คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : [KNH-hen] 神様の秘密 PTS.05 従来未来
..................................................................
“น....นี่มัน.....ห้องอะไรกัน” แคทพูดพลางกวาดสายตาไปรอบๆห้องสีขาวซึ่งไม่มีอะไรเลย
ห้องนั้นกว้างและใหญ่มากแต่ใหญ่ไม่เท่าห้องประชุมนั่น และเป็นห้องที่ไม่มีอะไรเลย คุณอัลฟ่ากระทืบส้นสูงไปที่กระเบื้องปูพื้นแผ่นนึงซึ่งมีสีเข้มกว่าทั่วไปนิดหน่อย(หรือมันเป็นเงาสะท้อน?//ก็อด)แล้วก็มีแท่นใสสูงๆลอยขึ้นมาจากกระเบื้องแผ่นนั้น (เว่อร์จริง เว่อร์ได้อีก//ก็อด) แล้วเธอก็จิ้มแท่นใสนั้นไปมาอย่างรวดเร็วเหมือนเคาะรหัส แล้วแท่นใสนั้นก็ค่อยๆผลุบลงไปใต้พื้นเหมือนเดิม แล้วข้างผนังนั้นก็เปิดออก เผยให้เห็นห้องสีขาวที่มีผ้าขาวแขวนระโยงระยางเต็มห้องไปหมด พวกเธอเดินตัดผ่าเข้าไป แล้วก็ได้พบเตียงสีขาว ชายผ้าและพรมสีขาว และ....
......เด็กสาวตัวเล็กที่ทุกอย่างของเธอเป็นสีขาว.....
“น....นี่มัน....ก็อด?” ชีสถามขึ้น
ก็อดเบต้าส่ายหน้าเบาๆ
“นั่นคือพระเจ้าของโลกนี้ เซโร่ เธอเคยเป็นคนคนเดียวที่ถูกเรียกว่าพระเจ้า แต่พลังของเธอมากเกินไปจนเกือบจะทำให้เธอแตกสลาย เธอเลยแบ่งพลังออกมาอีก24ส่วน ก็คือพวกเราไง” คุณอัลฟ่ากันไปอธิบายแล้วยิ้มให้
“ฉัน...รู้....เรื่องทั้งหมด....แล้วล่ะ....” เสียงของเซโร่แหบแห้งไร้ความมีชีวิตชีวา ผิวสีขาวเหมือนไม่ได้โดนแดดมานาน เส้นผมสีขาวยาวลากพื้นปะปนกับชายชุดกะโปรงยาวสีขาว ดวงตาสีเงินของเธอส่องประกาย ”พวกเธอ.....ไม่ผิด”
“เอ่อ....คือ....ฉันมีคำถามจะถามคุณอีกอย่างน่ะค่ะ......ทำไมถึงต้องมี10Wises ล่ะคะ? ถ้าจะปกครองโลก เพียงแค่คามิซามะแฟมิลี่ก็น่าจะพอแล้วนี่คะ....” มิถามขึ้นมาอย่างหวาดๆ
“...แล้วทำไม...ก็อด(เบต้า) ถึงดูเป็นคนไร้อารมณ์แบบนี้ล่ะคะ?? ทั้งๆที่คามิซามะคนอื่นๆดูเหมือนคนปกติที่มีอารมณ์ต่างๆ....” แคทก็ถามขึ้นบ้าง
“งั้น......ฉันจะแสดงอดีตให้ดู......ก็แล้วกัน.....นะ” สาวน้อยสีขาวพูดแล้วก็มีจอมอร์นิเตอร์ใสเหมือนกับของเอพซิลอนแต่ใหญ่กว่าปรากฏขึ้นมา
....................................................
-ไม่กี่ร้อยปีที่ผ่านมา-
เกิดสงครามโลกขึ้นเมื่อมีคนค้นพบผู้มีพลังพิเศษคนแรกของโลก “ริอาคิ” ชายผู้ถูกค้นพบว่า เป็นพี่ชายของ”พระเจ้า” ในเวลาต่อมา เขามีพลังที่จะทำลายทุกสรรพสิ่ง ตรงข้ามกับพลังของน้องสาวของเขาซึ่งยังไม่ถูกค้นพบเมื่อตอนนั้น เธอมีพลังที่จะสร้างทุกสิ่งได้ วันหนึ่งเขาก็แบกรับพลังอันยิ่งใหญ่นั้นไม่ไหวจนร่างกายต้องแตกสลายไปมันกลายเป็นระเบิดที่รุนแรงซะยิ่งกว่านิวเคลียร์3000ลูกมารวมกันจนทำให้ประเทศหลายประเทศและทวีปเกือบทั้งทวีปราบเป็นหน้ากลองทั้งหมด ผู้คนล้มตายเป็นล้านๆคน เรียกปรากฏการณ์นั้นว่า RNT (ย่อมาจากอะไร ช่างมันเถอะ//ก็อด) และพอเหล่าผู้คนกลับคืนไปยังที่ตรงนั้นเพื่อเก็บศพ ก็พบเด็กสาวตัวเล็กๆคนหนึ่งนอนนิ่งอยู่กลางทวีปนั้น...... โดยที่ไม่เป็นอะไรเลย
เธอคือ เอมิรุ I. แบลนค์
....หรือคามิซามะเซโร่ในเวลาต่อมา...
เธออยู่ในการดูแลของฝ่ายปกป้องพลัง และก็ได้ค้นพบพลังของตนในเวลาต่อมา
เมื่อสงครามระหว่างผ่ายปกป้องพลังและฝ่ายกีดกันพลังได้เริ่มขึ้น.......................
......พลังของเธอก็พุ่งขึ้นจู่จุดสูงสุดและกำลังจะแตกสลายไป.....
แต่เธอสร้างร่างแยกของตนเองออกมา24ร่าง...
และสีสันทั้งหมดในตัวเธอก็หายไป
ทุกคนจึงเรียกเธอว่า 0 ไม่ใช่เอมิรุอีกต่อไป
...........................................................
“พวกเธอคงรู้หน้าที่ของพวกเธอแล้วสินะ ปลิดชีพผู้นำของฝ่ายตรงข้ามให้ได้นะ”ผู้บัญชาการทหารหน้าโฉดสั่งผู้ที่ยืนอยู่เป็นแถวด้านข้าง
...คามิซามะทั้ง24คน....
“ฉันมั่นใจในตัวพวกเธอมากนะ เพราะมาจากเด็กคนนั้นนี่นา.....”
------------------Named in war-------------------------
-stealth assassin :: Alpha/Kappa/Tau (อ่านว่า อัลฟ่า กัปป้า และ ทาว นะ)
-Grenade launcher :: Beta/Xi/Sigma (อ่านว่า เบต้า ไซ ซิกม่า)
-Barealoader :: Gamma/Rho (อ่านว่า แกมม่า โร)
-Toxic mixer :: Delta/Lambda (อ่านว่า เดลต้า แลมบ์ด้า)
-Hacker :: Epsillon/Upsillon (อ่านว่า เอพซิลอน อัพซิลอน)
-Preorderer :: Zeta/Pi (อ่านว่า เซต้า ไพ//อย่าเจรือกอ่านว่าปิเชียว//ก็อด)
-Food attendant :: Eta (อีต้า)
-Airborder :: Theta/Nu (อ่านว่า เธต้า กับนู/นิว)
-Waterander :: Iota/Mu (อ่านว่า ไอโอต้า กับมู/มิว)
-Assault rifle :: Omicron (โอไมครอน)
-Magematica :: Phi/Psi/Chi/Omega (ฟี ซี คี โอเมก้า)
--------------------------------------------------------------------------------------
“แบ่งหน้าที่กันตามนี้ ไปปฏิบัติได้แล้ว!!!”
สิ้นเสียงผู้บัญชาการหน้าโฉด คามิซามะทุกคนก็หายไปจากตรงนั้น และไปประจำที่เพื่อเตรียมรับสงคราม
............................................
“นี่ๆๆๆๆ เบต้า เฮ้ยยยยย สนใจกันหน่อยเด้~~~” สาวน้อยในชุดกระโปรงสั้นพองๆแบบจีนสีเหลืองสดใสยังกะสปองบ๊อบ(=[]=) เอาสิ่งที่เหมือนคทาก็ไม่ใช่ ไม้กลองก็ไม่เชิงเคาะหัวเบต้า
“มีอะไรเหรอ....ไซ[Xi]”เด็กสาวที่สูงเกือบเท่ากันกับคนแรกแต่อยู่ในชุดแบบยาวสีเขียวเลม่อนแทนหันไปมอง ในมือของเธอมีที่ลากรถลากซึ่งเต็มไปด้วยระเบิดและร๊อกเกตลอเชอร์หรือไม่ก็ขีปนาวุธมากมาย และ เด็กสาวในชุดนอนอีกคนซึ่งกำลังหลับอยู่.....ขึ้นเขา...(ยังกะเข็นครกขึ้นภูเขา....//ก็อด)
“ฉันมีลางว่า ถึงครั้งนี้เราจะรวมโลกให้เป็นหนึ่งได้ แต่ก็ต้องมีปัญหาที่ตามมาในอนาคตแน่ๆ” ไซพูดพลางทำหน้านิ่วคิ้วขมวด
“คิดมากไปเองละ...........ไม่มีหรอกน่า อะไรแบบนั้นน่ะ......” เบต้าหันไป แล้วก็หัวเราะให้ไซหนึ่งที “อนาคตน่ะ........ต้องสวยงามแน่ๆเลยละ.....^^”
“งั้นเหรอ งั้นฉันจะคอยดูก็แล้วกันนะ ^[+++]^”
.....................................................
ตูม!!!!!!
เฮฮฮฮฮฮฮ~~~~~~~~~~~~~~
ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
(จงคิดว่านี่คือสงครามไม่ใช่งานแข่งกีฬา หรืออะไรอย่างอื่น)
“เริ่มแล้วละ ไซ” เบต้าหันไปบอกไซ
“งั้นเริ่มยิงเลยก็แล้วกันน๊า~~~~” ไซเริ่มเอาร๊อกเกตลอเชอร์ที่เตรียมมายิงใส่ศัตรู “วู้ววว ถูกด้วย 5555”
ภาพที่ปรากฏต่อหน้าของเบต้ากับไซ คือภาพสนามรบอันโหดร้าย กลิ่นดินปืนฟุ้งไปทั่วบริเวณพร้อมกับฝุ่นผงสีน้ำตาลสกปรก เสียงปืนดังขึ้นไม่ขาดสาย และเหล่าทหารที่ล้มตายลงไปทีละคน และเหมือนพื้นกลายเป็นสีแดงเลือด....................
ป๊อก!
“เหม่ออะไรอยู่ห๊ะ” ไซเอาไอ้คทาไม้กลอง(รวมกันซะเลย//ก็อด)ทุบหัวเบต้าหนึ่งที
“อ๊ะ...ปะ..เปล่า จะยิงแล้วนะ~~~”เบต้าหยิบร๊อกเกตลอเชอร์ใกล้มือแล้วยิงไปทางเหล่าทหารฝั่งศัตรู
“ไม่ไหวเล๊ย~~~ ยัยซิกม่ากินแรง บู่บู่บู่วววว =3=” ไซบ่นอุบอิบแล้วมองไปที่เด็กสาวในรถลากซึ่งกำลังนอนกอดหมอนอยู่อย่างสบายใจ
“เอาเถอะ เอาเถอะ” เบต้ายิ้ม แล้วหยิบระเบิดมือมาปา
“จบสงครามนี้แล้ว เราไปกินเนื้อย่างกันป้ะ?” ไซถามเบต้าแล้วก็หัวเราะคิกคัก…. ก่อนที่เธอจะร่วงลงไปจากจุดนั้นบนภูเขา ที่ด้านหลังมีสีแดงซึมออกมา......
ปัง!
ระหว่างที่ไซร่วงลงไปก็ถูกยิงเข้าอีกนัดหนึ่งที่อกขวา....
“เอ๊ะ....” เบต้ายืนนิ่ง
“ออลเคลียร์ กำจัดฝ่ายเกรเนดไปได้ 1 ร่าง เหลืออีกสองร่างจะให้จับเป็นหรือจับตาย จับเป็นสินะ”
สีชุดของทหารที่พูดอยู่นั้นเป็นสีชุดของฝ่ายปกป้องพลัง................
....ม..ไม่จริงน่ะ....
เบต้าที่ยืนนิ่งไม่ไหวติงถูกจับตัวได้โดยง่ายและนำตัวไปขังที่คุกของฝ่ายปกป้องพลัง เธอถูกถอดเสื้อผ้าออกจนหมดไม้เว้นแม้แต่ยางรัดผม (คงเหลือชั้นในไว้ซักอันน่ะนะ เพราะคุกมันคงมีคนเดินผ่านไปผ่านมามั่งแหละ อย่างน้อยก็ผู้คุมแหละเอ้า // ก็อด) แล้วจับมัดมือแขวนไว้กับกรงเหล็กแน่นหนาซึ่งถูกผลิตมาเพื่อผนึกพลังโดยเฉพาะ
เหมือนกับว่าเธอทำอะไรผิดไปสักอย่าง...............
“ด้านบน......เริ่มประชุมกันแล้วสินะ.....” เบต้าที่ถูกขังพูดขึ้นมาลอยๆ จนผู้คุมสงสัย แต่มันเป็นเรื่องจริงที่ด้านบนเหล่าผู้มีอำนาจกับคามิซามะคนที่เหลือเริ่มประชุม(ไซยังไม่ตายนะครัฟ แค่สาหัสส~~~~//ก็อด)
-ด้านบน ห้องประชุมในยุคก่อน-
“คามิซามะโอไมครอนได้สูญเสียวิญญาณและชีวิตไปในสนามรบโดยฝีมือของฝ่าย grenade launcherซึ่งยิงระเบิดมั่วๆจนไปโดนเธอเข้าอย่างจัง......”เสียงโหดๆของผู้บัญชาการทหารหน้าโหดกล่าวขึ้นกลางห้องประชุม
“เราต้องสำเร็จโทษฝ่ายนั้น!!! ทำโอไมครอนจังของเราได้ยังไง!!! เธอออกจะเป็นคนดี!!!! อะจ้อกแจ้กจอแจ บลาๆๆๆๆ” ผู้ที่มาร่วมประชุมพูดคุยถกเถียงกัน (ไอ้ตัวจ้อกแจ้กพวกนี้ ขี้เกียจพิมพ์ฟ่ะ -*- //ก็อด)
“งั้น เธออยู่ที่คุกใต้ดินของที่นี่ ไปหาเธอได้เลยตามสบาย” ผบ.ทหารหน้าโหดพูดขึ้นมา “แต่ก่อนจะไป ข้าขอจัดตั้ง 10 wises วึ่งเป้นการรวมตัวของผู้มีพลังพิเศษที่แกร่ง10อันดับของโลก และถึงแม้ว่าหมายเลข 1 จะเป็นคามิซามะทั้งหมดก้ตาม แต่พวกเราที่เหลือจะคอยจับตาดูพวกเธอไม่ให้ใช้พลังในทางที่ผิด!!!”
สิ้นเสียงของผบ. เหล่าผู้คนก็รีบกรูลงไปที่คุกใต้ดิน..............
.....................................................
สภาพอเนจอนาถของคามิซามะเบต้าในขณะนี้ คือตัวเธอที่ยับเยินเพราะถูกแส้ฟาด มีดกรีดเนื้อ ไฟลน และ **** โดยคนกว่าร้อยคน เธอไม่สามารถพูดอะไรได้และยิ้มไม่ออกอีกแล้ว มีคามิซามะหลายคนมาหาเธอ บ้างก็ปลอบประโลม บ้างก็ร้องไห้ บ้างก็มาซ้ำเติมบ้าง แกมม่ากับเอพมาทำแผลให้ และทุกคนก็บอกว่า “ไม่ใช่ความผิดเธอ”….
คนสุดท้ายคือไซที่เดินกระท่อนกระแท่นเข้ามาหา เธอกอดเบต้า......อย่างแน่นหนา
“ไม่ใช่ความผิดของเธอหรอก................” และเธอก็จากไป...
พร้อมทิ้งกุญแจของคุกเอาไว้...........................
เธอถ่ายพลังลงไปในเส้นผมแล้วให้มันหยิบกุญแจขึ้นมาไข พอเธอเป็นอิสระก็พบเสื้อยืดตัวหนึ่งที่มีใครก็ไม่รู้ทิ้งเอาไว้ให้ มันเป็นเสื้อยืดลายน้องเป็ดแบบเด็กๆ (จะบอกทำไม//ก็อด) แล้วเธอก็หยิบมันขึ้นมาสวมก่อนจะหนีออกไป.......
วันนั้น สิ่งที่หายไปจากเบต้าคือรอยยิ้ม และ น้ำตา.....
....ขอโทษนะ ไซ....
….อนาคตน่ะ ไม่ได้สวยงามซะหน่อย……
.................................................................................
“จบแล้ว” คุณอัลฟ่าพูดขึ้น “เซโร่จะไม่ไหวแล้ว ให้เธอพักมั่งสิ”
“โออออออออออออ/นี่มันอะไร๊~~~~/อ๊ากกกก ดราม่า /โหดสัส /นี่มันอะไรกัน!!!! /งงแด๊ก!! ฯลฯ” เหล่าโอตาคุโซนเริ่มพูดกันจ้อกแจ้กจอแจ
“ว่าแต่ ใครเป็นคนเอาไอ้เสื้อเป็ดน้อยนั่นมาวางไว้ล่ะนั่น” ชีสถามขึ้น
“ร...เรื่องนั้น ใครจะไปรู้เล่า!!!” คุณอัลฟ่าเริ่มหน้าแดงพร้อมกับเบือนหน้าหนี
‘คุณอัลฟ่าชัวร์ อาการซึนแตกออกแบบนี้’ ชีสคิด
“เรื่องยุบชมรม ฉันไม่ให้ยุบหรอกนะ......”เซโร่พูดขึ้น ก่อนที่เธอจะหลับไป
“ว่าแต่ ก็อดคนนั้นไปไหนซะล่ะ?” ปิถามขึ้นมาอีก(ยัยปิกับชีสนี่ถามบ่อยจริง//ก็อด)
“ฉันว่าฉันรู้นะ.........”แคทพูดขึ้นมา พร้อมเดินออกไปจากห้องนั้น ไปยัง “บันได”.....
-Garden Of Eden-
คามิซามะเบต้านั่งอยู่คนเดียวในทุ่งดอกไม้
“ฉันมัน.......โง่.......แย่.....งี่เง่า.....ทำไม...ถึงต้องดูมันด้วย.....”
“ไม่ต้องด่าตัวเองหรอกนะ เบต้า” เสียงหวานดังขึ้นที่ข้างหูของเธอ พร้อมกับแขนสีคล้ำที่ยื่นมาโอบรอบตัวเธอ
“เดลต้า.......” เบต้าหันกลับมาพร้อมกับกอดเดลต้ากลับ
“ไม่เป็นไรนะ.......” อีกมือหนึ่งลูบหัวเบต้า นั่นคือมือของแคทนั่นเอง
“ฮึก...............ฮือ....”
“ไม่เป็นไรนะ........ เธอไม่ได้อยู่คนเดียวซะหน่อย........”
“ทุกคนอยู่กับเธอนะ....”
.................................................
“แย่ล่ะคุณพี่................ ระบบมัน.........”
“ไม่ไหวแล้วล่ะอัพซิลอน......... มันมากเกินไป.............”
“พูดอะไรอย่างนั้นล่ะคุณพี่”
“ต้องใช้แผนสุดท้ายแล้วสินะ........เบต้าเน่....”
....................................
อ๊ากกกกกกกกกกกกก ตอน5 สุดงง จบแล้วโว้ยยยยย //แต่งเองงงเอง
อาจจะงงไปซักหน่อยเพราะก็อดเบลอมากมึนมาก ก็อดแอบใช้มุกจากอนิเมไปเยอะอยู่
Ps. ตอนนี้จิ้นยูริได้หลายคู่เลยเว้ยเฮ้ย..........
Ps2. ตอนหน้า(น่า)จะเป็นตอนสุดท้าย แต่ไม่ต้องห่วง ดองแน่นอน
Ps3. เสื้อลายเป็ดน้อยของคุณอัลฟ่าหละ.....
Ps4. บทสนทนาตอนท้ายสุดคงรู้สินะว่าเป็นใคร มันก็บ่งบอกซะขนาดนั้น......
cinnamon
ความคิดเห็น