ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    สาวลูกครึ่งสุดเฮี้ยว กับ นายสุดเซี้ยว & เพลล์บอย

    ลำดับตอนที่ #5 : ++ ผลเสียของคนหัวขี้เลื่อย ++

    • อัปเดตล่าสุด 20 เม.ย. 49








    5

    ผลเสียของคนหัวขี้เลื่อย



     “หน้าบ้านฉันมีต้นไม้อยู่ 2 ต้น”

     “เหอะ  คนทั่วเกาหลีเขาก็มีต้นไม้ตั้งอยู่หน้าบ้านกันทั้งนั้น”

     “--__--  ฉันก็จำได้แค่นี้ล่ะ“

     “--__--  ยัยงั่ง”

     “เออ   ฉันมันงั่งตั้งแต่เกิดแล้วล่ะ”

     “หึ…… งั่ง  งั่ง  งั่งๆๆๆๆๆ”

     “หยุดนะ!!”

     “…….”

     “แล้วตกลงบ้านฉันมันอยู่ไหนเนี่ย ?/?”

     “เหอะ   งั่งเอ๊ย!!”

     “อ๋อ… บ้านฉันเป็นบ้าน 2 ชั้น”

     “แล้วไง”

     “อืม…  เราไปเดินหากันเถอะ”

     “!!ให้หาบ้านของเธอในเมืองอินชอนเนี่ยนะ!!”

     “ใช่!!”

     “เอาเหอะ  ไปก็ไป    ฉันล่ะหน่ายกับเธอจริงๆ (-_ - ) ( - _-) (-_ - ) ( - _-)”


     หนุ่มหน้าหล่อพูดพลางส่ายหน้า   ยังไงซะ  ตอนนี้บ้านของฉันก็สำคัญที่สุด !!













     “แล้วมือถือฉันล่ะ”

     “เอ๋ ?/?”

     “มือถือที่ฉันส่งให้เธอน่ะ”

     “นายส่งให้ฉันด้วยเหรอ ?/?”

     “เฮ้ย!! อย่าบอกนะว่าเธอทำหายแล้ว”

     “ฉันยังไม่ได้รับมือถือจากนายเลยนะ  เอ๊ะ!! หรือได้แล้ว”

     “เฮ้ย!!เธอ!!!”

     “มันคงหายไปแล้วแหละ”

     “เธอนี่ตัวซวยขนานแท้เลยนะเนี่ย -_-^”

     “ก็ฉันไม่รู้นี่”

     “!!!แล้วกิ๊กอีก 99 คนของฉันจะติดต่อกับฉันยังไงกัน!!!”

     “… ก็เรื่องของนาย…”

     “เฮ้อ….อยู่กับเธอแล้วซวยชะมัด”

     “เออ   ฉันมันก็ตัวซวยตั้งแต่เกิดแล้วล่ะ”

     “……”

     “ป้ะ  ไปหาบ้านของฉันกัน”

     ฉันรีบเดินนำนายหน้าหล่อออกไป

     “เธอรู้จักทางของที่นี่แล้วเหรอถึงเดินนำน่ะ”

     “อ๋อ…..ไม่รู้หรอก”

     “มานี่   ฉันจะพาไปหาตามถนนแถวๆบ้านฉันก่อนละกัน”

     ว่าแล้ว   ฮานคิมซองก็ดึงมือฉัน  !!เอ๊ย!! กระชากมือฉันแล้วพาวิ่งออกไป

     “บ้านนายอยู่ที่ไหนเนี่ย ?/?”

     “เลี้ยวขวาข้างหน้าก็ถึงแล้ว  ^^”

     “อืม….เลี้ยวขวาก็ถึง   !!!ฮ..ฮะ…เฮ้ย!!! OoO  นะ..นั่น…”

     ฉันเห็นโรงแรมอยู่ข้างหน้าของฉันลิบๆ ไม่ไกลนัก!!!   ย…ยะ….อย่าบอกนะว่าเขาจะพาฉันมาเสียเวอร์จิ้นที่โรงแรมนั่น!!





    !!!!!!!!โอ้!!!!!!!!! ม่ายยยยยยยยยยยยยยย………….>O<….




    “ม่ายยยยยย!!!!!!น้าาาา!!!!!!!”


    “เป็นอะไรของเธอน่ะ”



    “น..นะ…นาย…..เห็นมั๊ย…ว่านั่นคืออะไร”


    ฉันชี้ไปทางโรงแรมที่อยู่ข้างหน้านั่น


    “ก็โรงแรมไง ^^”


    “น..นะ…นายจะพาฉันไปพรากผู้เยาว์เหรอ!!!”





    !!!โป๊ก!!!


    “+0+   !!โอ๊ย  เจ๊บนะ!!”


    “เธอจะบ้ารึไงกัน  ฉันมาบ้านฉันต่างหาก”


    “บ้านนายอยู่ในโรงแรมเหรอ ?/?”


    “--_-- อยู่นี่เว๊ย!!”


    ว่าแล้วฮานคิมซองก็โป๊ก!!หัวฉันอีกครั้ง  แล้วชี้ไปที่บ้านหลังหนึ่งที่อยู่ข้างหน้านั่น




    “อึ๊ย…เจ๊บนะ   เอ๊ะ!!นี่เหรอบ้านนาย   เหมือนเคยเห็นน้าาา”


     “……”


     “เฮ้ย!!! นั่นบ้านฉัน”


     ฉันเหลือบเห็นบ้านที่อยู่ตรงข้ามกับบ้านนายนั่น   มันเหมือนบ้านของฉันเป๊ะ!เลยล่ะ


     “ฉันก็เพิ่งเห็นเขาย้ายมาวันแรกเหมือนกันนะ   แต่ไม่รู้ว่านั่นบ้านเธอ”


    หนุ่มหน้าหล่อพูดไปยิ้มไป


     “บ..บะ..บ้านฉัน”


     ฉันรีบวิ่งเข้าไปกอดบ้านฉันทันที   


     “โอ๊ย!!บ้านที่ฉันค้นหามานานเป็นชาติ”


     ฉันนัวเนียบ้านด้วยความรักใคร่   ทั้งกอด  ทั้งลูบ  ทั้งคลำ  ถูๆไถๆ


    จนคนที่ผ่านไปมามองฉันเป็นสายตาเดียวกัน   เอาเหอะ…ก็ฉันคิดถึงบ้านนี่..T^T..  ทำไงได้ล่ะ……





     “ยัยงั่ง….พอเถอะ   ฉันอายคนอื่น”


     “นายจะมาอาย เอยทำไมกัน   มันเป็นเรื่องของฉันนะ”


     “!!ก็เพราะฉันเป็นแฟนเธอน่ะสิ!!”


     “!!!!!แฟน ?/?!!!!!”


     “อย่าบอกนะว่าเธอลืมแล้ว!!”


     “นายอย่ามาพล่ามอย่างนี้นะ   ฉันไปเป็นแฟนนายตั้งแต่เมื่อไหร่กัน!!?/?!!”


     “ธ..ธะ…เธอ”


     “บ๊ายบาย   ถึงบ้านแล้วฉันก็ขอไปล่ะ”





     ฉันรีบไขประตู  วิ่งเข้าบ้าน  แล้วปิดประตูใส่หน้าหมอนั่นอย่างรวดเร็ว…



     “!!เฮ้ย!!ไม่ได้นะ”  





    ปัง!!   ปัง!!!   ปัง!!!!    หมอนั่นทุบประตูไม่หยุด……….  
     














     แต่แล้ว 2 นาทีต่อมาก็เงียบจนได้…..


     “เฮ้อ….เหนื่อยจัง”


     ฉันยืนพิงประตูอย่างอ่อนล้า….


     “เฮ้!!!พี่กลับมาแล้วเหรอ ?/?”


     “=_=  อือ… คงยังไม่กลับมั้ง”


     “--_--  ไอ้พี่กวนตีน“


     “แม่อยู่ไหนอ้ะ”


     “นั่งเล่นคอมฯอยู่ในห้องผม”


     “=_=  เฮ้ออออ…..ไปนอนดีกว่า”  ฉันเดินขึ้นไปยังห้องนอนที่อยู่ชั้น 2  อย่างห่อเหี่ยว….       พรุ่งนี้จะต้องเป็นวันที่ดีกว่า    สู้เขาไว้  !!! คิม  วากะ!!! ( คิม  วากะน่ะชื่อฉันนะ        แฮ่…ขอโทษค่ะที่ลืมแนะนำตัว ^_^*)




    ....................................................................................................................................................
     






     “เฮลโล่  โย่ๆ มีคนโทร.มา  คิมวากะ   คิมวากะ  รับด้วย  รับด้วย  โย่ๆ”


    เสียงของมือถือที่ฉันอัดเสียงเรียกเข้าไว้ดังขึ้น    มันฉันทำลายโสตประสาทของฉัน
    อย่างแรง   !!!โอ๊ย!!! ฉันยังไม่อยากตื่นนะ    แต่ก็เอาวะ  ไหนๆลูกกะตาก็รับแสงสว่างแล้วนี่ ……..




     ฉันเปิดฝามือถือขึ้น  แล้วดูเบอร์

     01-5555555   สายเรียกเข้า


     “เบอร์ใครหว่า ?/?   หมายเลขช่างแปลกประหลาดพิกล --_--^”



     ฉันมองอยู่ซักพัก  แล้วจึงกดรับสาย


     “ฮ้าวววว.. ฮัลโหล  สวัสดี”  



     “หวัดดี  ยังไม่หายง่วงอีกเหรอ ?/?”


     “เอ๊ะ!!เสียงนี้มัน…”  OoO  น..นะ..นาย


     “ไง!!ยัยงั่งจัง   ไม่คิดจะจำแฟนตัวเองให้ได้บ้างเลยรึไง ^^”


     “น..นาย…ห่านคิมซอง!!!”


     “เรียกชื่อแฟนตัวเองแบบนั้นไม่น่ารักเลยนะ” 


    แล้วนายเรียกฉันว่ายัยงั่งมันน่ารักนักเหรอ  =_=*


    “วันนี้ไปเที่ยวกันนะ ^^”


    “!!ไม่!!”  ฉันรีบปฏิเสธอย่างรวดเร็ว


    “!!!นี่ยัยงั่ง!!! ฉันอุตส่าห์หาบ้านให้เธอนะ”


    “ก็ไม่เกี่ยวกันนี่ >.>”


    “เฮ้ย!!! เธอ”


    “นี่นายรู้มั๊ย   ว่าฉันเกลียดคนยังไง ?/?”



    “แต่ที่แน่ๆเธอคงไม่เกลียดคนหล่ออย่างฉันหรอกนะ ^^”


    “คนอย่างนี้แหละที่ฉันเกลียด”


    “แต่ยังไงซะ   เธอก็ต้องชดใช้ฉันอยู่ดี ^o^ โหๆๆ”



    “ชดใช้เรื่องอะไรยะ”


    “ก็มือถือของฉันที่เธอทำหายไง  ^^” 


    “อะไร  นายพูดเรื่องอะไรของนายน่ะ”


    “--_--“


    “ฉันวางสายแล้วนะ”


    “เฮ้ย!!! อย่า!!!!!”


    “อะไรอีกเล่า  --__--“


    “ก..กะ…ก็ฉันยังไม่รู้จักชื่อเธอเลยง่ะ”



    “เหอะ…ฉันน่ะเหรอ  --_--  ชื่อยัยงั่งไง”


    “ง้าาาา….จาเอาชื่อ”


    “ฉันชื่อยัยงั่งไง”



    “ก้อด้าย…ชื่อ..ยัย..งั่ง……งั่ง  งั่ง  งั่งๆๆๆๆ”






    “!!หยุด!!”


    “นี่….ออกมาเที่ยวกันเถอะนะ  ^^”


    “!!ก็บอกว่าไม่!!”


    “อย่าลืมสิ  ว่าเธอสัญญาอะไรไว้”


    “ให้ฉันมาเป็นแฟนกับคนที่ไม่รู้จักน่ะ   ฉันทำไม่ได้หรอก”


    “เหอะ…ถ้าใครบอกว่าเราไม่รู้จักกัน  ฉันนี่แหละจะไปชกมันเอง  ^U^”


    “…..”





    โอ๊ย!!  >0<  ชีวิตหนอ…ชีวิต… ToT   ฮือๆๆ ….ทำไมถึงได้ปั่นป่วนถึงขนาดนี้!!!  T^T……แต่ว่า..นี่ก็คงคือ ชะตาชีวิตในการมาการมาอยู่เกาหลีของฉัน
    ล่ะสิเนี่ย..…TT—TT   พระเจ้าช่างโหดร้ายเสียจริง…..



     “TT0TT  ฮือ…เดี๋ยวฉันจะลงไปนะ  รอหน่อยละกัน”


     “เหอๆ  ห้ามเบี้ยวล่ะ  ^.^  แล้วอย่าลืมนะว่าบ้านเราอยู่ตรงข้ามกัน     ฉันจะกลั่นแกล้งเธอเมื่อไหร่ก็ได้   อย่าลืมแต่งตัวสวยๆด้วยละกัน..บาย  ^--^”



     “บาย..TT--TT”


     ชีวิตของสาวน้อยคนนี้คงไม่เหลืออะไรอีกแล้วสิ….…. T^T  ……ทั้งหมดมันเป็นเพราะนาย!!!>0< !!ว๊าก!!!! ไอ้บ้าๆๆๆคิมซอง    ไอ้หมาหน้าหล่อ    ฮือ…..ทำไมฉันต้องมาเจอกับนายด้วยนะ   T~T  โธ่…พระเจ้าทรงโหดร้ายยยยย……….




    ..............................................................................................................................................................




    +++-+++   คิดซักนุย  คุยซักนิด  ***-***


       
    ทำม๊ายยยย +!!!  โลกเราช่างไม่ยุติธรรม  >____<

    จะเล่นสงกรานต์กะเพื่อนซะหน่อยก็ไม่ได้ !!!

    จะไปเที่ยวกะครอบครัว   พ่อก็บอกว่าไม่ว่าง  !!!  ( ปะป๊าบ้าๆๆๆๆ  !!  >O< )

    งิงิๆๆ   ถึงอย่างงี้ไงเราถึงเกลียดสงกรานต์   แง๊ !!!  TOT

    แต่ช่างเถอะ..... 


    ชีวิตเราก็เศร้าเยี่ยงนี้แล  ....  T^T

    ไม่มีครายมาใส่จายยย....



    ไม่มีใครรักและดูแล....

    โดดตึกตายดีก่า !!  >O<



     1


     2




     3







     แอ๊ก !!!


    .......................................................................................................................................


    มีต่อใน "คุยซักนิด" ตอนหน้า


      สนับสนุนโดย...  ซาแน๊คเจ๋อ  ถั่วผลิดภัณฑ์คุณภาพจากเยอรมันส์...


     


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×