ผัน: Turn Back Time

ไม่เจ็บอย่างฉันใครจะเข้าใจ - ฟิล์ม บงกช ( Cover by PinK & Sixonine )

เขาจะเปลี่ยนได้ไหม... 

เปลี่ยนอดีตที่แสนเจ็บปวดให้งดงามดั่งความตั้งใจได้หรือเปล่า

เขาเท่านั้น... ที่จะกำหนดมันด้วยตนเอง

‘สาริน’ ยืนอยู่ตรงนี้... 

เฝ้ามองแผ่นหลังบอบบางที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกลด้วยความรู้สึกหลากหลาย

เธออยู่ตรงนั้น ยืนหันหลังให้กับเขา

สายลมแผ่วเบาพัดพาเส้นผมสีดำขลับยาวจรดบั้นเอวให้ปลิวไหว

กลิ่นหอมสะอาดอันเป็นกลิ่นประจำกายของเธอลอยล่องมาตามสายลมพร้อมกัน

ชายหนุ่มสูดลมหายใจ ก้าวเข้าไปหาแผ่นหลังตรงหน้าด้วยสองขาที่มั่นคง

ท่ามกลางดอกปอเทืองสีเหลืองอร่าม ลำต้นเรียวเล็ก แต่มั่นคง กิ่งใบเขียวขจีให้ความรู้สึกสดชื่น

‘พิพพา’ ยืนอยู่ตรงนั้น แย้มยิ้มหัวเราะสดใสกับเพื่อนของเธอ

ส่วนเขา… คนที่หวนกลับมาอีกครั้งกำลังสาวเท้าเข้าไปใกล้ ลมหายใจหนักหน่วง

เขากลัว… หวาดหวั่นกับการพบกันอีกครั้ง

ทว่า… ก็ไม่อาจหยุดขาที่ก้าวไปข้างหน้าได้อีกต่อไป!

เมื่อเหนือความหวาดหวั่นมีความตื้นตันใจทะลักล้น

เขา… ได้พบเธออีกครั้ง ได้ฟังเสียงหัวเราะสดใสกับรอยยิ้มมีความสุขที่ห่างหายไปนาน

สารินคลี่ยิ้ม ดวงตาคมกล้าทอดสายตารักใคร่อย่างไม่คิดปิดบัง

ชายหนุ่มเดินเข้าไปใกล้ กระทั่งสัมผัสเส้นผมสีดำขลับที่ปลิวไสวเอาไว้ด้วยมือของตน

สัมผัสนุ่มลื่นกับกลิ่นหอมสดชื่นของเรือนผมสลวยคือคำยืนยัน

เธอ… ยืนอยู่ตรงหน้าของเขาอีกครั้ง

“พีพี” สารินส่งเสียงเรียกแผ่วเบา เฝ้ารอให้ใบหน้าคุ้นตาหันมองมา เพื่อจะได้พบคนที่เขาคิดถึงอีกครัง

หัวใจเต้นแรงจนทรวงอกกระเพื่อมไหว เมื่อใบหน้าที่ถวิลหาผินมองมา หัวคิ้วสวยขมวดเล็กน้อย ดวงตาหวานซึ้งมองมาอย่างตั้งคำถาม ริมฝีปากอิ่มเม้มแน่น หากไม่ได้ส่งเสียงใด ไม่เอ่ยปากถามคำถามไหน กลับเป็นสารินต่างหากที่ละล่ำละลักบอก

“ผะ ผมกลับมา ฮึก กะ กลับมาแล้วพีพี”

ใช่ เขากลับมาแล้ว กลับมาแก้ไขทุกอย่างเพื่อเธอ…

ขอบคุณที่คอยติดตามและให้กำลังใจนะคะ