คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : The People little My Brother[Super Junior]
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!"
เสียงประหลาดดังมาจากหน้าบ้านของบ้านเอสเจที่แสนสงบสุข แต่หารู้ไม่ว่า ความสงบสุขกับจะหายไปและความโชคร้ายจะมาเยือนแทนแล้วนะ
ปัง!!
"เฮ้ย! เสียงไรอะ!!??" เสียงของลิงน้อยฮยอกดังขึ้นเป็นคนแรกพร้อมกับที่ประตูเปิดอกมา พบกับฝาท่อที่มันปิดไว้และแถมป้ายที่เขียนห้ามไว้กระจัดกระจายไปหมด แถมฝาท่อยังเปิดอีก ลูกหมาที่ไหนมาเล่นล่ะเนี่ย
"อะไรหรอ ฮยอกแจ" ดงเที่เดินตามออกมาถามอย่างอยากรุ้อยากเห็น ก่อนจะโดนคิบอมกระชากตัวออกห่างจากฮยอกแจเพราะรู้ดีเวลาดงเฮเผลอทีไรมันต้องเอาทุกทีเลย
"คิบอม ชั้นรู้ว่าแกหวงด๊องมันนะ แต่ตอนนี้ชั้นไม่ทำมันหรอกน่ะวางใจได้เลย - -* แกอย่ามาทำว่าชั้นเป็นตัวที่เชื่อไม่ได้ดิ ตอนนี้ด๊องมันไม่สำคัญเท่าลูกหมาตกน้ำนี่หรอกนะ" ฮยอกแจพูดก่อนจะหันไปมองลูกหมาตกน้ำที่เค้าพึ่งอุ้มขึ้นมาจากท่อระบายน้ำ
"นายนี่สกปรกชะมัดเลย ฮยอกแจ" คิบอมรีบด่าทันทีเมื่อเห็นฮยอกแจมันอุ้มหมาน้อยตกน้ำขึ้นมาจากท่อ ทำเอาฮยอกแจตาขวางใส่ทันที
"อะไรคิบอม แหมแกมันลูกคุณหนูนี่เหะๆ จบนอกแหวะ นอกไหนล่ะ นอกจังหวัดหรอไง รึนอกเมือง" ฮยอกแจเกิดอาการหมั่นไส้และหันไปสนใจหมาน้อยต่อทันที แต่อยู่ดีๆเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นอีกครั้ง
"ดงฮวาล!!!" เสียงของดงเฮดังขึ้นทันที เมื่อเค้าเห็นหน้าของเด็กนี้อย่างชัดๆ
"อะไรหรอดงเฮ" ฮยอกแจหันไปหาดงเฮทันที เมื่อเห็นท่าทางของดงเอแปลกๆแถมเรียกหมาน้อยตกน้ำนี่ว่า 'ดงฮวาล' ด้วย แล้วดูหน้าตาไม่เห็นเหมือนกันซักนิด ต่างฟ้ากับเหวเลย ดงเฮน่ะนะที่เป็นเหว เด้กนี่ยังดูดิก่าเยอะเลย เฮ้อ...
ห้องนั่งเล่น..
"งืมๆ โอ๊ย!! ปล่อยชั้นนะๆๆ!! กรี๊ดดด อีไก่บ้า อย่าแตะชั้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนน"
เสียงวานใสโวยวายอย่างงัวเงีย และก็เริ่มบรือตาขึ้นเมื่อเค้ารู้สึกว่าที่นอนมันขยับเขยื้อนได้ด้วย อ่า มันนุ่มๆน่ะ ชั้นอยู่ที่ไหนเนี้ย...
"ตื่นแล้วหรอ ไงพ่อลูกหมาตกน้ำ" เสียงูดของฮยอกแจดังขึ้นทันที หลังจากที่เค้ารู้สึกว่าร่างที่นอนอยู่บนตักของเค้าเริ่มขยับด้วยแล้ว นัยต์ตาใสของยอกแจกระพริบถี่เมื่อเค้าเริ่มมองหน้าของหมาน้อยที่(นอน)อยู่บนตักของเค้า
"ว๊ากกกกกกกก!!!! " เสียงใสปนห้าวเล็กน้อยดังขึ้นอีกครั้งเมื่อเค้าลืมตาโพร่งเห็นหน้าของผู้ชายที่ไม่รู้จักเป็นคนแรก ดงฮวาล เด็กน้อยที่หน้าตาหน้าเอ็นดูอยู่หรอก เด็กที่ฮยอกแจคิดว่าเค้าเปนเด็กผู้ชาย...
"เป็นไรอะ เกิดอาการแพ้ยาดมหรอไง - -' " ฮยอกแจถามขึ้นหลังจากที่เด็กน้อยเด้งตัวไปนั่งอีกฝั่งของโซฟา ที่มีดงเฮ คิบอม และฮยอกแจ นั่งอยู่
"ดงฮวาล อย่าดิ้นดิ รำคาญนะเนี่ย"เสียงของดงเฮแว้งขึ้น เมื่อเค้ารุ้สึกรำคาญที่ดงฮวาลเล่นกระโดดแล้วมานั่งเบียดเค้ากับคิบอมอยู่
"ว๊ากกกกกกกก!! ดงเฮ!!!" ดงฮวาลร้องเสียงหลงอีกครั้ง และเค้าก็กลิ้งหล่อลงกับพื้นทันที เมื่อเห็นหน้ของดงเฮ ซึ่งเรียกความงงแก่ฮยอกแจและคิบอมเป็นที่สุด
..ตกเย็น.. ที่ห้องนั่งเล่น
"หา!!?? น้องสาว!!!???" ฮยอกแจร้องเสียงหลงและทำหน้างงๆทันที พรางมองหน้าของดงเฮและดงฮวาลสลับกัน ไม่เห็นจะเหมือนกันเลยซักนิด แล้วดงฮวาลจะเป็นหญิงได้ไงวะ หน้าตาชายงี้
"อืม ดงฮวาลน้องสาวชั้นเอง"
"โกหก" ฮยอกแจแว้งกลับทันที เมื่อสิ้นเสียงของดงเฮ เพราะคนอย่างฮยอกแจไม่เชื่อเด้ดขาดเลย ว่าหน้าตาหล่อๆน่ารักๆเท่ๆงี้เนี่ยนะ จเป็นผู้หญิง เป็นไปไม่ได้อะ
"ชั้นจะโกหกนายทำไม ดงฮวาล แนะนำตัวเองดิ๊" ดงเฮหันไปหาดงฮวาลที่นั่งคอตกอยู่ข้างๆทันที ก่อนดงฮวาลจะลุกขึ้น
"เอ่อ ชะ..ชั้น"
เพี๊ยะ!!
"พูด หนู สิเทอเป็นผู้หญิงนะ!" ไม่ทันที่ดงวาลจะพูด ดงเฮก็ตวาดทันทีและพร้อมกับที่มือของดงเฮตบเข้าไปที่ปากของดงฮวาลเต็มเปา ทำเอาทั้งฮยอกแจและคิบอมต่งอึ้งไปตามๆกัน
"ฮึก...ฮึก"
"ดงเฮใจเย็นๆ" คิบอมรีบพูดปรามไว้ทันที เมื่อเห็นดงเฮจะเข้าตบหน้าของดงฮวาลอีกครั้ง
"ฮึ้ย" ดงเฮเริ่มพยายามทำจิตใจของเค้าให้ใจเย็นลง และนั่งลงข้างๆคิบอมระหว่างกลางฮยอกแจและคิบอม ดงเฮและนั่งจ้องหน้าของดงฮวาลนิ่ง ก่อนดงฮวาลจะเริ่มปริปากของเค้าที่ดูเหมือนจะแตกด้วย
"ฮึก.. หนู..ชื่อดงฮวาล ลีดงฮวาล.. อายุ 9 ขวบ น้องสาวของพี่ดงเฮ" ดงฮวาลพูดเสร็จและเอามือปราดน้ำตาตัวเองทันที และก็ต้องชะหงักและยืนนิ่ง เมื่อดงเฮตวาดใส่เค้าอีกครั้ง
"นี่! เทอเป็นผู้หญิงนะ หัดพูด คะ พูด ขา ซะมั่งสิ ผุ้หญิงภาษาอะไร เธอมีความเป็นผู้หญิงหรือเปล่า!!??" ดงเฮตวาดใส่ดงฮวาลจนเค้าเองอยากจะร้องไห้ขึ้นมาบ้าง แต่ก็ยังดีที่คิบอมปลอบเข้าไว้ไม่ให้ทำอะไรมากกว่านี้
"ขอโทษค่ะ" ดงฮวาลขอโทดทันที ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองหน้าของดงเฮอย่างกล้าๆกลัวๆ และก็ต้องหน้าแดงทันที เมื่อเค้ารู้สึกถึงสายตาของฮยอกแจที่จ้องเค้าอย่างเป็นห่วง
แกร๊ก!
"กลับมาแล้นนนน!!!" เสียงของฮีชอล คนสวยของบ้านดังขึ้นมาคนแรก ก่อนจะตามมาด้วยลุกลิงต่างๆที่เดินตามเข้ามาด้วยท่าทีเหนื่อยใจกับคนสวยของที่นี่สุดๆ
"กลับมาแล้วหรอพี่ฮีชอล" ดงเฮหันไปพูดและยิ้มให้ทันที ทั้งที่ตาเค้าเริ่มจะมีน้ำตาไหลออกมาแล้วแท้ๆ มันเลยสร้างความสงสัยแก่ดงฮวาลเป็นที่สุด
ทำไมพี่ชายของเค้าถึงพูดดีกับคนอื่นล่ะ แล้วทำไมเวลาเค้าพูดกับเราทำเค้าไม่เห็นพูดดีอย่างนี้มั่งล่ะ ทำไมเค้าไม่ทำหน้าที่การเป็นพี่ชายที่ดีมั่งล่ะ ทำไมเค้าไม่คิดจะทำดีกับเรามั่งเลยหรอ เค้าไม่เคยทำหน้าที่พี่ชายที่ดีให้เราซักครั้งเลยหรอ เค้าไม่ชอบเราขนาดนั้นเลยหรอ
"หือ อ๊ะ! ดงเฮเด็กที่ไหนอะ น่ารักจัง" ฮีชอลวางของอย่างเรียบรอ้อยก่อนจะพึ่งสังเกตุเห็นเด้กหน้าตาน่ารักยืนอยู่ตรงหน้าของเค้าเอง ฮีชอลก้มลงไปยิ้มให้ก่อนจะหันไปมองดงเฮที่เริ่มนิ่วหน้า
"เอ่อ..."
"อ๋อ หนูเป็นน้องสาวของพี่ดงเฮน่ะค่ะ หนูชื่อดงฮวาลนะคะ พี่ชื่ออะไรหรอคะ แล้วเป็นใครหรอเกี่ยวข้องอะไรกับพี่ดงเฮหรอคะ" ดงฮวาลถามทันทีก่อนที่ดงเฮจะพูดจบ ก่อนจะยิ้มหวานให้ฮีชอลจนีชอลอดขำไม่ได้
"ฮะๆ แหมน่ารักจัง แนะนำตัวเองได้ดดยไม่ต้องให้พี่บอก น่ารักดีจังเลยอะ ชั้นอยากได้น้องงี้มั่งจัง ฮะๆ ดงเฮ น้องนายนี่น่ารักชะมัดเลยอะ" ฮีชอลหันไปยิ้มให้ดงเฮ ก่อนจะหัวเราะอีกครั้ง ก่อนที่ดงวาลจะโดนดงเฮดึงตัวไป
"ดงฮวาลมานี่ พี่มีเรื่องต้องคุยกับเธอ" ดงเฮรีบดึงตัวของดงฮวาลไปทันที จนฮีชอลเริ่มงงและสงสัยกับท่าทางของดงเฮมากขึ้น
...ห้องนอน...
"เธอจะบอกทำไมจะบอกพี่ฮีชอลทำไมว่า.... ว่าเธอเป็นน้องสาวของชั้น!!!??" ดงเฮตวาดอย่างอารมณ์เสียก่อนจะผลักตัวของดงฮวาลให้หล่อไปนั่งอยู่กับพื้น พร้อมน้ำตที่ทั้งของดงฮวาลและของดงเฮไหลออกมาพร้อมๆกัน
"เพราะ..เพราะหนู"
"เพราะอะไรดงฮวาล บอกชั้นมา!!??" ดงเฮพุ่งตัวเข้าไปบีบไหล่ของดงฮวาลทันที เมื่อดงฮวาลเริ่มที่จะปริปากก่อจะเงียบไปซักพัก
"เพราะหนูรักพี่ไง พี่ดงเฮ!!" สิ้นเสียง ดงฮงาลพรุ่งตัวเข้าไปกอดดงเฮขาของดงเฮทันที ก่อนจะปล่อยโฮออกมา ส่วนดงเฮที่ยังคงยืนอึ้งอยู่นั้นเค้าอยากจะสะบัดขาออกจากแขนของดงฮวาลด้วยซ้ำ แต่วาเค้ากลับทำไม่ลงเลยซักนิด เค้าไม่รู้ว่าจะทำยังไง จะก้มลงไปปลอบดีมั้ย หรือจะเดินหนีหน้าตาเฉย เค้าไม่เคยทำหน้าที่พี่ชายได้ดีเลยซักครั้ง
"ดงฮวาล" ดงเฮปริปากพูด ก่อนที่น้ำตาเค้าจะไหลและร่างของดงเฮก็โอบกอดร่างของดงฮวาลอย่างเอ็นดู ทำให้ดงฮวาลที่เคาไม่เคยได้ยิ้มเลยซักครั้งตั้งแต่ที่ดงเฮจากเค้ามา แต่ตอนนี้ ดงฮวาลสามารถยิ้มได้ เมื่อเค้าพึ่งเคยได้รับความอบอุ่นจากพี่ชายเป็นครั้งแรก
...ห้องนั่งเล่น...
ห้องนั่งเล่นที่มีเสียงเฮฮาดังตลอดเวลาเริ่มกระตุก เมื่เห็นร่างของดงเฮเดินลงมาจากบันไดบ้านจนมาถึงโซฟาและนั่งลงข้างๆกับคิบอม ก่อนแขนของคิบอมจะโอบกอดดงเฮตามเดิมตามปกติ
"ดงฮวาลน้องสาวนายล่ะ" คิบอมถามขึ้นก่อนจะหันไปดูทีวี
"หลับไปแล้ว" ดงเฮตอบก่อนอมยิ้มอย่างน่ารักทำเอาคิบอมเกือบอดใจไม่ไหวจนหน้าแดงก่ำทันที
"หรอ"
"อือ"
"แล้วดงฮวาลนอนที่ไหนล่ะ"
"ห้องเราไงคิบอม" ดงเฮพูดพรางยิ้มหวาน ทำเอาคิบอมอยากจะลุกขึ้นมาาดงเฮด้วยซ้ำ ติดอยู่แค่ว่า ถ้าเค้าทำงั้นดงเฮต้องบอกเลิกแน่ๆ นายรอดตัวไปนะดงเฮ
"ทำไมต้องให้นอนห้องเราด้วยอะดงเฮ!!" คิบอมลั่นเสียงทันที ทำเอาคนทั้งเงียบกริบและหันมามองเป็นตาเดียว แต่ก็มีพวกไม่สนใจเหมือนกันนะ อย่างเยซองเป็นต้นไง หมอนี่เคยสนใจเรื่องพวกนี้ด้วยหรอ
"ก็ไม่รุ้จะให้นอนตรงไหนนี่นา"
"แล้วนอนที่ไหน ตรงไหน"
"บนเตียงไง"
"แล้วชั้นอะ"
"พื้นสิถามได้"
"โห ดงเฮ"
"รึจาไม่นอนหา"
"นอนก้ได้" สิ้นเสียง ดงเฮก็ลุกแดินขึ้นไปบนห้องนอนทันที เพราะตอนนี้เลยเวลานอนของเค้ามาแล้วด้วยซ้ำ เมื่ดงเฮจากไป ฮยอกแจและพวกก็เข้าเสริมทันที
"ว๊ายย พ่อหมาตกกระป๋อง"
"แก.."
"ไปและๆๆๆ ชั้นม่ายกวนนายแล้ววว ซีวอน ซองมินคยุฮยอน ปะไปนอนกัน" สิ้นเสียง ฮยอกแจก็เดินไปและตามด้วยสมุนอีก 3 ตัว และบ้านนั้นก็กลับเป็นปกติทุกอย่าง
แต่เปลี่ยนแปลงแค่มีสมาชิกเพิ่มมาอีกคนเท่านั้นเอง
_________________________________
พึ่งแต่งเน้!!
หัดครั้งแรก เม้นท์ให้ด้วยเน้!!!!!!!!!!!
ความคิดเห็น