คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : EX-Friend?! :: Speacial [ดีโอ? ไค?]
Speacial [ดีโอ? ไค?]
..ได้โปรด.. อย่าอยู่ห่างฉัน
ประโยคนี้ทำให้ผมนึกถึงอีกเหตุการณ์ เหตุการณ์ที่ไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้เลย เพียงแต่ว่า.. คนพูดเป็นคนเดิม และคนฟังก็ยังยังเป็นผมคนเดิม...
'เฮ้ย อะไรว่ะ!' ผมร้องขึ้นทันทีเมื่อรัยรู้ได้ว่าตัวเองโดนผลักให้ล้มลงที่กองขยะ
โดนใช้ให้มาทิ้งขยะคนเดียวซวยไม่พอหรือไงว่ะ!!!
ผมหันไปทางด้านหลังตัวเองทันที เพื่อจะหามือปริศนาที่บังอาจมาผลักผมล่มไปในดงขยะแบบนี้ เมื่อผมหันไปผมก็ต้องพบกับฉากที่เหมือยเคยดูในซีรีย์ต่างๆที่มีนางเอกรับบทเป็นเด็กสาววัยมัธยม มันคือฉากที่นางเอกโดนนักเรียนผู้หญิงสามคนกำลังหาเรื่อง เรื่องมันก็เกือบๆจะตรงกับผมนะครับ..แต่นางเอกที่ว่าดันเป็นผม..ที่เป็นผู้ชาย
เมื่อผมเห็นว่าเป็นรุ่นน้องสามคนที่มีแววนางร้ายสิงอยู่ในตัวคุณเธอ ผมก็เดาๆอนาคตตัวเองออกเลยล่ะครับ แต่ละนางดูแรงแซงหอยทากซะอีก(อะไร) เอ่อ..น้องครับ ไม่มีใครบอกน้องหรอครับว่าแต่งหน้ามาโรงเรียนได้เหมือนงิ้วขนาดนี้ คนอื่นเขากลัวหมด..
ครับ รวมถึงพี่ด้วย.. พี่ก็กลัวน้อง
ผมรีบยืนขึ้นอย่างเร่งด่วน แต่ไม่ทันที่จะยืนเต็มตัวก็โดนมือของหนึ่งในเด็กรุ่นน้องตรงหน้าผลักมาอีกครั้ง
"อะไรนักหนาว่ะ"ถึงแม้ว่าตอนนี้ผมจะกลัวหน้างิ้วๆของพวกเธอ แต่ผมก็เป็นผู้ชายที่ไม่ได้ไร้ศักดิ์ศรีขนาดมีคนผลักตัวเองลงกองขยะถึงสองครั้งแล้วจะยังไม่รู้สึกอะไรนะครับ
"รุ่นพี่คยองซู พี่ก็น่าจะถามตัวเองนะว่ารุ่นพี่น่ะทำอะไร" ในที่สุดก็เข้าประเด็นซักที...
ครับ นี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมเจอเหตุการณ์ประมาณนี้ แต่มันไม่ได้เหม็นขนาดนี้.. เอ่อ..ผมหมายถึงโดนผลักลงกองขยะนะครับ ผมมักโดนกลุ่มเด็กผู้หญิงโรงเรียนนี้หาเรื่องเรื่องตลอดแหละครับ และด้วยเหตุผลเดิมๆนั้นคือ...
...ดันไปสนิทกับคิมจงอิน!!!
คืออยากจะบอกว่าน้องครับ พี่ไม่ได้อยากจะสนิทกับมันเท่าไหร่นะครับ คือสถานการณ์มันพาไป รองเป็นน้องไหมล่ะครับ เป็นเพื่อนร่วมห้องกัน นั่งข้างกัน เป็นคณะกรรมการร่วมกัน แถมยังโดนเพื่อนแซวว่าเป็นคู่รักของห้อง! ถึงจะไม่ชอบเหตุผลข้อสุดท้าย แต่ถ้าเป็นใครมันก็สนิทกันแหละครับ
"อืมๆ ไว้ฉันจะห่างจากไคนะ" ผมพูดตัดบท คือบอกตามตรงไม่อยากมีเรื่องนะครับ ไม่ได้กลัวนะ แต่น้องเขาเป็นผู้หญิงนะครับ.. ไม่ได้กลัวจริงๆนะ
"เดี๋ยวสิ คราวที่แล้วรุ่นพี่ก็รับปากแบบนี้ แต่ไม่เห็นห่างกันเลย" หนึ่งในสามคนนั้นพูดขึ้น
"ใช่ๆ ฉันยังเห็นพวกพี่ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดเลย"อีกคนพูดขึ้นบ้าง
"ฉันก็คิดแบบนั้น เมื่อไหร่พี่จะเลิกยุ่งกับรุ่นพี่ขงอินของพวกเราซักที" เด็กที่เหมือนหัวหน้าแก็งค์นั้นพูดขึ้น
จงอินของพวกเรา? แหวะ เลี่ยนจะอ้วก
"คือน้องครับ..เราเป็นเพื่อนกันไง มิตรภาพของลูกผู้ชายไง ไม่มีอะไรจริงๆ" ผมพยายามพูดหว่านล้อม
"แล้วทำไมที่พวกเรารุ่นพี่จงอินถึงไม่คิดจะมีมิตรภาพบ้างล่ะ ทำไมต้องเป็นรุ่นพี่!" เด็กหญิงเบอร์สองพูดขึ้น
"ใช่ๆ ฉันก็ทำดีกับพี่เขาตั้งเยอะ แต่พี่เขาไม่แม้แต่จะพูดอะไรกับฉันด้วยซ้ำ" เด็กสาวเบอร์สามพูดแทรก
เอ่อ.. น้องครับ คือ... พี่จะรู้ไหมครับว่าทำไม!!!!!
"ครับๆ ผมเข้าใจแล้ว เดี๋ยวจะไปคุยกับไคให้ว่าให้สนใจพวกเธอด้วย" ผมพยายามยื่นขอเสนอ
"จริงหรอ!"เด็กสาวเบอร์หนึ่งกล่าวขึ้นอย่างดีใจ
"อือๆ นั้นฉันขอตัวก่อนนะ เดี๋ยวฉันคุยกับไคให้" ผมรีบลุกขึ้นทันทีที่เห็นทางรอดของตัวเอง แต่ก็ต้องตกใจทันที เมื่อเด็กหญิงหัวหน้าแก็งค์นั้นรั้งคอเสื้อผมไว้..
เอ่อ... ผมยังเป็นรุ่นพี่ของเธอด้วยหรอเนี่ย??
"เดี๋ยวก่อน.." เด็กหญิงหัวหน้าแก็งค์พูดขึ้น
"อะไร" ผมที่ตอนนี้เริ่มหงุดหงิดหน่อยๆแล้วขานตอบไป
"เรื่องชื่อเรียกน่ะ ทำไมถึงมีแต่รุ่นพี่คนเดียวที่เรียกรุ่นพี่จงอินว่าไค! มันไม่สนิทมากไปหรอ!!" สมแล้วที่เป็นหัวหน้าแก็งค์ปัญหาเยอะจริงๆ
"เอ่อ.. ไม่ได้มีแต่ฉันนะ พวกพี่ๆของไค แม่ของเขาก็เรียกไง ไม่ใช่ฉันคนเดียวซะหน่อย ฮ่าๆๆๆ" ผมหัวเราะกลบเกลื่อนสถานการณ์พยายามนึกทางหนีทีไล่ไว้ก่อน
"ว่าไงนะ ครอบครัวรุ่นพี่จงอินเรียกชื่อนี้หรอ แล้วทำไมพี่ที่เป็นแค่เพื่อนถึงมีสิทธิ์เรียกล่ะ!!" เด็กสาวเบอร์สองพูดอย่างโมโห
"คะ..คือ ไม่มีไรหรอกก็อย่างฉันก็โดนที่บ้านเรียกว่าดีโอไง คือมันเท่กว่าไง ฮ่าๆๆๆ แรกกันเรียกไง ไม่มี ไม่มีอะไร.."
"รุ่นพี่จงอินก็เรียกชื่อพี่ด้วยชื่อในครอบครัว???" เด็กสาวเบอร์หนึ่งถาม
คิดจะแก้ตัวหรือคิดจะฆ่าตัวตายเนี่ย โด คยองซู... แกล้งตายในสถานการณ์นี้จะรอดไหม...
"ว่าไงล่ะรุ่นพี่คยองซู.." ทั้งสามคนก้าวเข้ามาหาผมมากขึ้น..
พระเจ้าฮะ.. คยองซูไม่อยากตายตอนนี้..
"ดีโอออ~~ " ปล้วจู่ๆก็มีเสียงสวรรค์ ไม่ใช่แหละครับ มันคือเสียงนรกมากกว่า เพราะเจ้าของเสียงดันเป็นต้นเหตุของเหตุหารณ์ทั้งหมด ใช่ครับ.. ไคมันวิ่งมายังจุดที่ผมกำลังโดนฆ่าตรกรรมทางสายตาและคำพูดอยู่ มาได้จังหวะมากๆครับคุณเพื่อน!
ผมรีบวิ่งหลบไปอยู่หลังไคทันทีครับ อย่าว่าผมเลยนะครับ ผมรู้ว่ารุ่นน้องตรงหน้าผมคงไม่กล้าทำอะไรไคแน่ๆ ผมจึงปลอดภัยเมื่อหลบอยู่หลังเขาไงครับ ฮี่ๆๆๆ
"พวกเธอทำอะไรดีโอ.. เหม็นจังว่ะ" ประโยคแรกแม่งดูดีนะ ไอ้ประโยคหลังน่าตบจริงๆ แล้วก็นะ คนโดนผลักล้มในกองขยะใครมันจะหอม!
"พวกเราเปล่านะคะ" รุ่นน้องเบอร์หนึ่งพูดอีกครั้ง
เปล่าอะไร ตัวพี่เหม็นขนาดนี้ยังบอกว่าเปล่าอีก! นั้นๆๆ ตีหน้าซื่ออีก
"พวกเราแค่มาคุยเรื่องที่ทำไมมีแต่รุ่นพี่คยองซูคนเดียวที่ได้เรียกรุ่นพี่จงอินว่าไค"เด็กเบอร์สองพูดพร้อมตีหน้าซื่ออีกคน
"เฮ้อ.."ไคถอดหายใจเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อว่า "ฉันเป็นคนบังคับให้ดีโอเรียกเองแหละ"
ใช่ๆๆๆ จริงๆตอนแรกผมไม่เต็มใจเรียกนะ
"ทำไมล่ะคะ? ทำไมมีรุ่นพี่คยองซูคนเดียวที่ได้เรียก" หัวหน้าแก็งค์พูดขึ้น
ไคจึงจับไหล่ผม ดันออกมาให้ยืนอยู่ในระดับเดียวกัน ก่อนจะตอบสั้นๆว่า
"ก็พวกเราสนิทกัน"
"แล้วทำไมพวกเราถึงสนิทกับพี่ไม่ได้บ้าง!"เด็กทั้งสามคนโวยวาย
"เพราะฉันไม่สนใจใครหน้าไหนทั้งนั้นแหละ รวมทั้งพวกเธอด้วย เลิกหาเรื่องดีโอได้แล้ว ต่อให้ไม่มีดีโอฉันก็ไม่อยากสนิทกับพวกผู้หญิงขี้อิจฉาหรอกนะ ไปกันเถอะดีโอ" พูดจบก็ดึงมือผมแล้วหันหลังเดินออกไปเลย ทิ้งให้เด็กทั้งสามคนนั้นหน้าเสียอยู่ข้างหลัง
"เหม็นตัวเองชะมัด เด็กพวกนี้ก็แสบจริง โอ้ย! หยุดเดินทำไม!" ในขณะที่ผมกำลังเดินถือถังขยะห้องในห้อง ปากก็ก่นด่ากลุ่มรุ่นน้องกลุ่มเมื่อกี้ ทำให้สมาธิของผมไม่ได้จดจ่ออยู่ที่การเดิน ทำให้ไปจนกับแผ่นหลังคนที่เดินนำหน้ามาก่อน ด้วยอารมณ์หงุดหงิดก็อดไม่ได้ที่จะโวยวาย
"ขอโทษ.." ร่างสูงเอ่ยออกมาเบาๆ ถึงแม้จะดูน่าสงสารแต่ก็ไม่มีผลกับบอกขแงคยองซูคนนี้หรอก
"เออรู้ตัวว่าเป็นต้นเหตุก็ดีแล้ว" ผมรู้ว่าที่ไคมันขอโทษไม่ใช่เพราะที่ผมเดินชนหลังมันแล้วเป็นคนเจ็บเอง แต่มาจากที่มันเป็นต้นเหตุให้ผมเจอเรื่องแย่ๆวันนี้
"ขอโทษ.." คราวนี้เหมือนจะรู้สึกผิดจริงแหะ.. เอาแต่พูดว่าขอโทษ
"เออๆ วันหลังจะช่วยก็รีบๆมาสิ ดูดิคลุกขยะกี่รอบแล้วก็ไม่รู้" ผมพูดพร้อมเดินนำหน้ามันมา
"ถ้างั้น... ..ได้โปรด.. อย่าอยู่ห่างฉัน" ไคพูดจบก็สวมกอดผมด้านหลัง ก่อนจะเอาคางมาเกยบนไหล่ผมเบาๆ
นายคงเป็นห่วงฉันมากจริงๆสินะ...
คิดได้แบบนั้นก็ทำให้ผมได้แต่ระบายยิ้มออกมาเบาๆ ผมไม่รู้หรอกว่าหน้าของผมจะแดงหรือเปล่า รู้แต่ว่าจังหวะการเต้นของหัวใจของผมมันเต้นผิดปกติ.. มันเต้นถี่เร็วมากขึ้น แบบนี้เขาเรียกว่า... หรือเปล่านะ.. มันเรียกว่า...
"ไอ้สองตัวนั้นอ่ะ หยุดสวีทแล้วมาช่วยกันทำเวรต่อดิ" เสียงลู่ฮานตะโกนลงมาจากระเบียงชั้นสี่ของอาคารเรียน
ไอ้มารผจญเอ้ย!!!
-------------------------------------------------------------------------------------
วันนี้มาสองตอนเลย ก็วันนี้อารมณ์ดีนิ ก็chapteerที่9 มีคนเม้นตั้ง2คน -////- <<ดีใจง่ายไปป่ะ
หลายคนคงไม่ได้สงสัยเรื่องชื่อไค? จงอิน? ดีโ? คยองซู? มาด่อนใช่ป่ะล่ะ แหะๆๆๆ
แต่มันมีที่มานะ มีใครสังเกตุไหมว่าในบรรดาเพื่อนทั้งหมดมีแค่2คนนี้ที่เรียกกันแบบนี้ คนอื่น(ยกเว้นคนในครอบครัว)เรียกชื่อจริงหมดเลย
อิอิ บอกแล้วว่าเป็นเรื่องไม่แน่นอนของคนแต่ง อารมณ์ดีก็อัพมันทั้ง2ตอนอ่ะ ไม่แน่คืนนี้ก็มาอีก ต้องลุ้นกันไป ฮ่าๆๆๆ
ปล.บอกคนแต่งทีว่าพรุ่งนี้มีสอบ ฮ่าาาาาาาา
ความคิดเห็น