Memory ร่องรอยรักในซากความทรงจำ

ลำดับตอนที่ #7 : จ้องมอง

นั่นหล่ะคือเรื่องราวก่อนที่เราจะมาพบกันอีกครั้งเหมือนฝันเลยว่ามั้ย ผมดีใจจริงๆที่ผมได้พบคุณ ที่รักของผม

 

ผมบรรจงจูบลงบนริมฝีปากบางอย่างแผ่วเบา บอกให้รู้ว่าผมรักเธอมาแค่ไหน

 

หากตายแทนได้ผมก็ยอม

 

มือหนาสัมผัสเส้นผมที่ยาวปรกใบหน้าของหญิงสาวอย่างแผ่วเบา และค่อยๆเอาผมของเธอทัดหูเอาไว้ทำให้เห็นใบหน้าของเธออย่างชัดเจน แม้ยามหลับยามตื่นเขาก็หลงเธออย่างเห็นได้ชัดเพียงแค่เขาเป็นคนปากหนักไม่กล้าบอกความคิดของตัวเองเท่านั้น


 

เหมือนโลกหยุดหมุนเมื่อได้เห็นใบหน้าของเธอ ความทรงจำเมื่อวันวานยังหวนกลับให้นนึกถึงอยู่เสมอเธอเป็นคนน่ารัก ที่ร่าเริง ยิ้มง่าย และเป็นกันเองกับทุกคน แต่ชอบอมทุกข์อยู่คนเดียวไม่ค่อยบอกใคร ผมอยากให้เธอพูดกับผมว่าเธอรู้สึกอย่างไรในวันนี้ แต่ผมก็พูดไม่ได้ในเมื่อผมเองก็ยังไม่บอกความเศร้าของผมให้เธอฟังเลย ก็ผมกลัวว่าเธอจะพลอยคิดมากไปด้วย

 

ผมนั่งมองหน้าเธอและกุมมือเล็กเอาไว้แน่นหวังว้เธอจะฟื้นขึ้นมาสักที ผมคงต้องคลั้งตายถ้าเธอต้องอยู่ในสภาพนี้ตลอด
 

“ตื่นขึ้นมาสิที่รัก ผมรอคุณอยู่นะ”