LOVE FRIENDLY รักได้ไหมผู้ชายของพี่?

ตอนที่ 16 : Chapter 7 (100%)

 

(ต่อ)

FRIENDLY PAST

“คิก”เสียงหัวเราะน้อยๆของอามิดังมาเป็นระยะๆ ผมถอนหายใจออกมาเบาๆ เมื่อมั่นใจแล้วว่าคนดีของผมกำลังเมา

เมื่อไม่กี่นาทีก่อนผมเดินมาหาอามิเพื่อจะถามว่าเธอง่วงนอนหรือยังเพราะมันดึกมากแล้วผมจึงตั้งใจว่าถ้าอามิง่วงแล้วผมจะพาเธอไปนอนแต่พอผมถามจบคนดีของผมกลับเบนหน้าหนีทำเป็นไม่ได้ยิน ผมเลยต้องเปลี่ยนใจมานั่งลงข้างๆเธอเพราะความเป็นห่วงแบบนี้

ผมวางแก้วเหล้าที่ไอ้ทิวสนมันเพิ่งชงให้ลงข้างตัวแต่ผมคงลืมไปว่าแก้วผมกับแก้วของอามิมันอยู่ใกล้กัน อามิถึงได้หยิบแก้วเหล้าที่ชงมาอย่างเข้มของผมไปยกดื่มแบบรวดเดียวหมดแบบนั้น ทันทีที่ดื่มหมดยังไม่ทันได้วางแก้วลง ร่างเล็กก็ถึงกับเซทั้งๆที่นั่งอยู่อาการของเธอแย่จนผมต้องรวบตัวเธอเข้ามากอดแบบไม่แคร์สายตาใครแบบนี้ ไอ้อาชิสะบัดหัวแรงๆเมื่อเห็นว่าผมกำลังโอบกอดน้องสาวของมันไว้แต่เพราะความเมามันถึงได้แค่สะบัดหัวแต่ทำอะไรไม่ได้นอกจากนั้น

“คิก ร้อน”

เสียงหัวเราะคิกคักน่ารักน่าชังของอามิดังมาเรื่อยๆราวกับว่าตอนนี้เด็กดีของผมไม่มีสติอีกแล้ว ผมสะดุ้งเล็กน้อยเมื่ออามิเริ่มรุกรานร่างกายของผมอย่างหนัก

ใบหน้าหวานกำลังซุกไซร้ซอกคอของผมเบาๆ มือบางกำลังลูบไล้แผงอกของผมอยู่เหมือนกัน ความรู้สึกที่ผมพยายามข่มเอาไว้ใกล้จะระเบิดออกมาแล้วจนผมผ่อนลมหายใจออกมาก่อนจะรีบตะครุบมือบางที่กำลังซุกซนเอาไว้ก่อนที่ผมจะต้านทานความต้องการที่กำลังปะทุไม่ได้แล้วจับเธอ กิน หัวกินหางกินกลางและกินทั้งตัว!

“อือ”

อามิครางอย่างไม่พอใจเมื่อผมกำลังขัดใจเธอ มือบางพยายามขัดขืนแต่เพราะผมมีสติมากกว่าแรงก็เยอะกว่าทำให้สามารถรวบมือของเธอเอาไว้ได้

“อ๊ะ!”

ผมอุทานออกมาเบาๆ เมื่อรู้สึกถึงแรงขบเม้มที่ต้นคอก่อนจะทันได้ห้ามปราม ความรู้สึกเดิมก็เกิดขึ้นอีกสองครั้งติดกัน ผมถอนหายใจออกมาหนักๆ เมื่อเห็นแล้วว่าคนเมาเวลาเมาแล้วเกรียนแค่ไหน

เด็กดีของผมกำลังทำให้ผมควบคุมตัวเองไม่ได้แล้วลงมือทำ อะไร ในสิ่งที่มันยังไม่ถึงเวลากับเธอ

ผมรอบรวมสติที่กำลังถูกอามิคุกคามไม่ให้แตกกระเจิงเอาไว้ได้ ก่อนจะออกแรงผละตัวคนตัวเล็กออกจากตัวเล็กน้อย อามิปรือตามมองผมงงๆ แต่ก่อนที่ผมจะทันได้พูดอะไรเสียงยานครางของไอ้ริวเซก็ดังขัดขึ้นมาซะก่อน

“อามิคร๊าบ อามิชอบใครที่สุดในวงของพี่คร๊าบ”

ไอ้ริวเซพูดทั้งๆที่ตามันยังปิดอยู่ ส่วนคนอื่นที่ตอนนี้สภาพเมาอย่าง เอ่อ อย่างจุดจุด จะเริ่มได้สติแล้วหันมามองคนตัวเล็กในอ้อมกอดของผมแทน

อามิหัวเราะคิกก่อนจะหันมามองหน้าผมแล้วยิ้มหวานอย่างที่ผมไม่เคยได้เห็นและคงไม่มีโอกาสได้เห็นในเวลาที่เธอมีสติครบถ้วน ผมยิ้มตอบเพราะคิดว่าคนตัวเล็กต้องตอบว่าเป็นตัวเอง แต่ยังไม่ทันจะยิ้มจนสุดความฝันก็ดับลงทันที

“พี่ทิวสน”

ผมหุบยิ้มทันทีเมื่อได้ยินคำตอบ อามิหันไปมองไอ้ทิวสนที่นั่งคุยกับแก้วเหล้าอยู่ใต้ต้นไม้แทน ก่อนที่คนตัวเล็กจะเอนตัวมาพิงอกผมไว้ ผมรับตัวอามิมาไว้บนอก แผ่นหลังคนตัวเล็กแนบชิดกับแผงอกของผมจนหัวใจของแทบจะหลุดออกมาเต้นตรงหน้าเธอ กลิ่นกายหอมอ่อนๆ จากเธอทำให้ความต้องการบางอย่างในร่างกายผมพลุ่งพล่านและมันเริ่มมากขึ้นจนผมใจหาย!

อามิยกมือเรียวเล็กขึ้นชี้ไปที่ไอ้ทิวสนก่อนจะเอ่ยต่อเสียงยานคราง

“พี่ทิวสนน่ารัก คิก ใจดี นิสัยก็ดี หล่อด้วย”

เธอบอก ผมหัวเราะในลำคอเมื่อได้ยินคนตัวเล็กพูด แน่นอนว่าไอ้ทิวสนมันต้องมาวินวิ่งเข้าเส้นชัยเป็นคนแรกนอกจากไอ้อาชิเพราะเหตุการณ์เมื่อช่วงหัวค่ำที่อามิวิ่งเข้าไปกอดมันก็แสดงให้เห็นแล้วว่าอามิไว้ใจมันมากและมากกว่าผมแน่นอน

ผมมองใบหน้าหวานที่แดงระเรื่อจนถึงคอด้วยความเอ็นดู แม้จะตอบว่าเป็นไอ้ทิวสนแต่อามิก็ไม่ยอมผละหนีจากอกของผมเธอขยับตัวเข้ามาใกล้ผมอีก ก่อนจะเอนศีรษะเล็กพิงคอของผม

เห้อ ถึงจะไม่ใช่คนที่อามิชอบที่สุด
แต่ผมนี่แหละจะเป็นคนที่อามิรักมากที่สุด นอกจากพี่ชายของเธอน่ะนะ

“ว้าว ไอ้ทิวสนมาวิน”

เสียงของไอ้โจชัวดังขึ้นก่อนที่มันจะลุกพรวดขึ้นนั่งแล้วตัวเอนไปมาจนผมเวียนหัวแทน ไอ้เพื่อนผมคนนี้เวลาเมาแล้วมันเลื้อย เรื้อน เลว เอาง่ายๆเวลามันเมาแล้วมันชั่ว!

อามิยังคงหัวเราะคิกคักตามประสาคนเมาแล้วน่ารักของเธอผมก้มมองใบหน้าแดงระเรื่อด้วยรอยยิ้ม คนดีของผมบทจะน่ารักก็น่ารักจนผมรักหมดใจเลยจริงๆ

“แล้วใครคือคนที่อามิไม่ชอบที่สุด!”

เสียงทุ้มติดแข็งของไอ้ทิวสนดังแทรกภวังค์ความคิดของผม ผมเงยหน้าขึ้นปรายตามองคนถามด้วยความสงสัย ผมขมวดคิ้วทันทีที่เห็นประกายตาร้ายๆ ของมัน

ถึงจะเมาแต่ก็ยังกวน…เหมือนเดิมเลยนะครับไอ้ทิว

ผมรู้ว่าทำไมมันถึงถามแบบนี้เพราะมันรู้คำตอบอยู่แล้วไง คนที่อามิไม่ชอบที่สุดจะใครล่ะ

ก็คนที่นั่งกอดเธออยู่นี่แหละ ก็ผมนี่ไง!!!

“ก็…”

อามิลากเสียงยาว ดวงตาคู่สวยปรือมองไปที่เพื่อนๆของผมทีละคน ก่อนจะหยุดที่ผมแล้วเงยหน้ามอง ผมมองตอบเธออย่างขอความเห็นใจ ลึกๆในใจอยากให้เธอตอบคนอื่นแต่ผมก็มั่นใจว่าคงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากตัวเอง

อามิยิ้มหวานก่อนจะยกนิ้วเล็กๆ ของเธอจิ้มมาที่หน้าผมทันที

“ไอ้หัวหงอก”

ผมขมวดคิ้วเมื่อได้ยินสรรพนามที่คนตัวเล็กเอ่ยเรียก ไอ้หัวหงอก นี่สินะชายาที่เธอใช้เรียกผมในใจคงเพราะผมทำสีผมสีขาวแถมผมยังยาวเหมือนผู้หญิงอีก ไม่แปลกหรอกที่ใครๆ ชอบชมว่าผมสวย =_=

ผมอมยิ้มเมื่อคนตัวเล็กยังคงยิ้มให้ทั้งๆที่ปากบอกว่าผมคือคนที่เธอไม่ชอบที่สุด

“ฮ่าๆ นึกแล้วเชียว”ไอ้โจชัวหัวเราะร่าขึ้นมาทันทีหลังได้ยินคำตอบ

“จะมีใครถ้าไม่ใช่ไอ้ลี่ พี่สะใภ้คนดีของเธอ ฮ่าๆ”

ไอ้ริวเซหัวเราะตาม ผมรู้ว่าพวกมันเดาออกว่าต้องเป็นผมถึงจะเมาแต่พวกมันก็ยังพอมีสติ ไม่งั้นมันคงไม่ถามคำถามอะไรพวกนั้นขึ้นมาหรอก

=_= นี่ผมเห็นว่าพวกมันเมาหรอกนะเลยยอมให้กวน… ได้ไม่งั้นผมคงยกขาขึ้นฟาดปากมันไปคนละทีแล้วโดยเฉพาะไอ้เจ้าของคำถามล่าสุดน่ะ ผมจะฟาดให้แรงๆเลย

“หึ”

เสียงแค่นหัวเราะของไอ้ทิวสนดังขึ้นพร้อมกับไอ้อาชิที่นั่งเงียบฟังมานาน ผมมองมันสองคนสลับกันไปมาแล้วพอจะเดาออกมาว่าพวกมันยังพอมีสติอยู่บ้าง ไม่งั้นคงไม่ได้ยินเสียงหัวเราะกวนอวัยวะเบื้องล่างแบบนี้หรอก

“แล้วทำไมแกไม่ชอบแฟนพี่ล่ะ?”

ไอ้อาชิเอ่ยถามขึ้นมาบ้าง มันปรายตามองผมอย่างคาดโทษ ยิ่งเห็นผมโอบกอดน้องสาวมันจากข้างหลังดวงตาของมันยิ่งวาวโรจน์แต่เพราะความเมาทำให้มันไม่มีแรงมากระชากผมออกจากเธอ

หึ ช่วยไม่ได้อยากเมาเองทำไมวะ

อามิหัวเราะคิกอีกครั้ง ก่อนจะดึงมือกลับไปจิ้มที่ปากเล็กจิ้มลิ้มของเธอแทน

“ก็…”

ครั้งนี้คนตัวเล็กทำท่าคิดหนักจนผมใจหายกลัวเหลือเกินว่าคนตัวเล็กจะหลุดความลับเรื่องของเราออกมาจนหมดแล้วโดนคนอื่นจับได้ ถ้าขืนเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นคนที่จะต้องเดือดร้อนคืออามิของผมต่างหาก ผมไม่กลัวว่าจะโดนเพื่อนรุมยำแจกตีนไก่แต่ผมกลัวอามิสับสนมากกว่าที่เป็นอยู่ ผมคิดว่าจะรอให้เธอพร้อมและมีใจให้ผมมากกว่านี้ผมถึงจะสารภาพความลับของตัวเองให้เธอได้รู้แต่ตอนนี้มันยังไม่ถึงเวลา

“อามิ”

ผมกระซิบเรียกอามิเสียงเบาทำให้คนตัวเล็กหดคอหนีก่อนจะปรือตาเงยหน้ามองผม ผมมองใบหน้าหวานแดงระเรื่ออย่างสื่อความหมายและนั่นเหมือนจะเรียกสติของอามิได้คนตัวเล็กของผมถึงได้ยอมตอบอย่างอื่นออกไป

“ก็นิสัยไม่ดีอ่ะ”

เธอบอกเสียงยานก่อนจะปรายตามองหน้าผม ใบหน้าหวานเบ้ปากเล็กน้อยแล้วเอ่ยต่อ

“แล้วนั่นหัวเป็นอะไรโดนผึ้งต่อยมาหรอหรือเอาหัวไปจุ่มถังสีมาทำไมมันถึงขาวซะขนาดนั้น”

-_-! หะ หัวจุ่มถังสีงั้นหรอ? เอ่อ ผมควรจะตอบคำถามนี้ยังไงดีล่ะ

“ก๊าก/ก๊าก/ฮ่าๆ/ฮ่าๆ”

ทันทีที่ได้ยินคำพูดที่ออกมาจากปากของอามิ ไอ้พวกเพื่อนตัวดีก็ถึงกับระเบิดหัวเราะออกมาพร้อมกัน ผมรู้สึกว่าตัวเองกำลังอายจนต้องยกมือขึ้นเกาหัวแก้เก้ออย่างที่ไอ้ทิวสนเคยทำเมื่อหัวค่ำ

‘แล้วนั่นหัวเป็นอะไรโดนผึ้งต่อยมาหรอหรือเอาหัวไปจุ่มถังสีมาทำไมถึงขาวซะขนาดนั้น’

คำพูดของอามิฉายวนกลับมาให้ผมต้องอายอีกครั้งพร้อมเสียงหัวเราะสมเพชของไอ้พวกเพื่อนตัวดีของผม ผมก้มหน้ามองใบหน้าหวานที่ตอนนี้หัวเราะร่ากับคำพูดของตัวเองอย่างคาดโทษ

คืนนี้จะกอดจะหอมให้หนำใจเลย โทษฐานมาทำให้พี่อายยัยเด็กดื้อ

ผมถอนหายใจให้คำพูดของยัยเด็กดื้อในอ้อมกอด เสียงหัวเราะคิกคักสงบไปแล้ว คราวนี้อามิทำอย่างอื่นแทนหัวเราะเมื่อมือเล็กกอดตอบมือของผมที่โอบกอดเอวเธอไว้จากด้านหลังก่อนที่คนตัวเล็กจะเริ่มลูบไล้แขนของผมและมันเริ่มจะสูงขึ้นมาเรื่อยๆจนผมต้องรีบตะครุบมือของเธอเอาไว้

หมับ!

ผมจับมือของอามิเอาไว้ ก่อนจะรีบรวบมือคนเมาแล้วเกรียนก่อนจะรั้งตัวเธอเข้ามาแนบอกมืออีกข้างช้อนที่ข้อพับขาเรียวเพื่อออกแรงอุ้มเธอขึ้นแนบอก ผมอ้มอามิขึ้นพร้อมกับลุกขึ้นยืนเพื่อจะพาคนตัวเล็กเข้าไปนอนหลังจากเมาแล้วแสดงความเกรียนมากเกินไปจนผมอายจนจะมุดดินหนีอยู่แล้ว เกรียนนักนะ!

“อือ ไม่อาว ปล่อยจะลง”

อามิงอแงตีขาไปมาเบาๆ ก่อนจะสงบลงเองเมื่อความเมากำลังเล่นงาน ผมถอนหายใจออกมาด้วยรอยยิ้ม เมื่อเห็นว่าคนเมาเริ่มนิ่งไปแล้ว

ผมหันไปมองเพื่อนตัวเองราเพื่อเช็คว่าใครเมาน้อยสุดแล้วก็พบว่าไอ้โจชัวเมาน้อยสุด

“ไอ้โจดูแลพวกนี้ด้วยนะเว้ยแล้วก็หิ้วไอ้ริวเข้าไปเก็บก่อนเลยเดี๋ยวฉันพาอามิไปนอนแปบเดียวเดี๋ยวกลับออกมาช่วย”

ผมหันไปบอกไอ้โจชัวที่กำลังนั่งเอนไปเอนมา ก่อนจะส่ายหัวเบาๆ เมื่อมันยกมือทำสัญลักษณ์โอเคพร้อมตะโกนตอบรับเสียงดังฟังชัด

“โอเค!”

เห้อ ผมหวังว่ากลับมาจะไม่มีเพื่อนคนไหนไปนอนกลิ้งเล่นบนถนนหน้าบ้านนะ

“คิก”

เสียงหัวเราะคิกคักของอามิดังขึ้นมาอีกครั้ง ผมก้มหน้ามองใบหน้าแดงกร่ำจนถึงคอของคนตัวเล็กด้วยรอยยิ้ม อามิของผมน่ารักที่สุด ยิ่งเวลาเมาแบบนี้ยิ่งน่าฟัด แก้วป่องๆที่กำลังแดงระเรื่อกำลังเชื้อเชิญผมให้สัมผัสมันด้วยริมฝีปาก

โอ๊ย ผมเริ่มคิดว่าตัวเองจะหื่นกับเธอมากเกินไปแล้วผมควรต้องสุภาพและเป็นสุภาพบุรุษกับเธอให้มากกว่านี้แต่เวลาเห็นหน้าสวยใสของอามิแล้วตบะผมก็แตกทุกที อดใจไม่ไหวต้องฉวยโอกาสกับร่างกายของเธอตลอด

แต่ผมตั้งใจไว้แล้วว่าจะสำรวมกาย วาจา ใจ ให้มากกว่านี้ จะไม่พยายามฉวยโอกาสกับแก้มหรือปากของเธออีกเพราะแค่นี้อามิก็คงรู้สึกสับสนมากพอแล้ว ขืนผมทำตัวรุ่มร่ามมากไปกว่านี้อามิได้หลบหน้าหนีผมไปแน่

ผมอุ้มคนตัวเล็กเดินเข้ามาในบ้านก่อนจะเดินขึ้นบันได้ตรงไปยังนอนของเธอที่ผมเคยเข้าไปสำรวจและสัมผัสมันมาแล้วเมื่อหัวค่ำ ผมวางร่างเล็กที่สะลืมสะลือลงบนเตียงอย่างเบามือ อามิปรือตาขึ้นเล็กน้อยก่อนจะส่งยิ้มหวานมาให้ผม หัวใจที่กำลังเต้นแรงของผมเต้นโลดราวกับได้น้ำกลางทะเลทรายเพราะอามิไม่เคยยิ้มแบบนี้ให้ผม ตั้งแต่เราพบกันอย่างเป็นทางการเมื่อวันนั้นที่ไอ้อาชิพาผมมาเปิดตัว อามิก็หมางเมินขนาดว่าวันนี้ผมกับเพื่อนไปพบเธอที่โรงอาหารเธอยังหลบหน้าแอบหนีพวกเราไป อย่าว่าแต่สร้างความประทับใจเลยแค่ความเป็นมิตรอามิยังไม่มีให้ผม ดังนั้นรอยยิ้มหวานที่แสนพิมพ์ใจตรงหน้าจึงทำให้หัวใจของผมกระชุ่มกระชวนและมีเรี่ยวแรงขึ้นมา

“นอนนะครับ”

ผมบอกคนตัวเล็กก่อนจะกระชับผ้าห่มขึ้นคุมร่างเธอ อามิยิ้มหวานตอบอีกครั้ง ผมจึงยิ้มตอบเธอบ้างก่อนจะเอื้อมมือไปลูบผมของเธอเบาๆเพื่อกล่อม

“นอนนะคนดี ดึกมากแล้ว”

ผมเอ่ยบอกอีกครั้งพร้อมกับนั่งลงข้างเตียงเพื่อจะได้ลูบผมของเธอได้ถนัดขึ้น ผมมองใบหน้าแดงระเรื่อด้วยความรู้สึกอิ่มเอมหัวใจ อามิยิ้มหวานอยู่แบบนั้นเธอหัวเราะคิกคักแต่ก็ไม่ดื้อเหมือนอยู่ข้างล่าง เมื่อเห็นว่ายิ่งกล่อมคนตัวเล็กยิ่งตาสว่างผมจึงตัดสินใจจะเดินกลับลงไปช่วยพาเพื่อนๆ เข้ามานอนในบ้านสักที ไม่อยากทิ้งเวลาไว้นานเดี๋ยวพวกมันจะสร้างเรื่องอะไรวุ่นวายให้ต้องเก็บกวาดอีก

ผมลุกขึ้นยืนเต็มความสูงกะว่าจะกลับออกไปทำหน้าที่เพื่อนที่แสนดีต่อ แต่ก่อนจะละจากใบหน้าหวานที่แสนหวงแหนผมก็อดไม่ได้ที่จะจุมพิตลาเธอสักหน่อย

“หลับฝันดีนะครับอามิ”

ผมบอกก่อนจะโน้มหน้าเข้าไปหมายจะจุมพิตหน้าผากมนของเธอเพื่อบอกราตรีสวัสดิ์

จุ๊บ!

ผมลืมตาโพลงเมื่อสัมผัสที่ควรจะเป็นหน้าผากกลายเป็นริมฝีปากนุ่มๆที่ผมแสนจะปรารถนา อามิจูบผม!

ผมผงะเล็กน้อยและเมื่อตั้งสติได้ก็รีบถอนริมฝีปากตัวเองออกมา แต่อามิกลับไม่ยอม ยัยเด็กดื้อของผมกำลังออกฤทธิ์กับผมอีกแล้ว อามิกดจูบมามากขึ้น ความรู้สึกที่ผมพยายามสะกดมันเอาไว้ให้อยู่แค่ในในกำลังจะระเบิดออกมา

อามิกำลังจะทำให้ผมควบคุมตัวเองไม่ได้ ผมไม่ได้เมานะแต่มันไม่ได้หมายความว่าผมไม่มึน ผมเองก็ดื่มเข้าไปพอสมควร สติสตังจึงไม่ครบถ้วนดีแบบนี้ผมถึงได้พยายามผละตัวออกจากเธอ แต่คนตัวเล็กกลับยกมือขึ้นมาโอบรอบคอผมแล้วออกแรงดึงจนตัวผมล้มลงไปทับเธอแบบนี้ อะไรๆที่มันไม่ควรใกล้ชิดกันในเวลานี้มันได้สัมผัสและใกล้ชิดกันจนทำให้ผมแทบบ้า!

อามิเริ่มจูบผมหนักขึ้นและตอนนี้ผมเองเริ่มจูบตอบเธอกลับแล้ว การจูบที่เริ่มร้อนแรงกำลังเล่นงานึความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของผม โอ๊ย ผมต้องหยุดมัน ผมต้องหยุดทำแบบนี้ ไม่งั้นคืนนี้อามิจะไม่ได้นอน!

ผมพยายามถอนจูบออกมาจากปากเล็กแสนร้ายกาจได้ในที่สุด และสิ่งต่อไปที่ผมต้อวทำคือลุกออกจากตัวของเธอไม่งั้นผมจะได้เข้าไปข้างในลึกกว่านี้แน่แต่ทันทีที่ผมผละตัวขึ้นเพื่อจะลุกเสียงหวานใสก็เอ่ยประโยคที่ทำให้ผมแทบจะจับเธอขย้ำแล้วกลืนกินร่างเล็กตรงหน้าเดี๋ยวนี้!!

“นอนด้วยกันนะ”

 

ปล.หากผิดพลาดประการใดขอภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ
แนะนำและสั่งสอนได้เลยนะคะ
 

ขอบคุณที่สละเวลามาอ่านนิยายของไรเตอร์นะคะ ^^
รบกวนนักอ่านที่น่ารักทุกท่านที่แวะมาอ่านนิยายของนักเขียนมือใหม่ช่วยคอมเม้นเป็นกำลังให้ด้วยนะคะ





กรี๊ดดด มิมิเมา นางเมาแล้วเกรียน
อ่อยแรงไหมค่ะนางเอกไรท์ ก๊ากกก

ไรท์มีเรื่องจะแจ้งให้ทราบนะคะ
เนื่องจากต้องไปทำงานในป่าในเขาแล้วงานใหม่เนี่ยที่ทำงานกันดานมาก
อาทิตย์นึงถึงจะออกจากฟาร์มได้
ไรท์จะมาอัพนิยายได้เฉพาะวันอาทิตย์นะคะ
แต่ถ้าไรท์ทำเรื่องขอใช้แอร์การ์ดในหอพักได้ ไรท์จะอัพนิยายทุกวันเลย
อย่าทิ้งกันไปไหนนะคะ

#อามิคุณติ่งผู้เหนือโลก



มาร่วมลุ้นและให้กำลังใจนางเอกไม่เต็มของไรท์ด้วยนะคะ อิอิ


=

 

B E R L I N ❀