สะดุดรัก ทักใจนายชิน

ลำดับตอนที่ #1 : เรื่องเกิดที่สนามบิน

1

\"พี่ต้น เมื่อไรจะมารับเค้า อืออออ\"
\"ขอโทษทียัยตังค์ พี่ติดธุระด่วน\"*-*
\"แล้วเค้าจะไปบ้านพี่ยังไง เค้ามาครั้งแรกนะ\"
\"อืมรู้แล้ว แต่พี่ไปรับแกไม่ได้จริงๆ*-*\"
\"อืออ อืออ\"
\"เฮ้ย ยัยตังค์อย่าร้องดิ\"*-*
\"อืม งั้นเอาอย่างนี้ เดี่ยวพี่ให้น้องของชีสไปรับก็แล้วกัน\"
\"อืมม มาเร็วๆนะ\"
\"ตู๊ดดดดดดดดตู๊ดดดดดดด\"
ฉันตังค์ค่ะ มากรุงเทพเป็นครั้งแรก ไม่รู้จักใคร พี่ชายตัวดีก็ดันมารับไม่ได้
กลัวววววจัง
แล้วน้องพี่ชีส เป็นผู้ชาย/ผู้หญิง ลักษณะรูปร่างเป้นยังไงก็ไม่เคยเห็น
เพราะความขี้ลืมของฉันแท้เลย ที่ลืมถามพี่ต้น
อือออโทรไปก็ดันปิดเครื่องอีก ๐-๐
พี่ต้นนะพี่ต้น  เค้าจะโทรไปฟ้องแม่
ผู้คนมากมายอย่างนี้ แล้วจะรู้ได้ไงว่าเป็นใครอ่ะ
๐-๐ฮูฮฮฮฮฮใครอ่ะ หล่อจัง
ต้องเป็นดาราเกาหลีแน่แน่เลย ผมสีน้ำตาลโค๊กของเค้าที่เข้ากับทรงผมเท่ห์ที่ถูกจัดทรงอย่างมีสไตล์ และด้วยความสูงและหุ่นที่โคตรเท่ห์ของเค้าแถมผิวขาวเนียนที่ดูยังไงก็เทพบุตรชัดๆ จึงทำให้เค้าดูโดดเด่นและเป็นที่กีดกร๊าดของสาวน้อยสาวใหญ่ แต่ดวงตาคู่นั้นทำไมดูเย็นชาและเยือกเย็นจัง
ใครเผลอไปจ้องคงช็อกแน่ๆเลย
ดูดิมีแต่แม่สาวเสือจ้องตาเป็นมันเลย เอ่เขาหาใครอยู่น๊า*-*
ยัยข้าววววว บ้าเหรอไงเนี่ยแกกำลังคิดอะไรอยู่เนี่ย ~_~!  คิดแต่เรื่องผู้ชาย เห็นผู้ชายหล่อเป็นไม่ได้เลยยย ตอนนี้แกควรเครียดสิจ๊ะ
แกกำลังหาทางไปบ้านพี่ชายแกอยู่นะ
เครียดค่ะเครียดขึ้นทันทีเลย แล้วน้องพี่ชีสจะรับมั๊ยเนี่ย 
ฉันนั่งก้มหน้าบนเก้าอี้ที่ทางสนามบินเค้าจัดไว้ให้ผู้โดยสารนั่ง   อืออออถ้าเขาเบี้ยวอีกคนฉันคงต้องนอนที่นี้แน่ๆเลย
อืออออ    อือออออ
แค่คิดน้ำใสๆบนตาของฉันก็เริ่มทำงานอีกแล้ว o-o 
ในขณะที่ฉันนั่งร้องไห้อยู่ ฉันรู้สึกเหมือนมีคนคนหนึ่งหยุดอยู่ข้างหน้าฉัน
คนเค้ากำลังร้องไห้ แอคติ่งกกำลังดี ยังมีหน้ามายีนดู
ขอดูหน้าคนไร้มารยาทหน่อยเถอะ แม่จะด่าให้ยับเลยคอยดู^-^
โอแม่เจ้า ผู้ชายคนนั้นค่ะ  โฮฮฮฮ คนอะไรตอนไกลๆก็ว่าหล่อแล้วนะค่ะ ดูใกล้ๆๆยิ่งหล่อขึ้นไปอีก
คิดดูสิค่ะว่าหน้าฉันตอนนี้เป็นอย่างไงค่ะ
ถูกต้องเลยค่ะ ฉันได้แต่อึ้ง อ้าปากค้าง ทำตาโตเท่าไข่นกกระจอกเทศเลยคะ
\"นี่ เธอชื่อ ตังค์ใช่มะ\"
เพราะเสียงคนตรงหน้าทำให้ฉันหลุดออกจากสภาพที่แสนจะน่าเกลียดเมื่อกี้คะ
ตายล่ะ ฉันทำหน้าตาหน้าเกลียดแบบนั้นไปนานเท่าไรแล้วเนี่ย
\"นี่ ฉันถามเธอไม่ได้ยินหรือยังไง\"
\"เอ่ออออ คุณว่าไงนะ\"
\"เฮ่ออออ ฉันถามว่าเธอชื่อ ตังค์ใช่มั๊ยยย\"
ทุกคนต่างหันมามองเราสองคนค่ะ ก็จะไม่ให้มองได้ยังไงละค๊า ก็พ่อคู๊นนนนนเล่นพูดซะเสียงดังขณะนั้น
ทำไมต้องทำเสียงดังด้วยล่ะยะ นายเย็ยชา (ฉันแอบตั้งให้เขาเมื่อกี้คะ จำในนิยายมาอ่ะคะ)
\"อืมมม ใช่แล้วจะทำไม\"
นายนั้นส่งสายตาพิฆาตรมาทางฉันทันทีคะ  เอาคำพูดเมื่อกี้คืนตอนนี้จะทันมียเนี่ย
หาที่ตายแท้ๆยายข้าวเอ๊ยยย นายฉันยังไม่ได้เจอพี่ฉันเลยนะอย่าพึ่งฆ่าเลยยย
\"พี่ต้นให้ฉันมารับ\"
\"๐-๐\"
เย้เย้ได้กลับบ้านแล้ววววว 
\"นี่ จะนั่งตรงนั้นอีกนานมั๊ย\"
\"ถ้าอยากเจอพี่ชายเธอ ก็ตามมา\"
พอพูดจบนายนั้นก็เดินจ้ำเอาจ้ำเอาไปเลย 
ไม่รู้จะรีบไปไหน
ฉันรีบวิ่งตามนายนั้นไป
ความหล่อไม่ได้ช่วยอะไรเลยยจริง
ฉันวิ่งตามขาแทบตาย แต่ดูเขายังเดินแบบสบายอยู่เลย
เขาเดินมาหยุดที่รถสปอร์ตคันสวย สีเหลืองดำ ดูหน้ากระโปรงรถเหมือนเต่า แต่ดูข้างแล้วเหมือนปีกพญาหงส์อะไรประมาณนั้นเลยล่ะคะ สรุปแล้วมันเป็นรถในฝันของฉ๊านนนนนน
รถคนนี้ดูโดดเด่นมาก เพราะด้วยรูปลักษณ์ของรถแล้วใครเห็นยังต้องเหลียวมองซ้ำ ยิ่งเป็นพวกคลั่งไคลรถอย่างฉันหแล้วต้องยืนดูเลยละคะ(เวอร์ไปป่าวยัยตังค์*-*คนเขียน)
ฉันรีบกระโจดขึ้นไปนั่งบนรถคันงามด้วยความรวดเร็ว
รถสปอร์ตคันสวยทยานออกจากสนามบินด้วยความเร็วอย่างกับจรวด
ฉันจะถึงบ้านมั๊ยเนี่ยยยยยย><!!!!
พ่อแก้วแม่แก้วช่วยตังค์ด้วย
เมื่อรถออกจากสนามบินสมองอันน้อยนิดของฉันก็เริ่มทำงาน
ฉันมากับใครเนี่ยยย
เมื่อกี้ดีใจไปหน่อยที่มีคนมารับอ่ะ
เลยลืมคิดว่า
อือออ ถ้าเขาหลอกเราล่ะจะทำยังไงดียัยตังค์เอ๊ยยยย
ฉันนนนน ตายแน่ๆ