ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter3
ใ้เวลาไม่นาน ็เินทามาถึอนโอานยอล
อนโอานยอลอยู่ใลาเมือ ราา็่อน้าสูอยู่ แ่เนื่อารอบรัวอานยอลร่ำรวย รอบรัวานยอลึไม่เือร้อนอะไรในาระื้ออนโแพๆ และอนโนี้็อยู่ใล้มหาลัย้วย
ถึแม้านยอละมีานะร่ำรวย แ่านยอล็ทำัวเหมือนนปิ ธรรมาทั่วไป เป็นัวอัวเอ ไม่เยทำัวเป็นุหนูเลย ึ่นั่น็เป็นเสน่ห์อีอย่าอานยอลที่ทำให้แบฮยอนหลรั
แบฮยอนเยมาห้ออานยอลหลายรั้แล้ว ห้ออานยอลอยู่ั้น23 ึ่เป็นั้นที่สูสุออนโ ห้ออานยอลอยู่ริมสุอั้น
ภายในแ่เรียบ่ายแู่หรู ผนัเป็นสีาวูสะอาา ส่วนเฟอร์นิเอร์ทุอย่าะเป็นสีำเือบหม ึ่มันูเ้าันไ้ี
วิวรระเบีย็สวยามมา เนื่อาอนโานยอลิถนนให่ วิวที่เห็น็ะเป็นรถที่ผ่านเลื่อนไปมาลอเวลา ึ่พอูาที่สู รถที่ผ่านาไปหลายๆันมันทำใหู้สวยาม
ปิแบฮยอนะมาอนโานยอลเพียแ่ทำรายานเท่านั้น และปิ็ะ้อมีเฮุนมา้วยลอและมียอูอยมานั่ให้ำลัใานยอล้วย
แ่วันนี้มันพิเศษมาๆ แบฮยอนไ้มาที่นี่ับานยอลเพียสอน...
สอนเท่านั้น!!!
แบฮยอนรู้ว่าที่านยอลวนมา านยอลไม่ไ้ิอะไร แ่แบฮยอนินะ
อนนี้แบฮยอนนั่อยู่ที่โ๊ะิน้าว เพื่อรอมาม่าที่ำลั้มอยู่ อนแร็แ่ะมานั่เป็นเพื่อนานยอลเยๆเพราะแ่อยาอยู่ใล้ิ้วย แ่พอเริ่มไ้ลิ่นอเรื่อมาม่า แบฮยอนถึับน้ำลายไหล ัะเริ่มอยาิน้วยแล้วสิ านยอลรีบ้มไวๆสิ
โร..รา...โร..รา..
เสียท้อร้ออแบฮยอนัึ้น ถ้าานยอลไ้ยินน่าอายแย่เลย แ่านยอลหมหมุ่นับาร้มมาม่าอยู่ ไม่ไ้ยินหรอ
"หิวแล้วเหรอแบ"
ไ้ยิน้วยเหรอ...
"เราไ้ยินเสียท้อร้อนะ"
"แฮะๆ นิหน่อย"
ไม่นิแล้ว หิวมาโว้ย
"รอแปปนะ ะไ้แล้ว"
"โอเ"
รออีเพียสอนาที มาม่าัพสอถ้วย็มาวาพร้อมที่โ๊ะิน้าว านยอลรู้ว่าแบฮยอนอบินเผ็ ึเอารส้มยำุ้มาให้ ส่วนานยอลที่ินเผ็ไม่ไ้ ็ินรสหมูสับ
ทันทีที่มาม่าัพมาวารหน้าแบฮยอน แบฮยอน็รีบินอย่าไว
ู๊...ู๊ อร่อยที่สุในโลเลย ยามหิวโหยมาม่านี่มัน่วยีวิไ้ริๆ
"แบ่อยๆิน"
"็มันหิวอ่ะ"
"ไหนใรบอว่าหิวนิหน่อย"
"ั้น...อถอนำพู อิน่อนะ"
"ินเลย ินให้อ้วน้วยนะ ะไ้ลับบ้าน"
"ไ้เลย"
อะไร็ไม่รู้ลใให้านยอลนั่มอแบฮยอนที่ำลัินอย่ามีวามสุ านยอลนั่มอแบฮยอน โยที่ัวเอยิ้มไป้วยอย่าไม่รู้ัว ปาลีบเล็ๆสีมพูอแบฮยอน เวลาอ้าปาเี้ยวมันน่าบีบปาะมั
แบฮยอนรู้สึว่าเหมือนานยอลนั่มอัวเออยู่ แ่็ไม่มั่นใว่ามออยู่หรือเปล่า ึเยหน้าึ้นมาู แล้วเห็นานยอลำลันั่มอแบฮยอนอยู่ริๆ มอแล้ว็ยิ้ม้วย มันทำให้แบฮยอนเินนะานยอลรู้ัวมั๊ย
"มออะไรอ่ะานยอล"
"เปล่า"
"็เห็นอยู่ว่ามอเรา"
"แล้วถามทำไมว่ามออะไร"
วน!!! นอะไรวนแ่ยัน่ารั
"แล้วมอเราทำไมล่ะ"
"็...เวลาแบฮยอนิน แบฮยอนน่ารัมาๆเลยนะรู้ัวเปล่า"
"ว..ว่าไนะ"
"็น่ารัไ"
เินโว้ย ืออออ
านยอละรู้มั๊ยนะว่าอนนี้แบฮยอนหน้าแ่ำมา โนนที่แอบรัมะนานี้ มันี่อใริๆ อนนี้ัวอแบฮยอนบิเป็นเลียวเหมือนนมยี่ห้อโปเ้แล้ว นี่ถ้าานยอลไม่อยู่ะม้วนัวลไปอใ้โ๊ะแล้ว แ่ำว่าน่ารัมันสามารถทำให้แบฮยอนละลายไ้เลยนะานยอล
#แอบรัานแบ
หลัาอิ่มอร่อยับมาม่าัพแล้ว ็ไ้เวลาลับบ้านพัผ่อน ถึแม้พรุ่นี้ะมีลาสบ่าย แ่เวลาอนนี้็ึมาพอแล้ว
หลัาำว่าน่ารัพูออาปาานยอลมา ทั้แบฮยอนและานยอล็่าไม่ไุ้ยันอีเลย านยอลเอไม่มีเรื่ออะไระุย ึไม่ไ้วนแบฮยอนุย ส่วนแบฮยอน็เินนไม่ล้าวนานยอลุย ทำให้ภายในรถอนนี้มีแ่วามเียบ
ึ่โยนิสัย แบฮยอนเป็นนไม่อบอยู่ที่เียบๆสัเท่าไหร่ ริๆ็มีเรื่ออยาะถามานยอลอยู่ แ่้วยวามเิน็ยัไม่ล้าถาม แ่ถึอนนี้ะหายเิน เรื่อที่แบฮยอนอยาะถาม แบฮยอนเอ็ไม่รู้ว่าสมวรหรือไม่ แ่้วยวามอยารู้ ทำให้แบฮยอนรวบรวมวามล้าที่ะถามานยอล
"านยอลเราถามอะไรหน่อยสิ"
"ไ้สิ"
"สัานะว่าไม่ว่าเราะถามอะไร านยอล้ออบ และ็้ออบวามริ ห้ามโห"
"สัา"
"ทำไมานยอลเลิับยอูอ่ะ"
านยอลยิ้มแปลๆับำถามที่แบฮยอนถาม านยอลเอไม่ิว่าแบฮยอนะถามำถามนี้ ำถามที่นอื่นอยารู้แ่นไม่บอใรสัน แม้แ่เฮุนาเม้าประำมหาลัย ็ยัไม่รู้เลย นอื่นเหรออย่าหวัเลย
และ็แปลมาที่านยอลพร้อมะบอเรื่อนี้ับแ่แบฮยอนนเียว แ่บอเลยมัน่ายเินไป มัน้อมีอะไรมาแลสิ
"ทำไมไม่อบล่ะานยอล เราสัาันแล้วนะ"
"ถ้าอยารู้้อมี้อแลเปลี่ยน"
"...."
"พรุ่นี้้อไปูหนั้วยันนะ"
ว..ว่าไนะ ไม่ไ้หูฝาใ่ป่ะ านยอลวนเราไปูหนัริๆเหรอแร อ๊า
ใเย็น่อนแบฮยอน านยอลไม่วนเราไปันแ่สอนหรอ
"มีใรไปบ้าอ่ะ"
"แ่เราสอน"
ไม่ไ้หูฝาอีใ่ป่ะ แ่สอนั้นเหรอ อ๊า นี่แบฮยอนไม่ไ้ฝันไปใ่มั๊ย อยาะม้วนัวมุไปใ้ท้อรถ
"สรุปะไปเปล่า"
"ไปสิ"
"ั้นพรุ่นี้เลิลาสแล้วไปันนะ"
"อือ"
Talk: รี๊ านยอลวนแบฮยอนไปูหนัันสอน อ๊า แล้วพี่แมแบว่าน่ารั้วย เินไปอี สำหรับใรที่อยารู้ว่าานยอลเลิับยอูไ้ไ ิามอน่อไปนะ๊ะ อน่อไปเลยแน่นอน ไรท์สัา //เี่ยว้อย
เ้าไปพูุย เม้ามอยหอยสั์ันไ้ที่...
twitter: @moji614
อย่าลืมสรีมแท็!!! #แอบรัานแบ ัน้วยน้า
อมเม้น์ันเยอะๆ ิมันไ้นะ เ้าไม่ันะะเอ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น