นายเท่านั้น สำคัญสุดใจ (The only you)

ลำดับตอนที่ #1 : Chapter I

 Chapter I

.........................................................................................

       วันนี้เป็นวันเปิดเทอมของผมนะครับอ้อลืมบอกไปครับผมชื่อต้นนะครับผมเป็นผู้ชายแท้ๆนี่แหละครับแต่ผมก็ไม่สามารถจะรู้ได้ว่าเมื่อผมก้าวผ่านพ้นประตูโรงเรียนแห่งนี้เข้ามาและได้พบใครคนหนึ่งเข้าทุกอย่างในชีวิตของผมอาจจะเกิดการพลิกผันแปลเปลี่ยนไปหมดทุกอย่างแม้แต่...เพศของผมเอง

" ลุงๆตรงไปแล้วเลี้ยวซ้ายเลยครับโรงเรียนต้นอยู่นู่น " ผมพูดพรางชี้นิ้วไปบริเวณที่มีกำแพงสีขาวตั้งท้าลมท้าฝนอยู่เเล้วข้างในกำแพงนั่นก็เต็มไปด้วยตึกมากมายหลังคาทุกตึกล้วนเป็นสีแดงหมดและขณะนี้บริเวณที่จอดรถก็เต็มไปด้วยรถมากมายหลายยี่ห้อมีตั้งแต่ยี่ห้อทั่วไปถึงยี่ห้อหรูหราอลังการแพงหูฉี่จำพวกเบนซ์อะไรเทือกนั้นแหละครับ

" ลุงๆตรงนั้นว่างลุงเข้าไปจอดตรงนั้นเลยครับ" ผมพูดขึ้นเมื่อเล็งเห็นที่จอดรถว่างอยู่หนึ่งที่ซึ่งขนาบข้างไปด้วยรถโฟลคเเละรถมินิคูเปอร์

" ครับๆ" ลุงสมเกียรติตอบรับพลางเอารถเข้าไปจอดบริเวณนั้น ลุงสมเกียรติเป็นคนขับรถบ้านผมเองแหละครับขอโทษนะครับที่เเนะนำช้าไปหน่อย

     ลุงสมเกียรติค่อยๆเอารถเข้าจอดช้าๆพอรถหยุดนิ่งผมก็เปิดประตูลงจากรถไปเอากระเป๋าลากที่อยู่ท้ายรถแต่ปรากฎว่าเมื่อผมเปิดฝาด้านหลังออกผมก็ถึงกับถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายออกมาแบบไม่อายฟ้าอายดินทันที " เฮ้อ~ ถ้าทางจะขนไปรอบเดียวไม่ไหวแล้วสิ"ผมพูดกับตัวเอง ไม่หน้าทำตัวเวอร์เลยขนของกระจุกกระจิกมาเพียบทำไงได้ผมต้องดูเเลตัวเองนิเห็นงี้ผมก็ถือว่าหล่อนาดูแลหนังหน้าตัวเองบ้างอะไรบ้างผิดหรือไง ขณะที่ผมกำลังกลุ้มใจกับของที่ขนมาอย่างกะจะย้ายบ้านอยู่นั้น

" นายๆ ทำไมไม่ขนของเข้าไปซักทีละนี่มานเกือบห้าโมงเเล้วนะเดี๋ยวเลยเวลาเข้าหอแล้วรีบๆขนสิ" ไอ้นี่เป็นใครว่ะเนี่ยมาบ่นเราอย่างกะพ่อกะแม่ พ่อกับแม่ผมยังไม่จู้จี้ขนาดนี้เลย ผมแอบบ่นในใจพรางมองหลังของผู้ชายคนนั้นที่กำลังถือของเดินเข้าไปในโรงเรียนอย่างสบายใจสลับกับข้าวของๆตัวเอง "ทำไงดีว่ะเนี่ย" ผมตัดพ้ออย่างหมดหวัง เฮ้อ...ไม่หน้ากระแดะเลยเรา

"อ้าวนายยังไม่ไปอีกไงเนี่ย โห ของเยอะจังว่ะ นายกะย้ายบ้านรึไงอยู่เเค่อาทิตย์เดียวขนมาทำไมเยอะเเยะ" เอ๊ะไอ้นี่ -*- วอนซะละพูดตอกย้ำยังไม่พอยังทำหน้าเหมือนอยากตายแทนอีกคิดว่าหล่อนักรึไงว่ะรู้สึกจะเป็นรุ่นเดียวกันนะ ถึงมันจะหล่อก็เหอะที่ผมชมไม่ได้พิสวาทนะแต่มันหล่อจริง  ผมไม่สนหรอกผู้ชายอ่ะ

"มานี่มาเดี๋ยวช่วย" พูดไม่พอยังหยิบกระเป๋าใส่พวกครีมต่างๆนานาของผมติดมือไปด้วย จะถือวิสาสะเกินไปแล้วนะ แต่ก็ช่างเหอะลดภาระลงไปเยอะเลย

"อ้าวถือของที่เหลือตามมาดิยืนบื้ออยู่ทำไมฮะจะเลยเวลาเข้าหอแล้ว"หะหาาา O[]o มะกิมันว่าอะไรนะผมบื้อหรอหนอยยยยยย บังอาจมากพ่อกับแม่ผมยังไม่เคยด่าผมอย่างงี้เลยเเล้วมันเป็นใครมาด่าผมอย่างงี้ต้องไปด่ากลับซะหน่อยละ ผมบ่นในใจพรางไปหยิบกระเป๋าลากที่เหลือไปด้วย ทำไงได้มันเดินไปไกลแล้วนิ ขี้เกลียดเดินมาเอาอิกรอบผมผิดป่ะ ???

"นายหยุดเดี๋ยวนี้เลย เมื่อกี๊นายด่าใครว่าบื้อหา!!!" ผมพูดพรางวิ่งไปพรางมันเหนื่อยจริงโว้ยเพราะนายคนเดียวเลยจอมเสร่อ เรียกมันงี้เเมร่งชอบเสร่อดีนัก

"ยังจะถามอีก ไม่ได้รู้ตัวเล้ย" พูดไม่พอยังหันหลังกับมาทำหน้ากวนเบื้องล่างใส่อีก ไอ้นี่เสร่อไม่พอยังกวนทีนได้โล่อิก ถ้าไม่เห็นแก่ที่ช่วยถือของนร้า พ่อถีบยอดหน้าไปแล้ว อารมเสียวุ้ย

"เอ๊ะนี่นาย!!" ผมพูดโดยพยายามเก็บอารมณ์แล้วนะ แต่เสียงที่ออกมาก็ยังคงตวาดเหมือนเดิน ก็คนมันโมโหนี่หว่าเกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ผมไม่เคยโดนว่าซักกะแอะ

"เรียกทำไมถึงหอนายเเล้ว รีบๆหน่อยหิวข้าวโว้ย" พอไอ้เสร่อพูดเสร็จมันก็เดินถือกะเป๋าผมไปใต้หอทันที หอนี้คือหอสอง ลักษณะก็เหมือนกับอาคารพาณิชสี่ชั้นมีหลังคาสีแดงตัวตึกก่อจากอิฐเพื่อให้ดูสวยงามแต่เท่าที่ผมเห็นมันไม่เข้าใกล้คำว่าสวยเลย - -

"เอ้านายเร็วๆหน่อยสิมาดูเลยนายอยู่ฟอร์ไหนเรารุ่นเดียวกันนี่นา งั้นเดี๋ยวเราดูให้ละกันอืดอาดอยู่ได้"โห ด่าผมบื้อไม่พอยังด่าว่าอืดอาดอิกฝากไว้ก่อนเถอะปากคอเราะร้ายจริงๆเลยวะไอ้นี่

"นายอยู่ฟอร์เดียวกับเรานี่นาฟอร์ 1 หอ 2 พอดีเลยเรากำลังหาเพื่อนอยู่งั้นนายมาเป็นเพื่อนเราซะ" พอผมเดินมาถึงใต้หอปุ๊บวางของเสร็จปั๊บไอ้เสร่อมันก็เดินเข้ามาหาผมแล้วรวบมือผมที่ยังว่างอยู่ทั้งสองมือเลย จับมือกับผู้ชายด้วยกันนี่ใจเต้นแปลกๆแฮะจะว่าไปหน้าตาดีไม่พอมือก็ยังนิ๊มนิ่มๆอิกสาวคงตรึมแน่ๆเลย อันนี้ผมก็ม่ได้พิสวาทเหมือนเดิมแค่พูดตามเนื้อผ้าเท่านั้น

"เราชื่อท็อปนะยินดีที่ได้รู้จักเเล้วนายละชื่ออะไร" 

"เราชื่อต้นยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน"พอผมเเนะนำตัวจบทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบเนื่องจากผมอยู่ใต้หอกับไอ้เสร่อนี่โอ๊ะไม่สิไอ้ท็อปกันแค่สองคนและมือไอ้ท็อปก็ยังรวบมือผมไว้อย่างนั้นอยู่นานสองนาน

และผมก็ไม่มีทางรู้อีกเช่นกันว่าในการจับมือกับท็อปในวันนั้นอยู่ๆท็อปก็มีอิทธิผลต่อจิตใจผมอย่างมากทั้งๆที่ผมไม่ได้ชอบผู้ชายเลยแต่อาจจะไม่ใช่อย่างนั้นเเล้วก็ได้ มั้ง

.................................................................................................................................................

ปล. สำนวนอาจจะนิยายไปบ้างแต่ผมขอยืนยันว่าทุกอย่างเป็นเรื่องจริงเพียงผมตกแต่งคำให้ดูสวยงามขึ้นเท่านั้นเอง