คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : (รีไรท์)EX-Friend?! :: Chapter 3
chapter3
ตอนนี้ผมนั่งอยู่บนรถที่ดูดีมากๆคันหนึ่งครับ ครับ... ผมไม่รู้ว่ามันยี่ห้ออะไร รู้แค่ว่ามันคงจะแพง ทำให้ผมต้องนั่งเกร็งให้มีส่วนที่โดนรถน้อยที่สุด เพราะกลัวความโชคดีของผมจะพาลทำให้รถราคาแพงนั้นเสียหาย ส่วนเจ้าของรถนั้นก็ไม่ได้สนใจอะไรผมเลย เอาแต่ฮัมเพลงตลอดทาง แต่ก็ดีแล้วล่ะครับ เกิดสนใจผมขึ้นมาแล้วไม่มีสมาธิขับรถนอกจากชีวิตคนในรถของทั้งผมล่ะนจะต้องอันตรายแล้ว... รถราคาแพงต้องบุบสลายแน่ๆ...
"หวีดวิ้ว~ ทำไมสองคนนี้มาด้วยกันได้ล่ะจ๊ะ แหม่ๆๆๆ ทำตัวสมกับเป็นคู่รักของห้องจริงๆ"
ครับ... คนที่พูดนั้นไม่มีทางเป็นผมหรือไคไปได้หรอกครับ ก็คงเป็นหนึ่งในบรรดา..คุณเพื่อนปากหมานั้นแหละครับ...
แต่คู่รักของห้อง??
'เฮ้ย!'ผมร้องออกมาอย่างตกใจ เมื่อกำลังเรียนวิชาคหกรรมภาคปฏิบัติอยู่ แต่ด้วยทักษะความเป็นกุลสตรีที่มีอยู่ในสายเลือด... อันน้อยนิด.. ครับมีดบาด...
'เฮ้ย!!' ส่วนไอ้คนข้างๆผมก็ตกใจไม่แพ้กัน มันรีบล้างมือแล้ววิ่งมาดูผม เอ่อ...คือคุณเพื่อนล้างมือสะอาดยั้งครับ? คุณเพื่อนหมักหมูอยู่นะ...
'อะไร ฉันมีดบาดแกจะตกใจทำไม' ผมมองเขาอย่างงงๆ ก็ไม่งงได้อย่างไง อย่าว่าแต่นักเรียนชายเลย นักเรียนหญิงหลายคนยังโดนบาด ต่อให้คยองซูคนนี้หล่อแค่ได้ก็โดนบาดได้เหมือนกันแหละนะ...
'เลือด! แผลๆๆๆ เฮ้ย! ทำไงดีๆ อ้อ! อาจารย์ครับ คยองซูโดนมีดบาดครับ ขออณุญาตไปห้องพยาบาลครับ' อยู่ดีๆไคก็ตะโกนขึ้น เล่นเอาคนทั้งห้องตกใจกันเป็นแถบๆ
'ห๊ะ?'อาจารย์วิชาคหกรรมที่กำลังงงว่าเกิดอะไรขึ้นก็ขานตอบอย่างงงวย ครับ.. อาจารย์ไม่ใช่คนเดียวที่งงหรอกครับ ผมก็งง คนทั้งห้องก็งง คือ... มีดบาดเนี่ยต้องไปห้องพยาบาลเลยหรอ??
'ผมไปก่อนนะครับ เดี๋ยวมาทำต่อ' พูดจบไอ้คุณเพื่อนก็ดึงมือข้างที่ผมไม่เจ็บออกแรงให้ผมวิ่งตาม...
ไม่ต้องรีบก็ได้มั้ง.. มีดบาดมันคงไม่ทำให้เลือดไหลจนตายหรอก..ที่สำคัญ... ก้าวขาตามไม่ทันครับ...
'....' ได้แต่สาผแช่งคนที่ลากผมมาในใจครับ ไม่กล้าจะด่าออกมาตรงเดี๋ยวจากแผลมีดบาดจะหลายเป็นแผลโดนแทง..
'เนี่ยล่ะนะ เพราะความโง่ของคนเรา ก็ให้มีดมันกินเลือดซะงั้น?' ไคพูดขณะกำลังหากล่องปฐมพยาบาลในห้องพยาบาล
'...' เออๆ.. ติดไว้ก่อนนะ ถ้าไม่เห็นว่าจะทำแผลให้นี้ด่ากลับไปแล้ว
'อ๊ะ! เจอแล้ว นั่งๆเดี๋ยวทำแผลให้'
คือ..ไค.. 'แผล'ที่นายว่าเนี่ยยาวไม่ถึงเซนแล้วก็ไม่ลึกด้วย ทำไมต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่ด้วยนะ...
นี้เป็นห่วงมากไปนะ..
เดี๋ยวนะ..เป็นห่วง...
บ้าไงคยองซู..เพื่อนกันเขาก็ห่วงกันทั้งนั้นแหละ..จะใจเต้นหาบ้าแกหรอ
'เอาล่ะเสร็จแล้ว เป็นอะไรหรือเปล่าเงียบไปเลยแหะ ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า นอนพักไหม' เดี๋ยวนะ? มีดบาดนี้นอนพักกันเลยหรอครับ คือผมมีดบาดนะครับไม่ใช่คลอดลูก ไม่ได้เสียเลือดถึงขนาดหน้ามืดหมดแรงนะครับคุณไค..
...งี่เง่าชะมัด
'บ้าหรือไง ไปๆ ไปเรียนต่อ พาฉันออกมานี้กะอู้ล่ะสิ รู้ทัน' ผมบอกก่อนไคจะยักคิ้วให้มัน แล้วก็รีบเดินหนีมันออกมาจากห้องพยาบาล
'อ้าว.. ก็เห็นหน้าแดงๆ' ไคบ่นไล่หลังผมมา
.... บ้าหรือไง หน้าแดงมันไม่ได้แปลว่าไม่สบายอย่างเดียวซะหน่อย... มันยัง..มันยัง...
ร้อน...
ร้อนเถอะอย่ามั่วคิดเอาเอง...
'หวีดวิ้ว~ ไงจ๊ะ คยองซูคุง~ คุณแฟนจงอินไปทำแผลท่าไหนล่ะไปซะน๊านนานเลย~~~' เสียงผองเพื่อนปากแมวของผมพูดขึ้น
'ท่าที่แกดูเมื่อคืนอะแหละ' ผมตอบส่งๆไป ผมรู้ครับว่ามันหมายความว่าไงกัน แต่ถ้าผมเถียงต้องโดนพวกมันล้อหนักกว่านี้แน่ เลยพูดแบบนี้ซะดีกว่า
'อุ้ย คุณมึงรู้ได้ไงครับว่าผมเพิ่งไปหาหนังโป๊มาดู เมื่อคืนนี้โคตรเด็ด! เอาไหมครับ เดี๋ยวผมให้ยืม' อย่างน้อยมันก็เปลี่ยนเรื่องถึงแม้เรื่องมันจะ... ไม่น่าฟังเท่าไหร่
'หุบปากไปว่ะ' ไคเดินตามหลังผมมาก่อนจะพูดประโยคที่ทำให้ห้องเงียบกริบ... แม้กระทั่งอาจารย์ที่กำลังค้างท่าถือทัพพีไว้.. ไอ้หมอนี้โคตรมีอิทธิพลในห้องเลยครับ
ผมยักไหล่อย่างไม่สนใจ อย่างนี้แหละครับ เวลาหมอนี้อยู่กับคนอื่นมักจะวางมาดเข้มใช้สายตาอำมหิตส่งไปให้คนอื่น ทำให้คนอื่นเกรง.. แต่อย่างที่รู้ๆกัน คยองซูคนนี้ไม่มีทางสายตาไอ้ลูกหมาแบบนี้หรอกครับ ไม่เห็นจะน่ากลัวเลยซักนิดดดดด
'โห้ยๆ โอเคๆ ไม่พูดล่ะ คยองซูนายบอกแฟนนายบ้างสิว่าอย่าดุนัก ฉันไม่มีกระดูกให้' แล้วคนทั้งห้องก็หัวเราะกันใหญ่ นี้ผมไม่ใช่คนเดียวสินะที่คิดว่าไคมันเหมือนหมา..
ผมก็อยากจะหัวเราะนะครับถ้าไม่ติดว่าได้ยินคำๆนึงก่อน 'แฟน' คำๆนี้ทำให้ผมรู้สึกปั่นป่วน หรือสึกเหมือนอวัยวะในท้องลอยขึ้นแต่รางกายภายนอกยังอยู่ที่เดิม หัวใจเต้นเร็วเหมือนเวลาวิ่งรอบสนามเลย.. ทำไมกันนะ... หรือว่าผมจะเดินมาเหนื่อยเกิน..
'อ้าว หน้าแดงไปซะแล้ว~ ไม่เอาไม่แซวสาวน้อยแหละ' เพื่อนคนเดิมหันไปทำท่ากระซิบกระซาบกับเพื่อน แต่โคตรนะครับ...กระซิบบ้านป้าคุณเพื่อนเสียงดังถึงเกาะเชจูแล้วครับ
'อยากตายกันใช่ไหมห๊ะ คย๊ากกกกกกก' แล้วผมก็เอาทัพพีไล่หวดคุณเพื่อนตัวดี..
"อย่าพูดอะไรที่ชวนให้ผมเอาตีนทาบหน้าคุณได้ไหมครับ ไอ้คุณลู่หาน" ผมตอบกลับไปยังใบหน้ากวนๆของเพื่อนผม
ลู่ฮาน เป็นเพื่อนในห้องที่แก่กว่าพวกผมถึง2ปีครับ ถามว่าทำไมถึงแก่กว่าก็คงเพราะหมอนี้ย้ายมาจากจีนน่ะครับ อยู่ฝึกภาษาปีนิดๆ แล้วก็กว่าจะยอมมาเรียนได้ก็ปาไป2ปีทำให้มาเรียนกับพวกผม ซึ่งเอาจริงๆ... ไม่เคยมีใครเรียกมันว่าพี่สักคน...
ด้วยความที่มันหน้าหวานแต่นิสัยแมนทำให้ทั้งผู้หญิงและผู้ชายจีบมันครับ แต่ผมไม่เคยเห็นมันชอบใครสักคน สงสัยมัวไปเตะบอลจนไม่สนหน้าฟ้าท้าดินอะไรมั้งครับ
"ก็มันจริงนิ พวกแกตัวติดกันตั้งแต่เรียน มางานเลี้ยงรุ่นพร้อมกัน นี้แจกการ์ดเมื่อไหร่บอกด้วย" ลู่หานพูดพร้อมกระดกของเหล้าทีเดียวหมดแก้ว
"การ์ดอ่ะไม่มี แต่ซองงานศพแกก็ไม่ว่า"ผมพูดพร้อมหยิบแก้วเปล่ามาที่กะว่าจะรินแอลกอฮอล์ชนิดเดียวกับที่ลู่หานดื่มไป
อยู่ดีๆผมก็รู้สึกได้ถึงแรงดึงที่มือผมก่อนจะเงยหน้าไปเห็นว่าคุณสารถีที่แสนดีรั้งมือผมไว้ไม่ให้ไปถึงขวดแอลกอฮอล์
"อะไร" ผมหันไปถามอย่างงงๆ
"ดื่มได้หรอ" เขาถามผมอย่างงๆ
'อารายของพวกนาย นายบอกให้ดีโอดื่มดีโอก็ดื่มแล้วไง เอิ๊ก~'
'เฮ้ยๆ ฉันว่ามอมไอ้คยองซูแค่นี้เถอะ เมาเละซะขนาดนี้' ลู่หานหันไปหาเพื่อนคนอื่นๆที่นั่งล้อมวงกัน เพื่อนทุกคนพยักหน้าเป็นเชิงว่าเห็นด้วยกับความคิดของลู่หาน และมีไม่น้อยที่ทำหน้าประมาณว่า 'เอามันไปเก็บก่อนที่มันจะอาลวาด'
'ทำไมต้องไล่กันด้วย ดีโอทำอะไรผิด ฮรึก' น้ำตาที่เริ่มซึมออกมาจากกวงตาคู่สวยของดีโอ เจ้าตัวที่ตอนนี้กำลังเมาไม่มีทางได้รู้ว่า...
...น้ำตาที่คลอออกมา ได้กระชากหัวใจคนๆนึงให้ใจหายไปด้วย
'จงอิน! เก็บเมียมึง' ลู่หานตะโกนบอกจงอิน ทั้งๆที่ถ้าไม่บอกจงอินก็พร้อมจะเอาร่างที่กึ่งมีสตินี้ออกมาจากวงแอลกอฮอล์เต็มที
'ไม่เอา~ ไม่ไป~ ดีโอน่ะ... ดีโอน่ะ... รักทุกคนเลย~~' ด้วยความที่สติเหลือน้อยเต็มทีทำให้เริ่มพูดไม่ตรงประเด็นไปอยู่แล้ว
'ครับๆ รู้แล้วครับ ไป! ไปนอนข้างบนได้แล้วครับ แบคฮยอนนายเอากุญแจห้องนายมาสิ ฉันจะเอาดีโอไปส่ง' จงอินหันไปพูดกับเพื่อนสนิทของดีโอ ก่อนจะพบว่า... แบคฮยอนหลับไปแล้ว... ให้ตายสิ..
'ไหนๆ ไอ้คยองซูก็บอกรักแล้วจูบมันหน่อยไหมจงอิน' ถึงแม้สภาพคยองซูจะไม่เหลือสิ่งที่เรียกว่าสติแต่ลู่หานก็มิวายแซวคู่รักประจำห้อง
'ไอ้ลู่...' ไคส่งน้ำเสียงดุๆไปให้ลู่ฮาน แต่ก็แน่ล่ะครับ..มีหรอที่ลู่ฮานจะสลด
'จูบหรอ ว้าว~ *0* ดีโอยังไม่เคยมีจูบเลย มาม่ะ มาจูบกัน จู๊บ~~~' นางเล็กที่ไม่ได้สติตอนนี้พยายามจะ.. เอ่อ... ลวนลามจงอิน
'เฮ้ยๆๆๆ ดีโอๆ อย่านะเฮ้ย! พวกคุณมึงเอาดีโอออกไปดิ'จงอินตะโกนบอกเพื่อนทันทีที่รู้สึกได้ว่ากำลังโดนลวนลามทางเพศอยู่ แถมดีโอตอนเมานี้แรงเยอะกว่าตอนมีสติอีกครับ
'เรื่อง? พวกกูอยากดูพวกมึงจูบกันจนไส้ติ่งจะแตกอยู่แล้ว เฮ้ยๆ มือถือใครยังแบตไม่หมดถ่ายไว้ดิๆ จูบเลย! จูบเลย!'ลู่หานพูดขึ้นก่อนที่ทั้งลู่หานและเพื่อนจะส่งเสียงเชียร์ บางคนก็คว้ามือถือขึ้นมาถ่ายเป็นคลิปบ้าง เป็นภาพถ่ายบ้าง
ร่างของดีโอที่ตอนนี้ไม่รู้เอาแรงมาจากไหนพยายามดันร่างของจงอินให้ติดพื้น ไม่สิ คงเพราะจงอินไม่อยากทำอะไรรุนแรงกับดีโอด้วยล่ะมั้งถึงทำให้ดีโอยังสามารถดันจงอินได้อยู่ขณะนี้
หน้าขางดีโอค่อยๆหลับตาลงช้าๆ แล้วค่อยๆ.. เลื่นหน้าเข้าใกล้หน้าจงอิน..
ใกล้อีก....
'จูบเลย! จูบเลย! จูบเลย!'เสียงเพื่อนๆก็ต่างเชียร์ให้กับคู่ที่กำลังจะโชว์สวีทกันอยู่ขณะนี้
ใกล้อีก....
ใกล้เรื่อยๆ...
ใกล้มาก....
ใกล้จนกระทั้ง.....
พรื้บ!
'โถ่เว้ย! คลายแม็กซ์แล้วไฟดับ' ท่ามกลางความมืดที่อยู่ดีๆก็ก่อตัวขึ้น ทำให้เหล่าเด็กผู้ชายในห้องนี้อารมณ์เสียกันตามๆกัน
'เซ็ง อุตส่าจะดูฉากสวีทก่อนนอน' อีกเสียงบ่นมาก่อนจะตามไปที่เสียงที่สามที่สี่..ที่ห้า ... ก่อนจะดังขึ้น
'โอ๊ะ ไฟติดแล้ว' เสียงนึงบอก
'กูพาดีโอไปนอนก่อนนะ มึงหากุญแจห้องดีโอจากแบคฮยอนดิ' จงอินพูดพร้อมทำท่าจะอุ้มดีโอขึ้น
'โห้ยยย ไม่หนักแงะว่ะ จะยากอะไรมึงเอาคยองซูไปนอนห้องมึงสิ เดี๋ยวกูไปนอนแทนคยองซูเอง ไปๆ ไปไหนก็ไป กูหมดอารมณ์ อดดูฉากเลิฟซีน' ลู่หานออกปากไล่ก่อนที่จะหันไปรินแอลกอฮอล์ในแก้วอีกครั้ง..
สุดท้ายก็ไม่มีใครรู้ว่าภายใต้ความมืดมีอะไรเกิดขึ้น...
จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นจริงๆนะหรอ...
อยากรู้...ก็ถามจงอินเอาล่ะกัน..
ว่าแต่ปากคยองซูนุ่มไหมจงอิน..
"แค่แก้ว2แก้ว สบายมาก แค่กินไม่ให้เมา อีกอย่างฉันโตขึ้นแล้วไม่เมาเป็นเด็กๆหรอก" ผมบอกอย่างอารมณ์ดี คนเราแก่ขึ้นก็ต้องมีสังสรรค์เยอะขึ้น ผมเองก็สร้างภูมิต้านทานมากขึ้นกว่าสมัยมัธยม
"งั้นก็ตามใจ..." ไคไม่ได้เซ้าซี้ผม เขายักไหล่ก่อนจะเทแก้วของตัวเองบ้าง
"เดี๋ยวกูขอตัวไปรับโทรศัพท์แปปนะ" อยู่ดีๆไคก็พูดขึ้น
"อะไรเนี่ย เมียนั่งอยู่ข้างๆ แฟนโทรมาหรือไง" ลู่หานพูดขึ้นตามประสาคนปากหมาแถมยังเริ่มมึนๆแล้วด้วย
เช่นเดิมที่ไคไม่ได้สนใจอะไรก่อนจะยักไหล่ ส่งสายตากรุ้มกริ่มพร้อมยิ้มมุมปากบางๆ แล้วเดินไปทางที่จะไปห้องน้ำ ทางที่คิดว่าจะสามารถคุยโทรศัพท์ได้อย่างสะดวก
"ไม่เป็นไรนะคยองซูอา?" แบคฮยอนที่เงียบอยู่นานอยู่ดีๆก็เอ่ยขึ้น
"เป็นไรจะเป็นไรได้ล่ะ" ผมยิ้มส่งไปให้กับแบคฮยอนที่ทำหน้าเป็นห่วงมาให้ผม ก่อนจะแสดงท่าทีว่าไม่เป็นไร
"ก็เรื่องที่มึง... ลีลาให้เวลาผ่านไปเป็นปีๆ.. นี้ก็ไม่รู้ว่าหมาคาบไปแดกหรือเปล่า" ลู่หานที่ตอนนี้ทำหน้าเหมือนใกล้เมาเต็มที่แล้ว... แต่ก็ไม่วายปากสุนัขอยู่..
"เอ่อ.. กูไปเข้าห้องน้ำแปปนะ" ผมลุกขึ้นทันทีที่ลู่หานพูดจบ
ดีกว่าจะต้องมาตอบคำถามพวกมันครับ
นี้ทุกคนก็คงรู้หมดแล้วล่ะว่าผมรู้สึกยังไงกับไค เหลือก็แต่เจ้าตัวเนี่ยแหละครับ..
ผมรีบออกมาจากวงเหล้าของเพื่อนก่อนจะตรงไปที่ทางห้องน้ำ กะว่าจะล้างหน้าล้างตาให้สดชื่นแล้วค่อยออกไปตอบคำถามของพวกมัน โดยที่ผมลืมคิดว่าผมอาจจะได้ยินเสียงบทสนทนาที่ไม่ได้ตั้งใจแบบนี้
"อือ.. เดี๋ยวพี่ก็กลับแล้ว เราน่ะ..นอนไปก่อนเลย" ไคพูดตอบเสียงปลายปลายด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
"โอป้าไม่โกหก.. นอนก่อนเลยครับ"
"ครับๆ ฝันดีเช่นกันครับ"
"ราตรีสวีสดิ์ครับ.. ที่รัก"
เคยรู้สึกเหมอนล้มทั้งยืนไหมครับ
-------------------------------------------------------
จบไปแล้วกับอีก1ตอน วันนี้เหนื่อยๆเบลอ เลิกเรียน5โมงเรียนพิเศษต่อถึง2ทุ่ม ฝนตกตอนกลับบ้านอีก
ปล.แอบกระซิบว่า... เนื้อเรื่องจริงจะเป็นตอนต่อไปแล้ว!! <<<< ที่ผ่านมานี้คืออะไร บทนำ 4ตอน??
มารีไรท์ตอนนี้แล้วเพลีย..นี้ถ้าคำผิดจะเยอะขนาดนี้รีดเดอร์น่าจะบอกกัน T^T
ความคิดเห็น