คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : YUUHI side A
Yuuhi
--บันทึกตำนานผู้กล้า—
SIDE A:: When the night fall
เด็กสาวผู้มีเส้นผมสีเหมือนกับท้องฟ้ายามตะวันใกล้ตกดิน
เธอคือยูฮิที่ผมรู้จัก
เธอคือผู้กล้า ที่ไม่มีใครในหมู่บ้าน ไม่สิ ในประเทศเล็กๆแห่งนี้จะไม่รู้จัก
เธอเป็นผู้ที่ปราบจอมปีศาจ
เธอยืนอยู่หน้าบ้านของผม
“กลับมาแล้วจ้ะ โยรุ”
..................................................
เสียงกู่ร้อง ปรบมือดังกึกก้องยามผู้กล้าหญิงเดินผ่าน ทุกคนต่างเข้ามารุมล้อมเธอ กอดเธอ พูดแสดงความชื่นชมกับเธอ
ก็นะ ผมก็ยินดีกับเธอนิดหน่อย แต่ไม่เห็นว่ามันจะเป็นเรื่องใหญ่ขนาดโลกจะแตกอะไรแบบนั้น
ประเทศของพวกผม ประเทศXYZ เป็นประเทศที่เหมือนกับเกมแฟนตาซี มีทั้งมังกร จอมเวท นักฆ่า ขุมสมบัติ ฯลฯ จนไอ้การเฉลิมฉลองแบบเนี้ย ผมเจอจนชินแล้ว
และก็เหมือนกับทุกที ต้องมี”ผู้กล้า”จากหมู่บ้านนี่เดินทางไปเพื่อหยุดเหตุสุดแฟนตาซีแหล่านั้น
ทำไมต้องเจาะจงเป็นหมู่บ้านเราด้วยก็ไม่รู้
ครั้งนี้คนที่ถูก”สวรรค์”เลือก คือยูฮิ เพื่อนสมัยเด็กของผม เธอชอบเล่นกับผมกับเด็กผู้หญิงอีกคนนึงบ่อยๆ แต่ก็เป็นเรื่องนานจนผมลืมไปแล้ว หน้าตาเธอเป็นยังไงก็ไม่รู้
อา พายสุกแล้ว เดี๋ยวจะไหม้ๆๆ
...........................................
“พายของโยรุนี่ยังอร่อยเหมือนเดิมเลยน้า~~~~~”
“ขอบใจ”
ยูฮิยิ้มระรื่น พลางจับคางทำท่านึกคิด
“อยากให้&&&&มากินด้วยจังเลยน้า~~~”
“งั้นเหรอ”
&&&& นี่ใครกันน่ะ ผมไม่เห็นจะรู้จักเลย
“ก็ที่เคยมาเล่นกับเราบ่อยๆนี่นา”
เด็กคนนั้น? นึกออกนิดๆนะ แต่แค่นิดเดียวนะ นิดเดียวจริงๆ
ผมนึกออกแค่
“พายของเธออร่อยดีนะ โยรุคุง”
HY^KYO%JOIG)%^)#$^*@}{*%)T*RTGU&FUO^{#$(&*W(R*W+R&$W%U$T({$&W*T%#$+%*#$+%*$%+)$%*TR+)T*+{ERT*E{^(E%T*RT*%#^#{^#^*+{$(&%&{#$%^#$({
หลังจากนั้น ยูฮิก็พูดอะไรออกมาอีกสองสามคำด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
ผมไม่รู้อะไรทั้งนั้น
ในหัวของผมมันเป็นสีดำไปหมดแล้ว..........
..........................
“อา จริงสิ” ยูฮิทำท่าเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้
ผมปวดหัวมาก ผมจึงบอกให้เธอกลับบ้านไปก่อน ผมจะไปส่งเธอเอง
ระหว่างที่เราเดินด้วยกัน ตอนนั้นเป็นเวลายามเย็น
“นี่นี่ รู้มั้ย วันนี้ยูฮิมีความสุขม้ากมากล่ะ”
“เหรอ ทำไมล่ะ”
“เอาเถอะ ยูฮิมีความสุขมาก ม้าก มาก มากที่สุดในโลกเลยยยย”
พิลึกคนชะมัด ยัยนี่
“เพราะว่าวันนี้ โยรุจะเป็นของยูฮิคนเดียวเล้ยยย”
“หืม......”
ยูฮิมีเพื่อนคนเดียวคือผม เธอออกจะเพี้ยนนิดๆ แต่เรื่องหน้าตากับความสามารถในการต่อสู้เนี่ยดีเกินมาตรฐานปุถุชน
“เอางี้!!! ในฐานะที่โยรุกลายเป็นของยูฮิ ยูฮิจะพาโยรุไปดูซากจอมปีศาจล่ะ!!! ยูฮิยังไม่ได้ให้ใครดูเลยนะ!!!”
เอิ่ม ซากเรอะ ผมไม่อยากดูซักนิด แต่วันนี้ตามใจยูฮิซักหน่อยก็ได้มั้งเรา........
ขมับผมเริ่มเต้น ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ
ผมปวดทุกครั้งที่มันเต้น ราวกับมันกำลังเยาะเย้ยผม
.............................
“ถึงแล้ว จ่างจ๊างงง~~~”
ยูฮิเอื้อมมือมาแกะผ้าปิดตาของผม
นี่คือป่าแห่งหนึ่ง
และผมก็ได้เห็นสิ่งสิ่งหนึ่งวางอยู่บนพื้น........
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
ปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวดปวด
ผมมองไม่เห็นอะไรอีกแล้ว มันเป็นสีดำไปหมด
ผมพยายามจะไขว่คว้าอะไรก็ได้มาเป็นที่ตั้งหลัก
แขนผมก็เริ่มชาแล้วสิ อา นี่อะไรเนี่ยยย แหยะ
ผมเริ่มไม่รู้ทิศทาง
“ยูฮิ ยูฮิ ยูฮิ อยู่ที่ไหนน่ะ!!!!!!!”
“โยรุ!!!!”
“ยูฮิ!!!”
ผมเคลื่อนมืออย่างสะเปะสะปะ พยายามพึ่งโสตประสาทที่เหลืออยู่น้อยนิด นี่คือพื้นดินหรืออากาศกันแน่
กร๊อบแกร๊บ กร๊อบแกร๊บบบบบ
“โยรุ!!!”
“ยูฮิ!!! ช่วยผมที ช่วยผม!!!”
แกร๊บแกร๊บบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
“กรี๊ดดดดดดดด โยรุ.......”
“ยูฮิ!!!”
เสียงของเธอค่อยๆแผ่วเบา ไม่นะ........
สิ่งสุดท้ายที่หูของผมได้ยินคือ
“เธอคือจอมปีศาจที่แท้จริงงั้นเหรอ.................”
และผมไม่รู้สึกอะไรอีก.........
ร่างของผมเหมือนถูกควบคุม มันพุ่งตรงไปยังสิ่งที่วางนอนอยู่บนพื้น
อา..... น้ำอุ่นๆค่อยๆหลั่งไหล ผมโอบแขนกอด”สิ่งนั้น”ไว้ เหมือนเด็กน้อยที่กลัวทุกสิ่ง โอบกอดแม่ไว้อย่างอบอุ่น มีบางสิ่งก็กอดรัดตัวผมด้วยเหมือนกัน ทั้งๆที่มันดูน่ากลัว แต่มันก็อบอุ่นอย่างน่าประหลาด
“อ....อา”
เสียงของผมสั่นเครืออย่างน่าประหลาด...... และถ้อยคำหนึ่งก็หลุดออกมาจากจิตใต้สำนึกของผม.....
“ผมรักเธอ.........อาซามิ”
//ก็อดจินแต่งเอง มีไซด์ A B C D เน้อ
ความคิดเห็น