สาวลูกครึ่งสุดเฮี้ยว กับ นายสุดเซี้ยว & เพลล์บอย

ลำดับตอนที่ #3 : >>>+ ไม่มีทางเลือก!!! +

3

ไม่มีทางเลือก!!!

             หนุ่มหน้าหล่อยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์  ก่อนที่จะหันหลังให้ฉัน   ละ..แล้วฉันจะทำยังไงดีเนี่ย ?/?   ถ้าไปก็ไม่ดี  ถ้าไม่ไปก็ไม่ดี   ถ้าไปก็ต้องถูกปองร้าย  อาจจะเสียเวอร์จิ้นไปก็ได้   แต่…ถ้าไม่ไปกับเขา  ก็ต้องหลงทาง  อาจถูกคนลากไปข่มขืน……
อ๊าย!!!!  แล้วฉันจะทำยังไงดีเนี่ย  >-<^

 “ดะ..เดี๋ยว”  ฉันตะโกนออกไป

            หนุ่มหน้าหล่อรีบหันกลับมา  พร้อมกับยิ้มอย่างหยั่งรู้อนาคต 

 “ฉันจะไปกับนาย”

            ฮาน  คิมซอง (หนุ่มหน้าหล่อ) รีบเดินมาหาฉันอย่างสบายอกสบายใจ

 “ครับ   เชิญทางนี้”  นานนั่นพูดพลางแสยะยิ้ม

 “เอ่อ……คือ..ไม่แล้วล่ะ”

 “อ๊ะ!!”

 “ฉันยอมหลงทางดีกว่าไปกับนาย”

 “ฮ่าๆ พูดไม่ค่อยชัด  แต่เสียงน่ารักดีนะ”

 “หยึย..”

 “เอาน่า”  เขาพูดพร้อมเข้ามาจับมือฉัน

 “ปล่อยนะ”

 “คิก  น่ารักที่สุด”

 “อย่า!! ปล่อยนะ”

 “อ๋อ ?/? …อย่าปล่อยเหรอ”

 “ปล่อยนะ ไม่งั้นฉันจะ…”

 !!!! เขาเอาหน้าก้มลงมาหาฉัน  จนห่างกันไม่ถึง 1 มิลลิเมตร !!!!

 “อย่าพูดอะไรอีก  ไม่งั้น…..ฉันจะจูบ!!เธอซะ”


                  >0<*  /  OoO  /  OHO  /  OTTO  /  >TT<  /  -0-^  /  o_o^
 ตอนนี้ในหัวฉันมีหลายความคิดดดดด…...!!!!!
 ตอนนี้ในหัวฉันขาวโพลนไปหมดดดดดด…..!!!!!
 นี่เป็นจูบแรกของฉัน………ล….ละ..แล้วจูบนี้ต้องมาตกอยู่ในเงื้อมมือของเพลล์บอย!!!!!  

 “ม่ายน้าาาาา!~!!!”

 “เฮ้ย!!!  ชู่ว์…อย่าส่งเสียงสิ”

 เขารีบเอามือมาปิดปากฉัน

 “!!!ช่วยด้วย!!!”  ฉันกัดมือเขาแล้วตะโกน

 “ฮึ้ย!!! ยัยเด็กดื้อ”

       หนุ่มหน้าหล่อ ยันฉันไปชนกับกำแพง

 “นะ..นาย!!!”

 “ถ้าเธอไม่เงียบ   ฉันจะเอาเวอร์จิ้นกับจูบของเธอไปตอนนี้เลย !!”

    กึ๊ย..!!?/?  

น..นะ…นายจะเอาทั้งเวอร์จิ้นไป…….ทั้งจูบไปเลยเหรอออ………. 

 อืมมม  ถ้าเอาแค่จูบไปยังพอหน่อย  --__--^

 เฮ้ย!! คิดอะไรอยู่เนี่ยฉัน  >-<  ?/?

 “หืม   ว่าไง ?/?”

 “ไม่!!!”

 “--__--^“

 “T^T  ขอร้องล่ะนะ”

 “--__--^“

“ขอร้องล่ะ  ขอฉันกลับไปหาครอบครัวเถอะ T^T  ฉันยังมีน้องที่ต้องดูแล
มีแม่ที่พิการ  มีพ่อที่ชราภาพ  มีบ้านที่ต้องทำความสะอาดทุกวัน… T—T   ถ้าเกิดฉันไม่ได้กลับบ้านซักวัน   พวกเขาจะกินอะไรกัน  อย่างงั้น ….!!!  ครอบครัวก็จะต้อง
พังทลาย   พ่อแม่แยกทางกัน  ลูกมั่วสุมยาเสพติด…ฮือๆๆ  ปล่อยฉันไปเถอะ”

( โฮ่ๆฉันโกหก ^0^ )  Go 6  +V+

“T—T  ธ..ธะ..เธอลำบากขนาดนั้นเลยเหรอ”

    เหอะ…ให้ตายเถอะ...เค้าเชื่อด้วย   --__--^

“ใช่  T0T ดังนั้นปล่อยฉันไปเถอะนะ ^^”

“ชิ !!   ^-^ ฝันไปเถอะ”

“T^T”  โธ่ชีวิต

“อย่าลีลานัก   เราไปโรงแรมเถอะ”

  เขากระชากมือฉันแล้วพาฉันเดินไป

“ต..ตะ…แต่” 

“เหอะน่า  ไม่ต้องห่วงเรื่องค่าห้องหรอก  เดี๋ยวฉันออกเอง  ^^”

 
     T^T  ข..ขะ..เขาช่างเป็นคนดีจริงๆ … ^-^ งั้นคราวนี้ฉันก็ไม่ต้องออกเงิน
แล้วสิ     ฮ่าๆ สบายใจจัง  ^O^ เย้!!!

     อ๊าย!! คิดอะไรนะเรา  >///<

 เฮ้ย!!! แล้วเราจะเดินตามเขาทำไมกัน…  ว๊าก!! หยุดสิ  หยุดสิ

 ต..ตะ…แต่  T^T  ขามันไม่ยอมหยุดง่ะ

 ไอ้ขาบ้าลามก!!  ไอ้ขาบ้า!! แกอยากเสียเวอร์จิ้นไปนักรึไงฮะ  >*<!!

 !!!!!!!!!!!!!!!หยุดสิ!!!!!!!!!!!!! หยุด !!!!!!!!!!!!!!!!

 “เฮ้ย!!! หยุดทำไมน่ะ”

 “ก็จะหยุดง่ะ”

 “--__--“

 “!!!พาฉันกลับไปที่เดิมนะ!!!”

 “อยากไปเสียความบริสุทธิ์ที่ตรอกหมาเน่าเหรอ --__--^”

 “ขอร้องล่ะ  T^T ปล่อยฉันไปเถอะฉันเพิ่งมาเกาหลีวันแรก  ยังไม่อยากเจอเรื่องแบบ
นี้นะ T^T”


 “งั้นอีก 10 วันต่อจากนี้  เธอจะต้องกลับมาเสียเวอร์จิ้นให้ฉัน”

 “ได้  !!เฮ้ย!!”  ( -*-  ขอโทษนะคะ  พอดีนางเอกเป็นพวกความรู้สึกช้า )

 “ตกลงใช่มะ”

 “!!ไม่นะ!!”

 “ฮ่าๆ  สำเร็จเหยื่อรายที่  100  !!!เย้ๆ!!!”

 “OoO  ระ..ระ..ร้อยเหรอ ?/?”

 “ร้อยไง”

 “เฮือก!!! OoO”

 “ที่จริงฉันตั้งเป้าหมายไว้ 1,000 คนนะ ^^”

 “พะ..พันคน”

 “สัญญาแล้วนะอีก 10 วันมาเจอกันด้วยล่ะ ^-^”



................+..........................+...........................+.........................+.........................+........................+


       **  คิดซักนุย (คุยซักนิด) **

    โฮะๆๆ เอาเรื่องนี้มาลงต่อ  เย้!! ดีใจยิ่งนักที่ไม่มีคนอ่าน T^T

  แงงงงงงๆๆๆ ... คนอ่านหายไปไหน  คนอ่านนน.. โอม..จงมา จงมาๆๆ

  =__=  นับวันข้าพเจ้าจะยิ่งสติแตกขึ้นทุกที

  เด๋วอีกไม่นานคงจะกินสปาเก็ตตี้ทางจมูกได้...

  เออะ !  รู้สึกว่าคราวนี้เราจะมาคุยแบบน้ำท่วมทุ่งอะ  O.O

  งะ..งั้นไม่รบกวนเวลาของท่านทั้งหลายแล้วนะคะ

  (=o=) /   บายค่ะ