คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : In The 7
- ณ โรงเรียน ในเช้าวันจันทร์ -
“แกรู้มั้ยหวาน...ไอ้บ้านั่นน่ะกวนประสาทที่สุด มันว่าฉันเป็นยัยป้าแก่ๆด้วย หึ่ย!!!อย่าให้ฉันเจอนะวันนี้ไม่งั้นมันตายแน่ ไอ้เด็กบ้า”
“เฮ้ย...ใจเย็นๆถ้าแกไม่แก่แบบน้องเค้าว่าก็อย่าร้อนตัวดิ”
โธ่เอ้ย...เพื่อนอย่างแกนี่เคยเข้าข้างฉันบ้างมั้ยเนี่ย =_=+++
“เออ...แล้วน้องที่แกพูดถึงน่ะ น้องไหนวะ”
“ซิก...นายนั่นชื่อซิก”
“ซิก!!!”
“โอ้ย!!!ไอ้หวาน ทำไมต้องตะโกนด้วยเนี่ย”
เอ้า...ดูทำหน้าเข้า เหมือนมันอึ้งทึ่งอะไรซักอย่าง เห็นลีจุนกิมารึไงยะ (***หมายเหตุ...ยัยน้ำหวานชอบลีจุนกิสุดๆ ฉันเคยถามยัยนี่ว่าถ้าพี่เวฟกับลีจุนกิต่อยกันมันจะเข้าข้างใคร โอ้วววว...+_+ แน่นอนมันเข้าข้างลีจุนกิแบบไม่ต้องคิดด้วย ฉันน่าจะเอาคำพูดนี้ของมันไปบอกพี่เวฟนะ พี่เวฟจะได้เลิกกับมัน แล้วหันมาคบฉันแทน โฮะๆๆๆๆ ^O^)
“เป็นไรวะพีช ทำหน้าหื่นอยู่ได้ฉันกลัวนะเนี่ย”
“เปล๊าวววววววววววว...ไม่มีอะไรเลย”
“หือ...เปล่าซะสูงเลยนะแก”
“แกไม่ต้องสงสัยหรอก ฉันควรจะสงสัยแกมากกว่า”
“เรื่องไรอ่ะ”
โธ่ๆๆ หน้าใสซื่อแถมยังหวานๆอย่างเนี่ย ฉันเกลียดที่สุดเลย -_-+++
“เรื่องนายกระซิกอ่ะ แกรู้อะไรดีๆใช่มะแล้วไม่บอกฉัน”
“กระซิก??? อ้อๆๆน้องซิกน่ะหรอ”
...น้องซิก...เรียกได้ไงอ่ะหน้ายังกะ...กะอะไรก็แล้วแต่ (หาคำมาเรียกนายนั่นให้อุบาทไม่เจอ -_-‘’) เอาเป็นว่าขยะแขยงรูหูที่สุด นายนั่นต้องถูกเรียกว่า...ยีราฟเผือก...ถึงจะถูก ^ ^
“อือ...อีตานั่นแหละ มันเป็นใครหรอ”
“อยากรู้อ่ะดิ อืมมมมมม...บอกดีมั้ยนะ”
“ดีที่สุด เพราะถ้าแกไม่บอกนะฉันประกาศทั่วโรงเรียนเลยว่าแกกับพี่เวฟคบกัน แล้วที่นี้แหละแกเอ้ยยยยย...ไอ้หวานแก ถูกบรรดาแฟนคลับพี่เวฟรุมกระทืบยับแน่”
“เห้ย!!!ขู่แรงไปป่ะเนี่ย”
“ไม่แรงเลยซักนิด บอกมาเลยแก ไม่งั้นหน้าสวยๆหวานๆของแกได้ยับยู่ยี่เป็นผ้าขี้ริ้วถูกเป็ดขย้ำแน่ๆ”
“ชิ...แกอ่ะโหด บอกก็ได้วะ คือน้องซิกเนี่ย...”
~ติ๊ง...หน่อง...ติ้ง...หน่อง...ติ่ง...หน่อง...ติ้ง...หน่อง~
ประกาศ ขอให้นางสาว
“เห้ย!!!ลืมเลย เช้านี้ครูจานัดฉันไปถามเรื่องพ่อ ฉันไปก่อนนะ เจอกันที่ห้องคณิตเว้ย”
“แล้วเรื่องนายซิกอ่ะ”
“เดี๋ยวเล่าให้ฟังในห้อง”
“แกไม่เข้าแถวหรอ”
“ไม่ได้เข้าอ่ะ ครูจาขอทางโรงเรียนให้ฉันแล้ว ไปก่อนนะ”
“เอ่อ...”
ไปแล้ว ไวชะมัดเลยยัยนี่ โหยยยยย...ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยเนี่ย หงุดหงิดที่สุดไอ้เรื่องที่อยากรู้ก็ดันไม่ได้รู้ แต่ไอ้เรื่องที่ไม่อยากรู้กับรู้ซะเต็มรักเลย
“โอ๊ย!!!...”
“ขอโทษครับผมไม่ได้ตั้งใจ เจ็บรึเปล่า…อ้าว!!!ป้า”
“อ๊ากกกกกกก!!!ไอ้เด็กนรก มาเรียกฉันว่าป้าได้ไงหะ ห่างกันกี่ปีเชียว”
“ฮ่าๆๆๆๆ ป้านี่เวลาโมโหเนี่ยเหมือน...”
“เหมือนอะไร..พูดให้ดีๆนะถ้าไม่อยากเลือดกบปากตั้งแต่เช้า”
“เหมือน...”
เหมือนอะไรทำไมไม่รีบพูดอ่ะ อีตาบ้านี่จะฆ่าฉันให้ตายรึไงนะ -*-
“เหมือน...”
ถ้าฉันฆ่านายนี่ได้โดยไม่ถูกตำรวจตามล่า ฉันจะฆ่ามันเดี๋ยวนี้เลย ให้ตายเถอะ -_-‘’’
“เหมือน...ไปเข้าแถวดีกว่า ป่ะ...ป้าเดี๋ยวโดนเช็กว่ามาสาย”
แป่ววววว –o- ทำไมไม่ตอบยะ ไอ้เด็กบ้า T_T รอฟังตั้งนาน ใจฉันจะขาดให้ได้
“กรี๊ดดดดดดด...”
ย๊ากกกกกก...เสียงลึกลับจากพงไพร ใครกินนกหวีดเป็นอาหารเช้าฟะเนี่ย แล้วทำไมพวกคุณเธอต้องจ้องหน้าฉันอย่างกับจะกินตับ ไต ไส้ พุงฉันอย่างนั่นอ่าาา...YoY
“ป้าเร็วดิ เดินช้าจิง จะแข่งเดินกับหอยทากรึไง”
“แล้วนายจะรีบไปไหนเล่า อยากไปก็ไปคนเดียวดิ แล้วนี่มือนายน่ะทำไมมันเหนียวอย่างนี้นะ ปล่อยเลยฉันเดินเองได้”
“ไม่เอาอ่ะ ผมจะเดินไปพร้อมป้าแต่ป้าก็ต้องเดินให้พร้อมผมเหมือนกันนะ”
มันเกี่ยวกันรึไงเนี่ย -_-+++ ขาแกอย่างกับยีราฟสายพันธุ์ขั้วโลก (โอ๊ะ!!!สายพันธุ์นี้มีด้วยหรอ)
“ป้า...ถ้าไม่รีบเดินนะผมอุ้มจริงๆด้วยเอ้า”
“อ้ายยยย...ไม่ต้อง ทำไมนายต้องบังคุบฉันด้วยเนี่ย”
แล้วทำไมฉันต้องทำตามที่นายนี่บอกด้วยเนี่ย -_-‘’’ ไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆ
ความคิดเห็น