ตัวเล็กของตัวโต (เยเรียว)

ลำดับตอนที่ #1 : ตัวเล็กจะมีตัวโตตลอดไป...

เสียงเรียกร้องของเด็กตัวเล็กวิ่งวนไปมารอบบ้านของตระกูลคิม� จนผู้ใหญ่ที่อยู่ในงานต่างพากันหัวเราะชอบใจ ที่เด็กทั้งหลายต่างเข้ากันได้ดี



"55� นั่นสิค่ะ� คุณ� เด็กๆ ของเราอายุอานามก็ใกล้เคียงกันไปหมด� ต่อไปรุ่นลูกรุ่นหลาน คงจะไม่มีอะไรให้กังวลอีกแล้วล่ะค่ะ" เสียงของเจสสิก้าดังออกมาพร้อมกับมองคนรอบข้าง จนคุณยุนโฮโอบเอวภรรยาที่รักของตัวเองเอาไว้....



"นั่นสิเจส� ยุนอาว่า ต่อไป ถ้าเด็กๆ� ทั้งหลายรักกันแบบพี่น้องแบบนี้ต่อไป� คงจะดีไม่น้อง ครอบครัวใหญ่อย่างเรา คงจะมีความสุขตอนแก่เฒ่าน่าดู"� ยุนอาที่เห็นด้วยกับเพื่อนรัก(พ่วงด้วยฐานะน้องสะใภ้พูดอย่างเห็นกันด้วยเป็นใบยอ)� งง??



"นั่นสิพี่ ยุน...� ถ้าเด็กๆลูกๆ ของพวกเราเรียนกันมาคนล่ะด้าน แล้วมาบริหารงานคนล่ะสาขาก็คงจะดี"



"ดูแจจุงพูดไปโน่น� ลูกๆ เรายังเล็กอยู่เลยนะค่ะ แจค่ะ" ยุนอาบีบมือนิ่มไปกับไหล่ของสามีที่เป็นที่รัก จนทุกคนต่างพากันหัวเราะ



"อย่างที่แจจุงพูดก็ถูก� ลูกเราต้องมาช่วยกันบริหารงาน� จะได้ไม่มาทะเลาะกันเองภายหลังไงล่ะ"



เรื่องราวถูกนำมาพูดไปเรื่อยๆ� จนทั้งสองครอบครัวมีความสุข


ด.ช.�เยซอง� เด็กชายอายุ 11 ขวบ กับอีก 11 เดือน� ยืนมองน้องชายที่อายุต่างกันเล็กน้อย ด้วยแววตาสงสาร


ด.ช. เรียววุค� เด็กชายอายุ 11 ขวบกับอีก 6 เดือน นั่งร้องไห้อยู่หน้างานศพพ่อกับแม่ของตัวเองที่เกิดประสบอุบัติเหตุอย่างกระทันหัน


เด็กตัวน้อยเดินไปโอบไหล่ของตัวเล็กเอาไว้ แล้วพูดปลอบใจ� จนร่างบางซบหน้าบางเข้าหาอกของพี่ชาย...



"ตัวโต� ฮึกๆ� ฮื่อๆ...� ตัวเล็กไม่เหลือใครแล้ว"



"ไม่จริงตัวเล็ก� ตัวเล็กยังมีตัวโตนะ� ตัวโตจะดูแลตัวเล็กเอง"� เยซองโอบกอดคนที่ร้องไห้อยู่ในอ้อมแขน พร้อมกับสัญญากับพ่อและแม่ของร่างบางเอาไว้



"ผมจะปกป้องดูแลตัวเล็กเองฮ่ะ� คุณอา" เยซองพาตัวเล็กไปที่ห้องพัก� แล้วจัดการพาตัวเล็กให้นอนซะ� "ตื่นมา แล้วตัวโตจะพาไปอยู่ที่บ้านด้วยกันนะ"� เยซองหอมแก้มน้องชายที่โตมาด้วยกันก่อนที่จะนอนอยู่ข้างๆ



ร่างบางที่ตัดผมเข้าทรงตามเทรนสมัยใหม่� เดินหัวเราะกับเพื่อนๆ ในกลุ่มจนนักเรียนห้อง อื่นๆ� ต่างพากันหวีดเสียงแซว



"ว่าไงจ๊ะ� สาวๆ� เดินมามีคนดูทางให้หรือเปล่า� ฮิ้ว~~"� เสียงชายคนหนึ่งที่ตัดผมได้ไม่เข้าใจพระเจ้า เอ่ยแซวร่างบางหน้าใส จนคนที่ดูจะห้าวที่สุดต้องยกแขนเสื้อแล้วมองหน้าของไอ้คนที่กล้าปากมอมร้องแซวอย่างเหลืออด



"ไม่มีหรอกเว้ย..� ไม่งั้นจะเจอหมาเหรอว่ะ"� ฮยอกแจที่เดินยกตัวกร่างมาทางชายหนุ่มทั้ง 4� จนคนที่เอ่ยแซวต้องเดินตรงมาหาอีกคน แล้วดึงแขนเรียวเอาไว้



"ปากดีเหรอน้องสาว� ห้าวๆ อย่างนี้� พี่ชอบ� อยากรู้ว่าเสียงห้าวๆ� อย่างน้องเนี่ย� เวลาอยู่ใต้ร่างพี่แล้วจะร้องเพราะแค่ไหน� ฮิ้ว~~"� ^0^� คนที่เหลือต่างพากันกรี้ดร้องแล้วเข้ามาหาเรื่องสาวๆ ทีละคน�



"ก็ไม่เท่าไหร่หรอก� ลองให้มารดาไปร้องใต้พ่อกูก่อนม่ะ"� ดงเฮที่ร้องออกมาอีกคน ทำเอาไอ้หัวเกรียน� ดึงมือบางอีกข้างเอาไว้� จนซองมินต้องเดินมาพลักชายคนที่พยายามจะลุ่มล่ามกับเพื่อนตัวเองให้ออกห่าง



"อย่ามาจับตัวดงเฮน่ะเว้ย� ไอ้พวกหมาบ้า"




"ปากดีอย่างนี้พี่ชอบ..� มาให้พี่ดูใกล้ๆ หน่อยว่าปากแดงๆ แบบนี้ หอมเหมือนเชอรี่หรือเปล่า"



ไม่ทันที่อีกคนจะเดินเข้ามาใกล้� เรียววุคที่ยืนอยู่หลังกลุ่มคนสุดท้าย เหวี่ยงกระเป๋าใส่ไอ้คนที่หื่นแตกใส่ซองมิน� จนล้มลง�


ไม่ช้า ความเกือบโกลาหลก็เริ่มประทุขึ้น



"เก่งนักเหรอ� อย่างนี้ต้องเจอ...."



"พวกมึงจะทำอะไร"� ร่างสูงที่เดินมายันหลังของไอ้ 4 ตัวที่ไม่เจี่ยมสังขารหน้าขมำลงกับพื้น� แล้วหันมาจะเอาเรื่อง แต่พอเห็นว่าเป็นใคร� ร่างสูงทั้ง 4 ก็ถอยหนี� แต่ก็โดนแขนแกร่งของลูกเจ้าพ่อเมื่องจีนดึงเอาไว้ซะก่อน



"เมื่อกี้ มึงพูดว่า� อยากได้ยินเสียงครางของว่าที่แฟนกูเหรอว่ะ� ไอ้เจี้ย..."� >.0 ฮันกยองที่กระชากคอแล้วมองหน้าของไอ้เด็กปากดี ก่อนจะพ่นน้ำลายใส่หน้า แล้วจัดการบีบไข่ของไอ้แสบเอาไว้เต็มมือ�



"กูว่า มึงเอาไข่มึงไปถูกับล้อ� ท่าจะดีกว่าว่ะ"� พูดเสร็จ� ร่างสูงก็จัดการกระชากพวงไข่ที่อยู่ในมือดึงออกมาจนไอ้บ้าหน้าเขียวอมม่วง� ลุกไม่ขึ้น จนเพื่อนๆ� ต้องพยุงมาออกไป



"เดี๋ยว� คดีมึงยังไม่จบ "� ร่างโปร่งอีกคนคว้าคอเสื้อของไอ้หื่นเอาไว้� "ไหนเมื่อกี้มึงบอกว่า� อยากจะลองดูว่าปากแดงๆ� ของมินจ๊ากูเนี่ย� หวานเหมือนเชอรี่หรือเปล่า� กูว่า ปากมึงเหมาะกับรองเท้าเน่าๆ ของเพื่อนมึงมากกว่าว่ะ"



คยูฮยอนมองปากของไอ้ปื่นที่กล้ามาลามปามถึงคนรักของเขา� เหมือนหยามหน้ากัน� หยิบคัดเตอร์ที่เพื่อน(คิบอม)� มาแล้วจัดการชูให้เห็นใบมีดที่คมกริบ� มากรีดมุมปากของไอ้หื่นๆ ช้า� ก่อนที่จะหักใบมีดทิ้งแล้วโยนเข้าบ่อน้ำพุกลางหน้าโรงเรียนซะ



ไอ้หื่นได้แต่วิ่งตามเพื่อนๆ� ออกไปนอกโรงเรียน เพราะไม่รู้ว่าอยู่แล้วจะเจออะไรที่มากกว่านี้หรือเปล่า



"แซวไม่ได้ดูคนเลย� ไอ้พวกห่านี่"� ฮันกยองที่พูดเกาหลีเก่งแล้วบ่นออกมา� แล้วเดินไปที่ฮยอกแจก่อนที่จะเอื้อมมือมาแตะหน้าขาว ฮยอกแจก็ร้องเอาไว้



"หยุดเลยฮัน�� เอามือแกที่บีบไข่ของไอ้สกปรกนั่นไปล้างก่อน� แล้วค่อยมาจับฉัน� ไอ้บ้า"



"ขอโทษ� ลืม"� *.*



"ที่จริง� กี้จ๊า� ก็ไม่น่ากรีดปากมันด้วยอ่ะ" ซองมินที่ทำหน้าสงสาร ทำหน้าเศร้าก่อนที่จะทำหน้าโหดแล้วทำท่าตามให้คนที่มองดูเสียวไส้แทน "ท่าจะกรี๊ดไข่มันก่อนที่จะกระทุ้งที่ไส้มันแล้วดึงออกมาโยนให้ปลาปิรันญ่ากินแทน"� 0 [ ] 0'



ซองมินที่กลับมายิ้มหวานอีกครั้ง� จนฮันกยองทำหน้าสยดสยองตามสิ่งที่ซองมินพูด� แต่ดูเหมือนว่าคยูฮยอนจะหลงปลื้มกับคำพูด(ชวนหลอน)ของคนรัก� หลงซะไม่เหลือสายตาเอาไว้มองความเป็นจริงบ้างเล้ย =.='



"จริงด้วย เอาไว้ที่หลัง เขาจะทำอย่างที่มินจ๊าพูดแล้วกันนะ" ^^



"ดีมาก กี้จ๊า">//<



"ที่รักอ่ะเก่งมากเลยนะ" ดงเฮที่เหมือนจะเข้าใจไอ้คุณชายขั้วโลกอยู่คนเดียว (ทั้งๆ ที่มันยังไม่ทำอะไรเลย� ยกเว้นหยิบคัดเตอร์ออกมาให้คยูฮยอนมันเฉยๆ)



"อื้ม...." -.-' คิบอมที่ทำหน้าเหมือนไม่ทุกข์ร้อนอะไร พูดสั้นๆ� ออกมาแต่ทำให้คนฟังใจเต้นไม่หยุด



"นี่ซองมิน� แกว่าไอ้ปลาขี้ร้อน� มันคุยกับไอ้คุณชายขั้วโลกรู้เรื่องเปล่าว่ะ"



"ฉันว่ามันก็คงเข้าใจกันล่ะน่า"=.='



"ตัวเล็ก� ตัวเล็กเป็นไงบ้าง" เยซองที่เดินไปเก็บประเป๋าของเรียววุคนานสองนาน� จนลืมไปแล้ว



"ไม่เป็นไรอ่ะตัวโต..� วันนี้เค้าเก่งไหม" เรียววุคพูดชมตัวเอง จนพี่ชายตัวโต ขยี้ผมคนที่ยิ้มหวานอย่างชื่นชม(เห็นอยู่ว่าเอากระเป๋าไปฟาดหัวไอ้ปากหมาทีเดียว)



"เก่งมาก� แต่ถ้าอยู่ที่อื่นอย่าทำแบบนี้นะ�เพื่อตัวโตตามหาตัวเล้กไม่ทันเดี๋ยวจะเจ็บตัวเอา"



"ไม่ต้องกลัวหรอกน่า� มีพวกฉันตั้ง 3 คน"



"มีแค่สามคนเอง� ยิ่งหวานๆ ขาวๆ� อวบๆ� กันอยู่ด้วย� น่ากลัว� วันหลังอย่าไปไหนกันตามลำพังนะ"



"ทำไมล่ะฮัน�" ซองมินที่ร้องออกมาเมื่อโดนว่าเหมือนโดนขังเอาไว้



"ก็เพราะ...กี้จ๊า� หวงมินจ๊ามากรู้ไหม" คยูฮยอนพูดก่อนที่จะหอมเอาแก้มขาวของคนรัก จนซองมินต้องอายม้วนไปกับพื้น



"กี้จ๊าอ่ะ� บ้าๆๆ "� ซองมินตีเข้าที่ไหล่หน้าของคนรัก� จนเรียวจังมองแล้วยิ้ม



"ยิ้มอะไรตัวเล็ก" เยซองที่มองเห็นคนที่ยืนข้างๆ มองแล้วอมยิ้ม



"เมื่อไหร่ตัวเล็กจะมีแฟนกับเขาสักที� ดูคนอื่นสิ� มีแฟนกันหมดแล้ว"



"ตัวเล็กก็มีตัวโตนี่น่า" เยซองก็ชี้มาที่ตัวเองแล้วยืดอกให้ดู� จนเรียววุคหัวเราะ แล้วมองไปที่คู่ของซองมินอีกครั้ง



"มันไม่เหมือนกันตัวโต� แฟนกับพี่น่ะ� มันต่างกันนะ" เรียววุตพูดโดยที่ไม่ทันสังเกตุหน้าของคนที่ฟังมันต่างออกไป

...

..


อัพแล้ววันแรก� ว่าด้วย...


ฟิคเรื่องนี้เกิดจากกำลังน๊อยด๊อง(แต่ก็มีด๊องจนได้)� เลยมีความคิดอยากแต่งตัวเล็กกับตัวโตดูสักครั้ง� 555� ฟากเรื่องนี้เอาไว้ด้วยนะจ๊ะ