คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เข้าเกมก็เจอเลย
หลังจากกินอาหารกันจนอิ่มดีแล้ววินและเพื่อนก็แยกย้ายกันกลับบ้านโดยวินนั้นเดินกลับบ้านเพราะสมัยนี้แม้จะมีพลังงานทดแทนแบบใหม่มากมายแต่ก็ยังมีราคาสูงคนจึงใช้พาหนะส่วนตัวกันน้อยลง
เมื่อกลับมาถึงบ้านวินเห็นพ่อนอนดูทีวีอยู่ที่โซฟาก็ทักพ่อว่า
"กลับมาแล้วพ่อ"
เมื่อได้ยินพ่อจึงตอบกลับไปว่า
"อ้าว ไหงกลับเร็วจังวะ ละนั่นหอบไรมาวะ"
พ่อถามวินเพราะเห็นวินถือกล่องแปลกๆมานึกว่าวินจะซื้อขนมมาฝากตน วินได้ฟังก็บอกพ่อไปว่า
"อ้อ กล่องนี้นะเหรอ"
วินกล่าวพร้อชูกล่องขึ้น ชัยผู้เป็นพ่อเห็นจึงกล่าวว่า
"เออสิวะ ก็ถือมากล่องเดียว ใช่ขนมป่าววะ เอามากินบ้างดิ๊"
เขากล่าวพลางยื่นมือไปเอากล่องจากวิน วินชักมือกลับแล้วกล่าวว่า
"ไม่ใช่พ่อ นี้เครื่องเล่นเกมไม่ใช่ขนม"
วินกล่าวเสียงดุเพราะกลัวพ่อทำเครื่องเล่นเสีย พ่อไม่เชื่อจึงกล่างตอบไปว่า
"มึงนี่นะเล่นเกม ซื้อขนมมาละทำหวงนะมึง"
เขาไม่เชื่อเพราะปกติวินไม่เล่น วินได้ยินจึงนั่งลงบนโซฟาข้างพ่อแล้วกล่าวว่า
"งั้นพ่อดูนี่"
วินกล่าวพร้อมแกะกล่องเอาของมาให้พ่อดู พ่อได้เห็นจึงกล่าวไปว่า
"เครื่องเล่นเกมอะไรของมึง แว่นตาดำชัดๆ"
ผู้เป็นพ่อกล่าวเนือยๆเพราะเห็นว่าเป็นแค่แว่นตาดำ วินได้ฟังก็ทำหน้าเซ็งๆแล้วบอกพ่อว่า
"นี่แหละเครื่องเล่น ผมอ่านคู่มือแปปนะจะได้รู้มันทำงานยังไง"
วินกล่าวพร้อมหยิบคู่มือมาสองเล่น เป็นคู่มือการใช้เครื่องเล่น และคู่มือเกม ชัยเห็นว่าเป็นเครื่องเล่นเกมแน่แล้วจึงกันไปดูทีวีต่อแล้วกล่าวลอยๆว่า
"เกมมึงมีหมีปะวะ มึงลองไปสู้กะหมีด้วยมือเปล่าดิ พระเอกการ์ตูนสมัยพ่อไปสู้กะหมีด้วยมือเปล่าละเทพทุกคน ไม่รู้ทำไม"
พ่อนึกถึงการ์ตูนต่อสู้สมัยของตน วินจึงกล่าวตอบไปว่า
"อาๆ จะลองไปดู ถ้ามีหมีให้สู้อะนะ"
วินกล่าวกล่าวอย่างไม่คิดมาก
เมื่อวินอ่านคู่มือทั้งสองเล่มอย่างคร่าวๆ จึงทราบว่าการใช้เครื่องเล่นเพียงแค่สวมใส่แล้วกดปุ่มสีเทาด้านขวาของตัวเครื่องแล้วนอนก็เรียบร้อย ส่วนที่ว่าเครื่องเล่นใช้ระบบคลื่นสมองผ่านโครงข่ายเฉพาะของบริษัทเกมที่ชื่อว่า Novel Network(2N)วินไม่เข้าใจจึงไม่ไดสนอะไร ส่วนคู่มือเกมนั้นอ่านไปได้สามหน้าก็รู้ว่าสามารถสอบถามข้อมูลทั่วไปได้ที่ตึกบริการผู้เล่นจึงไม่ได้สนใจนักเขาก็ปิดคู่มือ แล้วจึงเก็บเครื่องเล่นและคู่มือขึ้นไปไว้ที่ห้องนอนของตนแล้วลงมานั่งดูทีวีกับพ่อ เพราะวินกะจะเล่นเกมในคืนนี้
ในตอนหัวค่ำหลังจากหลังจากวินกินข้าวอาบน้ำเตรียมขึ้นนอนเขาอยู่ในชุดเสื้อยืดคอวีแขนกุดสีขาวที่ทำจากผ้าคอตตอนพอดีตัวและกางเกงนักมวยสีน้ำเงินปักลายคำว่ามวยไทยด้วยอักษรศิลป์ จึงลาพ่อเพื่อจะขึ้นห้องนอนเพื่อไปลองเล่นเกมสรรพยุทธออนไลน์สักทีเขาจึงกล่าวบอกพ่อว่า
"พ่อผมขึ้นละนะ ว่าจะลองไปเล่นเกมสักหน่อย"
วินกล่าวขณะลุกจากโซฟาข้างๆพ่อของเขา ซึงผู้เป็นพ่อก็ไม่ได้สนใจเท่าใหร่เพราะกำลังดูละครหลังข่าวอยู่ วินจึงเดินขึ้นห้องนอนไป
หลังจากวินมาถึงห้องนอนเขาก็มองหาเครื่องเล่นทันที ซึ่งเครื่องเล่นก็อยู่บนโต๊ะเขียนหนังสือขวามือเขานั้นเอง เขาเดินไปเครื่องเล่นขึ้นแล้วไปนั่งบนเตียงจากนั้นจึงสวมใส่เครื่องเล่นแล้วนอนในท่าสบายๆแล้วกดปุ่มสีเทาด้านขวาของเครื่องเล่น หลังจากกดปุ่มเครื่องก็ได้ปล่อยคลื่นที่ทำให้รู้สึกผ่อนคลายเขาจึงปล่อยตาให้หลับสบายๆ
ภาพดับไปวูบหนึ่งเขาก็ปรากฎตัวในห้องสีขาวล้วน เขามองสำรวจสภาพห้องและร่างกายของตนพบว่าเขาอยู่ในชุดผ้าฝ้ายสีขาวทั้งตัวคล้ายชุดยูโด แล้วก็ได้ยินเสียงหนึ่งเรียกเขาจากด้านหลัง
"ไงเจ้าหนู กว่าจะเข้ามาได้ ข้ารอแกตั้งนาน"
เป็นลุงประธานนี่เองที่เรียกเขา ชายชราสวมชุดฮาวายสีส้มฉูดฉาด ใส่กางเกงขาสั้นสีน้ำเงินลายต้นมะพร้าว สวมแว่นกันแดดกลมๆ นั่งอนู่ที่โต๊ะบริเวณนั้น เขาเห็นลุงนั่งอยู่ที่ชุดโต๊ะไม้สีน้ำตาลเข้มขัดเงาแบบด้าน วินจึงกล่าวทักทายลุง
"เอ้า ลุงเองเหรอผมคิดว่าจะได้เจอพนักงานสาวหน้าตาน่ารักซะอีก"
เขาเย้าลุงเล่นเพราะเห็นว่าเป็นคนรู้จักกัน ลุงชักสีหน้าตอบกลับด้วยน้ำเสียงน้อยใจว่า
"ใช่สิ ข้ามันแก่ใครจะอยากเจอ แต่ข้าอยู่ว่างๆมันเบื่อนี่หว่าเลยมาเป็นพนักงานต้อนรับบ้าง ไปเป็นNPCพิเศษบ้าง และนี่ข้าอุตส่ามารอเจ้าเชียวนะไอ้หนู"
ลุงกล่าวพร้อมเสมองไปด้านขวาด้วยท่าทางน้อยใจ วินไม่อยากเห็นคนแก่น้อยใจเลยตอบกลับไปว่า
"แหมลุงแหย่หน่อยเดียวทำเป็นน้อยใจไปได้ และนี่ผมต้องทำไรบ้างอะลุง"
เมื่อได้ยินวินกล่าวลุงจึงโบกมือตั้งฉากกับพื้นกลางอากาศปรากฏหน้าต่างข้อความสีขาว มีข้อความว่ากรุณาตั้งชื่อ ลุงจึงบอกว่า
"เอ้าตั้งชื่อสิ "
เมื่อได้ยินเด็กหนุ่มก็ตอบไปว่า
"อืม ตั้งชื่อเหรอ เอาเป็น พิชิตใต้หล่า"
เมื่อเด็กหนุ่มตอบกล่องข้อความก็เปลี่ยนเป็นสีแดงและมีเสียงดัง อ็อต! อ็อต! ลุงจึงบอกว่า
"ชื่อซ้ำหวะ ถ้าซ้ำหน้าต่างมันจะเป็นสีแดง ถ้าชื่อใช้ได้มันจะเป็นสีเขียว"
วินได้ยินจึงเริ่มตั้งชื่อต่อ
"หมัดเหนือฟ้า"
อ็อต! อ็อต! ยังคงไม่ได้
"เหนือเทพ"
อ็อต! อ็อต!
"โอ้ยตั้งยากจัง วายุโหม"
ปิ้ง! กล่องข้อความเป็นสีเขียว ลุงจึงถามว่า
"เอาชื่อ วายุโหม นะ"
วินได้ยินก็ตอบรับ
"ครับลุง เอาเอาชื่อนี้แล้วต้องทำไงต่อครับ"
วินถามลุง ชายชราก็ยื่นกล่องใบหนึ่งมาให้ วินรับมาแล้วเปิดกล่อง เสียงระบบก็ดังขึ้นว่า
"ผู้เล่น วายุโหม ได้รับ ไอเทมระดับ 1 กระเป๋าใบน้อย 1 ใบ คะ"
"ผู้เล่น วายุโหม ได้รับ ไอเทมระดับ 1 กระติกน้ำ 1 ใบ คะ"
"ผู้เล่น วายุโหม ได้รับ ไอเทมระดับ 1 กล่องใส่อาหารฉุกเฉิน 1 ใบ คะ"
"ผู้เล่น วายุโหม ได้รับ ไอเทมระดับ 1 มีดมือใหม่ 1 เล่ม คะ"
"ผู้เล่น วายุโหม ได้รับ ไอเทมระดับ 1 ชุดเซตมือใหม่ 1 ชุด คะ"
"ผู้เล่น วายุโหม ได้รับ ซาลาเปา 10 ลูก คะ"
"ผู้เล่น วายุโหม ได้รับเงิน 300 เหรียญเงิน คะ"
หลังจาก วายุโหม ได้รับไอเทมแล้ว ลุงจึงชี้แจงบอกว่า
"เกมเป็นระบบสั่งการด้วยเสียงนะ จะเรียกเมนู ก็ให้พูดว่า 'เมนู' จะใส่ชุดหรือเครื่องแต่งกายก็หยิบขึ้นมาแล้วพูดว่า 'สวมใส่' เอ้าลองทำดูสิ"
เมื่อชายหนุ่มได้ยินก็หยิบชุดและกระเป๋าแล้วออกคำสั่งสวมใส่ทันที ชุดเซตมือใหม่เป็นเสื้อและกางเกงป้าฝ้ายสีน้ำตาล ที่เอวมีผ้าสีขาวผูกไว้รองเท้าเป็นรองเท้าฟาง ส่วนกระเป๋าเป็นประเป๋าคาดเอวสีน้ำตาล สามารถเก็บของได้ 100 ช่อง เมื่อลุงเห็นว่า เขาสวมใส่ชุดและเก็บของเข้ากระเป๋าแล้วจึงชี้แจงต่อว่า
"ส่วนเมนูต่างๆเวลาจะเลือกก็ออกเสียงเหมือนเดิมหรือจะสัมผัสเอาก็ได้ จะปิดก็ออกคำสั่งด้วยเสียงหรือเลื่อนไปด้านข้างเร็วๆก็ได้"
เมื่อลุงกล่าวเสร็จ วายุโหมก็ลองเรียกเมนูมาจิ้มๆเล่นดู ก็เห็นว่ามีแค่ข้อมูลตัวละคร แผนที่ ช่องใส่ของ ลุงเห็นเขาเริ่มใช้ระบบเป็นจึงโบกมือเรียกประตูขึ้นมาแล้วกล่าวว่า
"เอ้า เข้าไปเล่นได้แล้ว สงสัยอะไรก็ไปถามที่ตึกบริการเอานะ"
ลุงชี้ไปที่ที่ประตู วายุโหมจึงปิดเมนูแล้วกล่าวลาลุงว่า
"ผมไปละนะ หวังว่าคงเจอลุงอีกนะ"
เขากล่าวพร้อมเดินเปิดประตูออกจากห้องไป
หลังจากก้าวข้ามประตูมาก็มีแสงจ้ามากเขาหรี่ตาสักพักก็มาปรากฎตัวที่ทุ่งหญ้าแห่งหนึ่ง วายุโหมจึงเรียกแผนที่ขึ้นมาดู
"แผนที่"
เขากล่าวเบาๆ ก็ปรากฎแผนที่ขึ้นมาแต่แผนที่มีแต่เส้นทางถนน ซึ่งไม่ได้ระบุรายละเอียดอะไร วายุโหมกล่าวเซ็งๆว่า
"แล้วจะไปเมืองยังไงเนี่ย ลองเดินไปที่ถนนก่อนละกัน"
เขากล่าวพลางเดินตัดป่าทึบข้างหน้าเพื่อตัดตรงไปถนน หารู้ไม่ว่าข้างหลังเขานั้นมีป้ายไม้เขียนข้อความว่า ป่าหมีหมู่
วายุโหมเดินตัดป่าไปได้ไม่ถึง 10 นาที ก็ได้ยินพุ่มไม้สั่นไหว
แซก แซก เสียงไม้สั่นไหวเสียดังจากข้างหลัง วายุโหมจึงหันไปดูต้นตอของเสียง ขณะหันกลับไปดูเสียงของระบบก็ดังขึ้น
"ผู้เล่น วายุโหม พบ หมีสีน้ำตาล ประเภท สัตว์ดุร้าย คลาส D ระดับ 15 คะ"
"คำพ่อนี่มันศักดิ์สิทธิ์จริงคุยกันเล่นๆ เข้าเกมมาเจอเลย"
ชายหนุ่มกล่าวพร้อมยิ้มแหยๆ
กรร! หมีสีน้ำตาลคำรามพร้อมพุ่งเข้ามาตะปบวายุโหมด้วยอุ้งเท้าข้างขวาอย่างดุดัน แต่เขากลับไม่ได้ตื่นกลัวกับท่าทีของหมีสีน้ำตาลเบี่ยงตัวหลบไปด้านซ้ายหลบการโจมตีของหมีสีน้ำตาลไปได้อย่างฉิวเฉียด หลังจากหลบอุ้งเท้าของหมีมาได้เขาก็แสยะยิ้มพร้อมกล่าวเบาๆว่า
"พ่ออุตส่าขอมา จัดให้พ่อสักยกละกัน"
ชายหนุ่มกล่าวพร้อมกระทุ้งศอกเข้าไปที่ชายโครงของหมีอย่างรุนแรง
กร็อบ!เสียงกระดูกซี่โครงของหมีสีน้ำตาลหักดังลั่น
กรร! หมีสีน้ำตาลคำรามด้วยความเจ็บปวด พร้อมหวดอุ้งเท้าขวาไปด้านข้างหวังปัดชายหนุ่มให้กระเด็น วายะโหมเห็นหมีจู่โจมจึงก้มหลบแล้วถีบตัวส่งหมัดซ้ายเข้าลิ้นปี่ของหมีอย่างหนักหน่วง
ปั๊ก! ตุ๊บ! เสียงหมัดดังขึ้นแล้วหมีก็ล้มลง ชายหนุ่มจึงชักมีดแล้วก้าวไปหาหมีสีน้ำตาลที่สลบอยู่เพื่อปิดบัญชี
ซิ๊บ! เสียงมีดที่วายุโหมแทงเข้าไปบริเวณคอของหมีสีน้ำตาล พร้อมเสียงของระบบ
"ผู้เล่น สังหาร หมีสีน้ำตาล ประเภท สัตว์ดุร้าย คลาส D ระดับ 15 ได้รับค่าประสบการณ์ 500 หน่วย คะ"
"ผู้เล่นได้เลื่อนระดับเป็น ระดับ 2 คะ"
"ผู้เล่น วายุโหม บรรลุเงื่อนไข ได้รับทักษะดำรงชีพ ระวังภัย ระดับ 1 คะ"
"ผู้เล่น วายุโหม บรรลุเงื่อนไข ได้รับทักษะต่อสู้ ต่อสู้ด้วยมือเปล่า ระดับ 1 คะ"
"ผู้เล่น วายุโหม บรรลุเงื่อนไข ได้รับทักษะต่อสู้ ใช้มีด ระดับ 1 คะ"
"ผู้เล่น วายุโหม บรรลุเงื่อนไข ได้รับทักษะพิเศษ โจมตีเข้าจุดตาย ขั้นไร้ระดับ คะ"
"ผู้เล่น วายุโหม ใช้มือเปล่าต่อสู้ ทักษะต่อสู้ ต่อสู้ด้วยมือเปล่า เลื่อนเป็นระดับ 2 คะ"
วายุโหมจึงเปิดเมนูเพื่อดูข้อมูลพบว่า มีเมนูทักษะเพิ่มขึ้นมาจากเดิม จึงกดเข้าไปดูรายละเอียดจึงรู้ว่าทักษะระวังภัยนั้นจะทำให้รู้สึกตัวว่ามีมอนสเตอร์อยู่บริเวณนั้น ทักษะต่อสู้นั้นจะเพิ่มพลังโจมตี ส่วนทักษะพิเศษโจมตีเข้าจุดตายนั้นจะทำให้สังหารหรือทำให้เกิดสถานะผิดปกติกับมอนสเตอร์ถ้าโจมตีเข้าจุดตาย แล้วจึงไปดูข้อมูลตัวละครต่อจึงรู้ว่าระดับที่เพิ่มขึ้น ทำให้ พลังชีวิต พลังป้องกันและพลังโจมตีเพิ่มขึ้นมาเล็กน้อย ขณะเขาอ่านข้อมูลอยู่ซากหมีสีน้ำตาลก็สลายไป ปรากฎไอเทมและเงินนิดหน่อย เมื่ออ่านข้อมูลจบจึงเดินไปเก็บของ ขณะก้มลงเก็บก็ได้ยินเสียงพุ่มไม้สั่นไหว
แซก แซก แซก แซก เขาได้ยินก็บ่นเบาๆด้วยน้ำเสียงเซ็งๆว่า
"งานเกิดละไง"
เขากล่าวไม่ทันจบดีเสียงระบบก็ดังขึ้น
"ผู้เล่น วายุโหม พบ หมีสีน้ำตาล ประเภท สัตว์ดุร้าย คลาส D ระดับ 15 จำนวน 10 ตัว คะ"
ความคิดเห็น