ตอน คุณชายปีศาจ

ข้อมูลเบื้องต้น

ตอน คุณชายปีศาจ
บ้านหลังหนึ่งเกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันขึ้น มีการฆ่าตัวตายขึ้นบ้านหลังนี้เป็นบ้านตระกูลใหญ่ที่พ่อและแม่นั้นได้ไปทำงานต่างประเทศแม้จะมีเหตุการณ์ร้ายแรงพ่อแม่ของคุณชายก็ส่งมาแค่ผู้จักการเท่านั้น
(คุณชาย เป็นผู้ชายที่มีหน้าตาน่ารักแม้ว่าจะโตแล้วก็ตาม สูง170 น้ำหนัก60 ผิวขาวหน้าตาหล่อเหลา)
“ผมคุณเรื่องเหตุผลการฆ่าตัวตายแล้วนะครับ ไม่มีปัญหาขอให้คุณชายพักผ่อนให้สบาย”
“……”เคาไม่พูดอะไรแล้วเดินขึ้นไปนอน
ตอนเช้า พ่อแม่เคากลับมาพร้อมกับเด็กผู้หญิงหนึ่งคนที่น่าจะอ่อนกับเคาหลายปีอยู่
“นี่ บัว จะมาดูแลลูกเธอเป็นลูกของแม่นมตาลที่ดูแลลูกตอนเด็กจำได้ไหม ตอนนี้ตาลตายแล้วแม่จะย้ายเธอมาดูแลลูก”
“พ่อหวังว่าลูกจะดูแลเธอเป็นอย่างดีนะ อย่างน้อยก็เพื่อแม่นมตาลที่ลูกรัก”
“ครับ”ทำเอาทุกคนในบ้านอึ้งคุณชายไม่ค่อยพูดแต่กลับตอบรับโดยง่ายหวังว่าสาวน้อยคนนี้จะปลอดภัยนะ
คุณชายมองบัว เธอคือเด็กที่เคานั้นชอบเธอแต่ตาลก็มาย้ายไปที่อื่นเคามารู้ที่หลังว่าตาลไม่อยากให้บัวอยู่ไกล้ตน สุดท้ายแล้วเธอก็กลับมาหาฉัน พร้อมกับมองบัวแล้วยิ้มหั่นสเต็กเนื้อเข้าปาก 
“พ่อหวังว่าจะไม่ได้ยินข่าวอะไรนะ”
“……”คุณชายยิ้มแล้วหันไปมองบัว
“ไม่ไปได้ไหมค่ะ บัวไม่อยากอยู่ที่นี้ อะ”เพียงแค่นั้นคุณชายก็ลากบัวเข้ามาในบ้านแล้วปิดประตูทำให้พ่อแม่ของคุณชายตกใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้
(บัวเป็นเด็กผู้หญิง หน้าตาน่ารักน่าชังหุ่นอวบอั๋นมีสะโพกหน้าอกดแต่มีสัดส่วน สูง 165 น้ำหนัก 45 เป็นหลานแม่นมที่คุณชายรัก)
“ปล่อยนะ บัวเจ็บ”คุณชายลากบัวมาที่ห้องแล้วลงกลอนประตูจับบัวโยนลงพื้นกลางห้อง แล้วคุณชายก็เดินไปหัวเตียง
“ถอดเสื้อผ้าออก ไม่ได้เจอกันนาน”
“ขอร้องละปล่อย บัวไป”พร้อมกับน้ำตาไหลออกมาจากดวงตากลมโตนั้น
“………”คุณชายเปลี่ยนเป็นสายตาเย็นชามองมาทางเธอมันเป็นอะไรที่คาดเดาไม่ได้เลยเคาดูน่ากลัวบัวเห็นแบบนั้นก็ค่อยๆถอดเสื้อผ้าออกจนหมด เปลือยเปล่าต่อหน้าคุณชายที่มองบัวอย่างพิจารณา
“โตขึ้นนะ”พร้อมกับเดินมาสำรวจ บัวได้แค่ยืนกอดตัวเองเท่านั้น มือของคุณชายนั้นลูบไล้ที่สะโพกของเธอบีบมันเบาๆแต่เธอนั้น ตกใจชักตัวออกห่าง แค่นั้นแหละ
“รังเกลียดกันขนาดนั้นเลย”
“ป่าวค่ะ” อะ คุณชายจับโยนบัวขึ้นเตียงจากนั้นใช้กุญแจมือล็อกแขนทั้งสองข้างเขากับหัวเตียง
เปี๊ยะ เปี๊ยะ เปี๊ยะ เปี๊ยะ เปี๊ยะ เปี๊ยะ เปี๊ยะ
คุณชายใช้แซ่ตีเธอถึง 7 ครั้ง จนเนื้อตัวมีเลือดไหลออกมาบัวได้แต่น้ำตาไหลอาบแก้มขาวเธอนึกถึงวันนั้นคุณชายก็ทำแบบนี้กับเธอแต่ดีที่ป้าตาลช่วยไว้แต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว บัวเห็นคุณชายกำลังถอดเสื้อผ้าออก คุณชายตอนนี้โตขึ้นมากหุ่นของเคาดูมี กล้ามเนื้อขึ้นมากส่วนกลางกายของคุณชายนั้นตอนนี้มันใหญ่มากจนเธอกลัว มันใหญ่ไป
“ไม่นะออกไป”
“มองขนาดนี้คิดถึงมันเหรอตอนั้นฉันยังเด็กตอนนี้มันโตพอที่จะทำให้เธอพอใจไม่หนี้ไปละนะ”
“อื้ออออเจ็บแสบออกไป”เธอดิ้นเท่าที่ทำได้สุดแรงจนข้อมือแดง คุณชายที่เปลือยเปล่าคลานขึ้นมาเลียตั้งแต่ปลายเท้าของเธอขึ้นมาถึงลำคอ บัว แผลที่มีเลือดซึมออกมาคุณชายก็เลียกินจนหมด
“หวานอร่อยเหมือนที่ฉันคิดถึง”
“อะคุณชาย”เคาดูดที่จุกสีหวานของบัวดูดเหมือนเด็กที่หัวนมมารดาเต้าซ้ายไปเต้าขวา
“อื้ออ่า”เคาดูดจนได้ยินเสียงครางของบัวแล้วค่อยๆเลียขึ้นมาที่ลำคอแล้วจูบที่ลิ้มฝีปากหวานหอมของบัวจับขาของบัวแยกออกจากกันดันส่วนนั้นของตัวเองเข้าร่องบัวอย่างแรง
“เจ็บเอาออกไปเจ็บบัวเจ็บ”บัวรู้สึกตัวออกจากแรงดันเข้ามามันทำให้เหมือนร่างกายเธอแยกออกจากกันทั้งที่ก็เคยมีอะไรกับคุณชายมาแล้วแต่นั้นมันก็นานมาแล้วพวกเคาก็ไม่ได้โตขนาดนี้คุณชายโตขึ้นมาก
“อื้ออออออ”คุณชายครางออกมามองขึ้นเพดานเหมือนกับความสุขนี้เคาห่วงหามานานมันได้กลับมาแล้วคุณชายกระแทกถี่ขึ้นหนักขึ้นไม่รอให้บัวปรับตัว
“กรี๊ดดดเจ็บ เบาลงหน่อย เจ็บ”ยิ่งเธอพยายามพักไซร้คุณชายเท่าไรเธอก็จะได้แรงตอกอัดกลับมาแรงขึ้นแรงขึ้นจนตัวบัวเองจะรับไม่ได้แล้วเธอตัดสินใจดึงคุณชายมาจูบเพื่อให้เคาลดความดุเดือดลง
“อื้อ อื้อ ~”ในขนาดที่จูบกันอยู่สะโพกของคุณชายก็นิ่มนวลขึ้นเป็นถี่รัวแต่นุ่มนวลทำให้บัวเริ่มเกิดอาการแปลกๆ
“อะอ่าอะอ่าคุณชายยยยย~~”เสียงหวานครางออกมาเรียกชื่อเคาทำให้คุณชายมองหน้าบัว มองตา มองลิ้มฝีปากที่เรียกตัวเอง ใช่เธอเป็นคนที่เคาห่วงหามานานเคาทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เธอมาครองและจะไม่มีใครเอาตัวเธอไปได้
อีกเพราะเคาจัดการหมดแล้ว

“เสียวอ่าอะอะอ”
“อื้ออออ” จากนั้นคุณชายจูบบัวยาวนานพร้อมกันนั้นสะโพกก็ทำงานถี่ยิบมอบความเสียวให้บัวอย่างถึงใจ
“อ่าจะแตกแล้ว”
“อะอะอะเออะอะอะอธอะอะอ”เธอครางพูดไม่เป็นศัพท์เมื่อโดนคุณชายเร่งเครื่องเพื่อถึงฝั่งฝันที่รอคอยทั้งคู่กอดกันกลมต่างกันต่างเสร็จสม แล้วบัวก็หลับไปพร้อมกับคุณชายบนเตียน

ตอนเช้า
บัวตื่นมาทำกับข้าวให้คุณชายซึ่งก็คือสเต็กเนื้อเหมือนเช่นเคย ส่วนเธอเป็นข้าวต้ม ปัง เสียงดังมาจากข้างบน พร้อมกับเสียงคนวืลิ่งลงบันไดมาเธอเองก็ตกใจถือกะทะสเต็กออกมาดู
“บัวววววว”เสียงคุณชายดังมาแต่ไกลด้วยความเกรี้ยวกราด
“อยู่นี้ค่ะ อะ”คุณชายกอดบัวอย่างแรงบัวไม่ทันตั้งตัวกระทะเกือบจะหลุดมือ 
“ลงมาทำให้ จะหนีอีกแล้วหรอ”
“ลงมาทำอาหารเช้าค่ะคุณชายไม่ชอบให้ใครเข้ามาในบ้านไม่ใช่หรอค่ะ”
คุณชายมองบัวกับห้องครัวก็ใจเย็นลงเธอไม่ได้หลอกเคามาทำอาหารจริงๆจากนั้นทั้งคู่ก็ทานอาหารเช้ากันโดยที่ไม่มีใครพูดอะไร มีแต่คุณชายที่มองบัวกินข้าวต้ม
“คุณชายกอดบัวจากข้างหลังในขณะที่บัวกำลังล้างจ้านอยู่”เธอดูตกใจเล็กน้อยมือเคาเริ่มอยู่ไม่เป็นสุขลูบไล้ไปที่หน้าอกที่เคาดูดนอนเมื่อคืนใช้ขาถ่างขาของบัวออกจากนั้นนำกลางกายอันใหญ่ดันเข้าร่องรักของบัว
“อื้ออออะ ยังล้างจานไม่เสร็จ”
“ไม่ไหวแล้วมันอึดอัด”เธอเองไม่ได้ขัดขืนอะไรเพราะมันไม่เป็นประโยชน์อะไรเลยมีแต่จะเจ็บตัวแค่คุณชายไม่ทำรุ่นแรงกับเธอมันก็ดีแล้ว เธอไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าตอนนี้เธอนั้นอยู่เหนือซาตานตัวร้ายไปแล้ว
“เสียวจังท่ายืนก็เสียวดีเนอะว่าไหม”
“อ่า~~”บัวได้แต่ครางรับคุณชายแค่นั้นเธอมือจับขอบอ่างล้างหน้าขาสองข้างกางออกคุณชายยืนซ้อนหลังเธอแล้วกอดตัวเธอไว้กระแทกเข้าออกยาวนานจนทั้งคู่กำลังจะแตก
“อื้อจะแตกแล้ว”
“เหมือนกันค่ะ”
“พร้อมกันนะ”อ่า อื้อ~~~ บัวโดนกระแทกถี่ๆจนขาลอยขึ้นจากพื้นโดนแรงรักของคุณชายรอบนี้ทำเอาเธอหมดแรงข้าวต้มที่กินเข้าไปได้ใช้หมดแล้ว
จากนั้นคุณชายก็ไปคุยงานเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเคามีงานทำวันๆเห็นแต่อยู่กับเธอแล้วทำเรื่องอย่างว่ากับเธอเสมอเธออยู่ที่บ้านนี้มาหนึ่งเดือนแล้ว
“อ๊วก อ๊าก”เธออ๊วกออกมาในขนาดที่กินข้าวอยู่จนคุณชายตกใจว่าบัวเป็นอะไรเคาวิตกกังวลมากกลัวว่าเธอจะหายไป
“หมอบัวเป็นอะไร ถ้ารักษาไม่ได้มึงตาย”
“คุณบัวแค่ ตั้งท้องครับน่าจะได้สามสัปดาห์แล้วช่วงนี้ก็เบาๆเรื่องอย่างว่าหน่อยนะครับ”
คุณชายอึ้งๆไปท้องหรอท้อง สีหน้าบัวตอนนี้คือตกใจและดีใจที่จะมีเจ้าตัวเล็กเธอจะได้ไม่เหงาต่สำหรับคุณชายเคานั้นรู้สึกตกใจมาว่าเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ยังงัย แต่สีหน้ากลับไม่บอกถึงอะไรจนบัวรู้สึกแปลกๆ

คุณหมอกลับไปแล้วบัวกับคุณชายก็กินข้าวกันตามปกติแต่ไม่ปกติตรงที่คุณชายขออาสาจะล้างจานเองเธอไม่อยากขัดเคาขึ้นไปอาบน้ำเข้านอนเธอนอนอยู่บนเตียงสักพักก็มีเสียงประตูเปิดออกเห็นเป็นคุณชายเดินเข้ามาหัวเตียงพร้อมกับมีด 
“คุณชายยยวางมีดลงนะคะ”
“………………………”เคานั้นไม่ได้พูดอะไรแค่มองบัวที่พูดให้เคาวางมีดลงเท่านั้น เคาเองก็ค่อยๆยกมือที่ถือมีดขึ้น แต่แล้วก็มีมือของบัวมาจับที่มือที่มีมีดแล้วเอามีดออกจากมือของคุณชายมือข้างหนึ่งจับเข้าที่ใบหน้า
“ไม่เป็นไรนะ บัวยังรักคุณชายเหมือนเดิมยิงมีลูกก็จะยิ่งรักคุณชายบัวไปไหนไม่ได้แล้วนะ”
มีดในมือคุณชายตกลงพื้นแล้วเข้าสวมกอดบัวแล้วร้องให้
“ผมกลัวคุณรักลูกมากกว่าผม”
“คุณชายลูกก็มาจากเลือดเนื้อเชื้อไขของคุณถ้าฉันรักเคามากฉันก็ต้องรักคุณชายมากเข้าใจไหม”
จากวันนั้นคุณชายก็เริ่มเข้ารับการรักษาตัว เคาดูดีขึ้นมากจนพ่อแม่ของคุณชายนั้นขอบคุณบัวแล้วขอบคุณอีกที่พาลูกชายเคากลับมาน่ารักเหมือนเดิม
“จะนอนแล้วกินนมหน่อย”
“เก็บไว้ให้ลูกกินบ้าง” คุณชายทำหน้าง่อยตอนนี้ลูกคลอดได้หนึ่งเดือนแล้วน้ำนมเธอจะไม่พออยู่แล้วคุณชายดูดนมกินนมเธอทุกคืน
“ก็ได้ค่ะ”ฉันต้องเอานมไปป้อนถึงปากเคา”อะ”อย่ากัด” ฉันบอกคุณชายแต่กลับได้สายตาแข็งๆมาแทนจ้าพ่อคุณ
ไม่นานก็หลับไปแต่ปากนั้นดูดเต้าเธอแบบนี้ทุกคืนจนตอนนี้ลูกห้าคนแล้ว
“เรามีเรื่องต้องคุยกัน”
“ว่ามาสิค่ะ”
“ไหนตอนแรกคุณชายบอกไม่อยากมีลูกกลัวบัวรักลูกมากกว่าคุณทำไมตอนนี้ออกมาห้าคนแล้ว”
“ใครบอก หก แล้ว”พร้อมกับลูบไล้หน้าท้อง
“ไม่ค่ะ บัวจะกินยาคุม ลูกห้าคนบัวก็ปวดหัวมากแล้วนะค่ะ”
“ม่ายยยยขออีกคนนะ นะพี่ช่วยเลี้ยง”
“คนสุกท้ายแล้วนะค่ะ
“ครับ”
นั้นแหละค่ะครอบครัวของฉันก็เป็นแบบนี้แต่เรื่องงานของเคานั้นฉันไม่รู้ว่าเป็นงานอะไร ฉันก็ไม่อยากรู้เท่าไรหรอกเพราะครอบครัวนี้ไม่เคยทำอะไรที่สะอาจอยู่แล้วเธอโตมากลับครอบครัวนี้

                                         _________จบตอน_________