ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 220 VS 284
“สอง สอง ศูนย์ เหรอ”
“อืม ใช่ สองร้อยยี่สิบ นายคิดว่าไง...อิจิ ศาสตราจารย์โทมัส นักคณิตศาสตร์ชื่อดังที่เพิ่งจะได้รางวัลจากกษัตริย์เดนมาร์ก กลับมาถูกฆ่าตายในบ้านของตน เบาะแสมีเพียงจี้ห้อยคอที่สลักเลข ‘สอง สอง ศูนย์’ กำอยู่ในมือผู้ตาย หรือว่านี่เป็นปริศนาที่เขาต้องการทิ้งไว้ให้นักคณิตศาสตร์ทั่วโลกหาคำตอบมัน”
อิจิ นั่งเงียบราวกับครุ่นคิดอะไรบางอย่าง ในขณะที่คุโตะกำลังรอความความคิดเห็นของอิจิ เพื่อนสนิทของเขา
อิจิกับคุโตะเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เรียนไฮสคูล เขาทั้งสองเป็นผู้ที่หลงรักในคณิตศาสตร์ และคณิตศาสตร์นี่เองที่ทำให้เขาทั้งสองผูกพันกันมาก ทั้งคู่จึงตัดสินใจเรียนต่อทางด้านคณิตศาสตร์โดยตรง และตอนนี้พวกเขาก็กำลังเรียนปริญญาโท ณ มหาวิทยาลัยเทรซา มหาวิทยาลัยที่ได้ชื่อว่าเป็นอันดับสองในด้านคณิตศาสตร์ขณะนี้
อิจิสนใจทางด้านทฤษฎีจำนวน ส่วนคุโตะเน้นหนักไปทางพีชคณิต ดังนั้น ยามใดที่คุโตะมีปัญหาเรื่องตัวเลข เขามักจะนำมาถามอิจิเสมอ
“แล้วนายรู้มาว่ายังไงอีก” อิจิพูดออกมาหลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง
“ก็ที่น่าสนใจ ก็คือ ศาสตราจารย์โทมัสคนนี้เขาก็มีจี้แบบเดียวกันที่เขาห้อยอยู่ที่คอในขณะตาย แต่ตัวเลขคนละตัวกัน”
“เลขอะไรล่ะ คุโตะ”
“นายเริ่มสนใจขึ้นมาแล้วละซิ เอางี้..เลี้ยงอาหารเที่ยงฉันแล้วฉันจะบอก ข่าวนี้มาจากวงในเชียวน่ะ” คุโตะเริ่มยื่นข้อเสนอไปให้
“ได้” อิจิรับข้อเสนออย่างรวดเร็ว
“เลขบนนั้นก็คือ สอง แปด สี่”
“อืม ฉันพอรู้อะไรบางอย่างแล้วล่ะ”
“อะไรอิจิ ฉันเริ่มจะสนุกแล้ว พลังมันเริ่มล้นปรี่ เร็วซิ นายไขปริศนาอะไรได้”
“เอางี้ล่ะกัน เลี้ยงข้าวเที่ยงฉันซิ” อิจิใช้ไม้เดียวกันกับคุโตะ
“เอาอย่างงี้เลยเหรอ อย่างนั้นฉันก็ขาดทุนดิ”
“แล้วนายไปลงทุนอะไรตอนไหน”
“ไม่รู้ว่ะ”
แล้วอิจิก็เล่าสิ่งที่เขารู้ให้คุโตะฟัง แม้ว่าเขาจะไขปมนี้ออก แต่ทว่านัยน์ตาอิจิกลับเศร้าหมองเหมือนเขาปิดบังความลับอะไรบางอย่างเอาไว้
*********************************************************************
ณ มหาวิทยาลัยแมนตัน มหาวิทยาลัยที่ได้ชื่อว่าเป็นอันดับหนึ่งทางด้านคณิตศาสตร์ อาวาซากิกับจิโร่กำลังถกเรื่องเดียวกัน
“ปริศนาตัวเลขนั่นเหรอ แหมถ้าใครในมหาลัยเรารู้เรื่องนี้ เขาก็คงรู้ว่ามันหมายความว่ายังไง”
“แล้วมันหมายความว่ายังไงล่ะ”
“เฮ้ย อย่าบอกว่านายไม่รู้น่ะ จิโร่”
“อืม” คำตอบสั้นๆของจิโร่ทำให้อาวาซากิกุมขมับทันที
“ก็ ‘220’ กับ ‘284’ เป็นจำนวนมิตรภาพ (amicable numbers) ยังไงล่ะ ตัวหารแท้ของ 220 ก็คือ 1, 2, 4, 5, 10, 11, 20, 22, 44, 55, 110 ซึ่งหากนำมาบวกกันทั้งหมดก็จะได้ผลลัพท์เป็น 284 ส่วนตัวหารแท้ของ 284 ก็มี 1, 2, 4, 71, 142 ซึ่งมีผลบวกเป็น 220”
“อย่างนี้นี่เองถึงเรียกว่าจำนวนมิตรภาพ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับการตายของศาสตราจารย์โทมัส”
“ก็เพราะว่า ‘มิตรภาพ’ ไงล่ะ”
“ฉันไม่เข้าใจอยู่ดี” จิโร่ตอบไปอย่างซื่อๆจนอาวาซากิต้องกุมขมับเป็นครั้งที่สอง
“มันมีความเชื่ออยู่ว่า บุคคลคู่ใดที่ห้อยตัวเลขที่เป็นจำนวนมิตรภาพบนเครื่องรางของขลัง เขาทั้งคู่ก็จะเป็นมิตรภาพกันตลอดไป”
“งั้นคดีนี้ก็สรุปได้ง่ายดายละซิ ผู้ตายกำสร้อยของคนร้าย และคนร้ายก็เป็นคนที่ผู้ตายไว้ใจมากที่สุด เราต้องสืบต่อไปว่าใครที่ห้อยจำนวนมิตรภาพคู่กับศาสตราจารย์โทมัส” จิโร่พูดออกมาอย่างมั่นใจ
“งั้นเราไปสืบที่มหาวิทยาลัยเลนฮาร์ดกันเถอะ เพื่อทีเราอาจได้เบาะแสจากนักศึกษาที่ศาสตราจารย์โทมัสสอนก็ได้”
“แล้ววิชาคลาสต่อไปล่ะ นายจะโดดเหรอ”
“รึว่านายอยากเข้าไปให้ตาแกนั่นบ่นให้ฟัง วิชาง่ายๆแบบนี้ไม่ต้องเข้าหรอก”
“มันง่ายสำหรับนาย แต่สำหรับฉัน...”
“เอาเถอะนา” สิ้นเสียงพูดอาวาซากิก็ดึงมือจิโร่ ลากเขาไปยังสถานีรถไฟประจำเมืองแมนตันทันที
“อืม ใช่ สองร้อยยี่สิบ นายคิดว่าไง...อิจิ ศาสตราจารย์โทมัส นักคณิตศาสตร์ชื่อดังที่เพิ่งจะได้รางวัลจากกษัตริย์เดนมาร์ก กลับมาถูกฆ่าตายในบ้านของตน เบาะแสมีเพียงจี้ห้อยคอที่สลักเลข ‘สอง สอง ศูนย์’ กำอยู่ในมือผู้ตาย หรือว่านี่เป็นปริศนาที่เขาต้องการทิ้งไว้ให้นักคณิตศาสตร์ทั่วโลกหาคำตอบมัน”
อิจิ นั่งเงียบราวกับครุ่นคิดอะไรบางอย่าง ในขณะที่คุโตะกำลังรอความความคิดเห็นของอิจิ เพื่อนสนิทของเขา
อิจิกับคุโตะเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เรียนไฮสคูล เขาทั้งสองเป็นผู้ที่หลงรักในคณิตศาสตร์ และคณิตศาสตร์นี่เองที่ทำให้เขาทั้งสองผูกพันกันมาก ทั้งคู่จึงตัดสินใจเรียนต่อทางด้านคณิตศาสตร์โดยตรง และตอนนี้พวกเขาก็กำลังเรียนปริญญาโท ณ มหาวิทยาลัยเทรซา มหาวิทยาลัยที่ได้ชื่อว่าเป็นอันดับสองในด้านคณิตศาสตร์ขณะนี้
อิจิสนใจทางด้านทฤษฎีจำนวน ส่วนคุโตะเน้นหนักไปทางพีชคณิต ดังนั้น ยามใดที่คุโตะมีปัญหาเรื่องตัวเลข เขามักจะนำมาถามอิจิเสมอ
“แล้วนายรู้มาว่ายังไงอีก” อิจิพูดออกมาหลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง
“ก็ที่น่าสนใจ ก็คือ ศาสตราจารย์โทมัสคนนี้เขาก็มีจี้แบบเดียวกันที่เขาห้อยอยู่ที่คอในขณะตาย แต่ตัวเลขคนละตัวกัน”
“เลขอะไรล่ะ คุโตะ”
“นายเริ่มสนใจขึ้นมาแล้วละซิ เอางี้..เลี้ยงอาหารเที่ยงฉันแล้วฉันจะบอก ข่าวนี้มาจากวงในเชียวน่ะ” คุโตะเริ่มยื่นข้อเสนอไปให้
“ได้” อิจิรับข้อเสนออย่างรวดเร็ว
“เลขบนนั้นก็คือ สอง แปด สี่”
“อืม ฉันพอรู้อะไรบางอย่างแล้วล่ะ”
“อะไรอิจิ ฉันเริ่มจะสนุกแล้ว พลังมันเริ่มล้นปรี่ เร็วซิ นายไขปริศนาอะไรได้”
“เอางี้ล่ะกัน เลี้ยงข้าวเที่ยงฉันซิ” อิจิใช้ไม้เดียวกันกับคุโตะ
“เอาอย่างงี้เลยเหรอ อย่างนั้นฉันก็ขาดทุนดิ”
“แล้วนายไปลงทุนอะไรตอนไหน”
“ไม่รู้ว่ะ”
แล้วอิจิก็เล่าสิ่งที่เขารู้ให้คุโตะฟัง แม้ว่าเขาจะไขปมนี้ออก แต่ทว่านัยน์ตาอิจิกลับเศร้าหมองเหมือนเขาปิดบังความลับอะไรบางอย่างเอาไว้
*********************************************************************
ณ มหาวิทยาลัยแมนตัน มหาวิทยาลัยที่ได้ชื่อว่าเป็นอันดับหนึ่งทางด้านคณิตศาสตร์ อาวาซากิกับจิโร่กำลังถกเรื่องเดียวกัน
“ปริศนาตัวเลขนั่นเหรอ แหมถ้าใครในมหาลัยเรารู้เรื่องนี้ เขาก็คงรู้ว่ามันหมายความว่ายังไง”
“แล้วมันหมายความว่ายังไงล่ะ”
“เฮ้ย อย่าบอกว่านายไม่รู้น่ะ จิโร่”
“อืม” คำตอบสั้นๆของจิโร่ทำให้อาวาซากิกุมขมับทันที
“ก็ ‘220’ กับ ‘284’ เป็นจำนวนมิตรภาพ (amicable numbers) ยังไงล่ะ ตัวหารแท้ของ 220 ก็คือ 1, 2, 4, 5, 10, 11, 20, 22, 44, 55, 110 ซึ่งหากนำมาบวกกันทั้งหมดก็จะได้ผลลัพท์เป็น 284 ส่วนตัวหารแท้ของ 284 ก็มี 1, 2, 4, 71, 142 ซึ่งมีผลบวกเป็น 220”
“อย่างนี้นี่เองถึงเรียกว่าจำนวนมิตรภาพ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับการตายของศาสตราจารย์โทมัส”
“ก็เพราะว่า ‘มิตรภาพ’ ไงล่ะ”
“ฉันไม่เข้าใจอยู่ดี” จิโร่ตอบไปอย่างซื่อๆจนอาวาซากิต้องกุมขมับเป็นครั้งที่สอง
“มันมีความเชื่ออยู่ว่า บุคคลคู่ใดที่ห้อยตัวเลขที่เป็นจำนวนมิตรภาพบนเครื่องรางของขลัง เขาทั้งคู่ก็จะเป็นมิตรภาพกันตลอดไป”
“งั้นคดีนี้ก็สรุปได้ง่ายดายละซิ ผู้ตายกำสร้อยของคนร้าย และคนร้ายก็เป็นคนที่ผู้ตายไว้ใจมากที่สุด เราต้องสืบต่อไปว่าใครที่ห้อยจำนวนมิตรภาพคู่กับศาสตราจารย์โทมัส” จิโร่พูดออกมาอย่างมั่นใจ
“งั้นเราไปสืบที่มหาวิทยาลัยเลนฮาร์ดกันเถอะ เพื่อทีเราอาจได้เบาะแสจากนักศึกษาที่ศาสตราจารย์โทมัสสอนก็ได้”
“แล้ววิชาคลาสต่อไปล่ะ นายจะโดดเหรอ”
“รึว่านายอยากเข้าไปให้ตาแกนั่นบ่นให้ฟัง วิชาง่ายๆแบบนี้ไม่ต้องเข้าหรอก”
“มันง่ายสำหรับนาย แต่สำหรับฉัน...”
“เอาเถอะนา” สิ้นเสียงพูดอาวาซากิก็ดึงมือจิโร่ ลากเขาไปยังสถานีรถไฟประจำเมืองแมนตันทันที
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น