คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Pure love 5 : ฝนตกในมุมของเธอ
ร่าเล็ๆ แนบแ้มใสลบนระที่มีหยาฝนเปาะแปะทีละหยสอหย นบานระนั้นเ็มไป้วยสายน้ำที่เทลมาาฟาฟ้าอย่าไม่ลืมหูลืมา
ไม่อบฝนเลย...เพราะมันทั้ื้นนหนาว...หนาวนเหา อีทั้ไม่อามอภาพรหน้าไ้ัเน
“้น้าว ันลับบ้าน่อนนะบะบาย๊ะ” เพื่อนร่วมห้อทยอยันโบมือลาเธอ ันส่ยิ้มาๆ อบลับ น...ทั้ห้อเรียนวิทยาศาสร์เหลือเพียันนเียว ันเินไปปิไฟถอนหายใ..แล้วเินออมาเหมือนนอื่นๆ
มือเล็ๆ ยื่นออไป้านอระเบีย
วามเย็นเียบระทบฝ่ามือนันัมือลับ สายายัมอฝ่าสายฝนที่หนัลทุที
ันเินไปามอบระเบียที่ยื่นออมาพอบัฝนไ้แ่็ยัมีส่วนหนึ่ระเ็นโนระเป๋าับแนเสื้อ ันเปลี่ยนเอาระเป๋านัเรียนอุ้มไว้้าหน้า แล้วออีทีันหนัสือเรียนเปีย าอาารสู่อาาร สุท้ายมาหยุอยู่ที่ึภาษาไทย
านี้ไปะเป็นทาเินยาวนถึประูโรเรียน เอายัไีน๊า...
ันยืนอยู่รนั้นอยู่นานนมีเสียทัทายา้าๆ
“ไม่ลับบ้านหรอ” เสียวนประสาทแบบนี้มีนเียว บรรยาาศวนหหู่แบบนี้ยัมาเออีนะ ันหันลับไปมอ
“ไม่เห็นหรอฝนมันรึไ”
เายิ้มว้า ันล่ะเลียรอยยิ้มแบบนั้นั แสบาราวับพระอาทิย์เิ้านไม่ล้ามอ
“เห็น”
ายเสื้ออเาหลุลุ่ย ระเป๋าแบนๆ นิที่เาไ้ไม่ยาว่ามีสมุแ่สอสามเล่ม
“แล้วเธอไม่ลับบ้านหรอ”
ันแทบะแยเี้ยวใส่ะ้วย้ำ
“นายไม่เห็นหรอว่าฝน ลับอนนี้็เปียสิ”
“เปียไม่ลัวแ่ลัวไม่เปีย” เสียทุ้มลั้วหัวเราะ
“ั้นนาย็าฝนลับไปเลยสิ” ันท้าทายอย่าหุหิ
เาพยัหน้าหึๆ เร็วๆ แล้ววิ่ออไป
ระเป๋าในมือถูอแน่นึ้น ันอระเป๋าแน่น ทั้ๆ ที่หนาว พื้น็เอะแะแบบนี้ไม่รู้สึรำาบ้าเลยหรอ ท่าทีที่เาแสออยัับอบฝนะเ็มประา นายนั่นฮัมเพลไปเินไป้าๆ หัวเราะอี่าหา ันมอแล้ว็มอนร่านั้นลบสายาไป...
ทั้ที่อนเ็ ันอยู่รนั้นแท้ๆ ท่ามลาสายฝน เสียหัวเราะ รอยยิ้มเปี่ยมสุ ันในวัยเยาว์เ้นระบำหมุนัวไปมาเพื่อรับาระล้าาฝนแสนบริสุทธิ์
แ่อนนี้...ันที่โว่าอนนั้น ไม่ล้าแม้แ่ะยื่นมือไปสัมผัสฝนเสีย้วย้ำ
**************
-นิยายอแห่ปี 55+ มุอู้นานเนอะ ถ้าไม่มีนทวแบบแล้ลืม่ะ 555+ อ่านแล้วเม้นท์สิ ะไ้อัพไวๆ ไเนอะ
มุ
ความคิดเห็น