ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    หนุ่มหน้าหวานปากดี กับ หนุ่มหล่อตี๋ปากจัด *68*45faet.พ็อตโจ้

    ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1 (100%)

    • อัปเดตล่าสุด 23 มิ.ย. 55


     



     
    ณ ร้านไอศครีม ของริทและเซน ที่ร่วมกันหุ่น ในห้างที่ขอนแก่นของครอบครัว ศิริพานิช


    "เซน!!!!!!!!!!!!!!!!"เสียงแหลมดังยาววว ดังมาแต่ไกล ไม่ใช่ใครอื่นได้เสียงของคนตัวเล็ก
    หน้าหวานนั้นเอง

    "ริท อายบ้างไมเนี่ยตะโกนซะดังเลย"

    "อายทำไม คนเยอะแยะ" ดูมันครับดูมัน

    "งั้นแกก็เชิญหน้าด้านอยู่คนเดียวต่อไปแหละกัน ฉันไปแหละ"

    "เฮ้ย! เดี๋ยวสิล้อเล่นๆ"

    "แล้วริทมีไรเนี่ย นัดเซนมาห้างแต่เช้าเลย"

    "พ่อกับแม่เซนบอกเซนหรือยังอ่ะว่า เราสองคนต้องย้ายไปเรียนที่กรุงเทพปีหน้า"

    "บอกแล้วล่ะ แต่เซนอยากรู้อ่ะว่าทำไมพ่อกับแม่ของเราสองคน ต้องย้ายเราไปอยู่กรุงเทพ

    ด้วย มีอะไรแอบแฝงหรือป่าว เพราะยังไงซะมหาลัยที่ไหนจะรับคนเข้ามหาลัยตอนปี2แบบ

    นี้หรอก ไม่มีแน่ๆอ่ะ"

    "เซนคิดเหมือนริทเลยอ่ะริทก็ว่ามันแปลกๆอ่ะ มหาลัยที่ไหนจะรับคนเข้าตอนปี2 นอกซะจาก

    รู้จักกับ เจ้าของโรงเรียนอ่ะ" (ริทรู้ดีอ่ะ แล้วริทสนใจเป็นลูกเจ้าของโรงเรียนไมจ๊ะ อิอิ:ไร)

    (ได้ข่าวว่าแกก็จะจับฉันเป็นอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ:ริท)

    "นั้นน่ะสิ เซนอยากรู้จริงๆว่าพ่อกับแม่ของเราคิดจะทำอะไร"

    "เดี๋ยวริทสืบเอง อยากพ่อแม่มีจุดประสงค์อะไรกันแน่ ทำไมต้องปิดบังกันด้วย"

    "เอาเถอะน่า ถ้าท่านอยากให้เรารู้ เดี๋ยวท่านก็บอกเองล่ะน่า"

    "เราแล้วย้ายไปมหาลัยอะไรนะเซน ริทจำไม่ได้อ่ะ"

    "รู้สึกจะชื่อ มหาวิทยาลัย คำวิลัยศักดิ์ อ่ะ"

    "เออ ใช่ๆ แต่ชื่อมหาลัยมันคุ้นๆนะ ริทว่า"

    "ก็น่าจะเป็นนามสกุลของ เจ้าของมหาลัยนั้นแหละ เซนว่า ชั่งมันเถอะ กินไอติมดีกว่า ขวัญ สั่งไอติมหน่อยจ๊ะ"

    "ได้คะ"เสียงตอบรับจาก ลูกจ้างของร้าน
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    ณ บ้าน คำวิลัยศักดิ์

    เสียงมาจากห้องทำงานของเจ้าของมหาวิทยาลัย คำวิลัยศักดิ์

    "อะไรนะแม่ จะมีคนเข้ามาอยู่ใหม่ที่มหาลัยของเรา!"

    "จะตกใจอะไรลูกโน่"

    "ถ้าเข้ามาแบบปกติแบบน้องปี1เข้ามา ผมจะไม่ตกใจสักคำ แต่นี้มันปี2นะแม่ มหาลัยเราไม่มีนโยบายแบบนี้นิครับ"

    "ก็พ่อแม่ของเขาสนิทกับแม่ แล้วครอบครัวของสองตระกูลนั้น ก็อยากให้ลูกเขาเรียนใน

    กรุงเทพน่ะ แต่ลูกของเขาอยู่ปี2แล้ว เลยไม่อยากให้กลับไปเรียนชั้นเดิม เขาเลยมาขอแม่

    ว่าให้ลูกเขาเรียนปี2เลยได้ไม แม่ก็ไม่รูจะปฏิเสธยังไงเพราะยังไง แม่ของ2คนนั้นก็เพื่อนแม่ทั้งคู่ แม่เลยตกลงไปน่ะ"

    "แต่ผมก็ไม่อะไรหรอกนะ แต่ให้ผมไปเทคแคร์ดูแลเนี่ยนะ ผมไม่ยอมหรอก ผมไม่ว่าง"

    "ก็มัวแต่ไปเที่ยวน่ะสิ เราน่ะ หัดทำเหมือนเก่งบ้างจะได้ไม ห๊ะ!เราน่ะ ไม่รู้เป็นเพื่อนกันได้ไง

    นิสัยเนี่ยคนล่ะเรื่องเลย แล้วเราก็ไม่ต้องเทคแคร์ทั้ง2คนหรอกคนเดียวพอ ตาเก่งเขาช่วยแม่

    แล้ว เก่งเขารู้เรื่องก็รีบรับช่วยเลยทันที แต่เราเนี่ย รู้เรื่องก็บ่ายเบี่ยงไม่ทำ เดี๋ยวเถอะ แม่จะ
    ยึดรถซะเลย"

    "โห แม่อ่ะไอ้เก่ง มันก็เที่ยวกับโน่นั้นแหละ ไม่ใช่ไม่ไป โถ่แม่เป็นเม่ผมหรือแม่ไอ้เก่งกันแน่เนี่ย ยอมันจริงๆเลย"

    "แม้ไอ้ลูกขี้นอยด์ ไปได้แล้ว แล้วอย่าลืมทำตามที่แม่สั่ง ดูแลเพื่อนดีๆ"

    "ครับผม ไปแหละครับ ฟอดดดดดด~~~"

    "จร้า เจ้าลูกตัวดี"
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    ณ มหาวิทยาลัย คำวิลัยศักดิ์

    หนุ่มหล่อฮอตแต่ปากจัดปากร้าย ที่สาวๆหนุ่มๆ(?)อยากจะเข้าใกล้ ได้ขับรถสปอร์ต คู่กายของเขา มาเข้าจอดที่มหาลัย โดนที่ไม่รู้เลยว่า เกือบจะชนคนเข้าให้

    "เฮ้ย! นี้นาย ขับรถประสาอะไรเนี่ยห๊ะ ดูทางบ้างไม ได้ใบขับขี่มาได้ยังไงเนี่ย ซื้อมาหรือไง บลาๆๆๆๆๆ"

    เสียงแหลมเล็กดังเข้าโสตประสาทของโตโน่เข้าทำให้เขาหันไปมอง ก็เห็นคนตัวเล็กๆเตี้ยๆ(?)นอนกองอยูที่พื้น ใจนึงก็โกรธที่มากล้าว่าเขาในมหาลัยของตัวเองแบบนี้ แต่อีกใจนึ่งก็ขำ เพราะคนตัวเล็กคนนี้มันน่ารักน่าหยิกน่าขำจริงๆนิ 555

    "ขอโทษทีนะน้องเตี้ย พอดีพี่มองไม่เห็นน้องอ่ะ สงสัยน้องคงเตี้ยเกินไปพี่มองไม่เห็น 5555"

    "หน๊อย นี้นาย ว่าใครเตี้ยห๊ะ ฉันไม่ได้เตี้ยนะ โว้ย!แกนั้นแหละที่สูงไป "

    "โถ่ พวกไม่ยอมรับความจริง นายเตี้ยแล้วยังจะว่าตัวเองสมส่วนอีก"

    "นี้นาย แน่จริงๆต่อยกันเลยไม ห๊ะ"

    "ตัวเท่าลูกหมายังจะท้าคนอื่นต่อย"

    ปึ่ก!

    "โอ๊ย ไอ้เตี้ยแก แกกล้าดียังไงมาต่อยฉันห๊ะไม่รู้จักฉันหรือไงรู้ไม ว่าฉันน่ะเป็นใคร"

    "ขนาดตัวแกเองยังไม่รู้เลยว่าเป็นใคร แล้วฉันจะรู้ไมว่าแกน่ะเป็นใคร"

    โตโน่เตรียมที่จะต่อยสวนกลับไป แต่ก็โดนเก่งที่ฟังเหตุการณ์จากคนแถวนั้นเลยเข้ามาห้ามไว้ทันเช่นเดียวกับเซน(เนื่อคู่)

    "หยุดเลยไอ้โน่ พอเลยมึงมาต่อยอะไรกันตรงนี้"

    "ก็ไอ้เตี้ยนี้มันต่อยฉันก่อนอ่ะ"

    "นี้!ใครเตี้ยพูดให้มันดีๆนะโว้ย!!"

    "นี้ไอ้ริท พอเลยแกอ่ะ เข้ามาวันแรกก็ไปต่อยเขาแล้วไปเลยไป ไปหาที่สงบจิตสงบใจไป"

    "แกด้วยไอ้โน่ไปเลย"

    "เออ! ฉันจะไปหาอาจารย์โฉม//เออ! ฉันจะไปหาอาจารย์โฉม"

    "เฮ้ย!/เฮ้ย!"

    "นี้ไอ้เตี้ย แกจะตามฉันไปทำไมห๊ะ"

    "ใครตามนาย นายนั้นแหละตามฉัน"

    "$$)&#()%^%)_()*#@^%*$*%)(^+)%)&*^*@^#&)%(+)&^%&^%*(^#"

    "โว้ย!!!!!!!!พอกันสักทีทั้ง2คนอ่ะ/โว้ย!!!!!!!!พอกันสักทีทั้ง2คนอ่ะ"

    "ไปกันทั้งคู่นั้นแหละ ไปเลยเร็วๆเลยริท"

    "ใช่ไปทั้งคู่เลย ไอ้โน่เดี๋ยวอจารย์โฉรอ"

    "แกก็ต้องไปไม่ใช่เหรอไอ้เก่ง"

    "เออฉันมีธุระต้องทำนิดหน่อยแกไปก่อนเถอะ"

    "แกด้วยเซน แกก็ต้องไปกับฉันนะ "

    "เดี๋ยวฉันตามไป แกไปก่อนเถอะ"

    "เออๆ"

    "ยืนรอไรเตี้ยเดินไปดิ"

    "เออรู้แล้วโว้ย"
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    "เอ่อ ผมต้องขอโทษแทนเพื่อนผมด้วยนะครับ"

    "ผมก็เหมือนกันครับ ไอ้ริทมันก็อย่างนี้แหละไม่ยอมรับความจริง 555"

    "^^ เอ่อ แล้วคุณชื่อ....."

    "เซนครับ ผมชื่อเซน ปฏิภาน หล่อเสถียน"

    "อ่อ ผมชื่อ เก่ง วาโย อัศวรุ่งเรืองนะครับ แอ๊ะ แต่ว่านามสกุลของคุณคุ้นๆนะครับ ใช่ ตระกูลหล่อเสถียนที่เปิดร้านตัดเสื้อผ้าที่ใหญ่ๆ หรือป่าวอ่ะ"

    "ใช่ครับ แต่อย่าเรียกคุณเลยครับ เรียกเซนเฉยๆก็ได้ครับ ว่าแต่นามสกุลคุณก็ ใช่ตระกูลเจ้าของโรงพยาบาลใหญ่หรือป่าว"

    "อ่อใช่ครับ เซนก็เรียกผมว่าเก่งเฉยๆก็ได้ครับ แต่ว่าเซนบอกว่าจะไปหาอาจารย์โฉม เซนจะไปทำไมหรือเหรอ"

    "อ่อ เซนพึ่งย้ายเข้ามาเรียนที่นี้น่ะ แล้วอาจารย์เขาเรียกให้ไปทำความรู้จักกับบัดดี้ที่จะค่อยพาทั่ว มหาลัยในวันนี้น่ะ แล้วเก่งล่ะ"

    "ของเก่งอาจารย์เรียกให้ไปเป็นบัดดี้ให้เด็กใหม่น่ะที่จะเข้ามาปี2 เซนบอกเซนเข้ามาใหม่แสดงว่าเซนอยู่ปี1เหรอ งั้นเก่งก็ต้องเรียกว่าน้องเซนน่ะสิ"

    "ป่าวหรอก เซนเขามาปี2น่ะ"

    "เหรอ ไม่แน่เซนอาจจะเป็นบัดดี้กับเก่งก็ได้ 555"

    "นั้นสินะ 555"

    ทั้งคู่ก็เดินกันไปคุยกันไปแบบสนุกสนาน จนเกือบจะเดินเลยห้องของอาจารย์โฉมเลยที่เดียว
    .
    .
    .
    .
    เก่ง

    ทำไมเซนเขาเป็นคนน่ารักขนาดนี้เนี่ย เราหลงรักเซนตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอเลยเหรอ หรือ ที่เขาเรียกกันว่า รักแรกพบ แต่เซนจะรู้สึกกับเราแบบนี้หรือป่าวนะ
    .
    .
    .
    .
    เซน

    เก่งดูเป็นคนสุภาพดีจัง เรารักเก่งจริงๆเหรอเนี่ย >< เราเจอเก่งแค่ครั้งแรกเองนะ หรือ ที่เขาเรียกกันว่า รักแรกพบ แต่เก่งอาจจะไม่รู้สึกแบบเดียวกับเราก็ได้ เศร้า




    .........................................................................................................................

    มาแล้วๆ ต้องขอกรายประธารอภัยแกรีดเดอร์ทุกคนเน้อ พอดีว่าที่ไม่ได้อัพเพราะเพลียมากจริงๆ วันศุกร์ตอนเรียนคาบคอม มีโอกาสอัพแล้วล่ะ แต่ว่าเพื่อนทั้งนั้นเลยอ่ะ รอบด้านเลย พอตอนกลับบ้านมาก้เพลีย เพราะโดนอาจารย์บังคับขัดวิ่ง เลยปวดขามากพอทั้งเตียงสลบเลย วิ่ง50ม.ไป3รอบ เหนื่อยมาก เป็นกำลังใจให้ไรด้วยนะ วันนี้ว่าง(มั้ง)เลยมาอัพให้ ^^


      ไรไปซื้อของที่เซเว่นมา ไม่ได้ตั้งใจซื้อนะมันเป็นของมันเอง ไรซื้อของ 86 บาท 555 ฟินไม

     รั่วบ้านไรเอง ใครอยากอยู่บ้านเดียวกับไรบ้าง 555พ่อทาสีถูกใจมาก

    ในชีวิตไรมีเกี่ยวกับขาวเขียวกับ68เยอะเลย 55 เดี๋ยวครั้งหน้าจะเอามาฝากให้ใหม่นะจ๊ะ ใครเบื่อก็บอกนะ ^^
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×