สาวลูกครึ่งสุดเฮี้ยว กับ นายสุดเซี้ยว & เพลล์บอย

ลำดับตอนที่ #1 : >>"การลาจาก"

    ......... คือว่า ขอโทษด้วยนะคะถ้าเรื่องนี้มันสั้นจนน่าเตะ  แบบว่าเรื่องนี้เราแต่งขึ้น

มาตั้งนานมาแล้ว ( ตอนนั้นยังแต่งไม่เก่งนะ  เลยมีตอนละนิดๆน้อยๆ ) แล้วหลังจาก

นั้นก็พับเก็บใส่กรุอะ  ^___^    เอ่อ... ถ้าเรื่องนี้บกพร่องประการใดก็ขออภัย ณ. ที่นี้

ด้วยนะคะ


                                                                     1
                                                            การลาจาก

      ทุกครั้งที่ได้อยู่กับเธอและเขา    ทุกครั้งที่ได้พูดคุยกับเธอและเขา   และทุกครั้งที่

มองเธอและเขา   มันช่างมีความสุขจริงๆ …… แต่นั่น…..มันเป็นเรื่องที่ผ่านมานาน

แล้ว……….และ  ในตอนนี้    ฉันคงเป็นส่วนเกินสินะ…....  ขอบคุณนะ…..……ขอบคุณ

สำหรับทุกอย่างที่ผ่านมา………..ขอบคุณ  เซจิ….


                 "วากะจัง เร็วๆหน่อยสิลูก"  พ่อเรียกฉันอย่างเร่งรีบ

                 "ไอ้พี่บ้า  บ้าๆๆ  ไอ้บ้าจอมอืดอาด  แบร่~"

                 "ค่ะ   เดี๋ยวแป๊ปนึง"


  ฉันรีบเอารูปถ่ายของเราสามคนใส่ลงในกระเป๋าเดินทาง  

 "เฮ้อ…..ต้องไปแล้วล่ะ"

 "ลาก่อนนะยูริ…..เพื่อนรัก…"

 "ลาก่อน…..เซจิ…..แฟนฉัน…"

 "….."

"!! ไม่ !!! ไม่ใช่!!!เขาไม่ใช่แฟนฉัน"

 "เฮ้อ….ใช่แล้ว"

"เขาเป็นแฟนยูริต่างหาก"

   ฉันพึมพำกับตัวเอง  แล้วมองออกไปนอกหน้าต่าง      

"คงต้องไปจริงๆสินะ"

    ฉันลุกขึ้นแล้วเดินลงไปข้างล่าง

"พ่อคะ แม่คะ  หนูทำธุระเสร็จแล้ว"

"อะฮ่า!! งั้นเราก็ไปกันเถอะ"  พ่อลุกขึ้นแล้วเดินไปที่รถอย่างองอาจ

"อะแฮ่ม!!โย่ๆ"  แม่ก็เลยเดินไปที่รถด้วยท่าทางเชิดไม่เบา

"เหอๆ"  น้องชายสุดแสบของฉันก็หันมามองฉันด้วยสายตาอาฆาต   ก่อนจะเหาะไป

ที่รถ


"ไปเร็วลูก   อย่าอืดอาด"  แม่หันมาเรียกด้วยท่าทางรำคาญ


"แม่คะ   จะดีใจอะไรนักหนากะอีแค่ไปอยู่ที่เกาหลี  เราเคยไปเที่ยวตั้งหลายหนแล้ว

ไม่ใช่เหรอ"

"แหม…ลูกจ๊ะ   คราวนี้เราไปอยู่นะไม่ได้ไปเที่ยว   เนอะพ่อ"  แม่หันไปขอความเห็น

พ่อพร้อมกับทำตาปิ๊งๆ~

"เออๆ"

"เห็นมั๊ยลูก   พ่อเค้ายังเห็นด้วยกับแม่เลย   ไปขึ้นรถไป๊!"

"=_="

    ฉันรีบขึ้นรถอย่างรวดเร็ว

คึ่กๆๆๆบรื้นนนนน…น…น…..น…….น…………………..เสียงของรถที่แสนจะชราภาพ
ดังขึ้นไม่ขาดสาย

"พ่อคะ   เราจะไปเกาหลีด้วยรถเก่าๆคันนี้เหรอคะ"  ฉันถามพ่อที่กำลังขับรถ

"โธ่ …. ลูก"  แม่รีบขัดจังหวะขึ้น

"=_="  คุณเธอจะบ่นอะไรอีกเนี่ย….

"ไม่รู้ลูกเราใช้อะไรคิดเนอะพ่อ   ไปเกาหลีด้วยรถคันนี้…..ช่างฉลาดจริงๆ"

แล้วแม่ก็หันควับกลับมาอีกครั้ง….

"ฮันแน่!!!  ถูกต้องแล้วจ้าาาาา ….^-^   เราจะท่องไปในโลกด้วยรถที่แสนวิเศษคันนี้ 

  พร้อมกับตลุยจักรวาล  กาแล็กซี่ทางช้างเผือก  เพื่อปกป้องสันติภาพของโลก"

"และ  ตลุยไปในเอกภพที่ยิ่งใหญ่  ด้วยคำบัญชาของผู้เป็นเจ้าแห่ง.."

"นี่คุณหยุดเถอะ  เดี๋ยวจะปวดหัวตายกันทั้งรถ" 

พ่อรีบยับยั้งความคิดอันแปลกประหลาดของแม่    เฮ้อ….นี่หรือครอบครัวที่

แสนอบอุ่นของฉัน  T -- T*  ช่างน่าสมเพชเสียจริง

"..บ๊ายบาย….ญี่ปุ่น.."

ฉันมองออกไปนอกหน้าต่างรถ……...นี่ถ้าสมมุติว่าฉันยังพอมีหวังเรื่องความรักบ้าง

ล่ะก็   ขอให้วันที่ฉันไปถึงเกาหลีวันแรก   ได้พบเขาหน่อยเถอะ…….


ถึงจะแค่เดินผ่านกันก็ยังดี…….

 "ฮ้าวววว   เอื๊อก!!" 

เฮ้อ…ไอ้ฮายาเตะ ไอ้น้องบ้า  ทำบรรยากาศเสียหมด  ฉันล่ะเซ็งจริงๆ





      เอ่อ.. ยอมรับค่ะ  ว่าตอนนี้มันน้อยมาก   ยังไงก็ขอบคุณมากมายที่แวะเข้ามานะคะ  ขอให้ทุกคนมีแต่ความสุขค่ะ  ...

........................+.......................+....................+.................+..................+..................+