอๆๆ ชีวิตฉันเนี่ยมีแต่ผู้ชายหล่อๆทั้งนั้นเรย   คิดแล้วดีใจชะมัด ><*    ว๊าก!!  ไม่ได้  อย่าเพิ่งคิดอะไร   ตอนนี้ต้องรีบกินเสต็กก่อนที่จะเย็นหมด  >0<


 ฉันรีบยัดเสต็กเข้าปากแล้วรีบวิ่งปรู๊ดดด..ออกไป





“ต่อไป….อืม…อ๋อ!!!ไปที่นี่แหละ”


 ฉันรีบวิ่งเข้าไปในร้านขายของเล่นเด็กที่อยู่ตรงหน้าทันที


 “อ้า!!! เป็ดจังจ๋า….”  


 ฉันชะเง้อมองของเล่นเด็กไปทั่ว   จนคนขายส่งสายตามาประมาณว่า


*ยัยงั่ง  ที่นี่ไว้ขายของเล่นให้เด็กนะยะ  ไม่ใช่ขายให้ป้าแก่อย่างเธอ*





 ฉันก็เลยส่งสายตาอาฆาตไปบ้าง   ซึ่งสายตาอาฆาตนี้ก็ทำให้คนขายส่งสายตาอำมหิตกลับมาอย่างดุเดือด


 แต่ว่าฉันก็ไม่สนใจ  เดินดูของเล่นไปเรื่อย    เหอๆ ^๐^  ฉันคงต้องชะตากับของเล่นพวกนี้..เพราะว่าฉันเคยเป็นเด็กละมั้ง…..^-^




 “อ้าฮ้า…พวงกุญแจน้อย”  


 ขณะที่ฉันกำลังเอื้อมมือไปหยิบพวงกุญแจของเด็กมา  ก็มีผู้ชายตัวสูงอีกคนหนึ่งกำลังเอื้อมมือมาหยิบมันอยู่พอดี 


 !!!แล้วมือของเราก็ชนกัน!!!



 “อะ..ขะ..ขอโทษค่ะ >๐<*”  ฉันรีบขอโทษอย่างตกใจ



 “ว๊าก!!…ขอโทษครับ  ขอโทษ”  นายคนนี้พูดพลางชักมือกลับอย่างร้อนรน
 แล้วสายตาเราก็ประสานกัน…..จนทำให้ฉันมองเห็นนัยน์ตาของเขาซึ่งดำสนิท   มีผมตกลงมาปรกหน้านิดๆ ซึ่งมันทำให้เขาดูมีเสน่ห์มั่กๆ  >0<  โอ้….ช่างเป็นหนุ่มหล่อเริ่ดอะไรปานนี้



 “ว๊าก!!…ขอโทษครับ”  นายคนนี้รีบหันหน้าหนีอย่างรวดเร็ว


 “หล่อจังเรยอ้ะ   หันหน้ามาใหม่หน่อยดิ”  -- > แล้วคุณจะเชื่อไหมว่าประโยคนี้ฉันพูด  T^T


 “ม่ายๆๆๆๆ  (>< ) ( ><) (>< ) ( ><)”  นายคนนี้รีบหันหน้าหนีอย่างรวดเร็ว   แล้วก็วิ่งหนีไปเฉยๆเลย



 แต่ทว่า…!!!เขาทำนามบัตรตกเอาไว้!!!  ย้าฮู้!!!  ^0^  โอกาสทอง  โอกาสทอง    ~ ล้า ลันลา ~ ล้า  ลันลัน ลา เย้ !!!~    ^0^  ^U^  ^V^





 ฉันเดินออกจากร้านขายของเล่นอย่างองอาจ   พลางมองดูนามบัตรที่หนุ่มพรมจรรย์ทำตกเอาไว้



               “!!!!!!!!ปี้นๆๆ!!!!!ปี้นนนนนน!!!!!!!!!!”







 รถบรรทุกคันใหญ่กำลังจะชนฉัน  โอ้!!!~  ม่าย   >o<    >0<    >O<  
ฉันยังไม่ได้เสียเวอร์จิ้นให้หนุ่มคนไหนเลยน้าาาา  …..ยังตายไม่ได้หรอก!!!!!!
โอ้!!!!! >O<  อย่านะ!!!!  ฉันรีบเอามือปิดตาไว้…..ฮือ..T^T  ฉันยังไม่อยากเป็นผีน้าาาาาาาา…>0<    TT-TT   TTOTT  โธ่….ชีวิตที่แสนอนาถ…  



 ตอนนี้ฉันรู้สึกวูบๆ……ลมที่พัดผ่านมันให้ความรู้สึกเย็นยะเยือก ~~~




…นี่ฉันตายแล้วหรือนี่ ~~~  แต่ก็ดีนะที่ไม่รู้สึกเจ็บอะไรเลยยย……



 “เฮ้!!! เธอ!!!ตื่นได้รึยัง  จะตายไปถึงไหน  ห๊า!!”


 “อืม…งืมๆ…=_= “  นี่คงเป็นสวรรค์สินะ  --_--^


 “เฮ้!!เธอ”


 “..อืม..งืม…อย่าเพิ่งรีบร้อนดิ….ขอนอนแป๊ป”


 “เฮ้ย!! เธอ!!!!  นอนบนมอเตอร์ไซค์มันอันตรายนะ!!”


 “อืม….สวรรค์มีมอเตอร์ไซค์….แปลกดีนะ”


 ฉันนัวเนียกับหมอนใบปานกลางที่อยู่ตรงหน้าด้วยความสบาย


อืม…..มันนิ่มจังเลย    มีกลิ่นหอมๆด้วย….ชาตินี้คงจะหาหมอนที่สบายแบบนี้ไม่
ได้อีกแล้วสินะ  ^--^  


 “ว๊ากๆๆๆๆๆๆ!!!! อย่า!!!ยึ้ย…แต่ก็ดีนะ …อืม…นิ่มจังเยย”


 “อืม….นิ่มเหมือนกันเลยล่ะ…”


 “เหอๆ…เธอนิ่มเสื้อกันหนาวของฉัน … ….แต่..ว่า…..ฉันนิ่มหน้าอกเธออยู่
นะ  ^^”


 “เฮ้ย!! เออ…อืม…ผลัดกันนิ่มก็ดีแล้วล่ะ    เผอิญฉันมันใจบุญ…^--^”


 “อืมมมมม….เธอนี่นิสัยดีจัง”


 ฉันเหมือนรู้สึกว่าตัวเองนอนซบหลังของใครบางคนอยู่…….มันรู้สึกสบายดีจัง  ^^   อยากนอนอย่างนี้..อีกนานๆจังเรย……เหมือนกับขึ้นสวรรค์แต้ๆเชียว


 เฮ้ย!!!!!!!นอนซบหลัง!!!!!!!!!!ม่าย!!!!>O<


 ฉันรีบผลักเขาออกไปจากตัวฉันอย่างแรง!!


 “เฮ้ย!!เจ็บนะ   ทำอะไรน่ะ”



 “นายมาแต๊ะอั๋งคนอื่นตอนหลับแบบนี้   ทุเรศที่สุด!!”


 “อ้าวว…..เธอยอมเองนะ”


 “เฮ้!!! นายอย่ามากล่าวหากันแบบนี้นะ!!!ฉันพูดตั้งแต่เมื่อไหร่กัน”


 หนุ่มลามกค่อยๆจอดรถ  แล้วมองมาทางฉันด้วยสายตาเจ้าเล่ห์



 “บ้านเธออยู่ที่ไหนล่ะ”


 “ก็อยู่อินชอนน่ะสิ”


 “เหอะๆๆ….แต่นี่มันกรุงโซลนะ”


 “กรุงโซล….แล้วจะทำไม?/?  เฮ้ย!!!!กรุงโซล!!!!!!~”


 “หึๆ..^^”


 “ว๊าก!!!~นายพาฉันมาที่นี่ทำไม!!!  ย๊าก!!!ฉันจะฆ่านาย!!”


 “เฮ้ย!! เดี๋ยวฉันพากลับไปส่งน่า  ใจเย็นๆก่อน”  หนุ่มลามกปลอบฉันพลางทำสายตาขี้เล่น


 
โอ๊ย!!!ย๊าก!!!ว๊าก!!! วันนี้ฉันได้เจอหนุ่มที่ไม่รู้จักเพิ่มอีก 3  คน…แต่ตอนนี้
ชีวิต….มันมาตกอยู่กับหนุ่มหน้าหล่อคนที่  3  โอ๊ย!!!ฮือๆๆ..T^T…แล้วฉันจะกลับบ้านยังไงกันล่ะเนี่ย ?/?  โถ…..ชีวิต



 “ขอบคุณฉันหน่อยสิ   ฉันช่วยชีวิตเธอให้รอดพ้นจากรถบรรทุกนะ  ^^”







...........................................................................................



งุงิๆๆ  ครบ  100 %  แย้ว

อ่านแล้วอย่าลืมเม้นท์กันด้วยนะคะ  ^O^

>O<

>W<

>~<

(เม้นท์ด้วยน้อออ)