ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    นายเท่านั้น สำคัญสุดใจ (The only you)

    ลำดับตอนที่ #2 : Chapter II

    • อัปเดตล่าสุด 17 มิ.ย. 55


     Chapter II

    ................................................................................................................................
    "ไอ้เสร่อโอ๊ะไอ้ท็อปจะปล่อยมือเราได้ยังหาาา" ผมพูดพรางพยายามดึงมือผมออก ก่อนที่ใจของผมจะกระโดดออกมาเต้นนอกอกที่ผมใจเต้นนี่ไม่ใช่อะไรหรอกนะ คือผมไม่เคยจับมือกับผู้ชายคนไหนนานๆมาก่อนนี่นาทำไงได้ละ มานก็ต้องตื่นเต้นเป็นธรรมดาอยู่เเล้ว
    "มะกินายเรียกเราว่าอะไรนะได้ยินไม่ชัด??" ไม่น่าเผลอพลั้งปากเลยเราแถไปก่อนละว่ะเอาให้สีข้างถลอกกันไปข้าง
    "ไอ้ท็อปเปอร์มั้งจำไม่ได้อย่าไปสนเลย" ผมพูดเเล้วทำท่าทางปัดๆออกไปให้ไกลตัวประกอบด้วยเกือบไปแล้วมั๊ยละเรา
    "แล้วนายจะปล่อยมือเราได้ยังเดี๋ยวมีใครมาเห็นเข้าแล้วเข้าใจผิดกันใหญ่ ช่วยขนของขึ้นฟอร์ด้วยเข้าใจ๋"ผมดึงมือออกอย่างแรงแต่
    คราวนี้หลุดง๊ายง่ายสงสัยเมื่อกี๊คงไม่ได้ยินที่เราพูดมั้ง รอบนี้เลยรีบปล่อย
    "อืมๆ ขอโทษทีก็เราดีใจนี่นาจะได้มีเพื่อนก็ตั้งแต่มาถึงยังไม่ได้คุยกับใครเลยนิมีต้นคนเเรกนี่หละ"ผมเห็นท่าทางเขินๆของมันด้วย
    ไม่รู้มันเขินเรื่องอะไรแต่ที่รู้แน่ๆคือ พอมันเขินเเล้วน่ารักชะมัด ท่าผมเป็นผู้หญิงน้า ป่านนี่ไอ้ท็อปไม่เหลือซาก
    "จะยืนเขินอีกนานมั๊ย รีบๆช่วยกันขนของเราก็หิวข้าวแล้วเหมือนกันจะได้รีบเข้าโรงอาหารซักที" พอผมบ่นเสร็จก็รีบเก็บของที่ตัว
    เองพอถือได้ขึ้นฟอร์ทันที พอผมขึ้นมาถึงฟอร์ก็มองหาตู้ของตัวเองทันที "เบอร์ 19 เบอร์ 19...อ้อเจอละหายากแฮะ" พอผมเจอตู้ตัว
    เองปุ๊บผมก็นำของขึ้นมาจัดทัน พอดีกับที่ท็อปเดินเข้ามานั่งข้างๆผมแล้วช่วยผมจัดของโดยที่ผมไม่ได้เอ่ยปากขอเลยแม้แต่น้อย
    "ข...ขอบคุณ"ผมพูดเสียงเบาๆแถมตะกุกตะกักด้วย
    "ฮะ อะไรนะไม่ได้ยินเลยขออิกทีซิต้น"เชื่อเถอะมันได้ยิน -*- ดูจากสีหน้าก็รู้แล้วคนไม่ได้ยินภาษาอะไรทำหน้ากวนใส่ได้แบบนี้
    ได้อยากได้ยินนักใช่มั๊ย จัดให้
    ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆใบหูของท็อปแล้วพูดทีละคำชัดๆช้าๆและดังๆไม่สิโคตรดังจะดีกว่าว่า"ขอบ-คุณ-มาก!!!"พอผมตะโกนใส่
    หูมันมันก็ชะงักไปนิดนึงแล้วหันมาผมคาดว่ามันจะหันมาด่าผมอย่างแน่นอนเพราะสีหน้ามันฟ้อง แต่บังเอิญผมยังไม่ได้เอาหน้า
    ออกมาจากหูท็อปก็เลยกลายเป็นว่า จุ๊บ "...!!" กลายเป็นว่าผมจูบกับท็อปไปโดยปริยาย
    "..." >>>ท็อป
    "..." >>>ผม
    ต่างคนต่างเงียบเพราะยังตะลึงอยู่ ผมตั้งสติได้ไวกว่าจึงผละออกจากท็อปแล้วรีบเช็ดปากอย่างรุนเเรงลักษณะการเช็ดเหมือนกินขี้
    เข้าไปอย่างไงอย่างงั้น
    "นายจะรีบหันมาทำไมวะฮ้าาา!!"ผมทำทีเป็นโวยวายเพื่อให้บรรยากาศมันเลิกหายตื่นเต้น
    "..." เงียบยังอึ้งอยู่ละสิท่าเป็นใครๆก็อึ้งว่ะนี่มันชายจุ๊บปากชายนี
    "ว่าไง"ผมเริ่มทนความเงียบไม่ไหวเลยถามไปอีกรอบ
    "ไม่ไงหรอก รู้อย่างเดียวว่าปากนายนิ่มชะมัดเลยว่ะต้น ^O^"พูดจบมันก็ลุกขึ้นวิ่งไปให้ไกลจากตรงนี้เพราะมันคงรู้ละมั้งว่าคนแถว
    นี้กำลังจะระเบิดซึ่งหมายถึงผมเอง "ปากเรานิ่มหรออ~"ผมพูดด้วยเสียงสั่น 
                      'นายไม่รู้หรอกท็อปปากนายก่นิ่มเหมือนกัน(เขิน)' นี่คือสิ่งที่ผมคิด
    นี่ผมเป็นอะไรไปวะเนี่ยคิดอะไรก็ไม่รู้โละๆ ทำตัวไม่ถูกละงั้นขอโกรธกลบเกลื่อนละกัน"ท็อป ! อย่าอยู่เลย!"ผมตะโกนไล่หลัง
    ท็อปแล้ววิ่งตามไปด่า ผมกับท็อปเลยดูเหมือนเด็กกำลังเล่นวิ่งไล่จับเลยพอผมจับได้ปุ๊บกำลังจะด่า
    "ไอ้........"
    "ลงหอได้เเล้วครับ"ปังๆๆๆๆๆๆ(เสียงเคาะราวบันไดของอาจารย์ประจำหอ)
    "ฝากไว้ก่อนเถอะ"ผมพูดอย่างเสียดายที่ไม่ได้แก้แค้นไอ้ท็อป
    "ไปกินข้าวได้แล้วป่ะกับมามีเคลียแน่ไอ้ท็อป"ผมพูดพรางดึง ไม่สิกระชากไอ้ท็อปให้ตามผมมาแต่โดยดี
    "เออน่า เบาๆมือหน่อยก็ได้"พูดไม่พอยังทำหน้ามุ่ยใส่ผมอีก
       เวลานี้ผมกับท็อปเดินมาจากหอใกล้ถึงหน้าโรงอาหารแล้วและที่สำคัญเป็นกลุ่มสุดท้ายที่มาถึง เพราะเพื่อนๆที่เค้ามาก่อนได้ไป
    เข้าแถาตามฟอร์หมดแล้ว
    "น้องสองคนนั้นนะมานี่เลย เห็นรึเปล่าชาวบ้านเค้าเข้าแถวกันหมดเเล้ว" เสียงพี่กรรมการนักเรียนเรียก ผมกับท็อปก็เลยเดินเข้าไปหา
    พี่กรรมการนักเรียนคนนั้น
    "กอดคอ"พี่เค้าบอกเสียงเรียบ ยืนท้าวเอวด้วยท่าทางหน้าหมั่นไส้สุดๆ อ้อลืมบอกไปพี่เค้าเป็นผู้หญิงที่สวยมากเลยละ ตากลม หน้า
    ทรงไข่ ผมสีดำปล่อยสยายเต็มแผ่นหลัง และท่าทางเชิดๆนั่นอีกดูก็รู้คุณหนูชัว
      พอผมได้ยินดังนั้นก็เลยกอดคอกับท็อปแล้วยื่นหน้าไปกระซิบที่หูท็อปว่า"สงสัยโดนทำโทษแน่เลยละ"ท็อปก็ตอบกับมาว่า
    "คงงั้น"แถมทำหน้าเซ็งๆอีก อะไรวะนี่จะโทษว่าเป็นเพราะผมอย่างนั้นไงเอ้อ ก็ได้ว่ะ ผิดก็ผิด
    "ลุกนั่ง 30 ปฏิบัติ"ไอ้พี่นี่จะโหดไปไหนวะเนี่ย 30 แนะ พอผมกับท็อปรับโทษเสร็จแล้วก็พากันเดินไปดูบอร์ดหน้าโรงอาหารว่า
    ได้อยู่โต๊ะไหน
    "ต้นดูเหมือนเราจะอยู่คนละโต๊ะกันนะ" ท็อปพูดพรางทำหน้าเซ็งอีกละ
    "ก็แหงสิ นายอยู่ห้อง 2 เราอยู่ห้อง 3 ได้อยู่โต๊ะเดียวกันก็บ้าเเล้ว"ถึงผมจะพูดงั้นแต่ความจริงแล้วผมก็รู้สึกเซ็งๆพอกัน
    "งั้นแยกกันตรงนี้เจอกันที่หอละกัน"ท็อปเดินแยกไปแล้ว ส่วนผมก็เดินไปนั่งโต๊ะหมายเลขของตนเอง

    โรงอาหาร
    "เงียบก่อนครับ...เงียบก่อนดิโว้ยยย!!"เสียงรุ่นพี่ที่คอยดูแลควบคุมรุ่นน้องพูดอย่างตวาด เพราะอะไรน่ะหรอก็เพราะไม่มีใครเงียบ
    เลยนะสิเอาแต่คุยกันจ้อกแจ้กจอแจ เป็นธรรมดานี่ครับก่นี่มันเพิ่งเปิดเทอมวันเเรกนี่นา
    "น้องจะกินข้าวกันมั๊ยเนี่ยท่ากินก็เงียบ!!!" พี่เค้าพูดอย่างเหลืออดแต่มันก็ได้ผล ทุกคนหุบปากสนิททันทีเลยละ
    "พร้อมแล้วท่องคำขวัญครับ"พี่เค้าพูดเสียงเรียบลง
    ผมและคนอื่นต่างก็พนมมือขึ้น"ข้าวทุกจาน อาหารทุกอย่าง อย่ากินทิ้งขว้าง เป็นของมีค่า ผู้คนอดอยาก มีมากหนักหนา สงสาร
    บรรดา เด็กตาดำดำ"เมื่อทุกคนท่องจบแล้วพี่เค้าจึงเอ่ยขึ้นว่า"ทานได้ครับ"
    "รีบกินรีบกับหอป่ะ อ้าวเฮ้ยมึงเเย่งหมูกูนี่นาไอ้เบธ" ไอ้บอสหนึ่งในเพื่อนร่วมโต๊ะของผมโวยวายใส่ไอ้เบธ สองคนนี้เป็นพี่น้อง
    กัน แต่ไม่ได้คลานตามกันออกมานะครับ เป็นพี่น้องกันก็จริงแต่คนละแม่น่ะครับ แล้วยังมีไอ้เผือก ไอ้อ้น ไอ้เคน พอดีว่าโรงอาหาร
    โรงเรียนนี้จัดให้นั่งโต๊ะละแปดคนนะครับแต่โต๊ะผมได้นั่งหกคน เนื่องจากชั้นที่ผมเรียนมีคนน้อยน่ะครับ มันจึงต้องเเชร์ๆโต๊ะกัน
    นั่ง
    "เอ้อไอ้ต้น มึงแมร่งโชคดีวะสัส"อยู่ๆไอ้เผือกก็พูดขึ้นแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย ผมก็งงสิทีนี้
    "โชคดีเรื่องเหี้ยอะไร"ผมถามอย่างงงๆ
    "เออนั่นสิไอ้ต้นโชคดีเรื่องเหี้ยอะไรวะ"เบธถามเผือก น่านไงไอ้เบธก็จอมเสือกดีแท้
    "มึงเล่ามาดิวะกุข้อง"บอสด้วยอิกคนจอมเสร่อทั้งพี่ทั้งน้องเลย
    "ตกลงว่าไง"ผมย้ำถามอีกรอบ
    "ก็ที่มึงโดนทำโทษไง"
    "โชคดียังไงของมึงวะนั่นโหดชิบเป๋งเลย ลุกนั่ง 30 เอาซะกูหอบแดกเลย"
     "กูหมายถึงพี่ที่เค้าทำโทษมึงอ่ะ รู้ป่ะว่าพี่เค้าเป็นดาวโรงเรียนเลยนะนั่น กูละอยากโดนทำโทษจังเลยวะเเมร่งคนเหี้ยอะไรสวย
    ชิบเป๋งเลย"พูดไม่พอยังทำหน้าหื่นอีก ดูสิครับเพื่อนผมแต่ละตัว
    "นี่นะโชคดีของมึง ไอ้สัสเอ๊ยกูก็อุตส่าลุ้นนึกว่ามีอรัยเด็ดๆแมร่งหมดอารมเอ้าแดกข้าวต่อ"ไอ้อ้นพูดพรางทำหน้าเซ็งๆ
    "อะไรวะทำไม นี่หละโชคดีของกูมึงไม่รู้อะไรหุบปากไปเลย"
    "โห่ กล้าพูดเนาะสัสมึงนะแหละที่ไม่รูอะไรซะแล้วเห็นอย่างนั้นนะโหดซะยิ่งกว่าโหดอีก"อ้นทำท่าตัวสั่นประกอบด้วย
    "มึงรู้ได้ไงไอ้อ้น มึงอย่ารู้มากหน่อยเลย"
    "กูรู้มากกว่ามึงเยอะเพราะนั่นพี่สาวกูเอง"
    O[]O >>>เผือก
    *0*>>>ผม
    OoO>>>คนอื่นๆ
    "เอาจริงดิ"ผมถามอย่างตกใจ
    "เออดิวะ"อ้นทำหน้าตาย
    "แล้วทำไมไม่บอกกูวะสัสอ้น แมร่งมานี่มะ"เผือกล็อกคออ้น
    "มึงเป็นพ่อสื่อให้กูด้วยนะอ้นฮ่าๆ"โห ไอ้เผือกได้ทีอ่ะใช้ประโยชน์จากเพื่อนเลยนะนั่น -*-
    "เรื่องนั้นพักไว้ก่อนมึงรีบๆแดกเดี๋ยวเค้าสั่งเก็บจานเเล้ว"เบธพูดทั้งที่ข้าวอยุในปากเต็มไปหมด
    ครืดดด~ 
    อย่าตกใจ เสียงลากเก้าอี้ครับแล้วบังเอิญเสียงมาจากข้างๆผมด้วย ผมเลยหันไปยังที่มาของเสียงแล้วก็ต้อง เฮือกก!! O-O
    ไอ้ท็อปมันมาไงละนั่นอยู่กันคนละซีกโลกเลย พอดีผมอยู่โต๊ะ 57 มันอยู่โต๊ะ 13 ก็เลยกลายเป็นว่าผมกับมันอยุกันหน้าหลังโรง
    อาหารเลยนะสิ
    "มาทำไมเดี๋ยวเค๊าปล่อยเก็บจานเเล้วกับที่ไป"ผมพูดด้วยน้ำเสียงเชิงไล่
    "ถามได้ก็เซ็งอ่ะดิอยู่โต๊ะนู้นไม่ค่อยมีใครสนิทด้วยคุยไม่มัน"ไอ้นี่ทำหน้ากวนอีกแล้ว ฝากไว้ก่อนเถอะ
    "นั่นใครอ่ะ ต้น"บอสถามด้วยสีหน้างุนงง เอ้อผมลืมเเนะนำให้พวกนี้รูจักเลย
    "โทษทีกูลืมเเนะนำนี่ท็อปเพื่อ..."
    "เพื่อนสนิทของต้น"ไร้มารยาทสุดๆมันพูดแทรกผมอ่ะ เกิดมาไม่เคยโดน
    "อ้อ ที่แท้เพื่อนสนิทมึงนี่เอง"ไอ้เผือกเสริม
    "แล้วนายมาทำอะไรเนี่ย"ผมถามอย่างสงสัย
    "อยากมาหาเพื่อนไม่ได้ใช่ป่ะ"
    "เอ๊ะไอ้นี่ถามทำไม มาได้สิ" ผมตอบกับอย่างเซ็งๆ
    "แต่ก่อนอื่นนายกับที่ไปก่อนไป เดี๋ยวเค้าประกาศเก็บจานละเจอกันหน้าโรงอาหาร"
    "อืมๆงั้นเรากับที่ก่อนละกัน ไว้เจอกัน" 
    "น้องๆครับเก็บจานได้เเล้วครับ เก็บฝาชีให้เรียบร้อยด้วยนะครับ"พอไอ้ท็อปกับที่ได้ไม่นานพี่เค้าก็ประกาศเก็บจาน

                         ตอนนี้ผมอยู่หน้าโรงอาหารยืนรอไอ้ท็อปอยู่เอ๊ะไอ้นี่ทำไมมาช้าจังวะปล่อยให้คนอื่นเค้ารอ ไม่เกรงใจบ้างเล้ย ผมบ่น
    ในใจ นั่นไงบ่นไม่ทันขาดคำ ก็เห็นมันวิ่งมาทางนี้พอดี
    "ทำไมมาช้าจังฮะ"ผมบ่นอย่างเซ็งๆ
    "แฮ่กๆ โทษทีวันนี้เวรห้องเราเก็บจานฝั่ง ม. ปลายนะลืมไปซะสนิทเลย" หอบแฮ่กๆเลยแฮะ นี่มันอุส่าวิ่งมาหรอเนี่ยงั้นเมื่อกี๊ขอ
    ถอนคำพูดที่ว่ามันไม่เกรงใจ
    "งั้นกับหอกันป่ะ"ผมเดินนำท็อปกับหอ
    "ขึ้นไปแล้วเล่นไพ่กันมั๊ยต้น"ท็อปถามผม ดีเลยเซ็งอยู่พอดีเล่นก็เล่น
    "อืมๆ ระวังอาจารย์ด้วย"
    "งั้นป่ะรีบขึ้นกัน"หมับ! โอ๊ะไอ้นี่คว้ามือผมแล้วรีบวิ่งไปทิศทีหอตั้งอยู่ทันที เอาอีกแล้วนี่ครั้งที่สองแล้วที่ผมจับมือกับท็อป

    บนหอ
    "โอ้วเรียง 6 เท่าเอาเงินมา"ท็อปพูดอย่างดีใจ 
    "ไอ้ท็อปแมร่งได้อีกและดูเรานี่ เสียเอาเสียเอา"เซ็งชะมัดกะมาเล่นเเก้เซ็ง กลายเป็นเซ็งหนักกว่าเดิมอีก
    "อย่าทำเหมือนเซ็งอย่างนั้นดิ อ่ะเอางี้เดี๋ยวพุ่งนี้เลี้ยงไอติมเอาป่าว"ท็อปพูดกับผม ก็เเน่สิแกมันพูดได้นิก็ได้อยู่คนเดียวเลย ผม
    ทำหน้ายู่ใส่ท็อป
    "เอาน่าาา หายเซ็งนร้าต้น"ท็อปเอื้อมมือมาหยิกแก้มผม แล้วยิ้มน่ารักแบบเด็กๆใส่ผม คุณรู้อะไรมั๊ยผมรู้สึกดีเป็นบ้าเลยท่าคุณคิด
    ไม่ออกว่าลอยยิ้มนั้นเป็นยังงัย ลองคิดภาพใครก็ได้ที่หน้าตาดี เอาเป็นดาราก็ได้อ่ะ มายิ้มทะเล้นใส่คุณ คุณจะรู้สึกยังไง ณ ตอนนี้
    ผมก็รู้สึกอย่างนั้นอาจจะมากกว่าก็ได้ เพราะอะไรผมก็ไม่รู้เหมือนกัน
    "อืมๆ"ผมพูดพรางลอบยิ้มเล็กน้อยคนอะไรน่ารักเป็นบ้าเลย ไม่นะผมคิดอะไรเนี่ย พอๆเลิกๆ
    "งั้นไปอาบน้ำกันป่ะท็อป"ผมชวนท็อป
    "อืมๆ งั้นขอเวลาซิทอัพซัก 5 นาที"ท็อปพูดโดยหน้าสนใจแต่กองไพ่ที่กำลังถูกรวบโดยเจ้าของๆมันเอง
    "งั้นเราอาบน้ำก่อนนะ"ผมพูดเสร็จก็ลงไปจากเตียงที่ใช้เล่นไพ่ตรงไปยังตู้ล็อกเกอร์ของผมเพื่อเตรียมของไปอาบน้ำ
    ซ่าาาา~
    "น้ำเย็นดีจังแฮะตัวหายเหนียวขึ้นเยอะเลย"ผมตักน้ำในขันราดใส่หัวตัวเอง เฮ้ออ สดชื่น
    "ต้นอาบเสร็จยัง รอเราด้วยนะ"ท็อปมาพร้อมกับขันอุปกรณ์อาบน้ำของมัน นุ่งผ้าขุนหนูต่ำๆมาหนึ่งผืน ไม่อยากเชื่อท็อปมันรูป
    ร่างดีมากเลยผิวเนียนๆ กล้ามเนื้อเบาๆที่บ่งบอกถึงการออกกำลังกายอยู่ประจำ และที่สำคัญมันมีซิกแพ็กด้วย ผมก็มีนะแต่มันเยอะ
    กว่าเอาง่ายๆมันหุ่นดีกว่าผมจบ
    "อืมๆ รีบๆด้วยละ แล้วนั่นเป็นไรน่ะ เห็นนวดแขนอยู่นานสองนานละ"
    "ไม่รู้สิสงสัยยกเวจมากไปมั้ง"สงสัยปวดมากแน่ๆเห็นนวดใหญ่เลย
    "ไหนดูดิ๊"ผมเข้าไปหามัน แล้วกดที่แขนมันแรงๆหนึ่งที
    "โอ๊ยยย"สงสัยเเรงไปมั้ง
    "โทดที ท่าทางกล้ามเนื้ออักเสบอยากออกกำลังกายหนักดีนัก"
    "หนักยังงัย ยกเวจไป 200 ทีเนี่ยนะ"คนหรือป่าววะ 200 เรยเรอะผมแค่ 50 ก็ท้อละ
    "น่านหละหนักรีบอาบด้วยเสร็จแล้วไปหาล็อกสองที่เตียงเรา เดี๋ยวทานาให้"ผมสั่งเสร็จก็หยิบขันแล้วผ้าเช็ดจัวเดินออกไปทันที
    ไม่ใช่ผมไม่อยากรอมันนะเพราะผมไม่มียาเลยกะว่าจะไปหายาให้มัน

     10 นาทีผ่านไป
    "มาละต้นอยู่ไหน"
    "อยู่นี่"ผมกวักมือเรียกมันมาทางเตียงผม
    "ไหนเอาแขนมาดิ๊"ผมบีบยาใส่มือผม แล้วก็เอาไปนวดให้ท็อป
    "ต้น"
    "หืม?"
    "ขอบคุณนะท่าไม่ได้นายเราก็ไม่รู้ทำไง ไม่มีใครสนิทพอเลย"
    "อืม"ผมก้มหน้าก้มตานวดต่อโดยไม่เงยหน้าไปมองมัน ทำไงได้ก็คนมันเขินนี่หว่า
    "แล้วมีที่นอนยัง"ผมถามออกไปก็เห็นมันหาอยู่โรงเรียนนี่ก็ยังงัยเตรียมฟูกมาไม่พอเด็ก
    "ยังเลยอ่ะ ยังเซ็งอยู่"
    "งั้นนอนกะเราก่อนมั๊ย"
    "ท่าไม่รบกวนก็ขอบคุณนะ"
    "ไม่เป็นไรหรอกเพื่อนกันนี่ วันนี้หนาวซะด้วยนอนด้วยกันอบอุ่นดี"ผมพูดพรางทำท่าหัวเราะไปด้วย มันแหม่งๆนะว่ามั๊ย
    นอนด้วยกันอบอุ่นดี ฮ่าๆ

    23.43 น.
    "ท็อปๆ หนาวเปล่า"ผมพูดพรางเขย่าตัวท็อปก็ผมดันตื่นมาเพราะหนาวนี่ กลางดึกงี้ด้วย
    "หืม"ท็อปพูดอย่างงัวเงีย โทษทีนะท็อปก็มันหนาวนี่นอนไม่หลับมืดก็มืดเลยกะหาเพื่อนคุยด้วยอ่ะ ซอรี่นะที่ปลุกกลางดึก
    "มีอะไร หนาวเหรอ"ท็อปถามผม
    "อืม มากๆเลยละ"ผมบอกตามความจริง
    "งั้นมานี่มะ"ท็อปนอนหันข้างมาทางผมแล้วดึงผมเข้าไปใกล้จากนั้นแขนท็อปก็ค่อยๆโอบเอวผมไว้จนกลายเป็นกอด นี่ท็อป
    กอดผมหรือนี่
    "หายหนาวยัง"ท็อปถามผมที่ซุกอยู่ในอ้อมแขนของตัวเอง
    "อืมหายแล้ว"ผมตอบอย่างเขินๆ
    "งั้นรีบๆนอนป่ะพุ่งนี้มีเรียน"ท็อปพูดพรางกอดผมให้แน่นขึ้นกว่าเดิม
    "โอเคฝันดี"ผมหลับตาลงอย่างช้าๆ ผมก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าทำไมอยู่ๆแขนผมก็เข้าไปโอบเอวท็อปไว้ อาจจะเป็นจิตใต้สำนึก
    สั่งการก็ได้มั้ง และคืนนั้นเป็นคืนแรกที่ผมกับท็อปนอนกอดกัน ผมไม่อยากยอมรับเลยว่าผมมีความสุขมากที่ได้อยู่ในอ้อมกอดนี้

    ..................................................................................................................................................................................
     ปล. อาจเรียงหน้าไม่สวยหน่อยเพราะผมขี้เกียจจัดเรียงอิอิ 
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×