ผมไม่ได้ตั้งใจจะตกสตรีมเมอร์คนนั้นสักหน่อย

ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ

บทนำ

ลืมตาขึ้นมาอีกทีก็อยู่ในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย ยามมองออกไปนอกหน้าต่างก็เห็นยานพาหนะหลากหลายแบบโฉบเฉี่ยวไปมากลางอากาศ ตึกรามบ้านช่องขนาดเล็กใหญ่รวมไปถึงรูปทรงก็ดูแปลกตา สร้างความงุนงงให้ผู้ที่เพิ่งลืมตาตื่นจากการหลับใหลไม่น้อย

สองขาก้าวย่างไปยังบานกระจกกรอบสีขาวที่อยู่ไม่ไกลนัก เมื่อได้เพ่งมองอย่างเต็มตาก็อดจะตกตะลึงไม่ได้

"นี่เรื่องจริงเหรอเนี่ย..."

มือเรียวสวยยื่นแตะเงาสะท้อนที่อยู่ในกระจกอย่างแผ่วเบา 

ภาพกระจกสะท้อนเรือนร่างสูงโปร่งที่ดูจะน้ำหนักน้อยกว่ามาตรฐานไปเสียหน่อยถึงได้ดูบอบบางนัก เจ้าตัวมีผิวสีขาวราวหิมะที่บัดนี้ดูซีดเซียวเพราะขาดการดูแล ยังดีที่มีเรือนผมและนัยน์ตาสีแดงเบอร์กันดี ทำให้ทั้งผิวและใบหน้าที่ซีดเซียวดูมีชีวิตชีวาอยู่บ้าง

"ถึงตอนนี้จะดูเหมือนคนป่วย แต่เชื่อว่าถ้าขุนร่างนี้ต่อไปอีกหน่อยดูท่าว่าจะอันตรายแฮะ เอาจริงๆ หน้าสวยมากเลยนะเนี่ย สงสัยต้องระวังซะหน่อยแล้วสิเรา"  พูดเสร็จพลางพยักหน้าให้ตัวเองเล็กน้อยก่อนจะละความสนใจจากกระจกที่อยู่ตรงหน้า แล้วเดินสำรวจรอบๆ แทน

อาจจะดูเหมือนใจเย็นที่ลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วตัวเขานั้นยังทำตัวปกติไม่เดือดเนื้อร้อนใจ แต่หารู้ไม่ว่าอันที่จริงตัวเขานั้นยอมรับความจริงได้ต่างหาก

ความจริงที่ว่าตัวเขาได้ตายจากโลกนั้นแล้ว

สาเหตุการตายนั้นมาจากการที่เขาประสบอุบัติเหตุโดนรถฝ่าไฟแดงชนเข้าอย่างจังระหว่างข้ามถนนเพื่อไปทำธุระในระหว่างการทำงาน

แม้จะไม่ใช่ทรัคคุง[1] ที่เป็นคนส่งเขามา แต่ก็เป็นอีกหนึ่งวิธีการในการคว้าตั๋วมาต่างโลกแบบยอดฮิตเลยทีเดียว

ถึงจะไม่เข้าใจว่าทำไมถึงตื่นมาที่ร่างนี้และโลกใบนี้ได้ แต่เมื่อได้มีโอกาสใช้ชีวิตอีกครั้งเขาก็จะทำอย่างที่ใจตัวเองต้องการนั่นก็คือ...

การที่ได้อยู่อย่างสงบสุขเหมือนคนธรรมดาทั่วไป

อาจจะฟังดูแปลก แต่ชีวิตที่แล้วนั้นเขาเป็นคนที่มีชื่อในวงการธุรกิจอยู่พอสมควร  ขยับตัวทีก็มีแต่สายตาที่คอยจับจ้อง และที่สำคัญในโลกก่อนหน้านั้นเขาทำงานหนักมากจนแทบไม่มีวันหยุดเลย

ดังนั้นนี่เป็นโอกาสที่ดีมากๆ ที่จะทำให้เขาสามารถใช้ชีวิตธรรมดาๆ ได้อย่างคนอื่นเขาเสียที

ร่างสูงโปร่งเดินไปยังหน้าต่างที่เผยให้เห็นทิวทัศน์แห่งโลกอนาคตอีกครั้ง ริมฝีปากบางแย้มยิ้มสวยงดงาม

"แซนด์ จูลี่แวนด์ ทั้งชื่อและชีวิตของนายต่อจากนี้จะเป็นตัวฉันที่ใช้แทนเอง จะไม่มีวันนำชีวิตที่ได้มาจากนายไปใช้ในทางที่ผิด จะใช้ชีวิตให้มีความสุข เพราะฉะนั้นไม่ว่าตอนนี้นายจะไปอยู่ที่ไหนก็ขอให้หมดห่วงและสบายใจ ขอให้มีความสุขมากๆ แม้จะอยู่ในที่ไกลแสนไกลก็ตาม"

สิ้นคำพูดได้ไม่นานสายลมก็พัดพาใบไม้และดอกไม้หลากสีสันหอบใหญ่ลอยล่องไปทั่วผืนฟ้า 

(tbc)

   [ท้อกๆ]

[1] ทรัคคุงหรือทรัคซัง ก็คือชื่อย่อของรถบรรทุก หรือที่ใช้คำเรียกภาษาอังกฤษว่า Truck(ทรัค) มักจะใช้เป็นมีมมาเปรียบเปรยกับนิยายแนวต่างโลก เนื่องจากตัวเอกต่างโลกในหลายๆ เรื่อง มักจะตายก่อนที่จะได้ไปเกิดยังอีกโลกนึง โดยตัวการที่ทำให้ตัวเอกตายมักจะเป็นรถบรรทุกซะส่วนใหญ่ เวลามีนิยายเรื่องไหนแนวต่างโลกแล้วตัวเอกตายด้วยรถบรรทุกก็มักจะพูดแซวๆ กันประมาณ ทรัคคุง/ทรัคซังเอาอีกแล้ว