คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 02
CUTEST 2 แพนด้าจริงๆหรอครับ?
“พะ..แพนด้า!!!”
ผมตะโกนออกมาสุดเสียง แล้วจ้องไปที่สิ่งมีชีวิตสีขาวดำที่โคตรน่ารัก โดยที่ไม่ได้กลัวว่าเหล่าสัตว์ป่าจะตกใจแล้วออกมางับคอผม.. พะ.. แพนด้าเนี่ยนะ มาอยู่ในป่าเจอกันง่ายๆแบบนี้เลยหรอ ผมกระโจนไปจับมันมาไว้ในอ้อมกอด แล้วซุกไซร้ไปทั่วตัวนิ่มขนนุ่มๆของมันมันร้องแอ๊วๆสองสามทีก่อนที่จะปล่อยให้ผมกอดอยู่อย่างนั้นโอ้ยยยยแพนด้าอะไรวะตัวโคตรหอมเลย
โคตรฟิน
“แอ๊วววววววแอ๊วววแอ๊ว!!”
ผมอาจจะกอดและลวนลามมันมากเกินไป มันเลยเอาอุ้งมือเล็กๆแต่กลับมีเล็บแหลมเหลือเกินนั่นมาทุบที่อกของผม เจ็บอะ ก็ผมชอบแพนด้ามากๆนี่หว่า แล้วที่บ้านก็ไม่มีเลี้ยง เขาห้ามครอบครอง
ผมมองไปรอบๆ ผมเห็นเหมือนถ้ำเล็กๆอยู่ไกลๆ มันน่าจะเป็นที่ซุกหัวนอนของผมและน้องแพนด้าได้ในคืนนี้ ผมหยิบกระเป๋ามาสะพายที่หลัง ก่อนที่จะอุ้มน้องแพนด้าแนบอก ลุกขึ้นยืน แล้วเดินไปที่ถ้ำ
ตั้งแต่เกิดมาผมไม่คิดเลยนะว่านักเรียนนอกหัวทันสมัยอิมพอร์ตจากแวนคูเวอร์อย่างผมจะต้องมานอนในถ้ำผมเป็นคุณหนูแห่งตระกูลอู๋นะเว้ย! ผมต้องมานอนในถ้ำหรอ
... ในถ้ำเนี่ยนะ
ถ้ำ
ถ้ำ
ถ้ำ
ผมไม่ใช่มนุษย์วานรยุคหินนะเฟ้ย
ผมมองไปยังถ้ำมืดๆที่ดูชื้นและสกปรก แค่คิดว่าผมต้องซุกหัวนอนผมก็ขนลุกชันด้วยความกระเดียด บรื้ออออออ แต่ไม่เป็นไร ถ้าได้นอนกอดน้องแพนด้าตัวนิ่มๆก็โอ
ผมเอากระเป๋าที่หนักอึ้งวางไว้ในถ้ำ ก่อนที่จะอุ้มน้องแพนด้าออกมาเพื่อจะหาใบไม้แห้งใบใหญ่ๆหรืออะไรก็ได้ที่จะสามารถรองนอนได้ ผมกับน้องแพนด้าไม่สามารถนอนบนพื้นถ้ำได้ เพราะนอกจากจะสกปรกแล้วยังชื้นแฉะ ไหนจะพวกแมลงต่างๆอีก
“เดี๋ยวพี่หาอะไรมาไว้รองนอนก่อนนะ เดี๋ยวเวลานอนจะคัน น้องแพนด้าถ้าง่วงหลับไปก่อนก็ได้”
“แอ๊ว”
ผมก้มลงไปพูดกับน้องแพนด้าที่อุ้มอยู่ มันมองผมตาแป๋ว ก่อนที่จะร้องแอ๊วๆออกมาอย่างน่ารักน่าชังจนผมอดไม่ได้ก้มลงไปฟัดแรงๆอีกสองสามที
“แอ๊ว”
น้องแพนด้าสะบัดตัวเองออกจากอกของผมอย่างแรงก่อนจะดิ้นดุ๊กๆจนตกไปที่พื้นแล้วเดินลึกเข้าไปในป่า ผมรีบเดินตามก่อนที่จะไปขวางหน้าน้องแพนด้าไว้
“น้องแพนด้าจะไปไหน?
“…”
น้องแพนด้าเงยหน้ามามองผม
“น้องแพนด้าไม่อยากอยู่กับพี่หรอครับ?”
“แอ๊ว!”
น้องแพนด้ามองมาที่ผมอีกครั้ง ตากลมๆของน้องแพนด้าประกายด้วยแสงแปลกๆที่ผมเดาไม่ถูก ก่อนที่จะส่ายหัวดุ๊กดิ๊ก แล้วเดินผ่านผมไปอีกทาง
“น้องแพนด้าจะนำทางพี่ไปหาใบไม้มารองนอนใช่ไหม!เหมือนในการ์ตูนวอร์ทดิสนีย์ใช่ไหมน้องแพนด้า”
ผมพูดก่อนที่จะเดินตามน้องแพนด้าไปต้อยๆ น้องแพนด้าคงไม่ได้พาผมไปหารังแพนด้าหรอกใช่ไหม แค่คิดก็ฟินแล้ว... แต่ไม่! ถ้าน้องแพนด้าพาผมไปหาพ่อแม่ของน้องแพนด้า ผมก็อดพาน้องแพนด้าใส่กระเป๋ากลับบ้านอะดิ ไม่เอาๆๆๆ ผมจะลักน้องแพนด้ากลับบ้าน
“เดี๋ยวถ้าเราออกจากป่านี้ไปได้น้องแพนด้ากลับบ้านกับพี่นะ เดี๋ยวพี่พากลับบ้าน”
“แอ๊ว!”
น้องแพนด้าหันมามองผมอีกครั้ง ก่อนที่จะพยักพเยิดคอสั้นๆของตัวเองให้ส่งสัญญาณเหมือนให้ผมมองไปข้างหน้าผมเลิกคิ้วนิดๆก่อนที่จะมองตามน้องแพนด้าไป
หะ.. เห้ยยย
ปะ
ปะ.. ป่าไผ่!?
นี่ผมหลุดออกมาอีกโลกหรอวะเนี่ย
ข้างหน้าผมเหมือนวิมานป่าไผ่ยังไงอย่างงั้น ต้นไผ่สีเขียวมากมายเรียงรายอยู่เต็มไปหมด แสงจันทร์ที่ส่องผ่านเข้ามาทำให้ที่นี่ดูไม่มืดจนเกินไปนัก ที่พื้นก็ไม่เฉาะแฉะและสกปรกเหมือนที่อื่นด้วย และเพราะมีต้นไผ่เป็นปราการ? ทำให้อากาศตรงนี้อุ่นนิดๆ น่านอนสุดๆ
“นี่บ้านน้องแพนด้าหรอครับ?”
“แอ๊ว”
น้องแพนด้าเงยหน้าขึ้นมาแล้วร้องใส่ผม ใบหน้าเล็กๆกลมๆและขอบตาสีดำพยักน้อยๆ
ผมหันไปมองที่น้องแพนด้าที่กำลังเดินดุ๊กๆไปตรงที่มีใบไผ่หลายๆใบปูเรียงกันจนเหมือนฟูกที่นอน ผมไม่ลังเลเลยที่จะเดินตามน้องแพนด้าไป
เห้ย ??
‘แอ๊ว’อย่างนั้นหรอ?
‘พยักหน้า’อย่างงั้นหรอ?
แพนด้าที่ไหนฟังคนรู้เรื่องวะ?
แพนด้าที่ไหนร้องแอ๊วๆวะ..
... แล้วแพนด้าปกติมันร้องยังไงฟระ
ผมมองน้องแพนด้าตัวอ้วนกลมที่ตอนนี้เดินไปบนฟูกที่ทำจากใบไผ่ แล้วก้มลงนอน หงายตัวเอาพุงกลมๆอ้วนๆโชว์ผม
“น้องแพนด้าเข้าใจที่พี่พูดปะครับ?”
“แอ๊ววววววว”
น้องแพนด้าร้องแอ๊วๆเหมือนเคย แล้วตะปบอุ้งมือสองสามทีไปที่ที่นอนใบไผ่ แล้วเขยิบตัวอ้วนๆของตัวเองให้ชิดริมซ้าย เว้นที่ว่างตรงข้างขวาผมให้มากขึ้น
“น้องแพนด้าจะให้พี่นอนตรงนี้ใช่ไหมครับ?”
น้องแพนด้าหันมามองผม ดวงตาใสๆของน้องแพนด้าเริ่มจะปรือ ก่อนที่จะหลับลงไปในที่สุด ผมค่อยๆเขยิบตัวไปนอนข้างๆนอนแพนด้า เพราะกลัวว่าน้องแพนด้าจะตื่น นึกไปถึงกระเป๋าที่วางทิ้งไว้ในถ้ำ แต่ไม่ค่อยกังวลเกี่ยวกับมันเท่าไร เพราะในกระเป๋าก็ไม่มีอะไรมากนอกจากอุปกรณ์ปีนเขาซึ่งผมใช้ไม่เป็น
นอนหลับฝันดีกอดน้องแพนด้าดีกว่าขี้เกียจกลับไปเอากระเป๋าและ
ผมค่อยๆเอื้อมมือไปเอาน้องแพนด้ามากอดไว้แนบอก เอาหน้าซุกไปที่ขนนิ่มๆสีขาวดำ ตัวของน้องแพนด้าหอมแปลกๆ มันหอมเหมือนกลิ่นดอกไม้ที่ผมไม่รู้จัก ไม่มีกลิ่นสาบของสัตว์เลยซักนิดจนผมประหลาดใจ
ตัวของน้องแพนด้านิ่มจริงๆนะ นิ่มกว่าหมอนข้างทุกอันที่ผมเคยกอด นิ่มกว่าผู้หญิงทุกคนที่ผมเคยพบ
... ฝันร้ายในการหลงป่าของผมหมดไปเมื่อผมได้มาเจอน้องแพนด้า...
บางทีการหลงของผมในครั้งนี้อาจจะไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้นหรอก...
... มั้ง♥
.
.
.
ผมคงฝันไป ผมคงฝันไปแน่ๆ
ผมฝันว่าเมื่อคืนผมนอนกอดเด็กหนุ่มผมดำผิวขาวจัดคนนึง.. เป็นเด็กหนุ่มตัวบาง ปากสีแดงหยักลึก กำลังหลับสนิท แพขนตาหนาสีดำประกบกันแน่น ลมหายใจเข้าออกเป็นจังหวะ .. เป็นเด็กหนุ่มตัวเล็กที่นอนเปลือยเปล่าอยู่ในอ้อมกอดของผม ผิวสีขาวจัดช่างลื่นมือ.. สะอาด นุ่มนิ่ม และส่งกลิ่นหอมเหมือนน้องแพนด้าไม่มีผิด
แต่ไม่ใช่
ยังไงก็ไม่ใช่
คงไม่ใช่หรอก
.. ไม่ใช่น้องแพนด้า
เด็กชายที่ผมเห็นมันเป็นแค่ความฝัน
เป็นเพียงฝัน
เดี๋ยวก็ตื่น
น้องแพนด้าเป็นแพนด้าไม่ใช่คน
และนี่ก็เป็นโลกแห่งความเป็นจริงไม่ใช่นิยาย
ไม่มีทางที่น้องแพนด้าจะกลายร่างมาเป็นคนได้
ช่างมันเถอะ..
มันก็แค่ฝันล่ะนะ
มันเป็นฝันใช่ไหมล่ะ ?
เดี๋ยวก็ตื่นแล้ว
ว่าแต่เมื่อไรผมจะออกจากป่านี้ไปได้ และเมื่อไรไอ้ไคกับไอ้ชานยอลจะมารับผมซักที นี่ผมโดนแดดเผาจนผิวขาวแลดูสุขภาพของผมเริ่มคล้ำเสียสะสมแล้วนะผมอยากพาน้องแพนด้ากลับบ้านเต็มทีและ
.
.
.
“แอ๊วววววว”
เสียงร้องแหลมๆเล็กๆดังขึ้นมาในขณะที่ผมกำลังนอนหลับ เตียงที่ทำจากใบไผ่หนาๆหลายๆชั้นเรียงต่อกันมันนุ่มกว่าที่ผมคิด อุณหภูมิที่กำลังพอดีไม่หนาวหรือร้อนจนเกินไป ประกอบกับผมที่เหนื่อยมาทั้งวัน มันทำให้ผมต้องการการพักผ่อน
ผมค่อยๆหรี่ตาขึ้นมาเพราะเสียงแง๊วๆของน้องแพนด้า พระอาทิตย์ยังไม่ขึ้นดี ตอนนี้ยังเช้ามืดอยู่เลย.. ผมยังไม่อยากตื่น..
ขอนอนอีกนิดนะ
ผมคิดก่อนที่จะตวัดแขนอีกข้างมากอดน้องแพนด้ามาแนบอกอีกครั้ง กำลังจะหลับตาและเตรียมที่จะนอนต่ออีกรอบ ยิ่งได้น้องแพนด้าตัวนิ่มๆมานอนกอดมันคงทำให้ผมหลับสบายกว่าเดิม
“แอ๊ว!”
น้องแพนด้าร้องแอ๊วๆเสียงดัง แล้วค่อยๆกระดึ๊บๆออกจากอ้อมกอดของผม...
อื้อน้องแพนด้าอะ.. ขอกอดหน่อยก็ไม่ได้
“แอ๊ววววว!!”
น้องแพนด้าร้องด้วยเสียงที่ดังกว่าเดิม ก่อนที่ผมจะรู้สึกได้ถึงแรงตะปบ? ของอุ้งมือเล็กๆแต่น้องแพนด้าคงลืมไปว่าอุ้งมือเล็กๆของตัวเองนั้นมีเล็บยาวที่ค่อนข้างจะคมกริบซ่อนอยู่.. และมันทำให้ผมเจ็บ
เจ็บมากๆ
เจ็บจนตาสว่างเลย
ชอบแบบซาดิสม์ก็ไม่บอกนะครับ
“พี่เจ็บนะครับ!” ผมชันตัวขึ้นมานั่ง บ่นเบาๆก่อนที่จะพยายามจะจับน้องแพนด้ามาอุ้มขึ้นแนบอก แต่น้องแพนด้าไม่ยอม ผมเสียอารมณ์นิดๆ
น้องแพนด้าอย่าเล่นตัวดิครับ
ผมเจ็บคออะ เสียงที่พูดกับน้องแพนด้าเมื่อกี้แหบแห้งยังกับเสียงเป็ดเลย
ผมหิวน้ำจัง ผมไม่ได้กินน้ำมาหลายชั่วโมงแล้ว
ตอนนี้คอของผมแห้งผากมากๆ และผมก็เหนียวตัวมากๆเลยด้วย
ผมรู้สึกเลยว่าตอนนี้ตัวของผมคงกำลังส่งกลิ่นตุๆที่ไม่พึงประสงค์อยู่แน่ๆ
“แอ๊วววววว”
น้องแพนด้าร้องแอ๊วๆแล้วงับเบาๆมาที่ขาของผม แล้วเดินนำผมไปอีกทาง ผมที่พอจะเดาออกว่าน้องแพนด้าต้องการให้ผมตามไป เลยรีบลุกขึ้นยืน บิดขี้เกียจซักแปป แล้ววิ่งเหยาะๆตามน้องแพนด้าที่เดินอุ้ยอ้ายไปอย่างเร็ว
“น้องแพนด้ารอพี่ด้วยครับ!”
ผมวิ่งไปจนทันน้องแพนด้าแล้วค่อยๆลดความเร็วจากวิ่งเหยาะๆเป็นเดินช้าๆเคียงข้างน้องแพนด้าไป น้องแพนด้าหันมามองผมด้วยตาใสๆของมันแปปนึง ก่อนที่จะหันไปมองทางข้างหน้าเหมือนเดิมเดิมดุ่มๆไปโดยที่ไม่สนใจอีกเลย ผมน้อยใจจัง ทำไมน้องแพนด้าไม่สนใจผมเลย
ผมอยากอุ้มอะ อือออออออ อยากอุ้มน้องแพนด้า
อยากอุ้มเฟ้ยยยยยยยยย
ผมได้แต่เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันมองน้องแพนด้าตาเยิ้มอยู่ฝ่ายเดียว น้องแพนด้าไม่ได้สนใจ ยังคงเดินดุ่มๆต่อไปเรื่อยๆ น้องแพนด้าอย่าพาพี่หลงนะครับ พี่หลงจริงๆนะ พาพี่มาแล้วพาพี่กลับด้วยนะ ฮือออออออออ
ผมเดินตามน้องแพนด้ามาได้ซักพัก ไม่เกินห้านาที ผมก็ได้ยินเสียงซ่าๆของน้ำตก
น้ำตกกกกกกกกกกกกกกกกกก น้ำตกกกกกกกกกกกกกกกกกก
น้ำดื่มน้ำกินน้ำใช้น้ำอาบ
สวรรค์แล้วววววววววววววววววว
ผมหันไปมองที่น้องแพนด้า ก็เห็นว่าน้องแพนด้าเดินดุ๊กๆไปจนถึงน้ำตกแล้ว ผมเลยรีบเดินตามน้องแพนด้าไป น้องแพนด้าหันมามองผม ดวงตาเล็กๆกลมๆของน้องแพนด้าเป็นประกาย.. ผมคิดไปเองหรือเปล่านะว่าน้องแพนด้ายิ้มให้ผม..
น้องแพนด้าพาผมมาที่น้ำตก!
“น้องแพนด้า!พี่รักน้องแพนด้าจังเลยครับ!” ผมรีบวิ่งไปที่น้ำตก อุ้มน้องแพนด้าขึ้นแนบอกก่อนที่จะชูน้องแพนด้าขึ้นสูงๆเหมือนน้องแพนด้าเป็นตุ๊กตา ก่อนที่จะกอดน้องแพนด้าแน่นๆอีกครั้งนึง ก้มลงเอาหน้าไปฟัดกับตัวและขนนุ่มๆของน้องแพนด้าอย่างแรง
“แอ๊ววววววววว”
น้องแพนด้าร้องเป็นสัญญาณที่ผมเริ่มจะแปลออกว่าให้ปล่อย ผมเลยปล่อยน้องแพนด้า แล้ววางน้องแพนด้าไว้กับพื้น กวักน้ำใสๆของน้ำตกมากินจนพอใจ ผมเอาหน้าจุ่มไปในน้ำตก สะบัดไปสะบัดมา
สดชื่นจังเลย ฮืออออออออออ สวรรค์ชัดๆ
หลังจากนั้นผมค่อยๆปลดกระดุมและถอดเสื้อเชิ้ตสีขาวที่ตอนนี้เปื้อนไปด้วยรอยอะไรต่อมิอะไรเยอะไปหมดออก แล้วก้มลงไปถอดกางเกงยีนส์หนักๆและซับในของผมเองให้ออกจากตัว หลังจากนั้นผมก็รีบหย่อนตัวลงไปในน้ำที่เย็นสบายทันที
น้ำเย็นๆทำให้ผมสบายตัวขึ้นเยอะเลยยยยยงื้อออออออออ
เอ้อะ..
ผมเพิ่งเห็นว่าน้องแพนด้าจ้องผมตอนที่กำลังถอดเสื้อผ้าตาแป๋วเลยอะ
อาย
ผมอายจัง
“ทะลึ่ง!”
ผมว่ายน้ำมาเกาะฝั่งตรงที่น้องแพนด้านั่งเล่นอยู่ ก่อนที่จะจ้องและตะโกนไปที่น้องแพนด้า ไม่สนใจว่าน้องแพนด้าจะฟังผมอยู่หรือเปล่า ไม่สนใจว่าน้องแพนด้าจะฟังผมรู้เรื่องไหม
ตอนที่ผมกลิ้งตกลงมาหัวของผมอาจจะกระทบกระเทือน
ถึงได้พูดกับแพนด้ายังกับคนบ้า.. ทั้งๆที่น้องแพนด้าไม่ได้เข้าใจผมซักหน่อย
ถึงน้องแพนด้าจะน่ารักและดูฉลาดมากแค่ไหน แต่ยังไงน้องแพนด้าก็เป็นแค่สัตว์
.. .ไม่มีทางเข้าใจผมหรอก
แต่ผมมีความสุขที่ได้อยู่กับน้องแพนด้า
มีความสุขที่ได้คุยกับน้องแพนด้าฝ่ายเดียว
ถึงแม้น้องแพนด้าจะร้องตอบมาแค่แอ๊วๆผมก็มีความสุข
... ไม่รู้สิ ผมคิดว่าผมอาจจะบ้าๆที่นั่งพูดกับแพนด้า
แต่ผมก็ชอบที่ได้ทำมัน
ผมเชื่อว่าน้องแพนด้ารับรู้.. แค่นั้นก็เกินพอสำหรับผมแล้ว
ผมจับน้องแพนด้าที่นั่งเล่นอยู่บนฝั่งให้มาเล่นน้ำกับผม น้องแพนด้าดิ้นดุ๊กดิ๊กๆอย่างแรง ร้องแอ๊วๆจนผมแสบหู แต่ผมก็ไม่ยอม ไม่ยอมแพ้น้องแพนด้าหรอก
“น้องแพนด้ามาเล่นน้ำด้วยกันนะครับ!”
ผมพูด จับน้องแพนด้าให้มาเล่นน้ำด้วยกัน น้องแพนด้าเงยหน้าขึ้นมามองผม ก่อนที่จะตีน้ำใส่หน้าผมอย่างแรงจนผมเผลอหลับตาแล้วปล่อยมือ หลังจากนั้นน้องแพนด้าก็หันตูดใส่ผมก่อนที่จะว่ายน้ำดุ๊กดิ๊กๆขึ้นฝั่งไป
“แอ๊ววววววววววว!!”
... ว่าแต่ปกติแพนด้าว่ายน้ำกันเป็นด้วยหรอครับ OTL
แล้วน้องแพนด้ารู้ได้ยังไงว่าผมอยากอาบน้ำและหิวน้ำจนแทบจะตายอยู่แล้ว
จริงๆน้องแพนด้าไม่ใช่แพนด้าแต่เป็นเทวดาที่มาช่วยผมใช่ไหม?
ใช่หรือเปล่า..
“น้องแพนด้า!พี่รักน้องแพนด้าจังเลยครับ!”
“แอ๊วววววววว”
“น้องแพนด้า.. พี่ว่าให้พี่เรียกน้องแพนด้าแบบนี้คงไม่ดีนะ มันเปลืองพื้นที่”
หลังจากผมตั้งหลักได้ ผมก็ว่ายน้ำไปหาน้องแพนด้าที่อยู่บนฝั่งอีกครั้ง ก่อนที่จะเกาะขอบหินไว้ แล้วเงยหน้าขึ้นมาคุยกับน้องแพนด้าที่ตอนนี้สะบัดขนไปมา
“เดี๋ยวพี่จะตั้งชื่อให้น้องแพนด้านะครับ..อืมมม เอาชื่ออะไรดีล่ะ ? “
“.. .”
ชื่อต่างๆมากมายวนเวียนเข้ามาในหัวของผม แต่ผมก็ยังไม่ถูกใจมันซักชื่อ
อืมมมมม....
ผมหันไปมองกำไลข้อมือหยินหยางที่ใส่มาตั้งแต่เด็กๆ มันเป็นกำไลข้อมือคู่ที่สามารถถอดออกได้เป็นสองชิ้น เป็นกำไลข้อมือเก่าแก่ที่แม่ให้ผมมา
ดำกับขาว
หยินกับหยาง
และมันก็มีชื่อๆนึงแล่นเข้ามาในหัวของผม
“เทา!พี่จะตั้งชื่อน้องแพนด้าว่าเทา!ชื่อเต็มว่าจื่อเถาแต่เรียกสั้นๆง่ายๆว่าเทาดีไหม?”
“....”
“น้องแพนด้า ไม่สิ..จื่อเถาชอบไหมครับ ?”
“แอ๊ววววววววว♥”
100%
- สนุกไม่สนุกมีความระบายอะไรกับน้องแอ๊วเชิญข้างล่าง 55555
- ห้ามไปหลงป่าเพื่อหาน้องแอ๊วนะเราเตือน 555555555
- เวิ่นในทวิจติด #น้องแอ๊ว เป็นกำลังใจหรือเวิ่นเว้อได้นะจุ้บบบบ
- ติดต่อไรท์ได้ที่ @mokzVIP จ้า
ความคิดเห็น