ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [FIC EXO] EX-Friend?! (KaiDO and exo) [อยู่ในช่วงรีไรท์]

    ลำดับตอนที่ #27 : EX-Friend?! :: Chapter 23 'บทสรุปสุดท้าย' [THE END]

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 3.79K
      7
      27 ต.ค. 56

    chapter 23

     

     

              "แล้วแฟนนายล่ะ?.."

     

     

     

              ผมตัดสินใจถามในสิ่งที่ผมคล่องใจ ตลอดเวลาที่ผมแอบรกไคมา ผมไม่เคยอยากรู้เลยว่าแฟนไคเป็นใคร แต่ในเมื่อไคบอกกับผมว่าเขา..เอ่อ.. รักผม.. แล้วแฟนไคล่ะ เธอเป็นใคร.. หรือว่าไค..

     

     

     

              คบซ้อน...

     

     

     

              "ไม่นะ ฉันไม่ยอมเป็นกิ๊กใครเด็ดขาด" ผมผลักไคออกเต็มแรงตามอารมณ์ที่พุ่งขึ้น แต่ดูเหมือนจะแรงไปหน่อย เพราะไคนั้นลงไปกองบนพื้นเรียบร้อย

     

              "โอ้ย ทำไมต้องรุนแรงว่ะ" ไคร้องมาอย่างดัง แต่ประโยคนั้นไม่กล้าเกินกว่าจะพูดกับดีโอ เหมือนเป็นการก้นด่าในใจตัวเองมากกว่า

     

              "ไม่ต้องเปลี่ยนเรื่อง ฉันไม่ยอมเป็นกิ๊กใครหรอกนะ"

     

              "พูดเรื่องอะไร" ไคเงยหน้ามองผมที่นั่งบนเตียง สายตาหงุนงงอย่างใสซื่อ

     

     

     

              หน่อย... ยังตีหน้าซื่ออีก

     

     

              "ก็แฟนนายไง นายมีแฟนอยู่แล้วแล้วมาบอกรักฉันทำไม ฮึก.. นายมาหลอกฉันให้ดีใจทำไม" อยู่ๆน้ำตาที่แห้งก็เริ่มเอ่อล้นกลับมาอีกครั้ง ไม่รู้มันมาจากไหน แต่พอคิดว่าไคเห็นเขาเป็นตัวสำรอง ดีโอเองก็หยุดน้ำตาไว้ไม่ได้

     

              "เฮ้ยๆ อย่าร้องไห้ดิ ร้องไห้ทำไม" ไคตกใจเมื่อเห็นน้ำตาของคนตัวเล็ก รีบกระโดดขึ้นมานั่งบนเตียงอย่างรวดเร็ว

     

              "ก็..ฮึก..ก็..ไค" คนตัวเล็กเองก็มัวแต่สะอื้น จากที่งงอยู่แล้วก็เพิ่มอาการงงให้ไคอีกเป็นเท่าตัว

     

              "ไม่เอานะครับเด็กดี ไหนบอกไคมาสิว่าร้องไห้เรื่องอะไร"ร่างสูงค่อยๆใช้นิ้วลูบไล้แก้วเนียนของคนตัวเล็กเพื่อปาดน้ำตา เขาไม่ชอบให้คนตรงหน้าเขาร้องไห้ แน่ล่ะ ไม่มีใครชอบให้คนที่ตัวเองรักร้องไห้หรอกนะ

     

              "ก็ไคมีแฟนแล้ว ไคหลอกคยองซู" คนตัวเล็กปัดมือของอีกคนออก จากนั้นก็ยกมือตัวเองขึ้นมาปาดน้ำตาลวกๆ

     

              "แฟน? นี้ดีโอมองผมนะ" ไคค่อยๆเสยคางของคนตัวเล็กให้สบตาตัวเอง "ผมรักดีโอตั้งแต่แรกเจอ ไม่มีวันไหนเลยที่จะไม่คิดถึง แล้วจะเอาเวลาไหนไปนึกถึงหรือรักคนอื่น นี้ไม่เข้าใจนะดีโอกำลังพูดอะไร แต่ผมก็ยืนยันคำ

    เดิมนะว่า 'ผมรักดีโอ' ไม่เคยรักคนอื่น แล้วก็ไม่มีวันรักคนอื่น เข้าใจไหมครับ"

     

              สรรพนามที่ใช้เรียกแทนตัวเองของจงอินนั้นถือว่าไม่คุ้นหูคนตัวเล็กนัก เพราะเมื่อก่อนพวกเขาอยู่ในสถานะเพื่อนกันสรรพนามก็มีตั้งแต่สุภาพแบบประชดประชัน ปกติ จนไปถึงหยาบคายตามประสาเพื่อน แต่ตอนนี้ทั้งสอง

    ก็รู้แล้วว่าพวกเขาคงกลับไปเป็นเพื่อนไม่ได้ แต่แน่นอนพวกเขาไม่ได้เสียใจ ก็แน่ล่ะ.. ใครจะเสียใจที่คนที่เรารักก็รักเราตอบ.. เป็นความรู้สึกแบบเดียวกับที่เรามีให้เขา

     

     

              "แล้ว..แล้ว.." คนตัวเล็กที่กำลังจะเถียง ถึงกับเขินพูดต่อไม่ถูกเลยทีเดียว เมื่อเจอคนตัวโตพูดใส่ไปซะขนาดนั้น

     

              "แล้วอะไรหรอครับ หืม?" คนตัวสูงถึงกับอมยิ้มออกมาเมื่อเห็นอีกคนเกิดอาการหน้าแดงขึ้นเพราะเขา

     

              "แล้ว.. คนในโทรศัพท์ล่ะ ที่ชื่อ.. อึนฮา... ฉันเห็นในโทรศัพท์น่ะ บังเอิญเจอนะ ไม่ได้ตั้งใจแอบดูนะ" คนตัวเล็กรีบออกตัวอย่างรวดเร็ว

     

              "อ้อ... อึนฮา.. อึนฮา ที่รักอ่ะนะ? ฮ่าๆๆๆ" คนตัวสูงนึกตามชื่อที่คนตัวเล็กเอ่ยขึ้นมา

     

              "ใคร?!" ถึงกับแสดงอาการฉุนออกมาทันทีเมื่อคนตัวสูงเอ่ยชื่อผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าเขา นอกจากจะเรียกชื่อแล้วยังมีคำว่าที่รักต่อท้ายอีก มันน่าโมโหไหมล่ะ

     

              "อยากรู้ใช่ไหม" คนตัวสูงถามพร้อมยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

     

              "บอกมาดิ" คนตัวเล็กถึงกับขึ้นเสียงใส่ร่างสูง

     

              "อยากรู้ก็ตามมา"ร่างสูงยักคิ้วเป็นเชิงท้าทายก่อนจะรีบฉุดมือคนตัวเล็กกว่าให้ลุกขึ้นแล้ววิ่งตามออกไปนอกห้อง โดยไม่ลืมหยิบกุญแจรถติดมือไปด้วย

     

     

              ตลอดเวลาที่นั่งอยู่ในรถ คนตัวเล็กเอาแต่ทำหน้ามุ่ยหันนอกไปทางกระจกรถด้านข้างตัวเอง ไม่ยอมพูดคุยหรือแสดงท่าทางอะไรกับร่างสูง คนตัวสูงเองก็ใช้ว่าจะไม่สังเกตุว่าร่างบางนั้นอยู่ในช่วงอารมณ์ไม่ดีอยู่ แต่แทนที่จะ

    เลือกง้อคนตัวเล็กตอนนี้เขากลับเลือกที่จะเงียบ และฮัมเพลงตลอดทางบนรถแทน นิ้วมือที่คุมพวงมาลัยก็เคาะนิ้วเป็นจังหวะเพลงที่ฮัม ทำให้คนตัวเล็กเกิดอาการหมั้นไส้ขึ้นมาทันที

     

              ไปหาผู้หญิงคนอื่น.. ทำตัวอารมณ์ดีเชียวนะ!!!

     

     

     

              โถ่... โด คยองซู นายจะรู้ไหมว่านายกำลังหึงคิมจงอินอยู่..

     

     

     

             

     

              "ถึงแล้ว" จงอินพูดขึ้นพร้อมกลับดับเครื่องยนต์ลง ทำให้คยองซูที่กำลังเหม่อๆอยู่ถึงกับตั้งสติได้อีกครั้งก่อนจะเริ่มสำรวจออกนอกตัวรถ แล้วเขาก็พบว่าที่นี่ไม่ใช่สถานที่ที่คุ้นเคยนัก แต่เขาก็ทำได้

     

              "ที่นี่..." คยองซูหันไปสบตากับจงอินที่ส่งยิ้มบางๆให้กับคยองซูอยู่

     

              "ยินดีต้อนรับ.. สู่บ้านของฉัน"

     

              "ฉันบอกว่าจะมาเจออึนฮาไม่ใช่มาบ้านนาย... หรือว่า" ตอนแรกคยองซูก็พูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดก่อนจะนึกขึ้นมาได้ถึงความเป็นไปได้อีกอย่าง

     

              "อึนฮา.. อยู่บ้นฉันเนี่ยแหละ ไม่รู้จะนอนหรือยังเหมือนกันนะ" ไคส่งยิ้มบางๆให้เขา ก่อนจะเปิดประตูรถเดินนำเข้าตัวบ้านไป ทิ้งให้ไคคำถามกับตัวเอง

     

     

     

     

     

     

     

              อึนฮาเป็นใคร ทำไมได้นอนบ้านไค!!!!

     

     

     

     

              "อ้าวไค ทำไมกลับมาวันนี้ล่ะ ไหนแม่บอกไม่สบายจะกลับมาพรุ่งนี้" เมื่อไคก้าวเดินเข้าบ้านเขาก็ต้องเจอกับเสียงทักทายของพี่สาวของเขาเองที่นั่งดูทีวีอยู่ในส่วนชั้นล่างของบ้าน คยองซูเองที่เรียกว่าแทบจะวิ่งตามไคเข้ามา

    ก็ถึงกับเกือบเบรกไม่อยู่ หันไปโค้งให้พี่สาวของไคแทบไม่ทันพอดี

     

              "อึนฮานอนยั้งอ่ะพี่" ไคไม่สนคำถามว่าพี่สาวตัวเองกลับถามคำถามแทรกขึ้นมาแทน

     

              "น่าจะยังมั้ง อ้าวแล้วนั้นดีโอหรือเปล่าน่ะ ไม่ได้เจอกันนานสบายดีไหม" หญิงสาวส่งยิ้มให้คนตัวเล็กที่ยืนข้างล่างน้องชายตนอย่างเป็นมิตร

     

              "สบายดีฮะ" ดีโอเองก็ยิ้มเขินๆให้กับพี่ของจงอิน

     

              "ไปกันเถอะ" ไคเองเมื่อได้คำตอบจากพี่สาวตัวเองและรอให้ทั้งพี่สาวของตนและคนตัวเล็กทักทายกันเรียบร้อยแล้ว ก็รีบดึงมือคนตัวเล็กให้เดินตามเขาเข้าไปยังชั้นสองของบ้านอย่างรวดเร็ว พี่สาวเขาเองก็มองน้องชายด้วย

    สายตาเอ็นดู หล่อนไม่เห็นน้องชายตัวดีพาเพื่อนคนนี้กลับมานอนบ้านนานแล้วตั้งแต่มันจบชั้นม.ปลาย ก็สมัยม.ปลายดีโอกับจงอินกันสนิทกันถึงมาเที่ยวบ้ากันบ่อย ดีโอเองก็เข้าได้ดีทั้งแม่และพี่สาวของจงอินจนแทบจะเป็นน้องชาย

    คนเล็กของบ้านแทนจงอินไปอยู่แล้ว

     

     

              ก็อกๆ

     

              "เข้าไปนะ" จงอินเคาะประตูอย่างเร่งด่วนก่อนจะเปิดประตูพรวดพราดเข้าห้องไปอย่างรวดเร็ว

     

             

     

     

     

     

     

     

     

     

     

              "พี่จงอิน!!!" เสียงแหลมเล็กดังขึ้น ก่อนจะตามมาด้วยแรงกระโดดกอดขอร่างเล็กเจ้าของห้องซึ่งทำให้จงอินเองถึงกับเซไปหนึ่งก้าว ดีนะที่เขาไม่เสียหลักล้ม ไม่งั้นมีหวังเจ็บตัวครั้งที่สองของคืนนี้แน่

     

              "เบาๆสิอึนฮา พี่เจ็บหมดแล้ว" จงอินกอดตอบร่างเล็กในอ้อมแขน ทั้งสองทักทายกันอย่างน่ารัก โดยท้ิงให้โดคองซูงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

     

              "เอ๋.. พี่จงอิน นั้นใครหรอคะ เพื่อนพี่หรอ" สาวน้อยร่างเล็กเอ่ยเสียงใสขึ้น

     

              "พี่ต้องแนะนำก่อนนะ ดีโอนี้อึนฮา... หลานสาวฉัน น้องของพี่ฉัน แต่ว่ายัยนี้ไม่ยอมเรียกฉันว่าอา ฉันเลยปล่อยเลยตามเลย สุดท้ายฉันก็กลายเป็นพี่ไปแล้ว" จงอินยิ้มบางๆขึ้น

     

              "สวัสดีค่ะ" เด็กน้อยเองก็โค้งให้อย่างคยองซูอย่างมีมารยาท

     

              "อึนฮา นี้โดคยองซู แต่พี่เรียกดีโอ นี่นะ ไม่ใช่เพื่อนพี่หรอก นี้..แฟนพี่เอง" ไคอินย่อตัวลงปล่อยให้หลานสาวตัวเล็กของเขายืนเองบนพื้น

     

              "หืมมมมมมม นี้แฟนพี่จงอินหรอ" ว่าแล้วเด็กสาวตัวเล็กก็เดินวนคยองซูที่ยืนเอ๋ออยู่ ก่อนจะพูดต่อว่า "ภายนอกก็ผ่านดีนะ" แล้วก็พยักหน้ากับตัวเอง

     

              "ผ่านอะไร ยัยตัวเล็ก ไปนอนได้แล้ว" จงอินขยี้ผมของหลานสาวตัวเองก่อนจะดันหลังของเด็กน้อยไปทางเตียง

     

              "จุ๊บหน่อย" ร่างเล็กยกมือเป็นเชิงบอกให้คนเป็นอาอุ้มตน คนเป็นอาเองก็อุ้มหลานสาวอย่างว่าง่าย ก่อนจะตามไปด้วยการหอมแก้มซ้ายขวาฟอดใหญ่ไป ซึ่งใครเห็นก็คงมองว่าเป็นคู่อาหลานที่น่ารักจริงๆ

     

     

     

              เมื่อคนเป็นอาส่งหลานสาวตัวน้อยเข้านอนเรียบร้อยแล้วก็เดินจูงมือคนตัวเล็กอีกคนออกมาจากห้องของหลาน ปิดประตูอย่างเบามือ คนตัวเล็กเองก็ทำได้แต่ก้มหน้าปกปิดความอายที่ตนก่อไว้ จะเป็นเพราะอะไรล่ะถ้าไม่ใช่

    เพราะเขาเองมัวแต่โกรธหลานสาวแท้ของจงอินงั้นหรอ ที่ผ่านมาเขามัวแต่หึงเด็กผู้หญิงตัวเล็กเนี่ยนะ ให้ตายสิ..

     

              เดี๋ยวนะ หึง? นี้เขาหึงไอ้คนตรงหน้านี่หรอเนี่ย

     

     

     

     

     

              เออ!!! ยอมรับก็ได้ว่าหึง... ก็รักนิ เข้าใจป่ะ!!!

     

     

     

              "ทีนี้เข้าใจหรือยังครับ คุณแฟน" คนตัวสูงปล่อยมือจากร่างบาง ก่อนจะหันหน้ามาคุยกับคนตัวเล็กดีๆ อดจะขำไม่ได้กับท่าทีของคนตัวเล็กที่เริ่มอายจากการกระทำของตน

     

              "ก็ใครจะไปรู้เล่า แล้วใครแฟน มั่ว! ยังไม่เคยขอซะหน่อย..." พอเกิดอาการอายก็เริ่มหาเรื่องมาพาลซะงั้น นี้สินะโด คยองซู

     

              "อ้าว.. ต้องขออยู่หรอเนี่ย" ร่างสูงก้มตัวมากระซิบข้างๆหูร่างเล็ก

     

     

              เอาล่ะทุกปัญหาก็เคลียร์แหละ... เขาจะได้มีเวลา.. ทำอะไรๆกับดีโอซักที

     

              "ไม่ขอแล้วจะรู้หรอ" คนตัวเองจากที่หน้าแดงเพราะความอายที่เกิดจากการกระทำของตัวเองอยู่แล้วตอนนี้กลับหน้าแดงกว่าเดิมเพราะการกระทำของคนตัวสูงเข้าไปอีก

     

              "เดี๋ยวก็รู้..ว่าเพื่อนกันเขาจะทำแบบนี้หรือเปล่า" คนตัวสูงยิ้มเจ้าเหล่ก็จะโน้มใบหน้าให้อยู่ในระยะเท่าๆกับร่างเล็ก ริมฝีปากของทั้งสองถูกดึงดูดเข้าไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ... และครั้งนี้เองก็คงไม่มีอะไรขัดทั้งสองอีกแล้วถ้าไม่ติด

    ว่า...

     

     

              "อะแฮ่มๆ พี่แค่จะมานอนกลับลูก โทษทีนะ" เสียงของพี่สาวของอินที่พวกเขาคิดว่าดูทีวีข้างล่างก็ดังขึ้นหลังพวกเขา

     

              "เฮ้อ...." จงอินถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะดึงมือคนตัวเล็กให้ตามไปในห้องเขาอย่างช่วยไม่ได้ ให้ตายสิ

     

     

              มารขัดจังหวะตลอด!!!!

     

     

              เมื่อร่างสูงพาร่างบางเข้ามาในห้องเขาแล้ว ก็หันไปปิดประลงกลอนให้เรียบร้อย ให้มั่นใจพอว่าจะไม่มีมารผจญเขาอีก ยังไม่ทันได้หันไปเปิดไฟ เขาก็หันไปสังเกตุเห็นคนตัวเล็กที่ตอนนี้ได้ทำหน้าตื่นตกใจ ดูเหมือนจะตกใจที่

    เขาพาคนตัวเล็กเข้าห้องนอน แบบนี้มันหน้าแกล้งนัก!!

     

              ร่างสูงรวบมือทั้งสองไว้เหนือหัวก่อนจะใช้ตัวดันร่างเล็กให้ชิดประตูอย่างรวดเร็วโดยที่ร่างเล็กยังไม่ทันได้ตั้งตัว คนตัวสูงเองก็พอใจกับสีหน้าตื่นตระหนกของคนตัวเล็ก.. ยิ่งดูก็ยิ่งหน้าแกล้ง

     

              "นะ.นายจะทำอะไร คิม จงอินถอยไป" คยองซูที่ตอนนี้หน้าขึ้นสีอยู่ถึงกลับยอมเงยหน้าขึ้นมาถามคนตัวสูง

     

              "ทำเป็นถาม.. ของแบบนี้รู้ๆกันอยู่" คนตัวสูงยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะค่อยๆขยับตัวให้แนบชิดกับร่างบางมากขึ้น ใบหน้าโน้มลงมาอีกครั้ง เขาแน่ใจว่าจะไม่มีอย่างอื่นมาขัดขว้างพวกเขาแล้วแน่นอน

     

     

     

     

              ครั้งนี้แหละ....

     

     

     

     

     

              เขามั่นใจครั้งนี้มันต้องสำเร็จ....

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

              พลั่ก!

     

              "โอ้ย!" เสียงของคนตัวสูงที่ร้องขึ้นหลังลงไปกองกับพื้นเรียบร้อย

     

              "อะ..เอ่อ.. ขอโทษนะ แหะๆๆๆ ก็..ก็... ก็นายเป็นหวัดไง ฉันไม่อยากติดหวัดนาย ห่าววววววว~ ง่วงเนาะ โอ๊ะเตียงนายน่านอนดีอ่ะ ขอนอนนะ บายๆ พรุ่งนี้เจอกัน ฝันดี" ร่างเล็กกระโดดลงเตียงทันทีที่พูดเสร็จ ไม่ลืมที่เอา

    ผ้าห่มขึ้นมาพันรอบตัวเองเป็นดักแด้ก่อนที่จะหลับตาลง

     

     

              คนตัวสูงเองที่ตอนนี้ยืนกุมท้องที่จุกของตัวเองลุกขึ้น ก็ใครจะไปคิดล่ะว่าฉากที่เขาคิดจะมีอะไรโรแมนติกกับดีโอ คนตัวเล็กก็อยากเล่นหนังบู๊ถีบเขาขึ้นมาเฉยๆ บอกได้คำเดียว นอกจากจะไม่โรแมนติกแล้วยังโคตร...จุก

     

     

     

              แต่ใครมันจะยอมแพ้ว่ะ เหอะ คิดจะหนีแต่หนีขึ้นไปบนเตียง คิดผิดซะแล้วโด คยองซู

     

     

     

     

     

     

     

     

     

              ถ้าไม่ได้แตะโด คยองซูคืนนี้ อย่ามาเรียกผมคิมจงอิน!!!!!!!!

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    เช้าวันรุ่งขึ้น

     

     

              "ฮัดชิ้ว!"

     

              "ฮัดชิ้ว!!"

     

              "ไปทำกันท่าไหนสองคนนี้ถึงติดหวัดกันได้ล่ะเนี่ย เมื่อวานยังเห็นดีโอดีๆอยู่เลย" เป็นเสียงของพี่สาวจงอินดังทักขึ้น เมื่อจงอินกับคยองซูเดินมาทานข้าวเช้าด้วยกันในตอนเช้าตรู่ พวกเขาก็มีอาการน้ำมูกไหล ตัวร้อนกันทั้งคู่

     

              "ก็..หลายท่าอยู่นะ" ร่างสูงเลือกที่จะตอบคำถามพี่สาวของตนแทน แต่ตายังคงจดจ้องไปยังคนตัวเล็กที่นั่งถัดไปจากตัว

     

              "ไค!!!" ดีโอเรียกขึ้นด้วยสีหน้าแดงแปร๊ด...

     

              "ตายจริง.." พี่สาวจงอินได้แต่หยิบผ้าเช็ดหน้ามาซับเหงื่อของตัวเองอย่างช่วยไม่ได้..

     

     

     

              ...แสดงว่าเสียงที่หล่อนได้ยินเมื่อคืน... หล่อนไม่ได้เข้าใจผิดใช่ไหม

     

              "พี่..." คยองซูได้แต่ส่งเสียงอ่อนไปให้หญิงสาวที่นั่งฝั่งตรงข้าม โดยมีร่างสูงข้างตัวหัวเราะประกอบ

     

              "คุณแม่ค่ะๆ หลายท่านี้คืออะไรหรอคะ" เสียงเล็กแหลดังทักขึ้น ทำให้คนที่ได้ชื่อว่าเป็นผู้ใหญ่ตั้งสติได้ว่า.. ในห้องนี้ยังมีเด็กที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะอยู่ด้วย

     

              "เอ่อ..."คุณแม่ยังสาวถึงกับตะกุกตะกักทีเดียวที่ได้ยินคำถาม...

     

     

     

     

     

     

     

     

     

              ...ก็ใครใช้ให้จงอินกับคยองซูเสียงดังล่ะ แล้วที่นี้ตัวหล่อนเองจะตอบลูกสาวที่ใสซื่อของหล่อนอย่างไงดี....










    ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

    *จุดพลุ* จบไปแล้วกับฟิคเรื่องยาวเรื่องแรกของเรา เย้ๆๆๆ (เคยแต่งจบแต่แบบsf แค่5ตอนจบมากสุดอ่ะ) แต่งจบบแล้วจิร้องไห้

    ลาก่อนนะทุกคน... ล้อเล่นค่ะ ยังมีสเปเชี่ยลอีก.... ใครทิ้งเรื่องนี้ก่อนจะจบสเปเชียลมีงอน!!!! (ใครสน)

    เอาล่ะ! ต่อไปมีเรื่องรบกวนทุกคนนะคะ อยากให้ช่วยออกความเห็นเรื่องต่อไป อ๊ายยยย เขิน! *เอามือปิดหน้า*



    โพล148931


    ========================================================================

    ปิดโหวตแล้ว(?) สรุปว่าเอาฮุนฮาน,ชานแบคนะคะ ใครที่อยากติดตามไปเรื่องนี้ได้เลย....


    http://my.dek-d.com/dekdee/writer/view.php?id=1043043


     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×