คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : (รีไรท์) EX-Friend?! :: INTRO
วันนี้สินะ...
"พี่จะไปไหน แต่งตัวซะดีเชียว" โอ เซฮุน น้องชายตัวดีของผมพูดทักขึ้นมาโดยที่ยังไม่ได้ล่ะสายตาจากจอทีวีซักนิด
แล้วนี้มัน... รู้ได้ไงว่าผมแต่งตัวดี?
"มีงานเลี้ยงรุ่น จะไปหาเพื่อน" ผมตอบเสียงสดใสพร้อมเดินฮัมเพลงออกผ่านมันไป
ผมตอบตามความจริง จริงๆผมก็เพิ่งรู้เนี่ยแหละว่ามีงานเลี้ยงรุ่นด้วย ก็ไอ้คุณแบคฮยอนเพื่อนตัวดีก็เพิ่งโทรมาบอกเมื่อเช้าว่ามีงานเลี้ยงรุ่น มันบอกว่าห้องผมนัดกันเป็นเดือนๆแล้ว แต่ผมมันพวกไม่มีโซเซียลเน็ตเวิร์คเลยทำให้ไม่รู้เรื่องกับเขา คุณแบคฮยอนก็เลยอาสาเป็นคนบอกผม แต่ตัวที่อาสาเนี่ยแหละครับ มัน.. ลืม มานึกได้ก็วันที่ต้องไปแล้ว
ดีนะที่วันนี้ว่าง...
"ที่ไหนอ่ะพี่? ใครไปบ้าง? กลับเมื่อไหร่? ไปด้วยได้ไหม?" อยู่ดีๆคุณน้องชายตัวดีก็เลิกให้ความสนใจกับทีวี พร้อมกับถามคำถามที่ประนึงเปลี่ยนฐานะของตัวเองจากน้อง..เป็นแม่ มันหันมาถามพร้อมส่งสายตาเป็นประกายให้ผม... เอ่อ... ขยะแขยง
"เป็นแม่หรือไงโอ เซฮุน ถามเยอะจริง นัดเจอกันที่ผับ เพื่อนที่มีก็มีแต่ห้องพี่ ส่วนไปด้วยได้ไหม... รอแกอายุเข้าผับได้ก่อนค่ออยว่ากัน" ผมพูดพร้อมรีบเดินหนีมันออกมาจากบ้าน ขืนอยู่นานมีหวังได้โดนมันเกาะแข็งเกาะขา โคฟเวอร์เป็นปลิงจะสิงผมแน่ๆ
"โถ่ พี่.. ก็ผมอยากไป..." ผมได้ยินเสียงพึมพำแค่นั้นก่อนที่จะปิดประตูเสียงดังใส่มัน
..คงเพราะคยองซูปิดประตูเสียงดังเกินไปจริงๆ จึงไม่ได้ยินประโยคหลังที่น้องชายกำลังจะพูดให้จบ...
'ก็ผม... อยากไป.. เจอ..พี่ลู่หาน...'
ผมโบกแท็กซี่ขึ้นไปพร้อมจุดหมายปลายทาง ตอนนี้มันยังไม่ใช่เวลานัดหรอกครับ มันก่อนเวลานัดเป็นชั่วโมง ผมรู้สึกตื่นเต้นนี่นา..ที่จะได้เจอเพื่อนนี้ครับ แต่ก็เพราะด้วยความที่มาก่อนเวลานัดมากไป ผมเลยบอกลุงคนขับแท็กซี่ให้ไปห้างใกล้ๆกับผับที่แบคฮยอนบอกแทน อย่างน้อยก็ไปเดินเล่นข้ามเวลาก่อน
"นัดแฟนหรอพ่อหนุ่ม" อยู่ดีๆลุงคนขับแท็กซี่ก็พูดขึ้นทำลายความเงียบ
"ครับ?" ไม่ใช่เพราะฟังภาษาเกาหลีไม่เข้าใจ แต่คงเป็นเพราะอยู่ดีๆโดนชวนคุยมากกว่า ผมที่กำลังเหม่อๆเลยตั้งสติฟังคำถามของลุงคนขับไม่ทัน
"ก็ลุงเห็นพ่อหนุ่มนั่งมองนาฬิกาแล้วยิ้มไปด้วย ลุงเลยนึกว่าพ่อหนุ่มนัดแฟนซะอีก ไม่ต้องอายหรอก ลุงเป็นคนขับแท็กซี่มานาน ลูกค้าส่วนใหญ่ที่นัดแฟนไว้ก็ทำหน้าเหมือนพ่อหนุ่มเนี่ยแหละ" คุณลุงคนขับพูดขึ้นด้วยท่ทางมั่นใจ
"อ้อ เปล่าหรอกครับ..." ผมยิ้มปฏิเสธคุณลุงคนขับอย่างนอบน้อม
...แต่ถ้าใช่.. ก็คงดี....
"ไม่ต้องเขินหรอกครับ" ลุงคนขับแท็กซี่ทำหน้าตาเหมือนรู้ทันผมเล็กน้อย ส่วนผมได้แต่ส่งยิ้มประมาณว่าไม่ใช่ให้เขาเล็กน้อยโดยที่ไม่ได้พูดประโยคที่สมองคิดไป ก็จะพูดได้อย่างไงล่ะ.. ก็แฟนสักคนก็ไม่มี จะเอาที่ไหนไปนัดกันได้
หลังจากจบสนทนาได้ไม่นาน คุณลุงก็จอดรถให้ผมที่หน้าห้างที่เป็นเป้าหมาย ผมจ่ายเงินให้ลุงแท็กซี่คนนั้นเรียบร้อยแล้ว ผมก็เดินตามห้างไปเรื่อยๆ ก็ไม่มีจุดประสงค์ที่จะมาเป็นพิเศษ เพียงแค่กะมาเดินข้ามเวลาให้มันพ้นๆไป เดินเข้าแผนกนั้นออกแผนกนี้ แต่ก็ไม่มีแพลนจะซื้ออะไรอยู่ดี เดินไปเดินมาจนคิดว่าขายาวๆ(?)ของผมนั้นเริ่มล้าแล้ว ผมก็เลยหันซ้ายหันขวาเพื่อหาที่่ที่พอจะเป็นที่นั่งพักได้ พอกวาดสายตาเจอก็รีบออกตัวทันทีโดยที่ไม่ได้มองทางให้ดี ส่งผลให้ผม..
โครม!!
ชนเข้ากับวัตถุประหลาดสักอย่าง ไม่ใช่ว่าผมมันตัวบางร่างน้อยขนาดนั้นนะครับ(คนอื่นมักจะบอกว่าผมเตี้ยมากกว่าใช้คำว่าร่างน้อย) แต่ถ้าคุณโดนชนแบบไม่ทันตั้งตัวแล้วล่ะก็ มันก็ไม่ผิดใช่ไหมที่ล่ะที่จะล้มแบบหงายหลัง..
"โอ้ยยยย" วัตถุประหลาดนั้นส่งเสียงร้อง ทั้งๆที่ที่จริงแล้วผมต่างหากที่ควรเป็นคนร้อง เพราะอย่างน้อยผมก็เป็นคนล้ม แต่ไอ้วัตถุประหลาดนั้นก็แค่เซเล็กน้อยเอง
"ขอโทษครับ" เอาล่ะ.. ความเป็นพระเอก(?)ผมกำลังเรียกร้องหน้าที่ของมัน อย่างไงผมเองก็เป็นคนที่เดินไม่ดูทางเอง ยังไงก็ต้องขอโทษมันก่อนล่ะหว่า...
"เดินไงไม่ดูทาง? เห็นไหมว่าคนเขาเจ็... ดะ..ดีโอย่า?" น้ำเสียงคุ้นหูที่ทำท่าจะต่อว่าผมกลับเป็นเสียงที่เรียกชื่อผม น้ำเสียงคุ้นหูแบบนี้...
ใครกัน?
"ไคอา...??"
ขอร้องนะครับคนอ่านกรุณาอย่าเล่นมุข 'ไค และ ใครล่ะ'ต่อ มันจะทำให้ฟิครักกุ๊กกิ๊กกลายเป็นฟิคฮาคอมมาดี้ไป... อย่างน้อยหน้าผมก็ไม่ได้ตลกเหมือนหม่ำนะครับ...
----------------------------------------------------------------------
เข้ามาปรับปรุงภาษาเล็กน้อย.. แต่เนื้อหาก็พยายามจะคงไว้ให้ได้มากที่สุด(?) ถึงแม้จะไม่ค่อยแตกต่างจากก่อนรีไรท์ก็ตาม... 5555
ความคิดเห็น