Knight club คดีลับ ขยับหัวใจให้มา love

ลำดับตอนที่ #7 : Knight club # 6

 

6

ณ โรงเรียน The musical school

   ตอนนี้เป็นเวลาประมาณเที่ยงกว่าๆแล้ว...ฉันก็ยังมานั่งลำลึกถึงเรื่องเป้าหมายอยู่คนเดียว...เอ้?...จะว่าไปหมอนี่หน้าตาคุ้นๆนะ แต่ว่าฉันจะไปคุ้นหน้าคุ้นตาคนหน้าตาดีๆอย่างงี้ได้ไงล่ะ?....โอ้ยย.!!!...นึกเท่าไรก้อนึกไม่ออก T^T ทำไงๆๆๆๆ

        อ๋อ..คือเรื่องมันมีอยู่ว่าเมื่อคืนนี้หลังจากที่ฉันตกลงจะช่วยคุณพ่อสืบ...คุณพ่อก้อเลยให้แฟ้มงานฉัน ในนั้นมีประวัติของผู้ชายคนนึง พร้อมกับรูปถ่ายเสร็จสรรพ

       “ชื่อ :  อัศวิน   แองเจโล่ เดอ ลาฟลอเน่  ”

       “ชื่อเล่น : วิน ”

       “อายุ : 17 ปี ” โห...อายุมากกว่าฉันอีกแฮะ!

       “ สูง 179 . 8872” นี่ฉันไม่เคยรู้เลยนะเนี่ยว่าลูกน้องของพ่อจะละเอียดขนาดเอามาให้เป็นจุดทศนิยม...-_-“

       “การศึกษา จบ High school ที่ Mongglole Constant of France และ ศึกษาต่อที่ Silvalia Standford ด้านไวโอลินและกลับมาศึกษาต่อที่ประเทศไทย โรงเรียน The musical มัธยมศึกษาปีที่ 3”

       “ การเกี่ยวข้องในคดีนี้คือ...เป็นมาเฟีย คุม ผับ หรือ Mr.Darknight”

        “เฮ้ย!!!”
   อะไรกันไอ้บรรทัดสุดท้ายนี่ไม่เห็นจะได้อ่านมาก่อนเลยอ่า...ไม่จริ๊งงง..มาฟียเชียวหรอ...แต่ฉันคิอต่อไปได้อีกไม่นานเซ็นต์ก้อวิ่งถลาเข้ามาทันที....ไอ้หมอนี่เว่อตลอดๆๆๆ

      “เป็นไรป่าวแก??~....แล้วนี่อะไรเนี่ย?” ปากว่ามือถึงจิงไอ้หมอนี่...เพราะทันทีที่พูดจบมันก้อดึงไปเลย...ไม่สิ..มันเป็นข้อมูลลับทางราชการนี่หว่า...

ฉึบ! ก่อนที่มันจะอ่านอะไรเจอมากไปกว่านี้ฉันเลยรีบๆแย่งมาก่อน

      “เอามานี่!!!~....แกรู้มั้ยว่าเอาของของคนอื่นไปโดยไม่ได้รับการอนุญาตเนี่ยมันผิดศีลนะวุ้ย!”

       “หรอ...แล้วเรื่องอะไรเธอถึงไม่อยากให้ฉันดูล่ะ?”

      “แล้วมันเดี่ยวอะไรกับนายเล่า...เรื่องนี้น่ะนายไม่ควรเข้ามาเกี่ยวข้องนะรู้มั้ย!!”
 ฉันพูดเตือนเซ็นต์ เพราะว่าถ้าคุณพ่อรู้ว่ามีคนอื่นๆนอกจากฉันรู้ประวัติหมอนี่มันจะกำให้มีปัญหามากมายขึ้น และจะไม่ปลอดภัยต่อเซ็นต์ด้วย แต่...ดูเหมือนว่า....เซ็นต์จะไม่เข้าใจ

    “รูปผู้ชายน่ะหรอ...ที่เธอไม่อยากให้ฉันรู้...ไม่อยากให้ฉันเห็น...ไม่อยากให้ฉันไปข้องเกี่ยว จริงสินะ..ฉันมันก้อแค่เพื่อนของเธอนี่ ก้เอแค่เพื่อนงี่เง่าธรรมดาๆคนนึง ที่ผ่านมาฉันคงจะสำคัญตัวเองผิดไปหน่อย...ฉันขอโทษละกัน” 

       “ … “
  ไม่เคยเลย เซ็นต์ไม่เคยพูดแบบนี้มาก่อน ทำไมนะ...ฉันก้อแค่เป็นห่วงทำไมต้องพูดเสียงจริงจังขนาดนั้นด้วย

     “แล้วฉันจะไปกินข้าวกับใครล่ะเนี่ย!?~”
  ฉันพึมพำกับตัวเอง...แต่เหมือนจะดังไปหน่อย ชิไปคนเดียวก้อได้..ว้าย!!...อีก 10 นาทีจะหมดเวลาพักแล้ว..โอ้ยๆๆๆ สปีท 25!!!

    ในเวลาอันไม่นานฉันก้อวิ่งลงมาถึงโรงอาหาร โอ้ว...ร้านข้าวมันไก่...ร้านข้าวมันไก้ไม่มีคนแล้ว...มันเป็นร้านที่ฉันใฝ่ฝันอยากกินมานานแล้ว...และระหว่างที่ฉันวิ่งไปถึงร้าน และกำลังจะสั่งนั่นเอง....

      “เอาข้าวหมูกรอค่ะ/ข้าวมันไก่ทอด” เฮ้ย!....เสียงใคร ใครมันบังอาจมาแย่ง!!...และทันทีที่หันหน้าไปฉันถึงรู้ว่า

      “นาย!!!~.....อีกแล้ว?”  ฉันถามออกไปด้วยน้ำเสีนงตกใจสุดๆ ก่อนที่หมอนั่นจะตอบ ป้าร้านข้าวมันไก่ก้อมาถามว่า

       “ สรุปใครเอาอะไนก่อนนะ..ป้าไม่ค่อยได้ยิน ^^”

       “ผมก่อน” เฮ้ย!...อะไรเนี่ยฉันมาก่อนไม่ใช่หรอรู้สึก

       “เดี๋ยวค่ะป้า!...หนูต้องได้ก่อน”

      “ อะไรเธอ...ฉันมาก่อนนะ” อะไรกันผู้ชายสมัยนี้ทำไมใจกล้าหน้าซีเมนต์จังนะ..หน้าตาก้ออกจะหล่อแต่ไม่ให้เกลียดผู้หญิงซะได้!

       “ ฉันต่างหากที่มาก่อน!!!~…ถ้านายรอไม่ได้นายก้อไปกินร้านอื่นเซ่!!”

       “เธอนั่นแหละที่ต้องไป...เพราะนี่มันร้านข้ามมันไก้ ไม่ใช่ร้านข้าวหมูกรอบ” นั่นมันยังเฉยได้อีก

       “แต่ว่า....” ก่อนที่เราจะได้เถียงกันไปมากกว่านี้...

     “ เฮ้ยวิน!!~...เสร็จยังวะ?~...มัวทำไรเนี่ย...” ผู้ชายผมน้ำตาลทองเดินเข้ามาถามอย่าอารมเสียสุดๆ...ขนาดอารมเสียยังหล่อ กรี๊ดๆๆๆๆ

       “ก้อยัยนี่น่ะสิ...อะไรก้อไม่รู้ฉันมาก่อนแต่บอกว่าเธอมาก่อน...!!” หมอนั่นยังนิ่งได้อีก...แต่เขาเรียกว่าไรนะ..วิน?

       “เอ่อ...นาย...เอาไปก่อนก้อได้...^^”

      “หา?~...อะไรของเธอเนี่ย…” ใช่แน่ๆ..หน้าตาหล่อเหลาดีกรีนักเรียนนอกขนาดนี้ ความสูง 180 (ขอปัดเหอะ..มันละเอียดเกิ้นนนน) ม.3 ชื่อ วิน!!

      “ได้แล้วจ้าๆๆ...ป้าทำให้พร้อมกันเลย...จะได้ไม่ต้องทะเลาะกันไงจ้ะ..^^” ป้าข้าวมันไก้พูดขึ้นทำให้เป็นการตัดปัญหา

     “นี่!...ฉันชื่อไวโอลิน....ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” นายนั่นทำท่างงเล็กน้อย (เล็กน้อยจิงๆ) อะไรกัน!...ฉันอุส่าพูดเสียงหวานแบบหน้าตาดีสุดๆนะเนี่ย...

      “ไปเหอะว่ะมิกซ์....” อะไรกันไม่สนใจฉันสักนิด ทำให้มือทีร่ฉันเพิ่งยื่นไปให้เค้านั้น...โดนเมินหรอเนี่ย!!! จากนั้นหมอนั่นก้อ..เดินผ่านฉันไปเลย...

       “เอ่อ...ขอโทดแทนวินด้วยนะครับพี่...^^...ผมชื่อมิกซ์ครับ...” หมอนั่นยื่นมือมาจับมือที่ฉันยกค้างไว้ พร้อมทักทายเสร๊จสรรพ..แล้วฉันจะทำไรได้ล่ะนอกจาก....

     “จ้ะ...” ไม่เป็นไรน่า...อย่างน้อยๆฉันก้อได้รู้จักหมอนี่แล้วนิดนึง....เริ่มมีหวังแล้วสินะ...


# ถึงไหนกันแล้วจ้ะๆๆๆ....ฮิฮฺๆๆๆ...ตอนนี้ก้อเป็นตอนที่ 6 แล้วสินะ... สงสารเซ็นต์จังT^T...
                     ขอบคุณสำหรับทุกๆคนที่คอยเป็นกำลังใจ และคอยติดตามกันตลอดมานะจ้ะ...^^



                                                         From....Bbrother ""

'Art Penguins' Mëlődy