คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Innocent (2)
Innocent (2)
Luhan x Sehun
หลัาืนนั้น เรา็ไม่เ้าใล้ันอี ประอบับยูนิเอ็ม้อไปโปรโมที่ีน้วย ผมเลยไม่เ้าไปเะะลูาเา แล้วเาเอ็ไม่ไ้ิ่อผมมา้วย ทั้ที่แ่่อน เามัะส่้อวามมาหาผมเสมอ ทุอย่าเป็นไปอย่าที่เา้อาร
แ่ผมปวใมาเลย
ผมรู้ัวว่าอบลู่หานฮยออนโปรโมท wolf ใหม่ๆ ผมพยายามไปเล่นใล้ๆเา ไปยิ้ม ไปหัวเราะ้าๆเา ผมบ้าบอนาที่ิว่าลู่หานฮยอเอ็อบผมเหมือนัน แ่วามริเาฝืนใลอเวลาที่อยู่ับผม ผมนี่มันบ้าะมั
"เฮุน!! นายเ้นผิอีแล้ว" รูสอนเ้นะโน่าผมัลั่นห้อ้อม ทุนหยุะั เพล wolf หยุล อนเสิร์ใล้เ้ามาแล้ว ผม้อ้อมหนัึ้น ยิ่มีเรื่อลู่หานฮยออี สมาธิผมยิ่แว่
รูฝึสั่ให้พัสิบนาที านยอลฮยอรีบเ้ามาหาผมทันที เารู้ว่าผมเรียอยู่ มาเล่นั๊ะี้ผมอี ปัาอ่อนะมั ผมว้าัวแบฮยอนฮยอให้มารับรรมแทนผม สอนนั้นหัวเราะเอิ๊อ๊าันให่ สายาผมมอผ่านระสะท้อนไปหยุที่ลู่หานฮยอ เห็นเา้อผมอยู่เหมือนัน ผมทำหน้าไม่ถูเลย ิว่าออไปารนี้ีว่า
ผมยืนั้สิในห้อน้ำอยู่ัพั มันยามา ผมอยาะทำใไ้เร็วๆ อยาะมอลู่หานฮยอแล้วไม่ิอะไร เวลาเห็นลู่หานฮยอับมินอฮยอูแลันแล้วไม่ปวใ
เสียประูเปิัึ้นมา ผมหันไปมอ น่าใที่นนนั้นือลู่หานฮยอ ยืนมอสายาแบบที่ผมอ่านไม่อออีแล้ว
อย่าที่เยบอเาไว้ว่าะไม่เ้าใล้อี ผมเลือะลับไปที่ห้อ้อม แ่ลู่หานฮยอว้าแนผมไว้ ันัวผมิับผนัห้อน้ำ ทำไมเา้อพยายามทำลายวาม้อารอผม้วยนะ
"ลืมั้นไ้เร็วริๆ นะ" ผมไม่อยา่อล้อ่อเถีย แ่ลู่หานฮยอไม่็ยัไม่ยอมปล่อย
"ไม่ทันไร นาย็ไประริระรี้ับผู้ายนอื่นแล้วนะ" เาบีบแนผมแรมา หมายถึานยอลฮยอั้นหรอ บ้ารึไ เราเป็นพี่น้อันนะ
"ฮยอมันบ้า! เลิยุ่ับีวิผมะที เราะไม่เ้าใล้ันอี ลืมไปแล้วรึไ ผมเลียฮยอที่สุ!!" ผมใ้เวลารู่หนึ่ว่าะเ้าใสิ่ที่เิึ้น ลู่หานฮยอูบผม มันไม่ใู่บที่อ่อนหวาน ไม่ใู่บอู่รั มันเป็นูบสั่สอน ูบลโทษ ผมพยายามผลัเาออ แ่็ไม่สำเร็ มือ้าหนึ่อเาบีบาผมไว้แน่น ผมทั้เ็บใ ทั้เสียในน้ำาไหลออมา มืออี้าอเาสอเ้ามาในเสื้อยือผม ผมยอมรับว่าผมลัวมา ภาวนาให้ใร็ไ้มาหยุลู่หานฮยอที
เสียประูเปิัึ้นมา ผมผลัลู่หานฮยอออไปเ็มแร ลายเป็นริสฮยออยู่หลัประูนั่น เามอเราทัู้่สลับันไปมา ผมรีบปาน้ำาออาหน้า
"ะ้อม่อแล้ว"
ริสฮยอพูเสียเรียบ ผมรีบเินออมาไม่สนใใรทั้นั้น ผมรไปบอึฮวานฮยอว่าอลับ่อน ผม้อม่อไม่ไหวแล้ว ึฮวานฮยอเห็นสภาพเยินๆ อผมเลยให้ลับหอมา่อน
ผมลั้นน้ำาลอทาลับหอพั พออยู่ในห้อนอนนเียว ผม็ปล่อยให้มันไหลออมาอย่าที่อยาทำ ทำไมลู่หานฮยอไม่เยิถึวามรู้สึผมเลย ทำไมลู่หานฮยอ้อทำแบบนี้ับผม้วย ทำเหมือนผมไม่มีหัวใ ในหัวผมมีแ่ำว่าทำไมๆๆ
พอันที ในเมื่อลู่หานฮยอเลียผมนั ผมเอ็ะเลียลู่หานฮยอเหมือนัน
ผมื่นมาอีทีเพราะอินมาปลุให้ไปิน้าวเย็น อนแรผมบอว่าไม่หิว แ่หมอนั่นบอว่าผมไ้ึ้น ยัไ็้อิน้าวินยา ผมสะโหลสะเหลออมาห้อรัว รนั้นมีานยอลฮยอนั่ื่มนมอยู่้วย ผมิน้าว้มืๆ สอสามำ่อนะินยาามที่อินและานยอลฮยอสั่
ผมเินผ่านห้อนั่เล่น เหลือบไปเห็นมินอฮยอับลู่หานฮยอเล่นเมันอยู่หน้าทีวี พอหันหน้าหนี หู็มาันไ้ยินเสียลู่หานฮยอหัวเราะร่าเริอี ผมแทบะไม่มีแรเิน อินเอื้อมมาับมือผม ลาผมเ้าห้อนอน พอเ้าห้อมา ผม็ทำเป็นว่าะไปอาบน้ำแ่ริๆ แล้วอยาะไปร้อไห้มาว่า อินเินมาบีบไหล่ผมแน่น
“เอาน่า อนนี้มัน็เศร้าหน่อย แ่อีัพัมัน็ะีึ้นเอ”
ผมอึ้่อนะหลุปาถามไปว่ารู้ไ้ไ ผมไม่เยเล่าเรื่อลู่หานฮยอให้ใรฟัเลย
“อยู่้วยันลอเวลา ะไม่รู้ไ้ไ อีอย่านะ หน้านาย มันแสออะนานั้น” ผมใมานยมือมาปิหน้าัวเอ ิมาลอว่าผมเ็บอาารเ่ ไม่มีใรระแะระายเรื่อนี้เลย ถ้านทื่อแบบอินยัรู้ ผมไม่อยาะิว่าน่าสัเแบบุนมยอนฮยอ หรือนลาแบบมินอฮยอ ็อาะรู้เรื่อนี้เหมือนัน ผมทรุัวลนั่บนเีย แทบไม่ล้าเผิหน้าับใร
“ไม่มีใรโรธหรือเลียนายหรอน่า อย่าเว่อร์ไป นี่...เฮุน ั้นว่านายวรรีบัใะเถอะ ั้นไม่อยาทำร้ายิในายหรอนะ แ่ยัไลู่หานฮยอ็้อเลือมินอฮยออยู่แล้ว รายนั้นน่ะ น่ารัว่านายเป็นอ”
เหอะ...อิน ไอ้เพื่อนบ้า นี่มันโรทำร้ายิใันเลย ผมแนอินไปทีนึ ให้สาสมับที่มันทำร้ายิใผม แ่ผมโรธหมอนี่ไม่ลหรอ ทุำพูออิน ผมรู้สึไ้ถึวามปรารถนาีที่มีให้ผม ผมอหมอนั่นแน่นๆ แทนำอบุ อินบไหล่ผม อ้อมออหมอนั่นให้ำลัใแทนำพูึ้ๆ ไ้เยอะเลย
ผมสะุ้ื่นลาึอีรั้ รู้สึไ้ถึเหื่อที่ื้นเ็มหน้าผมและหัวใำลัเ้นแรมา นึถึฝันร้ายที่ผมเพิ่ผ่านมันมา ผมฝันว่าโนผลัาที่สูเหมือนเิม แ่รั้นี้ผมเห็นหน้านผลั รอยยิ้มสะใอเา มันัเนมา นนั้นือ ลู่หานฮยอ
ผมมึนหัว แถมยัอาเียนออมาอี ถ้าผมยัเรียเรื่อลู่หานฮยออยู่แบบนี้ ร่าายอาะไม่ไหว ผมวัน้ำในอ่าึ้นมาล้าหน้า อยาให้ภาพรอยยิ้มอลู่หานฮยอหายไป แ่ยิ่อยาลืม ผม็ยิ่เห็นัึ้นแม้ยามที่หลับา นี่ผม้อยอมรับวามริแล้วใ่ไหม ว่าลู่หานฮยอรัมินอฮยอ และไม่มีวันที่ผมะเ้าไปแทนที่รนั้นไ้
“เฮ้...เฮุน นายเป็นอะไรรึเปล่า” เสียเาะประูัึ้นรัวๆ พร้อมับเสียอนที่ผมุ้นเยี นที่ามมาหลอหลอนผมถึในฝันไ ลู่หานฮยอ
ผมระาประูเปิออ เห็นลู่หานฮยอยืนอยู่หลัประูห้อน้ำ้วยสีหน้าัวล เหอะ ผมาฝา เาน่ะหรอะห่วผม ะามมาว่าผมเรื่อใ้น้ำเปลือ หรือไม่็มาแย่ห้อน้ำเามาว่า ผมเินเลี่ยออมา ไม่อยาพบ ไม่อยาเอ ไม่อยาเี่ยว้ออะไร้วยอีแล้ว แ่เา็ามมาว้าแนผมไว้อี ผมเบื่อับสถานาร์แบบนี้แล้วนะ
“นายไม่เป็นไรใ่มั้ย”
“ใ่ ผมสบายี สบายีมาๆ้วย แล้วหลัานี้็ะสบายีแบบสุๆ เสียใ้วยนะฮยอที่ผมไม่ไ้ร้อห่มร้อไห้ให้ฮยอเห็น” ผมพู้วยเสียที่่อน้าั ผมไม่แร์แล้วว่าใระมาเห็น ่อไปนี้ ผมะไม่ยอมให้ฮยอมาทำร้ายิใผมอีแล้ว
“ั้นไม่เยอยาเห็นนายร้อไห้” ลู่หานฮยออบผมลับ้วยสีหน้าเ็บปว หึ เ้าบทบาทริๆ
“ฮยอนี่็เล่นละรเ่เหมือนันนะ แ่อย่ามาแสว่าเป็นห่วผมเลย ไหนๆ แล้ว็ะพูให้หมแล้วัน ผมรู้ีว่าฮยอรัมินอฮยอมา และเลียผมมาแ่ไหน บอไว้เลยนะ ผมเอ็เลียฮยอไม่่าัน ่อไปนี้ถ้าฮยอแรมา ผม็ะแรลับเป็นสิบเท่า แ่ถ้าฮยออยาะรัษาวเอาไว้ ฮยอ็ทำเป็นไม่เห็นผม ส่วนผม็ะมอฮยอเป็นอาาศธาุเหมือนัน วามสัมพันธ์ที่ผ่านมา ผมะลืมมันไปให้หม หลัานี้ีวิเราสอนไม่้อมาเี่ยว้อันอี!!!”
เสียอผมแทบลายเป็นะโน ผมหอบหายใเหนื่อย มือที่ับอยู่อลู่หานฮยอปล่อยออามือผม ยัมาแสละรว่าเ็บปวเสียเ็มประาอี ผมล่ะเลียนนนี้ริๆ
“ถ้านาย้อารแบบนั้น ็ามใ” เสียลู่หานฮยออบแผ่วเบา ผมสะบัหน้าหนีเาลับมาที่ห้อนอน บทะทำเรื่อให้มันวุ่นวาย เา็ทำะวุ่นันไปหม บทะเ้าใ่าย ็ไม่น่าเื่อว่าะ่ายนานี้ ็ีเหมือนัน หลัานี้ะมีเรื่อราวอะไรเิึ้นอี ผม็ะไม่ใ่นที่้อเสียใอีแล้ว
_____________________________________________________________________________________
บอน.
ความคิดเห็น