คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : In The 4
“พี่เจ้าเป็นไงบ้างอ่ะยัยพีช”
ยัยน้ำหวานถามฉันด้วยน้ำเสียงและใบหน้าที่เป็นห่วงไอ้คุณพี่เจ้าเหลือเกิน แหวะ...หมั่นไส้ แกก็ทีมงานฉันไม่ใช่รึไงฟะ -*-
“ไม่เปนไรหรอก...มั้ง พี่เจ้าน่ะดวงแข็งจะตายไป แค่นี่ไม่เป็นไรหรอก อย่าห่วงโอเว่อร์ไปหน่อยเลย”
ฉันตอบยัยน้ำหวานในขณะที่เราสองคนแบกพี่เจ้าที่ตัวหนักมากๆๆๆ >o< มาที่โซฟาในห้องซ้อมดนตรี
“แล้ว...พี่เวฟล่ะ แกจะแกล้งเค้ามั้ย???”
“แกล้งหรอ?? แกว่าฉันจะแกล้งพี่เวฟงั้นหรอ ยัยหวาน...แกก็รู้ว่าฉันไม่ได้แกล้ง ฉันก็แค่จะแก้แค้นเท่านั้น”
รับไม่ได้ค่ะ...ยัยน้ำหวานว่าฉันเป็นนางมารร้ายที่ไปแกล้งบรรดาพระเอก...ชิ...ทั้งๆที่รู้ว่าฉันเป็นฝ่ายโดยแกล้งก่อน ยัยเพื่อนนรก...-_-+++
“แต่ว่า...พี่เวฟเค้าไม่ได้แกล้งแกนะ เค้าก็แค่...ไม่ได้บอกความจริงกับแกเท่านั้นเอง”
“ก็นั่นแหละ ฉันเรียกว่าแกล้งเพราะฉะนั้น...พี่เวฟคือรายต่อไป…แต่เห็นแก่ที่พี่เวฟที่ไม่ได้สนับสนุนเรื่องที่จะแกล้งฉัน ฉันก็จะสั่งสอนแค่เบาะๆก็พอ หึๆๆๆ ฮะๆๆๆ โฮะๆๆๆ เอิ๊กๆๆๆ...”
ย๊ากกกกกกกกกกก!!! ปิศาจเมดูซ่าเข้าสิงฉันแล้ว ไอ้พี่เวฟไม่รอดแน่...
~ ห้องเรียนของพี่เวฟ~
“อือ...เอาตัวนี้ใส่ในช่องนี้เลยดีกว่า...ใช่...ต้องเพราะแน่ๆ”
“พี่เวฟ...ทำอะไรค่ะ”
ฉันโผล่หน้าเข้าไปในห้องเรียนของ พี่เวฟ มือเบสของวง เจ้าของบุคลิกเงียบขรึมและรอยยิ้มที่อบอุ่นที่สำคัญเรียวปากที่น่าจุ๊บนั่นมันอะไรกันน่ะ...อ๊ากกกกกกกกกกกก!!! ไอ้พีชหื่นอีกแล้ว �ToT
“อ้าว!!! น้องสาวหรอกหรอ มาได้ไงเนี่ย ห้องดนตรีกับห้องเรียนของพี่อยู่ห่างกันตั้งสองช่วงอาคารแน่ะแล้วห้องที่พี่ชายอยู่ก็ชั้นสามนะ เดินขึ้นมาไม่เหนื่อยแย่หรอ???”
พี่เวฟที่นั่งถือกีต้าร์อยู่ริมหน้าต่างเงยหน้าขึ้นมาถาม แหมๆๆสบัดผมด้วย คงคิดว่าตัวเองเป็นพระเอกหนังล่ะสิ *-*
“โหวววว...พี่เวฟ น้องถามคำถามเดียว นอกจากจะไม่ตอบน้องแล้วยังถามกลับเป็นชุดอีกนะ”
“ฮะๆๆๆๆ ^_^”
นั่น...ยังมีหน้ามาหัวเราะอีก ชิ...คนอะไรไม่รู้หล่อชะมัด แล้วฉันจะแก้แค้นได้ลงคอหรอเนี่ย -_-‘’’ แต่เอ!!! ความจริงแล้วพี่เวฟก็ไม่ได้แกล้งฉันเลยซักนิด จะช่วยฉันซะมากกว่า เว้นพี่เวฟไว้ซักคนดีมั้ยนะ �=_=+++
“โอเคๆ พี่ชายกำลังแต่งเพลงน่ะ แล้วน้องสาวมีอะไรกับพี่ชายรึเปล่าครับ”
“ก็...ไม่มีหรอกค่ะ แค่มาเยี่ยม”
“ฮะๆๆๆๆ แค่นี่หรอ พี่ก็นึกว่าจะมีขนมมาฝากซะอีก”
เฮอะ!!! โตจนไส้เดือนไต่ขาไม่ถึงแล้วยังจะกินขนมอีก เฒ่าทารกชัดๆเลย YwY
“ไม่มีหรอกค่ะ แหม...น้องไม่มีตังค์ขนาดนั้นหรอกนะ”
“อืม...พี่ชายก็ว่างั้นแหละนะ เพราะฉะนั้นลงไปซื้อให้พี่ชายหน่อยสิ นะนะนะ”
“ใช้เลยนะ”
“ก็น้องสาวอุตส่าห์ขึ้นมาหาพี่ชายทั้งทีต้องใช้ให้คุ้มหน่อย”
เหอะ...-*- พี่เวฟนะพี่เวฟ ถ้าไม่หล่อจะไม่ไปซื้อให้เลยจริงๆ
�“จะลงไปซื้อได้รึยังครับน้องสาวตัวแสบ”
พี่เวฟพูดแล้วเอื้อมมือมายีผมหน้าม้าฉันเล่น ฉันปัดมือพี่เวฟออกเพราะนั่นทำให้ผมของฉันเสียทรง -_-
“อะไรอ่ะพี่เวฟ ผมเสียทรงหมด”
“ฮะๆๆๆๆ ผมเด็กม.4 เพิ่งจะยาวเองจะเสียทรงได้ไงเล่า”
ไม่พูดเปล่าพี่เวฟยังเอามือที่เพิ่งถูกฉันปัดออกเมื่อกี้มายีใหม่แล้วก็แรงกว่าเดิมด้วย
“ชิ...ดีนะที่เล่นแค่ตรงหน้าม้า ไม่เล่นผมตรงกลางหัวน่ะ”
“ทำไมหรอ ผมกลางหัวเป็นไรหรอ”
“ก็มันมัดยากนี่นา ถ้าพี่เวฟเล่นตรงนั่นนะ น้องก็ต้องมานั่งมัดผมใหม่แน่ๆเลย” -*-
“หรอ...”
อึ๋ย...หน้าตาพี่เวฟหน้ากลัวจัง ฉันชักกลัวพี่เวฟยังไงๆบอกไม่ถูกเหมือนมีแผนอะไรบางอย่างที่ถ้ามันเกิดขึ้นแล้วฉันต้องเสียเปรียบ
“งั้นมัดใหม่ดีกว่านะ”
ว่าแล้วสิ พี่เวฟยีหัวฉันจนได้ ฮือๆๆๆ T~T ต้องมัดใหม่อีกแล้วอ่ะ
“พี่เวฟทำอะไรน่ะ บอกแล้วไงว่ามันมัดยาก!!!”
ฉันตวาดพี่เวฟไปแต่ท่าทางพี่เวฟไม่กลัวฉันเลยซักนิด
“โอ๋ๆๆแต่ช้าแต่...มาๆๆเดี๋ยวพี่ชายมัดให้ใหม่นะ”
“พี่เวฟมัดผมเป็นด้วยหรอ” T_o
“เป็นสิ พี่ชายมีหลานสาวนะ ผมก็คงยาวเท่าน้องสาวนี่แหละมั้ง”
“ก็ได้ มัดสวยๆนะ”
“ครับผม”
พี่เวฟจับฉันนั่งบนโต๊ะเรียนด้วยความที่พี่เวฟตัวสูงกว่าฉันมาก...เสาไฟฟ้าชัดๆ ( ไม่นี่...แกเตี้ยเองต่างหาก : คนเขียน ) พี่เวฟจึงอุ้มฉันขึ้นไปนั่งได้อย่างง่ายดายแล้วจัดการมัดผมให้ฉันอย่างเบามือ
“ผมยาวแล้วนี่ ยาวเกือบเท่าๆพวกเด็กม.5 แล้ว ทำไมผมน้องสาวยาวไวจังเลยอ่ะ”
“ใช่มะ...น้องก็ว่างั้นแหละ แม่บอกว่าจะให้น้องตัดอีกน่ะเพราะไม่ชอบให้น้องไว้ผมยาว”
“แต่พี่ชายชอบผู้หญิงผมยาวนะ ดูแล้วน่ารักน่าทะนุถนอมดี”
“อืมๆ..น้องก็ชอบ งั้นน้องไม่ตัดดีกว่า”
ใครจะอยากตัดล่ะ ตอนอยู่ม.ต้นอยากไว้ผมยาวจะตาย แต่พอขึ้นม.ปลายมาแม่จะให้ตัดซะงั้น ไม่เอาด้วยหรอก ฉันชอบผมยาวแบบนี้แหละดีแล้ว ให้ผมยาวเหมือนกับ...แม่...
“เสร็จแล้วครับ”
“เสร็จเร็วจัง สวยมั้ยเนี่ย”
“ไปส่องกระจกสิ อยู่หลังห้องน่ะ”
ฉันกระโดดลงจากโต๊ะแล้ววิ่งไปหลังห้องทันที กระจกบานใหญ่นั่นกำลังรอให้ฉันไปส่องมันอยู่ กระจกวิเศษเอ๋ย ใครงามเลิศเกินเจ้าหญิงพีชไม่มีหรอก ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ ^o^
“ว้าว...เทพจริงๆเลย พี่เวฟมัดผมได้สวยมากๆอ่ะ สวยกว่าน้องมัดเองอีกนะเนี่ย”
“แน่นอน พี่ชายบอกแล้วว่าพี่ชายมัดสวย”
“เอ???เป็นตุ๊ดเปล่าเราน่ะ”
“อ๊ายยยยๆๆๆ รู้ได้ไงอุตส่าห์ปิดมาตั้งนาน”
หะ!!! พี่เวฟเป็นตุ๊ดหรอเนี่ย ใจฉันแตกสลายกลายเป็นกองขี้ควายถูกแมงกุดจี่ถล่มแล้ว oOo!!!
“นี่!!!ไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้นหรอก พี่ชายไม่ได้เป็นซักหน่อย ก็บอกแล้วว่าพี่ชายน่ะมีหลานสาวแล้วหลานสาวก็ชอบให้พี่ชายเล่นผม ก็เลยถูกพี่ชายจับมัดผมเป็นประจำเพราะว่าถ้าไม่มัดนะ เจ้าหลานสาวนั่นก็จะให้พี่ชายเล่นผมแกทั้งวันเลยล่ะ”
“อ๋อ...อย่างนี้นี่เอง น้องตกใจหมดเลย งั้นเดี๋ยวคราวหน้าน้องจะมาใช้บริการพี่เวฟใหม่นะ ตอนนี้น้องไปซื้อขนมให้พี่เวฟก่อนล่ะกัน”
“ไม่ต้องแล้วล่ะ พี่ชายไม่หิวแล้ว”
“แล้ว...เงิน”
“เก็บไว้ที่น้องสาวก่อนนั่นแหละ เดี๋ยวค่อยซื้อตอนไปซ้อมดนตรีวันพรุ่งนี้”
“ค่ะ งั้นน้องไปก่อนนะ บาย เจอกันพรุ่งนี้ค่ะ”
ฉันยกมือบอกลาพี่เวฟ พี่เวฟก็โบกมือตอบ กรี๊ดดดดด!!!น่ารักชะมัด ถ้าใครได้ไปเป็นแฟนนะรักตายเลย ผู้หญิงผู้โชคดีคนนั้นเป็นใครนะ อยากเห็นๆๆๆ คงไม่ใช่ฉันหรอกนะ อ๊ายยยยยยยยยๆๆๆๆ >O<
ความคิดเห็น