โชคชะตาและลิขิตของสวรรค์

ลำดับตอนที่ #2 : คนๆนั้นเป็นคัยกันน่ะ

“หิวจัง” หญิงสาวคิดในใจพลางเอามือกุมท้อง ขณะที่เธอเดินไปเรื่อยๆฝนก้อค่อยๆหยดลงมาที่ละเม็ดๆและหนัก

ขึ้นเรื่อยๆ  หญิงสาวไม่สนใจเทอเดินฝ่าท่ามกลางห่าฝนที่ตกลงมาอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด และแล้วเธอก็ต้อง

หยุดเดิน เพราะเธอเริ่มคิดออกแล้วว่าจะจัดการกับท้องที่แสนหิวโหยของเธออย่างไร



“ที่นี่แหละ เจ๋งเป้ง ยิ่งคนเยอะๆยิ่งดีเจ้าของร้านจะได้ไม่สังเกตเห็น” เทอคิดขณะที่แอบย่องเข้าไปหลังร้านอาหารแห่งหนึ่ง  



ภายในร้านอาหารตกแต่งอย่างเรียบง่ายและบรรยากาศก็ดูสบายๆแต่เนื่องจากวันนี้เป็นวันหยุดเสาร์อาทิตย์คนจึงแน่นเป็นพิเศษ



“ว้าว ในห้องครัวมีอาหารเพียบเลย น่ากินทั้งนั้นเลยแฮะ หึๆเดี๋ยวแม่จะโซ้ยให้เรียบเลย” หญิงสาวไม่รอช้าจัดการ



กระซวกอาหารลงกระเพาะอย่างรวดเร็วและมูมมามเพราะด้วยความหิว



“งั่มๆๆๆ ๆๆๆ”



“อร่อยมั้ย” เสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากข้างหลัง



“ หงึกๆๆ” “ก้ออร่อยน่ะเซ่ถามได้” หยิงสาวพยักหน้าตอบโดยที่ไม่ได้หันมามอง



“นี่ๆ”เจ้าของเสียงเมื่อกี้นี้ยื่นมือมาสะกิดหญิงสาว



“อะไรเล่า คนยังกินไม่เส็ดเลย ขออีกแป๊ปเด่ะ” เทอบ่นในใจอย่างรำคาญพลางปัดไม้ปัดมื้อของคนๆนั้นออก



“จึ้กๆๆๆ” คนๆนั้นไม่ยอกแพ้ ยังตั้งหน้าตั้งตาสะกิดต่อไปจนหญิงสาวเริ่มหมดความอดทน



“เฮ้ย!!ไรฟ่ะ คนกำลังกินอยู่น่ะ ไม่เห็นรึไง” เธอคิดในใจอย่างโมโหพร้อมกับหันมาจ้องคนที่สะกิดอย่างเขม็งแต่เมื่อเธอหันไป เธอก้อต้องคลายสีหน้าลง พร้อมกับยิ้มเจื่อนๆไปให้



“เหอๆๆๆ ” เสียงหัวเราะแบบเฝื่อนๆดังมาจากเจ้าของร้าน ที่ดูยังหนุ่มยังแน่น หน้าตาสะอาดสะอ้านและดวงตาที่ดูคมเข้ม กับริมฝีปากที่ดูเย้ายวนใจตัดกับใบหน้ารูปไข่ได้ดีแต่กลับอยู่ในชุด ผ้ากันเปื้อนที่ดูเหมือนกับพนักงานเสริฟ์คนอื่นๆทั่วๆไป



“(-_-)” สีหน้าของหญิงสาว



“(-_-)^^” สีหน้าของชายหนุ่ม



หลังจากที่ชายหนุ่มจ้องหญิงสาวอย่างจะกินเลือดกินเนื้อกันอยู่นาน ชายหนุ่มก็เริ่มเปิดปากพูดขึ้นก่อน



“นี่! ยัยขอทาน ฉันจะบอกอะไรให้น่ะว่า......”คำพูดของชายหนุ่มเรียกให้หญิงสาวตื่นจากภวังค์



“ ออก...ไป....ให้....พ้น...จากร้านของฉันเดียวนี้เลย” คำสั่งที่ฟังแล้วดูไม่มีเยื่อใยถูกกรอกลงใส่หูของหญิงสาวอย่างชัดเจน แต่ด้วยความรั้นของเธอจึงไม่ยอมไปง่ายๆ เทอทำหน้าบูดใส่ชายหนุ่มพร้อมกับลงไปนั่งที่พื้นราวกับจะไม่ไปไหนทั้งสิ้น



“แหนะ ยัยนี่นิ ทำเป็นทำหน้าบูดเป็นตูดลิงเลยน่ะ คนเค้าไล่แล้วยังไม่ยอมไปอีก ไปๆรีบๆออกไปเลย”ชายหนุ่มเดินเข้ามาฉุดหญิงสาวให้ลุกขึ้นพร้อมกับดันตัวหญิงสาวให้ออกนอกร้าน



“เชอะ คนไรฟ่ะไม่มีน้ำใจเอาซะเลย แค่แอบขโมยข้าวมากินนิดๆหน่อยๆก้อไม่ได้” เธอบ่นอย่างหัวเสียพลางเดินไปอย่างไม่พอใจ



หญิงสาวเดินไปพร้อมกับท้องที่ยังคงหิวอยู่เพราะเนื่องจากเมื่อกี้เพิ่งกินไปได้นิดเดียว และฝนก็ยังคงตกลงมาอย่าง

ต่อเนื่อง จนหญิงสาวเปียกปอนไปหมดทั้งตัว เธอเริ่มตาลายและเดินโซซัดโซเซ “โอ๊ย ไม่ไหวแล้ว หิวจะตายอยู่

แล้ว”เธอเดินต่อไปไม่ไหว จึงล้มลงบนกลางถนนที่มีผู้คนเดินผ่านไปมาอย่างพลุกผล่านแต่กลับไม่มีใครสนใจเธอเลยเพียงเพราะเทธเป็นแค่คนเร่ร่อนไม่มีที่อยู่ หญิงสาวผู้โชคร้ายได้ล้มลงพร้อมกับจังหวะเดียวกันที่รถคันหนึ่งพุ่งมาด้วยความเร็วสูงจึงทำให้เธอไม่สามารถหลบได้ด้วยกำลังอันน้อยนิดของเธอ



“เอี๊ยด!!!!!! โครม” เสียงรถที่แร่นมาเบร๊คอย่างแรงพร้อมกับหักหลบจนรถไปชนกับข้างทางแต่ก็ไม่มีใครบาดเจ็บและรวมถึงคนที่ขับรถด้วย ส่วนหญิงสาวนั้นก็นับว่าโชคดีที่มีคนมาช่วยไว้จึงแค่โดนเชี่ยวและสลบไป



\"บ้าอ้ย!!\"แต่ก่อนที่เธอจะสลบไปนั้นก็ได้มีเสียงๆหนึ่งดังเข้ามาในหัวของเธอและหลังจากนั้นเธอก้อไม่รับรู้อะไรอีก







………………………………………………………………………………………











ณ โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง



“นี่ เธอว่ามั้ย ยัยนี่น่ะโชคดีชะมัดเลยมีหนุ่มหล่อๆพามาส่งโรงพยาบาลด้วยแหละ”เสียงซุบซิบนินทาของเหล่านางพยาบาลดังขึ้น



“ใช่ๆ เฮ้อ เมื่อไหร่ฉันจะเจอคนหล่อๆอย่างงั้นบ้างน่ะ” นางพยาบาลอีกคนบ่นขึ้นอย่างเสียดายพลางทำหน้าเคลิ้มฝัน



“แหม เธอให้มันน้อยๆหน่อยย่ะ เธอน่ะมีแฟนอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ดูฉันสิ อายุก็ปาเข้าไปปูนนี้แล้วยังหาแฟนไม่ได้เลย  สงสัยชาตินี้ต้องขึ้นคานแหงเลย”

                                          

“คิกๆๆๆๆๆ”เสียงหัวเราะของพวกนางพยาบาลที่กำลังเมาท์แตกกันอย่างเมามัน ไปรบกวนหญิงสาวที่กำลังนอนอยู่ ทำให้หญิงสาวรู้สึกตัวและตื่นขึ้น



“งืมๆ ฮ้าว~ ที่นี่มันที่ไหนกันเนี่ย” เทอหาวพลางคิดในใจอย่างสงสัย



“โอย~ ว่าแต่ทำไมมันปวดหัวเป็นบ้าเลยแหะ”หญิงสาวเอามือขึ้นมากุมศรีษะ



“กลิ่นนี้คุ้นๆแหะๆ นี่มันกลิ่นโรงพยาบาลนี่นา  เอ...เราจำได้ว่าเมื่อวานนี้ มีรถคันหนึ่งแล่นมาอย่างเร็วแล้วพุ่งเข้ามาจะชนเรานี่นา สงสัยจะมีคนมาช่วยไว้ก่อน เฮ้อ ก็ดีเหมือนกันอย่างน้อยเราก็ยังดวงไม่ถึงคาด”



“ว่าแต่คนที่มาช่วยเราไว้เป็นคัยกันน่ะ และทำไมต้องมาช่วยเราไว้ล่ะ”ตอนนี้ในหัวของเธอเต็มไปด้วยคำถามที่ยากคาดเดา ยิ่งคิดก้อยิ่งทำให้เธอรู้สึกปวดหัวจึงเอาเรื่องนี้ไว้ก่อน และคิดว่าในตอนนี้ที่เธอสามารถจะทำได้ก้อคือการนอนพัก เพราะแผลจากการโดนรถเชี่ยวทำให้เธอเป็นแผลฟกช้ำ และรู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งตัวจึงขยับไปไหนได้ไม่มาก พอเธอคิดได้ดั้งนั้น เธอจึงลงไปนอนต่อเพื่อเอาแรง



...................................................................................................................................................................................





ขอบคุณที่มาอ่านกันน่ะค่ะ แต่ช่วยเม้นด้วยน่ะค่ะอย่าเพิ่งอ่านแล้วเล่นชิ่งไปเลย มันไม่ดีไม่งามนะเคอะ  ช่วยติชมให้ด้วยล่ะกันจะได้เอาไปปรับปรุงเรื่องให้ดีขึ้นค่ะ ^0^