ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่: 4
"เอาช็อคโกแลตไปตุ๋นให้ละลาย แล้วเติมเนยเค็มลงไป คนให้เข้ากันด้วยตระก้อมือ แล้วพักไว้ให้เย็น"
ฉันอ่านสูตร ในกระดาษที่ปริ๊นซ์ออกมา ก่อนจะทำตามสูตร เริ่มแรกนำช็อคโกแลตไปตุ๋นให้ละลาย ฉันนั่งรอสักพักมันก็ละลายได้ที ฉันจึงเติมเนยเค็มลงไป มันต้องใส่ไปเท่าไหร่นะ-_- ช่างเหอะใส่หมดนี้ละ แล้วฉันก็เติมเนยเค็มทั้งหมดลงไป ก่อนจะคนให้เข้ากัน แล้วก็รอให้เย็น ฉันเลือกทำช็อคโกแลตลาวา ส่วนแบคฮยอน หมอนั้นบอกจะทำเค้กช็อคโกแลตเหมือนกับฉัน
"ผสมไข่ไก่น้ำตาลทราย แล้วตีขึ้นให้ฟู จนน้ำตาลละลายหมด"ฉันตอกไข่ลงไป 4 ฟอง แล้วก็เทน้ำตาลทรายลงไปจนหมด ก่อนจะตีให้เข้ากัน จากนั้นเทแป้งลงไปตามสูตรคนให้เข้ากัน ก่อนจะเทช็อคโกแลตที่เอาไปตุ๋นเมื่อกี้ลงไป ก่อนจะผสมให้เข้ากัน เทส่วนผสมลงไปในพิมพ์ แล้วเอาเข้าเตาอบ ฉันยืนรอนั่งรอสักพักมันก็เสร็จ ฉันนำมันออกมาจากเตาอบ ก่อนจะแกะเค้กออกมาจากพิมพ์
"เริ่มเป็นรูปเป็นร่างแล้ว"ฉันพูดกับตัวเอง ก่อนจะนำตัวเค้กแช่ไว้ในตู้เย็นประมาณ 2 ชั่วโมง เพื่อให้มันเชตตัว ก่อนจะนำช็อคโกแลตที่จะ ทาบนหน้าเค้กไปตุ๋นให้ละลาย ฉันเลือกที่จะใช้ช็อคโกแลตดาร์ด และวิปปิ้งครีมในอัตรา1:1
ผ่านไป 2 ชั่วโมง ฉันก็นำตัวเค้กออกมา และราดด้วยช็อคโกแลตที่นำไปตุ๋นเมื่อกี้ทั่วทั้งชิ้น
"แทยอน ทำเสร็จยัง"แบคโพล่มาจากห้องครัวข้างๆ ก่อนจะชะโงกหน้าเข้ามา
"เสียมารยาท! เข้ามาเคาะประตูก่อนสิ"
"ทำเสร็จยัง"
"เสร็จแล้ว! และฉันก็ต้องชนะนายแน่"ฉันพูดอย่างมั่นใจ ก่อนจะตัดเค้กแบ่งทั้งหมด เป็น 4 ชิ้น แต่ยกออกไปเพียง 1 ชิ้นเท่านั้น
"แม่! หนูมีเค้กมาให้กิน"ฉันวิ่งไปหาแม่ก่อนทันที ทำเอาแม่ฉันที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ ชะงักไปเล็กน้อย
"เค้กหรอ ซื้อมาจากไหนละ"คำพูดของแม่ทำให้ฉันชะงัก ถ้าบอกว่าทำเองคงไม่กินแน่ๆ
"เอ่อ...ร้านใหม่แถวนี้นะแม่^^;;"ฉันบอกก่อนจะ ส่งเค้กไปให้แม่ แม่หยิบช้อนขึ้นมาตักกิน ก่อนจะทำหน้าเหมือนจะอ้วก-_-
"ไม่อร่อยเลย หวานมากอ่ะแล้วก็ออกแนวเค็มแปลกๆด้วย ร้านไหนอ่ะ แพงไหมเนี้ยเปลืองแย่"คำพูดของแม่ ทำให้ฉันหน้าเจือนไปทันที ส่งสัยว่าคงใส่น้ำตาลกับเนยเค็ม มากไปหน่อย
"ลองกินของผมไหมครับ"แบคเดินเข้ามา พร้อมเค้กช็อคโกแลต ที่ดูแล้วโคตรจะน่ากิน
"ซื้อมาร้านเดียวกันหรือเปล่า"แม่พูดอย่างไม่ไว้ใจ ท่าทางเค้กฉันคงไม่อร่อยมากTT
"ผมทำเองครับ"
"เก่งนะเนี้ย>< ไหนแม่ลองชิมสิ"แม่พูดอย่างตื่นเต้น ก่อนจะตักเค้กขึ้นมากิน ก่อนที่หน้าจะเป็นอย่างนี้>>>*_*
"อร่อยมากกก>< ทำเองจริงหรอ"แม่พูดก่อนจะตักกิน อีกสองสามคำ
"ครับ^^"แบคฉันไปตอบรับคำของแม่ฉัน ก่อนจะหันมายิ้มให้ฉันอย่างผู้ชนะ
"งั้นหนูไปนอนก่อนนะ"ฉันพูด ก่อนจะลุกขึ้นทันที แล้วเดินออกไปโดยไม่ฟัง เสียงแม่ที่ตะโกนตามหลังมา ฉันเดินเข้ามาในครัว และมองเค้ก 3 ชิ้น ของตัวเอง
"มันคงจะไม่อร่อยมากสินะ"ฉันพูดกับตัวเอง ก่อนจะร้องไห้ออกมา
"แทยอ...เธอ...ร้องไห้หรอ"แบคฮยอนที่เดินตามฉันมาติดๆ รีบเดินเข้ามาดูอาการฉันทันที
"เปล่า...ฮึก..ใคร..ฮึก...ร้องกัน"ฉันตอบกลับไป ก่อนจะก้มหน้าหลบหมอนั้น
"เธอร้องทำไม ร้องที่แพ้ฉันหรอ"แบคฮยอนมองฉัน อย่างไม่เข้าใจ
"ทำไม..ฮึก...ฉัน...ฮึกๆๆ..ต้องไป...ฮึก..ร้องด้วย"
"งั้นร้องทำไม"
"นายต้อง...ฮึกๆ...สัญญา..ฮึก...มาก่อน...ว่าจะไม่..ฮึก...บอกใคร"
"ก่อนอื่นหยุดร้องเถอะ ผู้หญิงส่วนใหญ่ เวลาร้องไห้จะดูน่ารัก แต่เธอคงอยู่ในส่วนน้อยสินะ"ขข
พลัวะ!
"ปากหมา!"ฉันตบหลังเขาไปทีนึงก่อนจะหยุดร้อง แล้วเงยหน้ามองหน้าเขา
"แทยอน คนเดิมกลับมาแล้วสินะ^^"แบคยิ้มออกมา ทำให้ความเจ็บปวดของฉัน หายไปหมด
"ไอบ้า-_-///!"
"แล้วตกลงเป็นอะไร"
"นาย..ห้ามไปบอกใครนะ"
"สัญญา"
"ก็...ฉันเคยคบกับผู้ชายคนนึง คบกันมา 3 ปี แต่ฉันเลิกกับเขา เพราะไปมีผู้หญิงอื่น"
"มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเค้กนิ"
"เกี่ยวสิ เพราะฉันเคยทำเค้กให้หมอนั้นกิน เขาบอกไม่อร่อย แถมยังขว้างเค้กทิ้ง และอีกวันต่อมาเขาก็บอกเลิกฉัน และไปคบกับผู้หญิงคนอื่น"ฉันหยุดเว้นช่วง หายใจเล็กน้อย ก่อนจะเล่าต่อ"แต่ฉันมารู้ที่หลังว่า เขาคบกันผู้หญิงคนนั้น มาได้ 2 อาทิตย์แล้ว แต่เพราะไม่รู้จะบอกฉันยังไง เขาเลยเลือกใช้เหตุผลนี้:)"
ฉันพูดก่อนจะยิ้มออกมา แล้วก้มหน้าลง ที่จริงเพราะเหตุผลนี้ ทำให้ฉันไม่ชอบผู้ชายเท่าไหร่
"อร่อยดีนิ"ฉันเงยหน้าขึ้นไปมอง แบคฮยอนที่กำลังกินเค้กของฉันอยู่
"นายทำอะไรนะ"
"ผู้ชายที่กล้าบอกเลิกเธอ นี้โง่จริงๆนะ ใช้เหตุผลแบบนั้นได้ยังไง เค้กเธออร่อยจะตาย^^"
"ฮึกๆๆๆ.."
"ไม่เอาสิ ฉันบอกแล้วไง เธอไม่น่ารักเวลาร้องไห้นะ เธอจะน่ารักมากๆ เวลาเธอยิ้ม^^"ฉันเงยหน้าไปมอง แบคฮยอนที่กำลังมองฉันอยู่
"ฮึกๆๆ...นายมันบ้า..ฮึก"
"หยุดร้องเถอะ"แบคลูบหัวฉันอย่างอ่อนโยน ให้ตายสิ! ฉันไม่อยากให้หมอนั้น เห็นเวลาที่ฉันร้องไห้เลย มันทำให้ฉันดูอ่อนแอ
"น่าอายชะมัก-_-//"ฉันหยุดร้องไห้ แล้วหันหน้ามาทางอื่น ตั้งแต่เกิดฉันไม่เคยร้องไห้ให้ใครเห็น แม้แต่พ่อกับแม่ก็ยัง ไม่เคยเห็นน้ำตาของฉัน เวลาฉันเศร้าหรืออยากจะร้องไห้ ฉันจะหลบเข้าไปในห้อง แล้วร้องไห้อยู่คนเดียว
"ไม่เห็นน่าอายเลย นิ! เค้กเธอฉันขอนะ มันอร่อยมากเลยละ^^"
"ไม่ต้องมาโกหก ก่อนที่นายจะเข้ามาฉันชิมไปนิดหน่อยแล้ว รสชาติไม่ได้เรื่องเลย-_-"
"^^;"แบคฮยอนยิ้มก่อนจะ ลูบหัวฉันอย่างอ่อนโยน
พลัวะ!
"อย่ามาลูบหัวฉันนะ"ฉันตบหมอนั้นไปทีนึง ก่อนจะเดินหนีขึ้นมาบนห้อง เมือเข้ามาในห้องฉันก็ลองเอามือ แนบกับหัวใจฉันดู
ตึกตักๆ
ไอบ้าแบคฮยอน! นายกล้าดียังไง ถึงได้มาทำให้หัวใจ ฉันเต้นแรงจนแทบจะระเบิด ออกมาแบบนี้!!
ตกดึก
"นายไปนอนข้างล่างสิ ฟูกข้างล่างก็มี!"ตอนนี้ฉันกำลังจะถีบ ไอบ้าแบคฮยอนที่พยายามจะขึ้นมาบนเตียงฉัน
"มันไม่นิ่มแบบเตียงเธอนิ!"เอาละ ตอนกลางวันไอบ้านี้ อ่อนโยนอย่างกับลุงแก่ๆใจดีคนนึง ทำไมตกดึกหมอนี้ถึงได้ กลายเป็นเสือ สิงห์ แบบนี้ละTT
"นิ! นายลงไปนอนข้างล่างเดียวนี้ จะให้ฉันสาวน้อยผู้บอบบาง ลงไปนอนข้างล่างได้ยังไง"
"เธอถึกกว่าผู้ชายบางคนอีก เธอจะให้แขกไปนอนบนฟูก แข็งๆแบบนี้นะหรอ!"
"ก็เออนะสิ!"ทุกคนดูไว้นะ ภาพแบบเมื่อตอนกลางวัน มันจะไม่เกิดขึ้นอีก ถ้าอยากดูอีกก็กลับ มาอ่านใหม่บ่อยๆละกัน(ไม่ใช่ เวลาโปรโหมดนิยายแกนะ-_-)
"เธอควรจะทำตัวเป็น เจ้าของบ้านที่ดีนะ!"
"ถ้านายนอนไม่ได้ก็กลับบ้านไปสิเว้ย!"
"ยัยบ้านี้! กล้าพูดเว้ยกับฉันหรอ!"
"ก็เออนะสิ ลงไปนอนข้างล่าง เดียวนี้!!!!!"
"ไม่-ไป!"ว่าจบ หมอนั้นก็ล้มตัวลงนอน บนเตียงทันที แถมยังเอาผ้าห่มฉันไป อย่างไม่มีมารยาท
"นับถึงสาม ถ้านานไม่ลงเจอดีแน่"
"...."
"หนึ่ง"
"...."
"สอง"
"....."
"สาม!"
ผลัก!
ตุ้บ!
อ่อก!
เสียงแรกคือเสียงที่ฉัน ถีบหมอนั้นลงไป เสียงที่สองคือเสียง ที่ก้นหมอนั้นลงไปกระแทกกับฟูด เสียงที่สามคือเสียงที่ หมอนั้นร้องออกมาด้วยความจุก-_-
"ทำบ้าอะไร เธอจะฆาตรากรรมฉันหรอ!"
"ก็บอกให้ลุกไปดีๆไม่ลุก"
"เมือกลางวันฉันเกือบจะดูเธอเหมือนคนปกติแล้วนะ แต่ทำไมตอนกลางคืนมันเป็นงี้ว่ะ เธอเป็นตัวอะไรเนี้ย!!"
"ยะ...หยาบคาย! นายกล้าเรียกผู้หญิงว่าตัวได้ไง! แลัวอีกอย่างนะ นายก็เหมือนกันเมื่อกลางวัน ยังดูเหมือนคนธรรมดา ทำไมตอนกลางคืน ทำตัวโรคจิตแบบนี้เนี้ย!!"
"ใครโรคจิต พูดเหมือนว่าฉันไปขโมย ชุดชั้นในเธออย่างงั้นละ!"
"ถ้านายทำมันจริงๆ นายตายแน่"
"เมือไหร่ เธอจะหุปปากแล้วนอนว่ะ!"
"นายนอนก่อน ถ้าเกิดนายเกิดบ้าปล้ำฉัน ขึ้นมาทำไงละยะ"
"ความคิดนั้นไม่เคยมีอยู่ในหัวเลย สาบานได้-_-"สายตาและหน้าตาที่ดูจริงจังนั้น ทำให้ฉันเกิดอายขึ้นมา-_- มันก็ดีอยู่หรอกที่เขาไม่คิดอะไรแบบนั้น แต่หมอนันกำลังพูดเหมือนว่า'ไม่มีส่วนไหนของแก ที่กระตุ้นอารม์ณอยากของฉันเลย'
"กะ...ก็ดีแล้ว! ต่างคนต่างนอน นายนอนข้างล่างโอเค!?"
"โอเค แต่เธอต้องสาบานกับฉันก่อน"
"สะ..สาบานอะไร"
"สาบานว่าเธอ จะไม่ปลุกปล้ำทำร้ายฉัน และจะไม่ลักหลับฉัน"
"สาบาน....เฮ้ย! ประโยคนั้นฉันต้องพูดไม่ใช่หรอฮ่ะ"
"ไม่รู้นอนละ บาย-_-"พูดจบแบคฮยอน ก็ล้มตัวนอนลงทันที
"หน็อย! ไอบ้า!"ฉันบ้าหมอนใส่หมอนั้น แต่ไม่ได้ผลเมือเขาตะปบ หมอนไว้ได้แล้วเอาไป หนุนหัวตัวเองทันที
"เธอผิดสัญญา เพราะงั้นหมอนเธอฉันยึด:p"
"อ้าวเฮ้ย! ไอบ้าแบคฮยอน!!!!!!!!!!"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น