คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : (รีไรท์)EX-Friend?! :: Chapter 5
chapter 5
"เดินเร็วๆหน่อยสิสองพี่น้องนั้นนะ เดินเป็นเต่าเลย"
"..."
"ทำทั้งฉันทั้งจงอินรอนะเนี่ย"
"..."
"เดี๋ยวฤกษ์เสียหมด"
"แล้วใครกันพี่บอกฉันว่าเครื่องขึ้นบ่ายโมง ทั้งๆมันคือเวลาถึง! ให้ตายสิลู่ฮาน!!!" ครับ... เสียงผมเอง เพราะผมทนให้หน้าของไอ้เพื่อนตัวดีมันตำหนิผมต่อไปไม่ได้แล้ว
ทำไมเรื่องมันเกิดอย่างนี้ได้นะ...
ย้อนไปเมื่อ3วันก่อน
"เซฮุน... อีก3วันแกว่างไหม..." ผมหันหน้าไปถามน้องชายตัวเองหลังจากเก็บโทรศัพท์ที่เพิ่งคุยกับลู่หานเสร็จ
"จะว่างได้ไงพี่ อีก3วันมันไม่เป็นวันหยุดที่ไหน ผมยังเป็นนักศึกษาอยู่นะ"เซฮุนกล่าวอย่างเซ็งๆ นี้พี่เขาสมองกลับหรือเปล่า นับวันนับเดือนได้อยู่ไหม
"หรอ... นั้นฉันคงต้องโทรไปบอกลู่หานว่าแกปฏิเสธคำชวนไปเที่ยวทะเลของลู่หาน... มันคงจะเสียใจ.."ดีโอแกล้งตีหน้าเศร้า
"ไป!"
"ไอ้น้องเวร ที่คนเป็นพี่แท้ๆถามบอกไม่ว่าง ทีบอกไอ้ลู่ชวนนะไปเลย" มันเบะปากใช้มันไปที
"ก็นิดนึง... แล้วตกลงทำไมเอาผมไปด้วย? ไม่ไปกันสองคน?" เซฮุนพูดขึ้นพร้อมรอยยิ้มที่ค่อยกว้างขึ้นบนหน้า
"มันบอกไปเยอะๆสนุกดี มันเอาน้องมัน เพื่อนคนจีน แล้วก็มี...ไค ไปอีกนะ" ดีโอชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อ
ดันมาชะงักชื่อของคนที่ทำให้เขาปั่นป่วนไปได้ทั้งคืน.. ไม่สิ หลายปีมาแล้วนี่นะ...
"ไค? ไอ้คนที่ชอบมาบ้านเราบ่อยๆอ่ะนะ ใช่คนที่มาส่งเมื่อคืนหรือเปล่า" เซฮุนคิ้วขมวดทันทีที่ได้ยินชื่อนี้
"อือ.." ผมเบือนหน้าหนีไปทางประตูรถ ก่อนจะค่อยๆเอาหัวพิงกระจกรถช้าๆ
"งั้นหรอ... แล้วไปยังไง เมื่อไหร่"เซฮุนถาม
"อีกสามวัน ขึ้นเครื่องบินไป ไปไหนไม่รู้ เดี๋ยวไอ้ลู่จองให้ ค่าเครื่องบินออกเองแต่ที่พักฟรี ไปกี่วันไม่รู้ กลับวันไหนไม่รู้ พักที่ไหนไม่รู้"ผมพูดขณะค่อยๆหลับตาลงอย่างช้าๆ
"เฮ้.. นี้ไปเที่ยวรู้ไรบ้างเนี่ย.." เป็นเสียงจบบทสนทนาครั้งสุดท้ายก่อนที่ผมจะหลับไป
"เห๋~~~ หายากนะเนี่ยที่คนอย่างคุณคยองซูจะลา"
'ปาร์ชานยอล' ชายหนุ่มทำหน้าตาตื่นทันทีที่ได้ยินสิ่งที่ลูกน้องของเขากล่าว เรื่องที่เจ้าตัวขอลาพักระยะเวลา1อาทิตย์ ก็ปกติลูกน้องที่บ้างานอย่างคยองซูเนี่ย วันหยุดบางวันยังเห็นมานั่งทำงานที่บริษัทเลย ทำไมอยู่ดีๆมา
ขอลาพักได้ล่ะมันน่าแปลกจริงๆ
ชานยอล ชายหนุ่มตัวสูงยกมือเกาหัวอย่างสงสัย ดูจากบุคลิกของเขาแล้วไม่น่าจะเป็นคนอันตรายอะไรมาก แต่ลูกน้องอย่างดีโอนั้นรู้ดีว่า ไอ้หน้าหล่อบวกกับหุ่นที่สูงโปร่งแบบนี้ล่ะ สาวน้อยสาวใหญ่ติดตรึม และแน่นอน
คนอัธยศัยดีอย่างปาร์คชานยอลจะพลาด.... เขาคว้าตำแหน่งเสือผู้หญิงอย่างง่ายๆ เพราะคนที่ดูดีและมีเงินแบบเขา เพียงแค่เดินผ่าน ผู้หญิงก็พร้อมใจมาตอม.. เอ้ย.. เดินตามชานยอลแหละ
"คยองซูอา~ จะไปไหน ทำไมไม่บอกแบคฮยอน" แบคฮยอนพูดขึ้นก่อนจะทำแก้มป่อง
...เออว่ะ.. เพื่อนคนนี้ของเขายังมีบทอีกหรอ...
"ไปเที่ยวทะเลกับลู่หานและผองเพื่อนน่ะ..เอ่อ.. แบคฮยอนว่างไหม ไปด้วยกันหรือเปล่า.." ผมกลืนน้ำลายดังอึก พยายามจะตบตาเพื่อนสนิทคนนี้ว่าไม่ได้มีอาการ'ลืมเพื่อน'แต่อย่างไร
"จริงหรอ น่าไปจัง แบคฮยอนไปด้วยได้ใช่ไหม เย้!"แบคฮยอนพูดขึ้นอย่างดีใจ
"ใจเย็นๆครับสาวๆ.." อยู่ดีๆคุณชานยอลก็พูดขึ้น
".." พวกเราหันไปหาต้นเสียงคนที่ได้ชื่อว่าเป็น 'หัวหน้า'ของพวกผม
"ผมต้องพูดตรงๆนะครับว่าผมก็อยากให้พวกคุณไปเที่ยวกันบ้าง..." ชานยอลยิ้มตามาให้พวกผม "..แต่ วันตามที่คุณคยองซูบอก เป็นวันที่บริษัทเรามีประชุมครั้งใหญ่กับลูกค้ารายสำคัญ ซึ่งโปรเจ็คสำคัญที่ผมรับผิดชอบ
อยู่จะต้องถูกนำเสนอ.."
".."ผมกับแบคฮยอนมองหน้ากัน
"ผมไม่มีทางเสียลูกน้องฝีมือดีไปทั้ง2คนในวันสำคัญแบบนี้หรอกครับ" ชานยอลทำหน้าที่ใครๆก็รู้ว่า 'แสร้งทำ'เป็นว่าเสียใจ
"ผมคงขอให้คุณคนตัดสินใจนะครับว่าใครจะได้วันหยุดในวันนั้นไป.."
"..."ผมเงียบ
".."แบคฮยอนเงียบ
"..."คุณชานยอลเงียบแต่มีรอยยิ้มบนใบหน้า
ไอ้หัวหน้าใจร้ายเอ้ย!
"แบคฮยอนว่า.. คยอองซูไปเถอะ" แบคฮยอนพูดขึ้น
"แต่นาย..ก็อยากไป" ผมพูดขึ้น..
"แต่นายเป็นคนนัดกับเพื่อน แบคฮยอนมาทีหลัง ไม่เป็นไร" แบคฮยอนยิ้มแต่น้ำเสียงเศร้าๆ เอาแล้วไง..รู้สึกผิดเลยสิ
"ว้าวววว ผมดูมิตรภาพพวกคุณแล้วโคตรซึ้งเลย" คุณชานยอลพูดขึ้น... เอ่อ... ไม่แทรกได้ไหมครับ
"..."ผมกับแบคฮยอนเงียบอีกครั้ง
"บอกตรงๆผมหวังให้คุณคยองซูไปอยู่แล้วล่ะครับ เพราะผมรู้อยู่แล้วว่าน้องแบคฮยอนจะต้องอยากอยู่กับผม ใช่ไหมจ๊ะ น้องแบคฮยอนของพี่ชานยอล~~" คุณชานยอลเข้าไปทำท่าจะกอดแบคฮยอน
"อี๋~" แบคฮยอนหลบตัวก่อนจะบ่นกระปอดกระแปด
"แค่คิดก็ขนลุกแล้วฮะ"
คุณชานยอลนี้เป็นคนพิเศษของแบคฮยอนนะครับ...
ผมเห็นมีคนมาจีบแบคฮยอนตั้งหลายคน...
แต่คุณชานยอลเป็นคนเดียวที่แบคฮยอน...แสดงออกชัดเจนว่า...
ขนลุกขนาดนี้....
โถ่.. น่าสงสารคุณชานยอลจริงๆ
วันที่เครื่องออก
"เซฮุน... เก็บของหรือยัง~" ผมตะโกนไปในห้องของน้องชายตัวเอง
"เสร็จแล้วพี่ เก็บของพี่ไปเถอะของผมเก็บตั้งแต่เมื่อวานแล้ว" แหม่... ทีแบบนี้นะเร็ว...
ผมเดินกลับไปทิ้งตัวลงที่เตียงของตัวเอง ก่อนจะขบคิดเรื่องสำคัญ.. ครับ เรื่องของไค... ผมควรจะทำหน้ายังไงดี.. ผมต้องทำหน้ายังไงดี ผมว่า..ผมชอบเขา ไม่สิ.. รักเขา.. แต่ผมไม่เคยบอกเขาสักครั้ง แล้วหลังจากที่ผม
เจอเขาในรอบหลายๆปี ผมกลับรู้ความจริงที่ว่า... เขามีแฟนแล้ว
...เขามีคนรักแล้ว...
คนที่ไม่ใช่ผม...
ผมควรทำไงดี... ผมต้องทำอย่างไรในสถานะการณ์แบบนี้
ไม่สิ.. ถ้าผมทำอะไรตอนนี้ มันจะยังมีผลต่อหัวใจไคอยู่ไหม...
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย !!! คิดแล้วปวดหัว...
-0*(&^$%
อยู่ๆดีเสียงมือถือผมก็ดังขึ้น ทำให้ผมต้องรีบไปคว้ามือถือที่อยู่อีกฟากของเตียงก่อนจะเห็นว่าโชว์เบอร์ของเพื่อนเจ้าของโครงการไปเที่ยวทะเลครั้งนี้ โทรมาทำไมกันนะ? นี้ยังไม่ใกล้เวลาเครื่องออกเลยนะ เหลือเวลาตั้งเยอะ..
หรือว่ามันตื่นเต้นไปถึงสนามบินแล้ว??
"ฮัลโล่วววววววววววววววววววว" ผมกดรับสายพร้อมกรอกเสียงยานๆลงไป
"แย่แล้วๆๆๆๆๆๆ"มันพูดรัวใส่โทรศัพท์
"อะไรแย่?" ผมที่ตอนนี้ไม่เข้าใจสถานะการณ์ถาม
"คือว่า..." มันเว้นวรรค
"ว่า?..." ผมเลยถามต่อ
"คือว่าจริงๆ เครื่องบินมันจะขึ้นในอีก2ชั่วโมงแล้ว รีบมาเลยนะ ฉันดูตั๋วผิดนะ แหะๆ เจอกันที่สนามบิน" แล้วมันก็ตัดสายไป...
"ไอ้ลู่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" ผมตะโกนเรียกชื่อมันลั่นบ้านทั้งที่รู้ว่ายังไงมันก็ไม่ได้ยิน...
ปัจจุบัน...
"แล้วพี่คริสล่ะพี่ลู่ฮาน" เซฮุนที่ตอนนี้เดินไปข้างๆลู่ฮานตอนไหนก็ไม่รู้ถามขึ้น
"เดี๋ยวตามมาพรุ่งนี้อยู่เคลียร์งานก่อน ฉันเลยให้รอรับเพื่อนฉันที่มาจากจีนด้วยเลย"ลู่ฮานพูดอย่างอารมณ์ดี.. อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้มีแม่..เอ้ย! น้องชายมาคุมตั้งวันนึง
"อ้อ..." เซฮุนขานตอบอย่างไม่รู้จะพูดอะไรต่อ
ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรในเรื่องน้องชายไอ้ลู่อยู่แล้ว แต่ที่ผมสนใจคือ... ทำไมอยู่ดีๆผมกับไคจึงกลายว่าเดินคู่กันได้ล่ะ...
เมื่อผมเดินขึ้นมาบนตัวเครื่อง ผมก็ต้องตกใจที่ตำแหน่งที่นั่งของผมคือนั่งข้างไค ส่วนน้องชายกับเพื่อนตัวดีของผมอีกคนนั่นนั่งด้วยกัน..
"ทำไมแกต้องนั่งกับน้องฉันวะ!!!" ผมถามอย่างลู่หานอย่างมีน้ำโห ไม่ใช่โกรธที่มันนั่งข้างน้องผมหรอกนะครับ แต่โกรธที่มันจงใจ..ให้ผมนั่งข้างไค
"ก็แหม่..."นอกจากจะท่าทางหมั่นไส้ของมันแล้ว มันยังเอามือไปควงแขนน้องผมที่ตอนนี้กำลังทำหน้าแดงอยู่" คนเขาจะไปฮันนีมูนกันก็ต้องนั่งใกล้กันสิ อย่าขัดขว้างได้ไหมครับคุณพี่สามี" ลู่ฮานพูดแล้วหัวเราะคิกคัก ไม่
สนใจหน้าน้องผมที่จะแดงแค่ไหน
"อย่าพูดไรไร้สาระ นายก็ไม่เห็นด้วยใช่ไหมไค" ผมหันไปขอความช่วยเหลือต่อคนข้างๆผม
".."แต่คำตอบที่ได้กลับมาคือการยักไหล่แล้วเดินไปนั่งที่ของตัวเอง
"ไปได้แล้วครับพี่สามี สามีพี่เขายังไม่ว่าอะไรเลย.." แล้วลู่หานก็ดึงเซฮุนนั่งข้างตนก่อนที่ตนจะนั่งลงข้างๆตาม
ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ไอ้ลู่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
------------------------------------------------------
ทำไมกลายเป็นว่าไปเที่ยวทะเลกันได้ล่ะ... คนแต่งสงสัย!!
เอาเถอะเรื่องนี้มันไม่มีพล็อตนี้น่าไม่แน่ตอนสุดท้ายอาจจะเฉลยว่าดีโอเป็นผู้หญิงแปลงเพศมาก็ได้ <<<นี้ก็อาการหนักเกิน...
เป็นอีกตอนที่ไร้แก่นสารเนื้อเรื่องเป็นไงบอกด้วยนะคะ
ตอนมารีไรท์ตอนนี้รู้สึกกุมขมับ อารมณ์แบบ..นี้ฉันคิดอะไรอยู่ตอนนั้น
สรรพนามก็เรียกมั่วไปหมด เซฮุน ลู่ฮาน คยองซู ฉันเรียกสลับกันหมด.. คงง่วงสินะ..
ความคิดเห็น