สาวลูกครึ่งสุดเฮี้ยว กับ นายสุดเซี้ยว & เพลล์บอย

ลำดับตอนที่ #2 : >>+ ถึงเกาหลี VS นักเพลล์บอย +

                                                 2

                           ถึงเกาหลี VS นักเพลล์บอย

          4 วันผ่านไป  ………..  รถที่แสนอึดของพ่อก็ได้ขับมาถึงเกาหลีจนได้

"นี่คุณคะ  บ้านที่เราซื้อไว้มันอยู่ที่ไหนหรือคะ"  แม่ถามพ่อด้วยน้ำเสียง

ระรื่น

 "อืมมมม"

 "บ้านเราอยู่ในกรุงโซลใช่ไหมคะ  เอ๊ะ.. หรือโตเกียว เอ๊ะ..หรือเกียวโต"

( เอ๊ยๆๆ อันหลังๆนั่นมันญี่ปุ่นแล้วเจ๊ -0-)

 "อืมมมม"

 "คุณคะ"

 "เงียบหน่อย   ผมกำลังใช้ความคิด"

 "……"

 "พ่อฮะ  บ้านเราอยู่ที่อินชอนนี่นา  วันนั้นผมเห็นแม่คุยกับพ่อว่าจองบ้านที่อินชอน

เอาไว้"

 "เออใช่!!!  แหมลูกชายพ่อเก่งจริงๆ"  พ่อที่แสนขี้ลืมเริ่มนึกออก

 "ไม่เหมือนลูกสาวเลยเนอะ  ดีแต่หน้าตา  แต่หัวมีแต่ขี้เลื่อย"  แม่เสริมขึ้น

 "=_=" 

หึ…แม่ไม่สวยล่ะสิ  ถึงได้อิจฉาหนู  เชอะ. >_>* ……….

 

 รถที่แสนชราภาพอย่างรุนแรง  ได้จอดที่หน้าบ้านหลังหนึ่งซึ่งดูแก่และทรุดโทรม

 "เอาล่ะ  ถึงบ้านเราแล้ว  ลงๆๆๆ"

 "อย่าบอกนะคะว่าบ้านสกปรกหลังนี้   เป็นบ้านของเรา"

 "….."

 "ยี้!!!"  แม่ของฉันขยาดอย่างหนักจนไม่กล้าลงจากรถ

 คุณเธอช่างเป็นแม่ที่หน้าเบื่อเสียจริง…--_--*

 "งั้นพวกเราไปทำความสะอาดบ้านกันเถอะ"  พ่อรีบเรียกลูกๆ แล้วทิ้งแม่ให้ขดอยู่ใน

รถคนเดียว
 

หลังจากนั้น  5  ชั่วโมงต่อมา  ของที่ถูกขนมาจากญี่ปุ่นก็ถูกลำเลียงไปไว้ในบ้าน

เสร็จสรรรพ   พร้อมกับบ้านที่แสนสะอาดที่ถูกทำความสะอาดด้วยฝีมือของ  3 พ่อ

ลูก


 "งั้นหนูขอไปหาเพื่อนที่เคยเรียนด้วยกันหน่อยนะคะ"

 "ได้  ระวังตัวด้วยนะลูก" 

พ่อให้คำอนุญาต   ฉันจึงรีบวิ่งออกจากบ้าน   ไปบ้านเพื่อนที่เคยเรียนด้วยกัน    เมื่อ

ก่อนฉันก็เคยอยู่ที่นี่นะ  พ่อได้มาทำงานที่นี่พอดี   แต่พออยู่ได้ปีนึงพ่อก็ถูกเรียกตัว

กลับไปญี่ปุ่น   ก็เลยต้องเอาลูกๆ กับภรรยาสุดเซี้ยวกลับไปด้วย  แล้วคราวนี้ก็ได้มา

ทำงานที่นี่อีก  พอดีว่ามีป้าอยู่ที่นี่พอดีก็เลยหาที่อยู่ได้ง่ายขึ้น   ฉันก็ยังไม่รู้เลยว่าจะ

ถูกเรียกกลับไปญี่ปุ่นอีกเมื่อไร……

 "เอ๋?/?"

 ฉันว่า….ฉันจำทางไม่ผิดนะ   แล้ว…..

 "!!!ที่นี่มันที่ไหนเนี่ย!!! โอ้มายก๊อดดดดด!!!!!!!!!!!!!"

"เสียงอะไรแกไปดูดิ๊"

 มีเสียงผู้ชายหลายคนดังขึ้นที่มุมตึก…..

 แล้วอยู่ๆก็มีผู้ชายที่สุดยอดหล่อของหล่อโผล่พรวดออกมาข้างหน้าฉัน

 "หือ…  นี่ไม่ใช่คนเกาหลีนี่นา"

 ผู้ชายคนนั้นมองฉันแล้ว เกาหัวแกรกๆ

 "^-^  แหะๆ"

 "เฮ้ย!!~  พวกแกมาดูนี่ดิ๊" 

หมอนั่นเรียกเพื่อนมาดูฉัน….. นี่ฉันควรจะหนีดีมั๊ยเนี่ย?/?

"ไหนๆๆ  มี'ไร"

"ผู้หญิงนี่   เป็นคนประเทศไหนเนี่ย"

"อือ….ลาวมั้ง"

--__-- *  อ้าววววว…นี่ฉันเหมือนลาวหรือนี่   โธ่…ออกจะสวยขนาดนี้

"น่าจะเป็นคนพม่า"  ผู้ชายอีกคนเสริม

โธ่…..T^T**  ชีวิต…

"น่าจะเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นเกาหลีมากกว่า"

ผู้ชายสุดยอดหล่อของหล่อที่ฉันพบเจอคนแรกเอ่ยขึ้น   !!ใช่!!  และมันก็ถูกด้วยฉัน

เป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นเกาหลีค่ะ

"แหะๆ"

"นี่!!! ผู้หญิงคนนี้พูดเป็นแต่แหะๆเหรอ"  ผู้ชายหน้าปลาจรวดคนหนึ่งเอ่ยขึ้น

"......" 
แล้วจะให้ฉันทำยังไงล่ะ  ก็ภาษา สำเนียงของเกาหลีฉันพูดไม่ค่อยได้นี่   ไม่ได้พูด

มานานแล้ว  ก็เลยขอฟังอย่างเดียวละกัน

"อืมมม   เธอคงจะพูดภาษาเกาหลีไม่เก่ง"  หนุ่มหน้าหล่อเอ่ยขึ้น

เขาช่างรู้ใจฉันจริงๆ T^T

"เอ่อ   คือ…."  ฉันจะอธิบายยังไงดีเนี่ย ?/?

"เฮ้ย!! เธอพูดได้แล้ว"  เจ้าหน้าปลาจรวดพูดอย่างตกใจ

"แง่ว.."   แล้วจะให้ฉันทำยังไงดีเนี่ย ?/?

"พวกแกถอยไปดิ  เดี๋ยวฉันจะคุยกับเธอก่อน"  หนุ่มหน้าหล่อสั่งพวกเพื่อนๆ ให้ออก

ไป

"งั้นเดี๋ยวแกตามไปนะ   ที่ร้านคาราโอเกะอวบอึ๋ม   บาย"

"เฮ้ย!! ไปให้ได้นะ    ถ้าไม่รีบไปเดี๋ยวสาวอึ๋มจะหายหมดนะเว้ย"

เพื่อนๆที่แสนลามกบอกลาหนุ่มหน้าหล่อ   แล้วเดินจากไป…..

"เอ่อ…."

"หวัดดี  เธอเพิ่งมาเกาหลีครั้งแรกเหรอ"

"คะ..ค่ะ"

"อายุเท่าไรแล้วเนี่ย"

"16"

"อืมมมม   อยู่ในวัยน่ากิน"

"อะ..อึ๋ยยย"

"ฮ่าๆๆ  พูดเล่นน่า"

"ชื่ออะไรเนี่ย"

"เอ่อ…" 

พ่อบอกว่าห้ามบอกชื่อกับคนแปลกหน้า   ฉะนั้นไม่ได้  ไม่ได้

"อ๋อ   ชื่อว่า เอ่อ นี่เอง"

">-<"

"เปลี่ยนเป็น เอ๋อ จะน่ารักกว่านะ"

"TT-TT" 

โธ่…ชีวิตฉันต้องมีชื่อว่า เอ๋อ รึเนี่ย……….รับม่ายด้ายยยย…

"เออใช่!! ลืมแนะนำตัว   ผมชื่อ ฮาน  คิมซองครับ"

"เอ่อ…."

"ผมอายุ 16 ตอนนี้อยู่ม. 5 ครับ"

"อะ..ค่ะ"

แล้วเขากะจะทำอะไรกันแน่เนี่ย ?/?

"ตอนนี้ผมกำลังเป็นเพลล์บอยครับ"

"เอ๋.?/?" 

OoO* กำลังเป็นเพลล์บอย   กำลัง  กำลัง………..เป็น…

"ครับ   และผมกำลังได้เหยื่ออีก 1 รายสำหรับคืนนี้"

"O0O!!!"

"ไปกับผมนะครับ"

"!!!"

"ไปเถอะ"

"!!!ไม่!!!"

"คิก  พูดได้แล้วนี่ ^^"

"!!ปล่อยนะ!!"

"ไม่เคยมีใครปฏิเสธผมเลยนะ"

"!!ไม่!!"

"หึ" 

หนุ่มหน้าหล่อปล่อยมือฉันแล้วเดินถอยไป 2 ก้าว

"ถ้าอยากปฏิเสธนัก  เธอก็คงได้จะหลงทางตลอดไปนะ   นี่ก็เริ่มมืดแล้ว

ส่วนซอยนี้ก็เปลี่ยวด้วย  ^-^"



...............+ ...................+....................+....................+.....................+......................+.....................+
         


         *-*  คิดซักนุย (คุยซักนิด)  *-*

           อะเหอๆๆ  ขอบคุณที่อ่านนะคะ  

เอ่อ.. -O-^  เราแต่งไม่ค่อยดีอะนะ    คงว่าอะไรนะคะถ้าเราจะบอกว่า

!!ครั้งหน้าต้องมาติดตามด้วย !!!  (>O<) /  ( อันนี้ข้ายอมโดนเตะ   ถ้าท่านจะมาอ่าน

นิยายของข้าพเจ้าได้ทุกตอน  T^T )

เอ้อ....ยังไงๆก็เข้ามาแล้วคอมเม้นท์บ้างก็ได้นะคะ  ^______^

โหวตให้ด้วยก็ดี  หุๆๆๆ

หวังว่าตอนนี้คงไม่น้อยเหมือนตอนแรกนะคะ   >O<

โชคดีเด้อค่า.....

   ปล.  มาเยี่ยมมายไอดีข้าพเจ้าบ้างก็ได้นะ  ( เงียบเหงาเหลือเกิน )  TT^TT