ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : In The 1
…ปล่อยมือฉันแล้วจากไปซะเถอะ เข้าใจแล้วว่าเราไม่รักกัน ก็ยอมรับว่ามันคงถึงวัน…ที่ชีวิตของฉัน...ไม่เหลือใคร~~~
(* ท่อนหนึ่งของเพลงปล่อยมือ ของแอน ธิติมา )
เพลงที่ฉันต้องร้องในวันกีฬาสานสัมพันธ์มิตรภาพต่างโรงเรียนจบลงอย่างเพราะพริ้ง ( ถามใครรึปล่าวเนี่ย คิดเองลูกเดียวเลย ) แล้วหลังจากนั้นก็เป็นเพลงรวมนักร้อง ทุกคนร้องเพลงร่วมกัน…
“เฮ้อ!!! เหนื่อยเว้ย...ใครก็ได้ช่วยฉันที”
ฉันร้องตะโกนออกมาเมื่อออกจากห้องซ้อมดนตรี ( แต่ตะโกนในระดับวอลุ่มที่ต่ำมากถึงมากที่สุด )
“ฉันช่วยเอามะ เพลงที่แกจะร้องก็แค่สี่เพลงเองจิ๊บจ๊อย ฉันร้องแทนแกเองเพื่อน ยินดีเสมอ”
ยัยน้ำหวาน เพื่อนสุดที่รักของฉันเอ่ยปากช่วยอย่างหวังดี แต่...เหอๆๆๆเจ้าอย่าหวัง
“ได้ไง กว่าฉันจะได้มาร้องเพลงกับกลุ่มดนตรีของโรงเรียน ครูนครทดสอบแล้วทดสอบเล่าจนฉันจะกลายเป็นจับกังอยู่แล้วเนี่ย”
“เออ...พูดถึงเรื่องนี้ วันนี้นะพี่ภพบอกความลับอย่างหนึ่งกับฉันล่ะ เกี่ยวกับแกโดยตรงเลย”
จากที่นั่งเซ็งอยู่นั้น ก็หูผึ่งด้วยความอยากรู้ขึ้นมา แน่นอน...เรื่องของตัวเองทำไมจะไม่อยากรู้ โดยเฉพาะข่าวที่มาจากปากของ พี่ภพ นักร้องนำของวงดนตรี ยิ่งอยากรู้เข้าไปใหญ่เพราะหายากมากที่พี่ภพจะเล่าอะไรให้ใครฟัง ข่าวที่ได้ฟังจากพี่ภพเนี่ยคัดกรองมาแล้ว 100% ชัวร์ป้าบบบ!!!
“อะไรหรอวะหวาน เรื่องไรหรอ” –u-
“แกอยากรู้จริงหรอวะ อือ...มันต้องมีข้อมาแลกเปลี่ยนซักหน่อยนะ”
ยัยน้ำหวานเสนอข้อแลกเปลี่ยนที่ฉันรู้จักดี -_-‘’
“โอเค กี่ถ้วยล่ะ”
“จนกว่าฉันจะอิ่ม”
“โหวววว...ไอ้โหด แกพูดอย่างนี้มาฆ่าฉันดีกว่า คนอย่างแกนะ ถ้าได้กินไอติมแล้วอย่างอื่นแกไม่สนหรอก ฉันเป็นเพื่อนกับแกมารู้จักนิสัยแกดีที่สุดเว้ย!!! ขอบอก”
ชิชะ...ยัยเพื่อนโฉด บังอาจมาต่อรองอะไรที่เอาเปรียบกันมากเกิน โดยเฉพาะกับฉัน...อุลตร้าพีช...สาวน้อยผู้ผดุงคุณธรรม รักความยุติธรรมเหนือสิ่งอื่นใดๆๆๆๆๆๆ
“งั้นก็อดฟัง”
ง่ะ o_o ยัยน้ำหวานทำเส้นฉันแล้ว ล่อให้อยากแล้วก็จากไป ฮือๆๆๆๆ ยัยบ้าหวานอ่ะ >_<
“หวาน...โธ่ หวานจ๋า นิดนึงนะ...ก็ได้...สองถ้วยขาดตัว”
ฉันยื่นข้อเสนอให้มันอย่างชั่งใจ
“สามถ้วยเป็นคำตอบสุดท้าย ตกลงมั้ย??? ตกลงบอกเดี๋ยวนี้ ไม่ตกลงกลับบ้าน”
ง่าาาา---ยัยน้ำหวานแรงกว่าเยอะเลย โฮะๆๆๆ ToT เสียเปรียบชัดๆ
“เออๆ ก็ได้ว่ะ ไอ้เค็ม”
“แทงคิ้วค่ะ พีชเพื่อนรัก ลาภปากไอ้หวานแล้วเว้ย โฮะๆๆๆ”
ดูมันดิ ฉันร้องไห้โฮะๆๆ มันหัวเราะโฮะๆๆอ่ะ ความยุติธรรมไปไหนหมด ฟ้าช่างใจร้ายใจดำกับยัยพีชผู้น่าสงสารซะเหลือเกิน ฮือๆๆๆ Y~Y แม่จ๋า พ่อจ๋า พีชโดนรังแก แง้ๆๆๆๆๆๆๆ YoY
“งั้นไปร้านไอติมกันเลยนะ ^ ^”
“แกก็บอกมาก่อนดิ”
“ไม่ได้!!! เดี๋ยวแกเบี้ยวฉัน ไปคุยกันที่ร้านไอติม ไปเร็ว โหววววววว...แกชักช้าว่ะ”
หัวหมอชะมัดเพื่อนฉัน วันนี้วันอังคารเงินเหลือ 250 บาทต้องเลี้ยงไอติมมันเท่าไหร่กันนะ คงไม่เกินร้อยหรอกนะ โหววววว...เงินของฉันกำไรไม่มีแถมไม่ได้ทุนคืนด้วย ง่าาาาา~~~
- ร้านไอติม -
“เห้ยๆๆ...มากไปแล้วนะแก ถ้วยที่สี่แล้วนะ เมื่อไหร่แกจะบอกความลับนั่นกับฉันฮะ!!!”
“เออน่า เดี๋ยวๆฉันกินถ้วยนี้ก่อน แปปนึงน่า...ใจร้อนเป็นวัยรุ่นไปได้ ยัยแก่!!!”
อ๊ายยยยย---ไอ้เพื่อนชั่ว >_< แกด่าฉันอ่ะ หน็อย...
“แล้วแกไม่แก่หรอ ยัยสวย ยัยเริ่ด ยัยเพอเฟรค ยัย...แหมดีทุกอย่างเลยนะแก ยัยตะขบ!!!”
“กรี๊ดกร๊าดดดดดดด...ยัยนี่บังอาจด่าฉัน เดี๋ยวแม่ไม่บอกความลับซะเลยดีมั้ย”
อ้าวๆๆๆ o_o ยัยน้ำหวานจะเบี้ยวนี่หว่า ฉันตบมันเลยดีมั้ยนะ
“อย่านะแก ถ้าเบี้ยวฉันไม่จ่ายเงินจริงๆด้วย”
“เออๆๆ...กินเสร็จแล้ว”
ถึงเวลาซักที...ความลับ ความลับเจ้าขา อยู่ๆก็มาไม่ทันตั้งตัว...อัวๆๆๆ++++++
“ฉันจะบอกแกให้นะ ที่ครูนครเค้าให้แกแบกเครื่องดนตรีบ้าง หาคอร์ดเพลงบ้าง นั่งฟังแกเล่นเพลงสมัยพระเจ้าเหาบ้างแล้วก็อื่นๆอีกเยอะแยะ สารพัดสิ่งที่ครูจะเอามาให้ทำเพื่อที่แกจะได้เข้าวงดนตรีของโรงเรียนน่ะ เหอะๆๆ...ครูนครแกล้งแกทั้งนั้นเลยว่ะ”
แกล้ง???? แกล้งยังไงว่ะเนี่ย ยิ่งฟังยิ่งไม่เข้าใจ -_-‘’
“แกอย่าเพิ่งงงนะเพื่อน ฉันกำลังจะอธิบายเดี๋ยวนี้แหละ คืองี้...”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น