(( + Seo Momei Little Dollfie.s Box + ))

ลำดับตอนที่ #9 : :: Audition * Purity Love (Short) ::

Thinking -
"เชอะ.. นายชิมชางมินน่ะเหรอ? Little Prince เฮอะ.. ให้ตาย ทำไมเด็กผู้หญิงสมัยนี้ชอบวิ่งตามผู้ชายกันนัก คนโน้นน่ารักจังเลยยยยยย คนนี้เท่ห์จังเลยน๊า หึ.. บ้ากันเข้าไปเถอะ จริงๆแล้วเป็นคนแบบไหน มีอะไรซ่อนไว้บ้างก็ไม่รู้ เด็กผู้หญิงพวกนั้น มองกันจากภายนอกชัดๆ Little Prince ผู้สง่างาม สุขุม เยือกเย็น.. จริงๆอาจจะร้ายอย่างที่ไม่มีใครคิดก็ได้ ทำไมไม่มีใครคิดแบบชั้นกันบ้าง น่าเบื่อจริงๆ ไม่เห็นจะเข้าใจความคิดคนพวกนี้เลย ประสาทสิ้นดี"

Situation -
"นี่ โมเม วันนี้ชั้นเห็นชิมชางมินมาคุยกับเธอด้วย คุยว่าอะไรบ้างอ๊าๆๆๆๆ"
"ใช่ๆๆๆ น่ารักจังเลยอ้ะ อิจฉาอะ เค้าพูดว่าอะไรบ้างเหรอ"
"นี่ๆๆๆๆ แล้วเสียงเค้าเป็นยังไงน่ะ อธิบายให้ฟังหน่อยสิ นะๆๆๆ"
"โมเม ชางมินสนใจเธอเหรอ แล้วเธอชอบเค้ารึเปล่าน่ะ!!"

เสียงจากเด็กสาวร่วมห้องที่น่ารำคาญอย่างที่สุดรุมถามเธอตั้งแต่เมื่อพักกลางวัน โมเมพยายามหลบครั้งแล้วครั้งเล่าในการหาที่สงบๆหลบสาวเจ้าทั้งหลาย แต่พวกหล่อนก็ดูจะมีความมานะเหลือเกินในการจะเค้นเอาคำตอบไม่รู้จะหยุดหย่อน จนขีดความอดทนขาดสะบั้นลง ด้วยคำถามสุดท้ายที่ทำเอาคติที่ถือไว้ถูกหั่นสะบั้นกระจุยกระจาย

"เลิกถามชั้นซะที!! ถ้าพวกเธออยากรู้ ก็ไม่ลองเข้าไปคุยกับเค้าดูเองเล่า จะมาถามอะไรกับชั้นกันนักหนา เค้ากับชั้น ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกันทั้งสิ้น ขอความกรุณาพวกเธอทุกคน อย่าก้าวเข้ามาล้ำเส้นวงจรชีวิตของชั้นด้วย!! และที่สำคัญ.." เด็กสาวพูดแล้วเงียบไป สายตาจ้องไปที่เด็กสาวผู้ถามคำถามสุดท้ายนั่นออกมา

"ชั้นไม่มีวันหลงไอ้คนที่ห่อเอาไว้ด้วยเปลือกนอกแบบนั้นหรอก ไม่ต้องห่วง!!" เด็กสาวตอบสิ่งที่ยืนยันเจตนารมย์ตัวเองออกไป

..แต่ก็ไม่ได้รู้ตัวเลย ว่านั่นนอกจากจะเป็นการโกหกคนอื่นแล้ว แต่ในพื้นฐานความรู้สึกลึกๆในใจ เธอก็กำลังโกหกตัวเองอยู่ เช่นเดียวกัน..
"ชิมชางมิน!! หยุดก่อน!!" เสียงโมเมตะโกนข้ามสนามบาสไปเมื่อเห็นหลังร่างสูงของคนที่กำลังตามหาตัวอยู่ไวๆ ชางมินชะงักเท้าแล้วหันหลังขวับทันที "อ้าว.. โมเม เป็นไง ดอกมะ.."

ฟึ่บ!!

ดอกไม้ช่อใหญ่ที่เด็กสาวเพิ่งได้รับเมื่อเช้า ถูกโยนลงพื้นต่อหน้าต่อตาผู้ให้ ชางมินหยุดนิ่งทันทีก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองพร้อมๆกับรอยยิ้มที่หายไป โมเมมองกลับด้วยสายตากร้าว

"อย่าทำแบบนี้อีก ชั้นไม่อยากมีปัญหากับใคร ผู้หญิงดีๆมีให้นายเลือกอีกตั้งมากมาย รอนายอยู่อีกตั้งเยอะแยะ ประสาทกลับไปแล้วรึไงที่มาชอบชั้น ชั้นเบื่อกับพวกผู้หญิงของนายเต็มทนแล้ว ความอดทนของชั้นมีขีดจำกัด ชั้นต้องการกลับไปใช้ชีวิตอย่างสงบสุขซักที ดังนั้น.. จากวันนี้ไปอย่ามายุ่งกับชั้นอีก ไปหาใครก็ได้ที่เค้าต้องการนาย.. ซึ่ง-ไม่-ใช่-ชั้น!!" โมเมพูดรวดเดียวอย่างสุดกลั้นแล้วเดินหันหลังจากไปโดยไม่รอฟังคำพูดใดๆจากปากของชางมิน ก่อนจะเร่งฝีเท้าขึ้นวิ่งหลบเข้าไปที่ซอกกำแพงแคบๆในมุมตึก แล้วทรุดลงร้องไห้โฮอย่างผู้พ่ายแพ้

...งี่เง่า งี่เง่าที่สุด ชั้นทำอะไรลงไปนะ ฮึก...