คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : In The 10
“ได้แล้วจ๊ะสาวๆ รอนานมั้ย”
“ไม่...”
“ไม่นานหรอกค่ะพี่กิ๊ก ฮันนี่รอได้ แล้วคุยกันเรื่องอะไรกันหรอคะ บอกฮันนี่ได้มั้ย”
...เป็นแม่เค้ารึไงถึงอยากรู้ไปหมดน่ะ...ฉันว่าพี่กิ๊กต้องคิดแบบนี้แน่นอน ฉันรู้ ^ ^
“ไม่มีอะไรหรอกครับ กิ๊กกับผมคุยเรื่องทั่วๆไป ไม่มีอะไรสำคัญหรอก”
“หรอคะ อือ...กินกันเถอะ พี่ฮันนี่หิวมากๆเลย”
“ครับ”
“...” ใจ...ฉันเคยถูกเคยถูกทิ้งเพียงลำพัง~ (ขอบคุณที่รักกัน : potato)
“น้องซิกนี่น่ารักจังเลยนะคะ เหมือนที่พวกสาวๆที่โรงเรียนพูดเอาไว้เลย ยิ่งพี่ได้มารู้จักน้องซิกแบบถึงเนื้อถึงตัวพี่ก็ยิ่ง...อุ๊ย!!!ไม่พูดดีกว่า พี่เป็นผู้หญิงจะเสียหายเอาได้”
“หรอครับ”
“...” หากว่าฉันมีไม้วิเศษ เสกอะไรได้เอง~ (ไม้วิเศษ : มอส ปฏิภาณ)
“น้องซิกอายุเท่าไหร่นะ แล้วอยู่ห้องไหนจ๊ะ พี่ฮันนี่จำไม่ได้แล้ว”
“15 ครับ ม.3 ห้อง A”
“...” อยู่นอกสายตาของเธอตั้งไกล~ (นอกสายตา : แคทรียา อิงลิช)
“น้องซิกกับพี่กิ๊ก ดูแล้วคงจะเป็นพี่น้องที่รักกันมากเลยนะจ๊ะ พี่ฮันนี่เห็นแล้วยังอิจฉา อยากจะมีพี่กับเขาขึ้นมาแล้วสิ”
“ครับ เราสนิทกันมาก คุยกันได้ทุกเรื่อง”
“...” คิดถึงฉันไหมเวลาที่เธอ ไม่เจอะเจอกันกับฉัน~ (คิดถึงฉันไหมเวลาที่เธอ : แท็กซี่)
ฮือๆๆๆๆ TT^TT เค้าอยากกลับบ้าน แง้ๆๆๆๆๆ พวกแกเห็นฉันเป็นอากาศธาตุรึไงยะ ถ้ามีคนซักคนเห็นหัวฉันบ้างนะ ฉันจะกระโดดจูบเลย ^3^ ขอร้องล่ะ (-/ \-) ช่วยเห็นฉันทีเหอะ
“อ้าว...พีช”
โอ้แม่เจ้า OoO!!! เทพบุตรของช้านนนนนนนนนนนน~~~~
“พี่โภ๊พพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพ~~~~”
“-*-“
ใบหน้าของพี่ภพบ่งบอกถึงอาการกลัวฉันอย่างชัดเจนเลยนะนั่น = =
“ก็ๆๆๆ...ก็ เขา...อยากกลับบ้านอ่ะ”
“แล้วทำไมไม่กลับล่ะ”
“เดี๋ยวผมจะไปส่งพีชเองครับพี่ภพ ไม่ต้องห่วง พีชน่ะ แฟนผมนะ”
“- -“
แล้วทำไมต้องพูดเสียงดังด้วยเล่า คนในร้านมองเต็มเลยเห็นมั้ย? อีตาบ้า ฉันยิ่งกลัวโดนประชาทัณฑ์เพราะว่าบังอาจมานั่งกินไอติมข้างๆ ซิกสุดหล่อของสาวๆอยู่เนี่ย -*- ยัยน้ำผึ้งขมไม่เสียวรึไงนะ = =
“อ้าว เป็นแฟนกันตั้งแต่เมื่อไหร่”
“เมื่อครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมาครับ”
“= =”
“หรอ อืม...ดูแลพีชดีๆล่ะ อย่าปล่อยไปกัดคนอื่นเข้า”
“-_-^” ตูไม่ได้เป็นหมานะ -*-
“ครับ”
อีตานี่ก็ไม่ได้คิดจะแก้ตัวแทนฉันเลยซักนิด -3-
“พี่ไปล่ะนะ”
“อ้าว พี่ภพมาแค่นี้หรอค่ะ”
“ก็ใช่”
“-*-“
“หวัดดีครับพี่”
“TT^TT” แล้วฉันก็ต้องกลับมาเป็นหมาหัวเน่าเหมือนเดิม
“พีช อยากกลับบ้านหรอ”
แกเห็นหน้าฉันมั้ย ไอ้บ้าซิก -^- คงไม่อยากกลับมั้งเนี่ย
“ถ้าอยากกลับก็กลับก่อนได้เลยนะยัยพีช ฉันกับน้องซิกมีเรื่องจะคุยกันอีกยาว”
“อืม...งั้นฉันกลับก่อนล่ะนะ”
“บ๊ายบายจ๊ะ”
นายซิก!!! นี่นายไม่คิดจะไปส่งฉันเลยหรอ = = ใจร้ายยย.... ฉันเป็นแฟนนายน๊า >.< เอ่อ...ถึงจะเป็นแบบจับพลัดจับพลูมาเป็นแฟนกันก็เหอะ หึ...เชิญคุยกับยัยน้ำผึ้งขมให้พอเลย!!! ฉันกลับเองก็ได้
“พีช!!!”
“หะ???” ใครมาเรียกฉันอยู่แถวนี้นะ
“นายซิก!!!”
“เดี๋ยวผมจะไปส่งพีชเองนะ ปะๆๆ”
“ใครอนุญาตให้นายเรียกฉันว่า พีช เฉยๆยะ ฉันเป็นรุ่นพี่นายนะ”
“แต่เราเป็นแฟนกันนะ อีกอย่างพีชก็อายุเท่าผมด้วย”
“ข้อหลังฉันไม่ขัดข้องนะ แต่...ข้อแรกเนี่ย”
“ไปกันเถอะ”
เฮ้ OoO!! ไอ้บ้าซิก ฉันยังพูดไม่จบ ทำไมชอบดึงมือฉันจังเลยนะ -..-
“อ้าว เดี๋ยว... แล้วๆๆๆ ยัยน้ำผึ้งขมล่ะ”
แปลกแหะ ยัยนั่นทำไมถึงยอมปล่อยนายมาได้นะ งงชะมัด –o- ปกติถ้ามีผู้ชายอยู่ในมือ ยัยนี่จะไม่ปล่อยให้หลุดมือมาง่ายๆนะ ยิ่งกรณีของนายซิก ยิ่งเป็นไปไม่ได้เลย -*-
“น้องสาวเค้ามาตามกลับบ้านน่ะ”
“อ้อ ยัยน้ำฝนน่ะหรอ ว่าดิ ทำไมยัยน้ำผึ้งขมถึงยอมให้นายมาได้”
“พี่ฮันนี่เขามีน้องสาวด้วยหรอ ผมไม่เคยรู้”
“แล้วนายเป็นไรกับเขาล่ะ ถึงจะรุ้เรื่องเขาได้น่ะ เพิ่งรุ้จักกันวันนี้เองไม่ใช่หรอ”
“ก็ถูก แต่ว่า...รู้จักกันแค่วันเดียวพี่เขาก็โฆษณาตัวเองตั้งเยอะนะ แต่ไม่เห็นพูดเรื่องน้องสาวเลย”
เหอะๆๆๆ นายซิกกล้าพูดคำว่าโฆษณาตัวเองกับผู้หญิงได้ไงเนี่ย น่าเกลียด!!! แต่มันก็ถูกนะ ยัยน้ำผึ้งขมเวลาจะจับผู้ชายซักคน ชอบพูดเรื่องตัวเองให้เขาฟังตลอด - - ไม่รู้มันคิดอะไรของมัน
“แล้วทำไมพีชถึงรู้ล่ะว่าพี่ฮันนี่มีน้องสาว เห็นไม่ถูกกันเลยซักนิด”
“ฉันเคยช่วยน้ำฝนให้พ้นจากพวกอันธพาลน่ะ”
“ว้าว Heroine”
“ฉันไม่ใช่ยาเสพติดนะ >..<”
“นี่อย่าแกล้งเป็นไม่รู้เลย เรียนมาแล้วนะ Heroine ที่แปลว่า วีรสตรีน่ะ ไม่ใช่ Heroin”
ก็คนมันลืมนี่นา -..- ผิดด้วยหรอ = =
“แต่ผมมีเรื่องข้องใจอย่างหนึ่งนะ”
“อะไรอ่ะ”
“เดินไปคุยไปดีกว่า จะได้ถึงบ้านเร็วๆ”
“...อื้อ”
ความคิดเห็น