คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ไดอารี่หน้าแรก
.
.
.
.
ไดอารี่หน้าแรก
ฮิ!เอวี่บอดี้ มายเนมอิสจื่อเทาคนหล่ออิอิ รู้จักกันไหม หวง – จื่อ – เทา คนหล่อที่หล่อมากๆเลยอ่ะครับอิอิ แต่ใครๆก็ชอบเรียกผมว่ามนุษย์เขียว แม่งโคตรหยาบคายเลย -_- ผมพึ่งหัดลองเขียนไดอารี่เล่มแรกเห็นคนเขาชอบเขียนกันเยอะดีนี่เขียนมาแค่นิดหน่อยนี่โคตรเมื่อยมือเลยเหอะอยากรู้จริงๆว่าบางคนเขียนได้ยังไง6-7หน้าปรบมือให้รัวๆครับ 55555555555555555555555555555
สมุดผมก็เป็นสมุดกากๆเล่มนึงที่ปกติจะใช้เอาไว้วาดรูปเล่น ไม่ก็เอาไปชั่งกิโลขายเออเอาเถอะมาเริ่มประเด็นความในใจผมวันนี้ดีกว่า เรื่องก็มีอยู่ว่า
Day : 14/10/07
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาในตอนเช้า แสงแดดยามเช้าสาดส่องกระทบเปลือกตาพอดีเลยจำใจต้องตื่นขึ้นมา สายตาเรียวมองเพดานสีขาวอย่างล่องลอย
ความเสียใจแล่นเข้ามาในอกเมื่อพบว่าเขาคนนั้นไม่อยู่ด้วยอีกแล้ว....
เงินในกระเป๋าของหวงจื่อเทาได้ทิ้งจื่อเทาไปแล้ว....
พบแต่ความว่างเปล่าในกระเป๋าสตางค์...
‘ฮึก’
แล้ววันนี้กูจะเอาอะไรกิน!!!!!!!!!!!
มันเป็นโมเม้นที่เชี่ยที่สุดที่เคยเจอมาวันนี้ผมไม่มีเงินเลยแม้แต่แดงเดียว เหตุเกิดจากการเอาไปติ่งดีโอฮยองหมดเลยครับ พึ่งซื้อปลอกหมอนหน้าคยองซูมาฟินเวอร์อ่ะ!!! ความสุขมีได้มานานความซวยเข้ามาเยือนอย่างเฉียบพลัน จะโทรไปขอเงินป๊าม๊าก็คงได้อาทิตย์หน้าไม่ก็อย่างเร็วสุดวันพรุ่งนี้
โถ่.....ดับอนาถ
#RIPForHandsomeZitao
แฮชแท็กมึงใหญ่ไปป่ะครับถามจริง?
สงสัยวันนี้ผมคงต้องไปฝากท้องกับไอ้ยอลห้องข้างๆละได้ข่าวว่าถูกหวยได้เงินเป็นแสน งานนี้มีเลียหน้าแข้งเพื่อนสนิทแน่นอนจื่อเทาคอนเฟิร์ม
“เพื่อนร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”แหกปากตะโกนเรียกเพื่อนรักเพื่อนซี้เพื่อนสนิทในวินาทีนี้ด้วยความหิวโหย นิ้วยาวกดออดห้องของเพื่อนตัวเองรัวๆเพื่อเป็นการกวนTeenเพื่อนรักชานยอลไปในตัว
ภายใน 5 นาทีไวอย่างกับโกหกปาร์คชานยอลเปิดประตูออกมาด้วยสภาพที่พร้อมจะเอาตีนฝากไว้บนหน้าของผู้มาเยือนที่ยืนทำหน้ากวนส้นในตอนนี้ได้
“มารัวออดหน้าห้องกูทำห่านไร”
“ก็เราคิดถึงนายอ่ะยอลลี่”ความรู้สึกของปาร์คชานยอลในตอนนี้อยากจะเบ้เป็นเป็นรูปตีนใส่ไอ้เจ๊กเพื่อนสนิทตรงหน้านี่รัวๆ
“จะหาอะไรกินที่ห้องกูอีกแล้ว?”
“ก็เออไงครับ กูคือคนที่รักมึงหมดหัวใจนะเพื่อนนนนใช่ดิกูมันไม่สำคัญแล้ว”ตัดพ้อบวกดราม่าใส่แป๊ป สุดท้ายชานยอลก็ยอมใจอ่อนให้ไอ้เจ๊กที่ทำหน้าตาเหมือนหมาหงิมเข้ามาหาของกินในห้องเขาได้อีกตามเคย ไม่อยากจะโอ้อวดสักเท่าไหร่ที่ไอ้ยอลคนนี้มันรักเพื่อนตามใจเกินเหตุ
แต่ยังไงจื่อเทาก็ช๊อบชอบบบอยู่ดี...
“ค่อยๆกินก็ได้ครับเพื่อน”ชานยอลแทบจะสำลักน้ำลายตัวเองตายเพราะต้องคอยคุมไอ้แพนด้าที่เขมือบมาม่าต้มรสต้มยำกุ้งอย่างหิวโหย ไหนจะคอยรินน้ำให้อีกให้ตายเถอะซาร่าห์
“กูหิว”ตอบแบบขอไปที รีบโกยเส้นยืดนุ่มของมาม่าอย่างหิวโหยจริงๆเมื่อคืนไปคอนมาแถมยังไม่ได้กินอะไรด้วยวันนี้จื่อเทาขอจัดหนักจัดเต็มกับมาม่าอาหารคู่ใจติ่งอย่างเขาในตอนนี้
หลังจากผ่านสงครามแดกอย่างไรให้หมดภายใน5นาที จื่อเทาได้สาธิตวิธีให้ชานยอลได้ดูอย่างแล้วชานยอลแทบจะยกรางวัลแดกยอดเยี่ยมแห่งปีให้แทบไม่ทัน
ชีวิตแลดูหรรษมากครับพูดเลย....
“เออมึง กูมีไรจะเล่าให้ฟัง”หลังจากที่หนังท้องตึงเรียบร้อยผมก็นึกขึ้นได้ทันทีว่ายังไม่ได้โม้เรื่องดีโอฮยองให้ไอ้โยดาเพื่อนรักฟังประสบการณ์ไปคอนของผม แน่นอนว่ามันรู้ทัน....
“เรื่องคอนที่มึงไปเมื่อวานอีกอะดิ”
“เก่งมากเพื่อน ไว้มีตังจะเลี้ยงต๊อกคืนนะเบบี๋”
“ได้ กูจะนับวันรอ”
จ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!
เพื่อนไม่ค่อยงกเลยจ้าาาาาาาาาาาาาา
ผมยักไหล่ทำหน้าก็ไม่รู้สินะใส่มัน ก็ที่จะกระโดดขึ้นโซฟานุ่มของมันด้วยความเร็วแสงแล้วนอนแผ่ยาวเพื่อบอกให้รู้ว่า ‘โซฟามึงเป็นของกูแล้วไอ้ง่อววววววววววววว!!!’ จัดท่าตัวเองให้นอนสบายที่สุดแล้วกระดิกเท้าเบาๆอย่างชิลๆ สายตาไอ้ชานยอลที่มองผมมาประมาณว่าด่าผมว่าด้านอยู่นั่นแหละ แต่ใครแคร์วะ Who care????????????????????
“เมื่อวานเว้ย”เริ่มเล่าเลยดีกว่าไม่อยากรอนานเดี๋ยวลืม....
“ว่ามาเพื่อน”
“กูไปคอนEXOมาช่ะ กูไปบัตรหกพันมาเงี้ยแม่งมึงเอ๊ยยยยยยยยยยยยยย คยองซูของกูน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก” ไม่รู้ว่าผมสะดิ้งเกินไปรึเปล่าตอนพูดถึงดีโอน้อยกร่อยใจของผม หน้าไอ้ยอลมันเริ่มอีกแล้วครับ มันเริ่มด่าผมทางสายตาอีกแล้ว.....
“มึงจะด่ากูประสาทก็ได้นะกูยอม แต่มึงคยองซูตัวเล็กเอวบางร่างน้อยขาวมากกูชอบ กูอยากได้เขามาเป็นเมีย แถมเมื่อวานกูไม่อยากจะโม้เลยว่ากูเป็นแฟนบอยเอ็กโซแล้วกูก็ฮอตมากในหมู่แฟนคลับด้วยกันเมื่อวานมีแต่คนมาขอกูถ่ายรูปด้วยแม่งมีคนมาจับตูดกูด้วย”
“จับตูดเลยเหรอวะ แล้วมึงทำยังไงให้สาวๆจับต่อไปเหรอวะ? 555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555”
“ไม่ๆก็บอกว่าอย่าจับตรงนั้นครับมันไม่ดี แต่แม่งไม่พอบีบตูดกูด้วยอ่ะสาวๆแม่งโคตรน่ากลัวเลยเพื่อน แต่กูว่ามึงน่าจะชอบนะอยู่ท่ามกลางสาวๆ”
“แบบนั้นก็โหดไปป่ะบางที” ถึงกับส่ายหัวถึงปาร์คชานยอลจะชอบอยู่ในสถานที่มีสาวเยอะแต่ใช่ว่าจะอยากอยู่ในสถานการณ์เดียวกับไอ้เจ๊กนี่นะเว้ย!!!!!
“อ่าวเหรอ ท่ดๆนึกว่ามึงจะชอบ55555555555555555555555555555”เหมือนวันนี้ผมคงไม่ได้ออกไปแอดเรนเจอร์เหมือนทุกๆวันแล้วสิ เนื่องจากเงินไม่มีชีวิตก็จบสุดท้ายมาเกาะเพื่อนกิน เกิดมาเป็นหวงจื่อเทานี่ต้องมีความอดทนสูงนะครับพูดเลย
เห้ยเดี๋ยวก่อน....วันนี้ผมต้องไปเอาของจากไปรษณีย์นี่หว่า เยี่ยมมากเลยครับ-________________-
หลังจากที่สำเนียกตัวเองได้ว่ามีภาระอันใหญ่ที่ต้องไปทำ ป้าที่ชิงเต่าส่งกระเป๋ามาให้แถมผมต้องไปเอาไปให้ลูกป้าอีกด้วยไอ้ห่านเอ๊ยพึ่งนึกได้ว่าวันนี้คยองซูไปเป็นMCรายการเพลง....
ดูย้อนหลังมันไม่ฟินเท่าดูสดหรอกนะครับ....
ไม่ใช่ติ่งไม่เข้าใจหรอกฮึก! ปาดน้ำตารัวๆแล้วจำใจเดินกลับห้องตัวเองในสภาพอิดโรย
คยองซูจ๋า....จื่อเทาจะรีบกลับมาดูคยองซูนะT____T
พอแต่งตัวเรียบร้อยก็รีบใส่เกียร์หมาวิ่งออกจากหอด้วยความเร็วแสงจะได้ไปถึงไปรษณีย์เร็วๆด้วย ไปรษณีย์อยู่ไม่ไกลจากที่หอผมสักเท่าไหร่แป๊ปเดียวก็ถึง
‘แฮ่ก....’
ยืนพักหายใจเพราะการวิ่ง4คูณร้อยมาเมื่อกี้
เหนื่อยอ่ะครับ
แต่จะมายืนเอ๋ออยู่ตรงนี้ไม่ได้ มองดูเวลาในนาฬิกาตอนนี้บอกให้รู้ว่าอีก 3 ชั่วโมงคยองซูจะมาโผล่ในรายการแล้ว แน่นอนจื่อเทารีบไปรับของด้วยความเร็วแสง รู้สึกอยากสำลักน้ำลายตัวเองตายก็ตอนที่เห็นว่าคนมันเยอะมากแถมยังวุ่นวายอีกต่างหาก ใช้เวลาคร่าวๆไปเกือบชั่วโมงได้
พอได้ของที่ต้องการแล้วต้องโทรไปถามที่อยู่ลูกชายของป้าที่มาอยู่ที่เกาหลีอีก
รู้งี้พาไอ้ชานยอลมาด้วยก็ดี ผมจะได้ไม่ต้องงงเป็นหมาแตกเมื่อป้าร่ายจีนใส่รัวๆนี่บอกที่อยู่ลูกตัวเองหรือกำลังบอกเส้นทางไปสู่ดวงจันทร์ครับถามจริง
แต่เพราะผมหล่อผมสามารถไปที่นั่นได้อย่างไม่หลงทาง.....
นั่นคือสิ่งที่ผมมโนไว้
ความเป็นจริงแล้ว....
“ไอ้ร้านฝอยทองอะไรนั่นมันอยู่ตรงไหนของโลกวะ!!!!”ร่างโปร่งยืนตะโกนโหวกเหวกอยู่คนเดียวท่ามกลางต้นไม้ในสวนสาธารณะ ที่กล้าขนาดนี้เพราะมันไม่มีคนไงครับ จื่อเทาเองก็ไม่ได้หน้าหนาพอที่จะตะโกนต่อหน้าคนเยอะๆหรอกนะ -_-
แล้วนี่เวลาก็ล่วงเลยเข้าไปแล้วสองชั่วโมง ยังหาร้านลูกพี่ลูกน้องตัวเองไม่เจอเลย
ทำ – ยัง – ไง – ดี – วะ – ครับ ?????????????????????????????????????????
ขายาวก้าวไปเรื่อยๆจนสุดทางถึงขอบถนน ความรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงระฆังแห่งชัยชนะดังขึ้นในความคิดมโนคนเดียว ความรู้สึกตื้นตันในอกเข้ามาแทนที่อย่างเฉียบพลัน
เจอ
ร้าน
แล้ว
โว๊ยยย
อยากจะปาดน้ำตาแสดงความซาบซึ้งในความมั่วของตัวเองมากครับฮือออออออออ
ร่างโปร่งรีบจ้ำเท้าก้าวไปฝั่งตรงข้ามด้วยความรีบ มองชื่อร้านอีกทีเพื่อความชัดชัวร์ไม่มั่ว ไม่หน้าแตกเวลาเข้าไปทักเจ้าของร้านในนั้น
‘Fanfabbooks’
ฟานแฟ๊บบุ๊ค?
ชื่อโคตรจี้เส้นผมเลยครับท่านผู้ชม55555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555
‘กรุ๊งกริ๊ง’
เปิดประตูร้านเข้าไปด้วยความมั่นใจ เพลงฝรั่งที่เปิดเบาๆภายในร้านทำให้จื่อเทามีความรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นพระเอกซีรี่ย์ยังไงก็ไม่รู้ สายตาเรียวมองหาเจ้าของร้านทั่วก่อนที่จะพบกับแผ่นหลังกว้างของใครบางคน ดูข้างหลังที่โคตรหล่อเลยครับ....
“ร้านฟานแฟ๊บบุ๊คยินดีต้อนรับครับ”ร่างสูงเอ่ยทั้งๆที่หันหลังให้ จื่อเทาเบ้หน้าแกล้งทำปากล้อเลียนอีกฝ่าย
“พี่ใช่เฮียอี้ฟานป่ะ?”ถามอีกคนเพื่อความแน่ใจ เพราะป้าบอกว่าร้านของลูกป้าไม่มีพนักงานลูกจ้าง อี้ฟานบริหารเองทุกอย่าง เหยดดดดดดดเจ๋ง
“หื้ม”ร่างสูงหมุนตัวหันมามองหน้าลูกค้าคนใหม่ที่ย่างกายเข้ามาในร้านแถมยังรู้จักชื่อเขาอีกด้วยอย่างสงสัย มองหน้าเด็กหนุ่มตรงหน้าแล้วอดที่จะชมในใจไม่ได้ว่าหน้าตาดีใช่ได้อยู่เหมือนกัน เห็นจมูกรั้นๆนั่นแล้วอยากดึงชะมัด
“ผมถามว่า พี่ใช่เฮียอี้ฟานป่ะ? เร็วๆรีบ”ไม่รู้ว่าเพราะไอ้คนตรงหน้ามันหล่อเกินมนุษย์ไปรึเปล่า จื่อเทาถึงได้เกิดอาการอาฟเตอร์ช็อกกับความหล่อขั้นโหดมาก แต่ไม่อยากเสียฟอร์มเลยเอาความกวนตีนปาใส่คนตรงหน้าไปก่อน
“ใช่ครับ มีอะไรกับพี่เหรอครับหืม?”
“อ้อ เอ้อ อ่า ใช่! ป้าเจียชิงฝากของมาให้พี่อ่ะ”รีบเปิดกระเป๋าส่งซองสีน้ำตาลไปให้คนร่างสูงตรงหน้าอย่างสั่น ที่สั่นนี่หมายถึงหัวใจนะครับ...
“โอ้ขอบคุณมาก แล้วนี่รู้จักกับแม่พี่เหรอหืม?”
“ก็เขาเป็นป้าผมอ่ะ พี่ๆในนี้มีทีวีไหมผมยืมหน่อยดิ”ไม่อยากจะสนทนาอะไรมากตอนนี้ในหัวของจื่อเทามีแต่คยองซูแทนแล้ว คยองซูจะมาแล้ว คยองซูจะมาแล้ว...
ร่างสูงพยักหน้าแล้วแอบขำกับท่าทีคนตรงหน้านี่ งั้นไอ้เด็กขอบตาดำคนนี้คงจะเป็นญาติของเขาแน่ๆ ถือว่าใช้โอกาสนี้ทำความรู้จักไปด้วยเลยรึกัน
“มีสิ อยู่ตรงเคาท์เตอร์ร้านน่ะ”
“ขอบคุณมากพี่ ผมยืมแป๊ปนะ”ยังไม่ทันพูดไรมาก ร่างโปร่งรีบวิ่งไปที่เคาท์เตอร์มีทีวีจอแบนตั้งโด่อยู่พอดี ขอบคุณสวรรค์!!!! จื่อเทาแทบอยากจะดึงทีวีเข้ามากอดจูบด้วยความรักสุดซึ้ง
คยองซูจ๋า รอจื่อเทาแป๊ปนึงนะ
ผมจำได้ว่าวันนั้นผมนั่งดูคยองซูอยู่ตรงเคาท์เตอร์ร้านเฮียอี้ฟาน ถามว่าเกรงใจไหม? ก็เกรงใจนะครับแต่พอดีว่าคยองซูต้องมาก่อนเลยไม่ได้อะไรมาก
เฮียอี้ฟานเขาหล่อมากจริงๆครับ ผมไปเสิร์ชหาร้านมาแล้วตอนเย็นๆจะมีนักเรียนเข้ามาในร้านเยอะมากเหมือนกัน ส่วนเฮียแกก็ดูเป็นคนเฟรนลี่ด้วยเลยทำให้สาวๆมาติดเยอะอยู่พอสมควร แต่ผมไม่ชอบเวลาเฮียแกมองหน้าผมเลยว่ะ ผมหวั่นไหวอ่ะครับ เข้าใจม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย???
นี่ก็เขียนมาเยอะเหมือนกันนะเนี่ยเล่นซะปวดมือเลย ผมว่าควรพอก่อนไว้พรุ่งนี้ค่อยมาเขียนใหม่ อ้อลืมบอกไปว่าเฮียอี้ฟานมาขอแลกไลน์กับผมด้วย เขินจุงเบย 555555555+
เอาเป็นว่าวันนี้พอก่อนแล้วกันนะครับเมื่อยมือแล้ว ฝันดีเอวี่บอดี้ <3
จบไดอารี่หน้าแรก
- - - - - - - - - - - - - - -
แท็กได้ในทวิตนะะะ #ฟิคปสกสต
ความคิดเห็น