คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : EX-Friend?! :: Speacial [hunhan]
speacial hunhan
[Sehun]
ในวันฝนตกวันนั้น......
และผมได้พบเจอคนๆนึง..
ขอบคุณจริงๆ... ขอบคุณที่วันนั้นฝนตก
'อ๊ะ! ให้'ผมพูดก่อนจะยื่นร่มไปให้คนตรงหน้าด้วยไม่ได้มองหน้า ก็ใครมันจะไปกล้ามองล่ะ...
'หืม?' แต่อีกคนดูเหมือนจะมีอาการมึนเล็กน้อย ก็ไม่แปลกแหะ.. เป็นผมก็คงงงๆแหละว่ามีไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้มายื่นร่มให้ตัวเอง
ใช่แล้วครับ ผม โอ เซฮุน นักเรียนชั้น..เอ่อ.. มัธยมต้น สาเหตุที่ต้องมาโรงเรียนแห่งนี้เพราะคนเป็นพี่โทรมาว่าตนลืมหยิบร่มมา จึงขอร้องแกมบังคับให้น้องชายสุดที่รักอย่างเขามารับ ซึ่งตัวเขาเองก็เต็มใจมารับมากถึงขนาดเถียงกันอยู่นาน... จนในที่สุดคนพี่ก็พูดขึ้นมาว่าถ้าไม่มารับจะโทรไปฟ้องแม่ว่าเขาดื้อ... เขารู้ดีว่าแม่จะต้องเชื่อพี่ชายของเขาแน่.. เพราะเขามันลูกพ่อ.. ส่วนพี่ชายตนนั้นลูกแม่... และแน่นอน..แม่ย่อมมีอำนาจมากกว่าพ่อ...
'กลับบ้านไม่ได้ไม่ใช่หรอ เอาไปสิ' ผมยัดร่มใส่มือของคนตรงหน้า.. ทำไมมือนุ่มจังนะ...
'ให้ฉันจะดีหรอ??' คนตรงหน้าผมถามขึ้นอย่างแปลกใจ
'อือ... เอาไว้คราวหน้า.. ค่อยมาคืนนะ' ผมพูดออกไปตามที่ใจคิด
'คราวหน้า? แล้วฉันจะคืนให้นายได้ยังไง??' คนตรงหน้าถามผมอย่างสงสัย นั้นสิ.. ผมกับเขาจะเจอกันได้ยังไง...
...รู้แต่ว่าอยากเจอ... อีกสักครั้ง...
'...' ผมส่ายหน้าเบาๆ
'งั้นหรอ..' คนตรงกลับยิ้มให้ผม จนเป็นผมเองที่รู้สึกสงสัย
'?'
...ยิ้มเพราะอะไรผมไม่รู้แหละ.. รู้แต่ว่า....
ยิ้มสวยเป็นบ้า...
"เซฮุนๆ เซฮุนอาาาาา" ผมได้ยินเสียงเรียกดังๆใกล้หู ทำให้ผมค่อยๆลืมตาตื่นขึ้น
"พะ..พี่ลู่หาน!" เมื่อผมลืมตาขึ้นก็พบกับดวงตาคู่โตสวยจ้องมองผมอย่างแปลกใจในระยะประชิด.. ประชิดซะเล่นเอาหายใจไม่ทั่วท้องเลย
"ตะโกนทำไม เซฮุนอา ฉันเรียกนายนานแล้วไม่ยอมตื่นซักที หลับฝันดีสินะ หลับไปยิ้มไป มีอะไรในฝันหรือไง~" ลู่หานแกล้งพูดทีเล่นที่จริง
"ฝนตก.."ผมมองออกไปนอกหน้าต่างเครื่องบิน เปล่าครับ.. ฝนไม่ได้ตก ตอนนี้ไม่ได้ตก.. แต่ผมแค่.. คิดถึงวันนั้น
"หืม? ฝนตก" พี่ลู่หานมองตามผมไปที่หน้าต่างเครื่องบินแล้วก็ต้องสงสัยว่าผมหมายความว่ายังไง อากาศข้างนอกออกจะดี
".. ไม่มีอะไรครับ"ผมอมยิ้มก่อนจะพูดขึ้นเบาๆ"
[Luhan]
ผมเดินลงมาจากอาคารเรียนครับ ตอนนี้หยุดอยู่ตรงใต้ถุนอาคารเรียนแล้ว แต่ว่ากลับบ้านไม่ได้.. ก็ฝนตกนี้ครับ ผมไม่มีร่มซะด้วย สงสัยผมคงต้องอยู่โรงเรียนอีกสักพักแหละครับ
'อ๊ะ! ให้' อยู่ดีๆผมก็ได้ยินเสียงดังมาจากข้างหลัง
'หืม?' ด้วยความที่ตกใจปนแปลกใจ ทำให้ผมขานตอบไปอย่างงงๆ ก่อนจะพบว่าคนตรงหน้าคือ..
นักเรียนม.ต้นโรงเรียนข้างๆ?? ทำไมมีเด็กม.ต้นโรงเรียนอื่นเข้ามาถึงตัวอาคารเรียนล่ะ? แถมหมอนี้ยังไม่ยอมหันหน้ามาให้ผมมองหน้าอีก เด็กนี้เป็นใคร?
ว่าแต่เด็กม.ต้นเดี๋ยวนี้สูงจังนะ.. ตัวสูงเท่าๆผมเลย
อ๊ะ..ไม่ใช่ประเด็นนี้หว่า..
'กลับบ้านไม่ได้ไม่ใช่หรอ เอาไปสิ' หมอนี้ใช้จังหวะที่ผมกำลังหาคำตอบในจิตใจผมนั้นยัดร่มเข้ามาในมือผม ก่อนที่ผมจะเห็นเด็กนั้นหน้าแดง...
หืม... น่ารักดีแหะ
'ให้ฉันจะดีหรอ??' ผมถามขึ้นอย่างแปลกใจเล็กน้อย
'อือ... เอาไว้คราวหน้า.. ค่อยมาคืนนะ' เด็กนั้นก้มหน้าก้มตาตอบผม ทำไมไม่ยอมสบตากัน? และไอ้คราวหน้าเนี่ย... เมื่อไหร่หรอ ใช่ว่าผมกับไอ้เด็กนี้เป็นเพื่อนบ้าน พี่น้อง หรือญาติกันซะหน่อย เด็กนี้เป็นใครผมยังไม่รู้แม้แต่ชื่อเลย
ชื่อหรอ...
ผมเพ่งสายตาไปที่ป้ายชื่อที่ติดทางหน้าอกด้านซ้ายของคนด้านหน้าผมที่ปักไว้...
โอ..เซฮุน...
'คราวหน้า? แล้วฉันจะคืนให้นายได้ยังไง??' เอาเถอะ ถึงผมจะรู้ก็เถอะว่าเด็กนี้ชื่ออะไร แต่ผมก็ไม่รู้ว่าจะเอาร่มไปคืนเขายังไงอยู่ดี
'...' โอเซฮุนส่ายหน้าช้าๆ เป็นเชิงว่าไม่รู้เหมือนกัน
หืม? โอ เซฮุน.. เคยได้ยินที่ไหนนะ???
'นี้ไอ้ลู่หานนนนนนน ไหนก็อยู่เป็นเพื่อนกันแล้วช่วยงานของคณะกรรมการห้องบ้างสิ'เสียงของคยองซูลอยออกมาจากกองกระดาษที่วางเป็นตั้งๆบังหน้ามันมิด
'เรื่องอะไร ใช่เรื่องที่ไหน ฉันไปล่ะบาย'ผมหยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพายก่อนจะเตรียมตัวเปิดประตูห้องเรียน
'แต่เซฮุนน้องชายฉันรอนะ~ ช่วยฉันหน่อย~~~~~' คยองซูโอดครวญ
'แกก็ไปขอร้องคุณสามีแกที่นั่งข้างๆแกสิ ป่านี้หลับไปถึงสวรรค์ชั้นไหนแล้วล่ะ ขนาดแกโวยวายยังไม่ตื่นเลย คยองซูอา.. ตอนกลางคืนเบาๆกับสามีนายหน่อยนะ สามีนายคงเหนื่อยแน่ๆ..' ผมเดินออกมาพร้อมทิ้งระเบิดลูกใหญ่ไว้ให้คยองซู
'อะ..ไอ้ลู่หานนนนนนนนนนนนนนนน' นั่นไงครับเสียงตะโกนเรียกชื่อผมดังอย่างโมโห
อ้อ...นึกออกแล้ว...ที่แท้ก็น้องไอ้คยองซูนี้เอง ว่าแต่ทำไมน้องมันออกจะสูงแต่คนพี่ช่าง... เอิ่มนะ ผมมีคติไม่ว่าใหญ่ลับหลัง ต้องด่า แซะ แขวะ ตรงๆ
แถมน้องมัน.. น่ารักกว่ามันตั้งเยอะ...
'งั้นหรอ...' ผมอมยิ้มกับความคิดตัวเอง ก่อนจะพบว่า..
น้องไอ้คยองซูหน้าแดงอีกแล้ว...?
น่ารัก...
ผมสะดุ้งเล็กน้อยทันทีที่รู้สึกได้ว่างที่บางสิ่งกดหัวไหล่ผม ก่อนที่ผมจะเห็นว่าเป็นคนข้างๆนั้นที่เผลอหลับอีกครั้ง โอเซฮุน..เด็กขี้เซ้า
---------------------------------------------------------------
เป็นสเปเชียลที่เกิดจากที่วันนี้... ตากฝนไปเรียนพิเศษ... <<เกี่ยวไหมนั้น
อยากมีบรรยากาศฝนตกรถติดช่วยฉัน~~ <<นี้ก็ไม่เกี่ยว
ปล.จริงๆวันนี้กะลง2ตอน.. แต่ดูถ้าอาจจะไม่ไหว~~~
ความคิดเห็น